Quantcast
Channel: Biokipos
Viewing all 577 articles
Browse latest View live

ΦΥΣΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ

$
0
0
Μανώλης Καπάνταης
 Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος
  τ. Δ/ντης Πράσινου






ΦΥΣΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ

Φυτά που αναπτύσσονται εύκολα για  την απώθηση των κουνουπιών

        Προσεγγίζει η χρονική περίοδος, που αναπτύσσονται υψηλές θερμοκρασίες, έτσι πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων αναζητούν τρόπους για να καταπολεμήσουν και να ελέγξουν τους πληθυσμούς των κουνουπιών στους υπαίθριους χώρους. Ιδιαίτερα εφέτος που η καλοκαιρία ήρθε σχετικά νωρίτερα.
        Με όλη τη δημοσιότητα σχετικά με τις παρενέργειες που έχουν όσοι νοσήσουν από τον ιό του Δυτικού Νείλου, τα προϊόντα απώθησης των κουνουπιών  κερδίζουν δημοσιότητα και είναι στις άμεσες προτεραιότητες των πολιτών. Εκτός από τα μέτρα που πρέπει να λάβετε σύμφωνα με τις οδηγίες του ΚΕΕΛΠΝΟ και των άλλων φορέων, πριν φτάσετε στη χρήση χημικών σπρέι, δοκιμάστε τη φύτευση φυτών που καλλιεργούνται εύκολα  και τα οποία έχουν φυσικές ιδιότητες  να απωθούν τα κουνούπια.
         Η φύτευση και η καλλιέργεια φυτών που εκπέμπουν εντομοαπωθητικές ουσίες, σας παρέχει μια μεγάλη ευκαιρία για να βγείτε και να απολαύσετε  το κήπο και το μπαλκόνι σας. Φυτέψετε  αυτά τα φυτά που μπορεί να  πετύχατε το τέλειο συνδυασμό της  ομορφιάς και της λειτουργικότητας. Για την ενίσχυση  της απώθησης των κουνουπιών , σας προτείνω να φυτέψετε  τους χώρους κοντά και γύρω από το υπαίθριο καθιστικό στην αυλή σας. Οι συνάδελφοι μελετητές πρασίνου είναι σημαντικό να λάβουν υπόψη  στο σχεδιασμό και στη διαχείριση του πρασίνου στις φυτοτεχνικές μελέτες για το κήπο η το μπαλκόν, η θα έλεγα και για όλους τους χώρους πρασίνου,  να χρησιμοποιούν φυτά με εντομοαπωθητικές ιδιότητες στις θέσεις συγκέντρωσης (καθιστικά), στα μονοπάτια , στις εισόδους και στα παράθυρα του σπιτιού.                               Αναλυτικά παρακάτω γίνεται αναφορά  στο κάθε φυτό. Μερικοί άνθρωποι βέβαια είναι επιφυλακτικοί σχετικά με τη χρήση φυτών για την απώθηση εντόμων . Προτιμούν αντί γι’ αυτό πολλά εντομοαπωθητικά που υπάρχουν στο εμπόριο και περιέχουν από 5% έως 25% DEET.
Όμως  υπάρχουν και ανησυχίες, από μεγάλη μερίδα σχετικά με τις πιθανές τοξικές επιδράσεις του DEET, καθώς αυτό απορροφάται στο σώμα μέσω του δέρματος σας, ειδικά όταν χρησιμοποιείται κοντά παιδιά. Τα παιδιά φαίνεται να διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από τις παρενέργειες, επειδή το δέρμα των παιδιών απορροφά περισσότερο DEET από έναν ενήλικα.
        Σίγουρα, το DEET έχει τη θέση του και είναι ακόμη ζωτικής σημασίας σε ορισμένες περιπτώσεις και τοποθεσίες, αλλά νομίζω ότι είναι πάντα χρήσιμο να εξεταστούν, επίσης, φυσικές θεραπείες και λύσεις και όχι να φθάσετε  στη φαρμακευτική η χημική επιλογή κάθε φορά.
          Η γνώση και η εμπειρία από τη γεωργία, που έχει περάσει από γενιά σε γενιά, καθώς και η βοτανική επιστήμη, επιβεβαιώνουν ότι ορισμένα φυτά παράγουν δευτερευόντως  χημικές ενώσεις που λειτουργούν ως φυσικά εντομοκτόνα. «Οι βιοχημικές διεργασίες των φυτών παράγουν ενώσεις που μερικές χρησιμοποιούνται για τις λειτουργίες του φυτού ενώ κάποιοι θεωρούν  ότι δεν έχουν κανένα ρόλο», δήλωσε ο Eugenio Santiago, καθηγητής της βοτανικής στο Τμήμα Βιολογίας από το Πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο.

«Αλλά όπως έχουμε μάθει από τις έρευνες  που έχουν γίνει σε άλλες χώρες, μέσω των εξελικτικών αυτών μηχανισμών, οι ουσίες αυτές είναι το φυσικό φυτοφάρμακο που παράγεται από τα φυτά για να αμυνθούν από τα αρπακτικά ζώα, από  έντομα ή άλλα φυτοφάγα ζώα. Όλοι το γνωρίζουν ότι το έντομο ή το ζώο δεν τρώει  πικρά, για παράδειγμα». 

             Υπάρχουν νέα απωθητικά κουνουπιών στην αγορά σήμερα χωρίς DEET  που προσφέρουν κάποια ανακούφιση σε όσους ενδιαφέρονται να ψεκάσουν  σε εξωτερικούς χώρους την περίοδο ανάπτυξης των κουνουπιών. Αλλά υπάρχουν επίσης και ορισμένα είδη φυτών τα οποία είναι εύκολο να αναπτυχθούν και τα οποία  έχουν κάποια επίδραση στην απώθηση των κουνουπιών στις περιοχές του σπιτιού του μπαλκονιού και του κήπου σας.
           Αιθέρια έλαια ή πτητικές ουσίες των φυτών έχουν ποικιλοτρόπως αναφερθεί ότι έχουν πολλές ιατρικές εφαρμογές.
                Τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να συμβάλλουν για να σχεδιαστεί ένας εναλλακτικός τρόπος για τον έλεγχο των κουνουπιών που σήμερα βασίζεται σε εφαρμογές συνθετικών εντομοκτόνων. Το ιδανικό της έρευνας αυτής θα μπορούσε να αναπτυχθεί στο εμπόριο ως μια αποτελεσματική εφαρμογή που αφορά το μέτρο προστασίας από τα κουνούπια και έτσι τον έλεγχο ασθενειών που προκαλούνται από παθογόνα κουνούπια.  

Μια επισκόπηση για τα κουνούπια

           Η εντομολογία αναφέρει ότι υπάρχουν πάνω από 3.000 διαφορετικά είδη κουνουπιών σε όλο τον κόσμο. Ενώ κάθε κουνούπι έχει μια μοναδική επιστημονική ονομασία, η παρουσία τους όμως στους ανθρώπους και τα ζώα είναι σχετικά παρόμοιες. Όπως και με τα περισσότερα έντομα, τα κουνούπια γεννούν τα αυγά για να αναπαραχθούν. Αυτά τα αυγά βρίσκονται συχνά σε , στάσιμα νερά και επιπλέουν σαν «σχεδίες». ¨Ένα  από τα πιο σημαντικά  προληπτικά μέτρα είναι να εξαλείψετε τη συσσώρευση στάσιμου νερού στην αυλή η το μπαλκόνι σας (στα πατάκια κάτω από τις γλάστρες , υπερβολικό πότισμα στα φυτά και το γκαζόν το οποίο δεν αποστραγγίζει ούτε εξατμίζεται και παραμένει στάσιμο)..

                Υπάρχουν τέσσερα στάδια του βιολογικού κύκλου που έχει ένα κουνούπι και περνά από:
 αυγό, 
προνύμφη, 
νύμφη και
 ενήλικο. 
      Κατά το στάδιο των αυγών, προνυμφών και χρυσαλλίδων, τα κουνούπια ζουν στο νερό. Η διάρκεια ζωής ενός  κουνουπιού  είναι σχετικά σύντομη. Τα θηλυκά κουνούπια μπορεί να ζήσουν  αρκετές εβδομάδες εάν έχουν μια σταθερή πηγή τροφής, ενώ τα αρσενικά κουνούπια ζουν συνήθως  λιγότερο από μία εβδομάδα.

             Η κύρια διαφορά μεταξύ ενήλικα αρσενικού και θηλυκού κουνουπιού  είναι το μέγεθός τους. Σε γενικές γραμμές, τα θηλυκά κουνούπια είναι μεγαλύτερα από τα αρσενικά και έχουν νηματοειδής κεραίες ενώ τα αρσενικό κουνούπια διαθέτουν  πιο θυσανωτές  κεραίες.

                     Τα αρσενικά και τα θηλυκά ενήλικα κουνούπια τρέφονται με νέκταρ. Ωστόσο, όταν έρχεται η ώρα να γεννήσουν τα αυγά, τα θηλυκά κουνούπια αναζητούν, οικοδεσπότες για να τραφούν με το αίμα τους. Τα αρσενικά κουνούπια δεν τρέφονται με αίμα.


Mosquitolifecycle(clockwisefromupperleft):
Egg raft, larvae, pupa, and adult.
 University of California

University of California
Agriculture and Natural Resources
Statewide IPM Program


Η σημασία των κουνουπιών στο Οικοσύστημα

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι αυτά τα ενοχλητικά παράσιτα δεν  έχουν κανένα σκοπό στη φύση εκτός από τη παρενόχληση σας. Η αποστολή τους είναι πολύ σημαντική   στο τοπικό οικοσύστημα . Οι προνύμφες χρησιμεύουν ως μια βασική  πηγή τροφής για τα ψάρια και για τα άλλα υδρόβια ζώα. Καθώς τα κουνούπια μεγαλώνουν, γίνονται μια πηγή τροφής για τις νυχτερίδες, τα  πουλιά, κ.λ.π. Χωρίς αυτά τα έντομα, ολόκληρες ομάδες των ζώων θα υστερούσαν σε τροφή.


Οι αρνητικές επιπτώσεις των κουνουπιών

Φυσικά, από ένα θετικό όφελος προέρχεται και ένα αρνητικό. Ίσως το πιο αξιοσημείωτο μειονέκτημα των κουνουπιών είναι η ικανότητά τους να μεταδίδουν επικίνδυνα παθογόνα στον άνθρωπο και στα άλλα θερμόαιμα ζώα. Τα κουνούπια μπορούν να μεταδώσουν ασθένειες, όπως εγκεφαλίτιδα, το δάγκειο πυρετό και το κίτρινο πυρετό. Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι αυτά τα έντομα, μπορεί να είναι μόνο φορείς της νόσου, δεν μπορεί να προκαλέσουν  από μόνα τους τη νόσο. Για παράδειγμα, ένα κουνούπι πρέπει να τραφεί με ένα μολυσμένο ξενιστή ώστε να μεταδώσει ένα παθογόνο νόσημα.




Τα φυτά που απωθούν τα κουνούπια

Τα παρακάτω φυτά είναι γνωστά σε όλο τον κόσμο διότι δρουν ως φυσικά απωθητικά κουνουπιών. Ενώ μερικά λειτουργούν η αποδίδουν καλύτερα από άλλα, ενσωματώνοντας αυτά τα φυτά στην αυλή και το μπαλκόνι σας μπορεί να μειώσετε τη συγκέντρωση αυτών των ενοχλητικών και δυνητικά επικίνδυνων, εντόμων. Ας τα δούμε αναλυτικά:

1.    Σιτρονέλλα ένα ευπροσάρμοστο φυσικό εντομοαπωθητικό

Η σιτρονέλλα  (Cymbopogon nardus)είναι το πιο κοινό φυσικό συστατικό που χρησιμοποιείται στη παρασκευή απωθητικών κουνουπιών. Το διακριτικό άρωμα της σιτρονέλλα είναι ένα ισχυρό μυρωδικό που κρύβει άλλες ελκυστικές ουσίες για τα κουνούπια, γεγονός που καθιστά πιο δύσκολο σε αυτά να σας βρουν. Αν και η σιτρονέλλα χρησιμοποιείται σε πολλές μορφές, όπως αρωματικά κεριά , δάδες και «άρωμα»  , το  φυτό είναι πιο αποτελεσματικό, επειδή έχει μια ισχυρή μυρωδιά.  Η   σιτρονέλλα   είναι ένα πολυετές φυτό που αναπτύσσεται και φτάνει σε ύψος 1,5 – 2 μ. Μπορεί να καλλιεργηθεί απ’  ευθείας στο έδαφος σε περιοχές που  το κλίμα είναι ήπιο και δεν  εμφανίζεται παγετός. Εάν φυτεύσετε  στο κήπο ή  στην αυλή, θα πρέπει τα αυτά τα φυτά να τοποθετηθούν , πίσω από μικρά διακοσμητικά φυτά  και θάμνους. Στα βόρεια της χώρας η σε περιοχές που έχουμε κρύο το χειμώνα η σιτρονέλλα μπορεί να καλλιεργηθεί σε μία μεγάλη ζαρντινιέρα  ή σε γλάστρα , ιδανική περίπτωση να είναι σε βάση  με ρόδες, έτσι ώστε να μπορείτε να μετακινείται  σε προστατευόμενους χώρους κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

    Tα φυτώρια  πουλούν συνήθως μικρά φυτά σιτρονέλλα σε γλάστρες, η οποία είναι έτοιμη να τη μεταφυτεύσετε σε μία μεγαλύτερη γλάστρα ή σε  παρτέρια στον κήπο στο έδαφος. Η  σιτρονέλλα  θεωρείται φυτό με χαμηλό κόστος συντήρησης, πρέπει να κάνουμε ότι είναι το καλύτερο δυνατό για να έχει η θέση φύτευσης πλήρη ήλιοφάνεια και καλά στραγγιζόμενα εδάφη . Λίπανση με λιπάσματα  πλούσιου σε άζωτο  θα εξασφαλίσει έντονη ανάπτυξη, αλλά αυτή η αγωγή πρέπει μόνο να εφαρμοστεί μία φορά το χρόνο, κατά προτίμηση στις αρχές της άνοιξης.
           Το  άρωμα απώθησης  που παράγεται από τα φύλλα του φαίνεται να λειτουργεί κυρίως όταν τα φύλλα θρυμματίζονται. Σε αντίθεση με άλλα φυτά που απωθούν τα κουνούπια σε αυτήν τη λίστα, για να μεγιστοποιήσετε τα αποτελέσματά σας, θα πρέπει να κάνετε μια μικρή επιπλέον εργασία.
       Μόλις το φυτό έχει ωριμάσει, αφαιρέστε αρκετά από τα φύλλα του. Χρησιμοποιώντας τα χέρια σας, τρίψτε τα φύλλα μαζί για να τα θρυμματίσετε και να απελευθερωθούν  τα αιθέρια έλαια τους. Τρίψτε  το λάδι από τα φύλλα πάνω  στο σώμα σας. Για πρόσθετη ανακούφιση από αυτά τα ενοχλητικά παράσιτα, πασπαλίζουμε θρυμματισμένα φύλλα σιτρονέλλα γύρω από υπαίθριο χώρο του καθιστικού σας. Για να μεγιστοποιηθεί περαιτέρω το αποτέλεσμα απώθησης των εντόμων, τα φυτά σιτρονέλλα    να τα χρησιμοποιήσετε σε συνδυασμό με βάλσαμο και λεβάντα στον κήπο και την αυλή σας και στο μπαλκόνι  . Κατά την αγορά  σιτρονέλλα , ψάξτε για τις πραγματικές ποικιλίες, Cybopogon nardusή Citronella winterianus.Άλλα φυτά μπορούν να πωλούνται ως «άρωμα σιτρνέλλα», αλλά αυτά δεν έχουν τις ιδιότητες απώθησης του κουνουπιού όπως της αληθινής  σιτρονέλλα .


2.     Κατιφές
Οι κατιφέδες (Calendula officinalis)είναι ανθεκτικά ετήσια φυτά , συνήθως καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά φυτά , τα οποία έχουν μια χαρακτηριστική μυρωδιά που τα κουνούπια, και μερικοί κηπουροί, βρίσκουν ιδιαίτερα αποκρουστική. Οι κατιφέδες περιέχουν σαν το πύρεθρο, μια ένωση που χρησιμοποιείται σε πολλά εντομοαπωθητικά.
Οι κατιφέδες  προτιμούν ηλιόλουστες θέσεις και αρκετά γόνιμο έδαφος. Αν και οι κατιφέδες μπορεί να φυτευτούν από το σπόρο, τα φυτάρια στα φυτώρια είναι φθηνά και εύκολα διαθέσιμα.  Οι γλάστρες με κατιφέδες μπορεί να τοποθετηθούν κοντά στις εισόδους στο σπίτι σας και σε τυχόν κοινά σημεία εισόδου του κουνουπιού, όπως τα ανοιχτά παράθυρα. 
       Η μυρωδιά μπορεί να αποτρέψει τα κουνούπια από το να πηγαίνουν πέρα ​​από αυτό το εμπόδιο. Ενώ κατιφέδες μπορεί να χρησιμοποιηθούν ως φυτά μπορντούρες  γύρω από το αίθριο, δεν σας συμβουλεύουμε να τοποθετήσετε τους κατιφέδες στο τραπέζι του αίθριου, δεδομένου ότι τα φωτεινά άνθη τους μπορεί να προσελκύσουν τις σφήκες. Όπως και με το φυτό πύρεθρο, οι κατιφέδες χρησιμοποιούνται καλύτερα ως «φυτό σύντροφος» για να βοηθήσουν στην προστασία άλλων φυτών. Ωστόσο, οι κατιφέδες χρειάζονται διότι δεν έχουν μόνο  κάποιες ιδιότητες σαν φυσικό απωθητικό κουνουπιών,  είναι φυτά για πολλές  χρήσεις.
       Οι κατιφέδες περιέχουν μια χημική ένωση στις ρίζες που ονομάζεται θειοφαίνια . Το φυτό αυτό έχει τη δυνατότητα να απωθεί τις αφίδες, τα  σκουλήκια στο λάχανο, τις  λευκές μύγες και πολλά άλλα παράσιτα. Οι κατιφέδες είναι ιδιαίτερα καλοί στο να προστατεύουν τα φυτά της ντομάτας. Γι’ αυτό μην εντυπωσιαστείτε αν δείτε κατιφέδες φυτεμένους ανάμεσα στις φυτείες ντομάτας.
      Μαζί με ισχυρές ιδιότητες καταπολέμησης των κουνουπιών της, οι κατιφέδες είναι σχετικά εύκολο να καλλιεργηθούν . Αν και έχουν εύκολη φροντίδα, υπάρχουν αρκετές συμβουλές που πρέπει να ακολουθήσετε για να εξασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή ανάπτυξη. Ο πρώτος κανόνας που πρέπει να θυμόσαστε είναι ότι οι κατιφέδες απαιτούν πολύ άμεσο ηλιακό φως. Αν και μπορούν να ευδοκιμήσουν σε σχεδόν οποιοδήποτε τύπο εδάφους, αυτά τα φυτά έχουν την τάση να κάνετε το καλύτερο δυνατό σε καλά στραγγιζόμενα, μέτριας γονιμότητας  εδάφη.
    Μόλις φυτευτούν, οι  κατιφέδες απαιτούν πολύ λίγη συντήρηση. Ποτέ μη ποτίσετε τους κατιφέδες με νερό από πάνω. Το πότισμα θα το κάνετε πάντα  στη βάση του φυτού. Μην ανησυχείτε για την λίπανση αυτών των φυτών. Λόγω της ευαίσθητης φύσης τους, η υπερβολική λίπανση προκαλεί ραγδαία ανάπτυξη του φυλλώματος, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής ανθών.
      Σε αντίθεση με άλλα φυτά, οι κατιφέδες ανθοφορούν καλύτερα σε φτωχά εδάφη. Μη ξεχνάτε να φυτέψετε αυτά τα φυτά σε θέσεις  με πλήρη ηλιοφάνεια, και για ένα άλλο λόγο, μπορεί το ωίδιο γρήγορα να τα προσβάλει  αν αυτά παραμείνουν σε υγρό χώρο από τη πρωινή δροσιά ή από βροχές.


3.    Το αγήρατο 
Το αγήρατο  (Ageratum Houstonianum) εκπέμπει μια μυρωδιά που τα κουνούπια βρίσκουν ιδιαίτερα αποκρουστική. Το αγήρατο εκκρίνει τη  κουμαρίνη, η οποία χρησιμοποιείται ευρέως στο  εμπόριο  για τη παρασκευή απωθητικών κουνουπιών.
Το αγήρατο  είναι καλλωπιστικό φυτό, φτάνει σε ύψος 20 – 30 εκ. εύκολα αναγνωρίζεται από μπλε λουλούδια, αν και υπάρχουν ποικιλίες με ροζ, λευκά και μοβ άνθη. Αυτό το φυτό μπορεί να  ευδοκιμήσει σε πλήρη ή μερική ηλιοφάνεια  και δεν απαιτεί πλούσιο έδαφος. Συχνά τα συναντούμε σε βραχόκηπους, όπου τα φυτά με χαμηλό ύψος προτιμούνται .  
         Τα φύλλα του αγήρατου   μπορούν να θρυμματίζονται  για να αυξηθεί η διάχυση της οσμής που εκπέμπεται από το φυτό, δεν είναι όμως σκόπιμο να τρίβετε τα θρυμματισμένα φύλλα απευθείας στο δέρμα.


4.    Φλισκούνι


Το φλισκούνι  (Mentha pulegium) είναι ένα από τα πιο ευπροσάρμοστα φυτά που βοηθά να απωθούνται τα κουνούπια, οι σκνίπες και άλλα έντομα. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να είναι το νούμερο ένα φυτό που πρέπει να καλλιεργείτε σαν φυσικό απωθητικό  κουνουπιών. Το φλισκούνι χρησιμοποιείται συχνά σαν συστατικό στις  κρέμες και τα σπρέι που κυκλοφορούν στο εμπόριο σαν φυσικό απωθητικό κουνουπιών. Το φλισκούνι είναι μεγάλο φυτό και καταλαμβάνει  μεγάλη επιφάνεια,  να γνωρίζετε όταν  το φυτέψετε στον κήπο σας. Βέβαια  θα είναι καλύτερο να χρησιμοποιείται ως μια φυσική απωθητική ουσία κουνουπιών και να  εφαρμόζεται στο δέρμα σας. Αν θρυμματίσετε φύλλα από φλισκούνι  και τα τρίψετε  επάνω στο δέρμα σας, αυτό λειτουργεί ως ένα αποτελεσματικό φυσικό απωθητικό κουνουπιών. Επιπλέον, μπορείτε επίσης να συντρίψετε τα κοτσάνια και να τα βάζετε στις τσέπες, στις τσάντες και τα  καπέλα.
          Το φλισκούνι είναι επίσης φυσικό εντομοαπωθητικό και για τα σκυλιά. Με θρυμματισμένο φλισκούνι από τα φύλλα και τα κοτσάνια  μπορείτε  να τρίψετε στους σκύλους για να τους βοηθήσουν να απωθήσουν τα τσιμπούρια και τους ψύλλους. Πολλές φορές  θα δείτε συχνά τα σκυλιά να τρίβονται  στο φλισκούνι όταν βρίσκονται στο ύπαιθρο. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να ενσωματώσετε το φλισκούνι στην αυλή σας είναι να το καθιερώσετε ως ένα «φυτό σύντροφος». Πολλοί έχουν επιτυχία στην απώθηση των κουνουπιών όταν το φλισκούνι φυτεύεται κοντά σε περιοχές όπου συγκεντρώνονται στην αυλή η στο κήπο. Για παράδειγμα, η φύτευση κοντά  σε εξωτερικούς χώρους του καθιστικού. Το φλισκούνι αναπτύσσεται εξαιρετικά και σε  γλάστρες. Για να αποτρέψετε τις κοινές προσβολές από  μύκητες  που πλήττουν το φυτό, ψεκάστε με χαμομήλι μετά τη φύτευση με ένα μυκητοκτόνο.


5.    Βάλσαμο

Το βάλσαμο(επιστ. Υπερικόν το διάτρητον, Hypericum perforatum) είναι φυτό του γένους Υπερικόν. Το βάλσαμοείναι σημαντικό φυτό για την απώθηση των κουνουπιών και άλλων έντομων που τσιμπούν. Είναι ιδανικό για φύτευση γύρω από υπαίθριους χώρους, μονοπάτια και κοντά σε πόρτες και παράθυρα.
Για έχετε το μέγιστο όφελος, συνδυάστε το βάλσαμο με σιτρονέλλα και λεβάντα. Διπλασιάστε την απόδοση με αυτά τα φυτά που απωθούν τα κουνούπια κλπ, για  μέγιστα αποτελέσματα.
           Για την ενίσχυση της ιδιότητας της απώθησης των κουνουπιών ,  όπως προαναφέραμε και στα προηγούμενα φυτά, σας προτείνω να φυτέψετε βάλσαμο κοντά στο υπαίθριο καθιστικό στην αυλή σας, γύρω από τα μονοπάτια  και κοντά σε παράθυρα και πόρτες. Σε αντίθεση με ορισμένα από τα άλλα εντομοαπωθητικά φυτά, το βάλσαμο είναι αρκετά ανθεκτικό και προσαρμόζεται αρκετά καλά σε μια ευρεία ποικιλία συνθηκών φωτισμού και εδάφους.  


  
6.     Λεβάντα


 Η  Λεβάντα(επ. ονομ. Lavandula) ανήκει      στην οικογένεια της μέντας και  είναι ένα μυρωδάτο βότανο ιθαγενή στην περιοχή της Μεσογείου. Παράγει  όμορφα μπλε-μοβ άνθη, τα έλαια που δημιουργεί έχουν μια μακρά ιστορία    που χρησιμοποιούνται ως φαρμακευτικό βάμμα.
Η Λεβάντα είναι γενικά ένα ισχυρό εντομοαπωθητικό κουνουπιών. Τα έλαια που εκκρίνονται από το φυτό αποκρούουν αποτελεσματικά αυτά τα παράσιτα  με εντελώς φυσικό τρόπο. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε τη λεβάντα για να απωθήσετε τα κουνούπια με φυσικό τρόπο. Η πιο αποτελεσματική από αυτές τις μεθόδους είναι η εκχύλιση των ελαίων του. Για να  χρησιμοποιήσετε αυτή τη μέθοδο, απλά τρίψτε τα άνθη της στις περιοχές του δέρματός σας όπου στα κουνούπια αρέσει να δαγκώνουν, όπως τους αστραγάλους και τα χέρια σας.
Φυσικά, η λεβάντα απωθεί φυσικά τα κουνούπια, απλά όπου αναπτύσσεται. Φυτέψτε λεβάντα γύρω από υπαίθριους χώρους, μονοπάτια και κοντά σε πόρτες και παράθυρα. Η μυρωδιά που παράγεται από το φυτό αποκρούει τα κουνούπια και άλλα έντομα. Η λεβάντα μπορεί να καλλιεργηθεί με επιτυχία σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους. Μαζί με ισχυρές ιδιότητες καταπολέμησης των κουνουπιών του, είναι επίσης μια όμορφη προσθήκη σε οποιοδήποτε σπίτι ή στον κήπο.
           Κόψτε χλωρά  ή αποξηραμένα φύλλα λεβάντας τα οποία μπορείτε επίσης να τοποθετήσετε  σε περβάζια για να σταματήσουν τα κουνούπια να εισέρχονται στο σπίτι. Επιπλέον, τα αποξηραμένα άνθη λεβάντας μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν σε ντουλάπες για να απωθήσουν τους σκώρους και να αποκτήσουν τα ρούχα φρεσκάδα και ωραία μυρωδιά.
            Η λεβάντα είναι ένα από τα πιο ευπροσάρμοστα φυτά που απωθούν τα κουνούπια, ώστε να μπορούν χωρίς δυσκολία να αναπτυχθούν.


7.    Πύρεθρο Χρυσάνθεμο

      Το πύρεθρο επίσης γνωστό ως Χρυσάνθεμο Chrysanthemum (Pyrethrum) cinerariaefolium και τα συγγενή είδη C. roseum και C. carneum.
       Ενώ δεν είναι συγκεκριμένα ένα φυτό μόνο απωθητικό κουνουπιών, το πύρεθρο βοηθά να αποκρούσει μια ολόκληρη σειρά από άλλα έντομα και ζωύφια, συμπεριλαμβανομένων: αφίδες, τζιτζίκια, τετράνυχο  και τα τσιμπούρια.
     Το Πύρεθρο είναι καλύτερο να χρησιμοποιείται ως «φυτό σύντροφος» για την προστασία άλλων φυτών με τις εντομοαπωθητικές ιδιότητες του. Πρέπει να  είναι φυτεμένο κοντά στα φυτά τα οποία επηρεάζονται από τα παραπάνω έντομα.
       Επιπλέον ένα φυσικό φυτοφάρμακο μπορεί να γίνει με άνθη του πύρεθρου. Τα άνθη  θα πρέπει να ξηραίνονται και θρυμματίζονται και να αναμιγνύονται με νερό. Είναι πέρα ​​από το πεδίο εφαρμογής του παρόντος άρθρου, για να σας δώσει συγκεκριμένες οδηγίες για την ισχύ κλπ, έτσι παρακαλούμε να διεξάγετε περαιτέρω έρευνα πριν από την προσπάθεια αυτή, όπως ακόμη και αν το φυτοφάρμακο είναι εντελώς φυσικό, μπορεί ακόμα να είναι επιβλαβές για τον άνθρωπο σε ορισμένες περιπτώσεις.
      Τα έλαια που παράγονται από το φυτό Chrysanthemum είναι ένα από τα πιο ισχυρά φυσικά απωθητικά  εντόμων. Στην πραγματικότητα, η πλειοψηφία του συνόλου των φυσικών απωθητικών εκλύουν αιθέριο έλαιο  ως το κύριο δραστικό συστατικό τους. Δεν είναι μόνο το λάδι της που απωθεί τα κουνούπια , αλλά αν έρθει αυτό σε επαφή με αυτό τα έλαια, έχει σαν αποτέλεσμα να σκοτώσει πραγματικά το έντομο. Αυτό είναι ένα εξαιρετικό πλεονέκτημα για εκείνους που ασχολούνται με τη μαζική προσβολή από τα κουνούπια.
     Όπως και με πολλά από αυτά τα φυτά, τα χρυσάνθεμα είναι σχετικά εύκολα στη φροντίδα τους, εφ’ όσον ακολουθείτε τις σωστές συμβουλές . Το φυτό αυτό είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο στο ωίδιο. Ως εκ τούτου, είναι επιτακτική ανάγκη να τα διατηρήσετε σε χώρους ξερούς και να αερίζονται καλά.
     Αυτά τα φυτά  απαιτούν  άνετη κυκλοφορία του αέρα, αποστράγγιση του νερού μετά από κάθε πότισμα και την πλήρη ηλιοφάνεια το πρωινό για να στεγνώσει αποτελεσματικά κάθε δροσιά που έχει ήδη απομείνει στους μίσχους και τα φύλλα. Ποτέ δεν τοποθετούμε το  φυτό σε χαμηλή θέση  ή να το εγκλωβιστούμε σε περιοχές που διαθέτουν μικρή κυκλοφορία του αέρα.
     Όσον αφορά το έδαφος, τα φυτά αυτά απαιτούν γόνιμα, αμμώδη ή αργιλώδη εδάφη. Για να εξασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή υγεία τους, βεβαιωθείτε ότι το έδαφος διατηρεί ένα επίπεδο pH περίπου 6,5. Αυτά τα φυτά είναι σχετικά σκληρά. Για να κρατήσετε αυτά τα φυτά όσο το δυνατόν υγιέστερο, βεβαιωθείτε ότι είναι εκτεθειμένα στο φως. Κατά τη διάρκεια της καλλιεργητικής περιόδου, λιπαίνονται με ένα πλήρες  λίπασμα για όλες τις χρήσεις.

8.      H μέντα


H μέντα(Mentha) είναι ποώδες αρωματικό φυτό της οικογένειας των χειλανθών των εύκρατων περιοχών. Η μέντα είναι ένα από τα πιο αγαπημένα φυτά λόγω της ισχυρής μυρωδιάς της. Είναι κοινό συστατικό σε ένα ευρύ φάσμα  προϊόντων. Το άρωμα και η γεύση της μέντας, είναι ισχυρή και τα αιθέρια έλαια της διαχέονται μέσω του αέρα για να απωθήσουν φυσικά τα κουνούπια  και άλλα κοινά έντομα. Η μέντα φυτεύεται ομαδικά  στους εξωτερικούς χώρους, γύρω από τα παράθυρα ή κοντά σε πόρτες και  είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να απωθήσετε φυσικά τα κουνούπια και άλλα έντομα.
       Ένα άλλο πρόσθετο όφελος που έχετε είναι,  όταν σας τσιμπήσει   ένα κουνούπι τρίψτε τα φύλλα της απευθείας στο σημείο που είναι το δάγκωμα. προσφέρει σχεδόν στιγμιαία ανακούφιση φαγούρα. Διπλό όφελος, είναι ένα φυτό που απωθεί τα κουνούπια και παρέχει ανακούφιση από τσίμπημα κουνουπιού .
     Η μέντα αναπτύσσεται με ευκολία. Όπως και οποιοδήποτε άλλο φυτό που ανήκει στην οικογένεια της μέντας, ο δυόσμος αναπτύσσεται γρήγορα και απαιτεί ελάχιστη φροντίδα. Τα φυτά έχουν την τάση να αναπτύσσονται καλύτερο απ’  ευθείας στο κήπο, μπορούν επίσης να όμως να αναπτυχθούν αρκετά καλά και σε γλάστρες. Γεμίστε ένα δοχείο με λίπασμα εμπλουτισμένο με γλάστρες μίγματος και τον τόπο κοντά σε εξωτερικούς χώρους καθιστικού.      Η μόνη απαίτηση είναι αυτά τα φυτά χρειάζονται πλήρη ηλιοφάνεια για να  ανθίσουν.
     Για να ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα απώθησης των κουνουπιών της μέντας, πάρτε αρκετά ώριμα φύλλα από το φυτό. Θρυμματίστε τα φύλλα σε μικρά κομμάτια και να τα διασκορπίσετε σε ολόκληρο το χώρο γύρω από το  καθιστικό σας.


9.    Δενδρολίβανο

Το Rosmarinus officinalis,κοινώς γνωστό ως το δεντρολίβανο,είναι ένα ξυλώδες, πολυετές, αρωματικό φυτό, αειθαλές , με βελονοειδή φύλλα και λευκά, ροζ, μοβ ή μπλε λουλούδια, ενδημικό στη περιοχή της Μεσογείου.
Το ύψος του φθάνει το 1,5 μ. καλλιεργείται ως καλλωπιστικό και απωθεί τα κουνούπια και μια ποικιλία εντόμων επιβλαβών για τα λαχανικά. Το δεντρολίβανο μπορεί να καλλιεργηθεί σε γλάστρες και στο κήπο και διαμορφώνεται σε διάφορα γεωμετρικά σχήματα.            
      Τα έλαια που διαχέονται από το δενδρολίβανο είναι δυσάρεστα για πολλά έντομα. Το ίδιο και τα μέρη του φυτού είναι αποτελεσματικά εντομοαπωθητικά.




10.Λεμονοθύμαρο  Thymus citriodorus


Το Λεμονοθύμαρο  ( Τ citriodorus ) είναι ένας αειθαλής θάμνος, με αύξηση έως και 0,1 μέτρα  σε ύψος από 0,3 μέτρα πλάτος  εξάπλωση. Προτιμά την πλήρη ηλιοφάνεια  και καλή αποστράγγιση του εδάφους. Η περίοδος άνθισης είναι μέσα έως τα τέλη του καλοκαιριού, με ροζ λουλούδια .
Το Λεμονοθύμαρο  απωθεί τα κουνούπια. Το ίδιο το φυτό δεν  απωθεί τα ενοχλητικά κουνούπια. Για να απελευθερώσετε χημικές ουσίες του, θα πρέπει πρώτα να θρυμματίσετε τα φύλλα. Για να το κάνετε αυτό, απλά κόψετε μερικά κλαδιά και τρίψτε τα ανάμεσα στα χέρια σας. Πριν το κάνεις αυτό, όμως, είναι σκόπιμο να βεβαιωθείτε ότι το φυσικό ιδιότητες του φυτού δεν θα σας επηρεάσουν αρνητικά.




ΛΕΞΙΚΟ

Α. Η κουμαρίνη είναι ένα φυτοχημικό με γεύση ανάλογη της βανίλιας. Η κουμαρίνη βρίσκεται σε διάφορα φυτά . Η κουμαρίνη είναι υπεύθυνη για τη γλυκιά μυρωδιά.

Β. Το είδος Tagetes παράγουν θειοφαίνια, polyacetylenic ενώσεις που έχουν ισχυρή βιοκτόνο δράση, καθιστώντας έτσι τα φυτά Tagetes πολύ χρήσιμα για την καταστολή των πληθυσμών νηματωδών στο έδαφος και ως φυσικές πηγές φυτοφαρμάκων.Στην παρούσα μελέτη, τα είδη Tagetes (Τ erecta, Τ filifolia, Τ Lucida, Τ minuta, Τ patula και Τ tenuifolia) που καλλιεργούνται στη βόρεια Ιταλία αξιολογήθηκαν για morphophenological παραμέτρους τους και του ρυθμού θειοφαινίου σε διάφορα μέρη των φυτών ( ρίζες, βλαστούς και άνθη).

Γ. Οι πυρεθρίνεςείναι μια κατηγορία οργανικών ενώσεων που συνήθως προέρχονται από το φυτό Chrysanthemum cinerariifolium και έχουν ισχυρή εντομοκτόνο δραστικότητα με τη στόχευση του νευρικού συστήματος των εντόμων .Η  πυρεθρίνη παρασκευάζεται συνθετικά με βιομηχανικές μεθόδους, θεωρείται ένα οργανικό εντομοκτόνο. Οι  εντομοκτόνες τους και οι εντομοαπωθητικές ιδιότητές είναι  γνωστές και χρησιμοποιούνται εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Δ. DEET (διαιθυλοτολουαμίδιο,είναι το πιο κοινό δραστικό συστατικό σε εντομοαπωθητικά .Είναι ένα ελαφρώς κίτρινο έλαιο που προορίζεται να εφαρμοστεί στο δέρμα ή σε ενδύματα , και παρέχει προστασία έναντι κουνουπιών)

ΠΗΓΕΣ

1.    Η συσσώρευση και η διανομή των θειοφαινίων στο Κατιφέ 

Φαρμακολογική έρευνα Communications,τόμος 20, null Έκδοση, Σελίδες 117-121 
Β Tosi, Α Donini, Α Bonora, Α Bruni
Accumulation and distribution of thiophenes in Tagetes patula
Author links open the overlay panel. Numbers correspond to the affiliation list which can be exposed by using the show more link.
Institute of Botany, University of Ferrara, Corso Porta Mare 2, I-44100 Ferrara, Italy.
Available online 19 February 2009
2.    University ofCalifornia
Agriculture and Natural Resources
Statewide IPM Program
3.    Τμήμα Βιολογίας πανεπιστήμιο του Πουέρτο Ρίκο καθηγητής Eugenio Santiago,

4.    Koech Peter Kiplang’at
Department of Biological Sciences, Chuka University Kenya


ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΕΝΔΡΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΠΑΣΣΑΛΟΥ

$
0
0
 ΜΕΘΟΔΟΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΕΝΔΡΩΝ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΧΡΗΣΗ ΠΑΣΣΑΛΟΥ 

Σύστημα στήριξης δέντρου από την εταιρεία Green blu urban 

ARBORGUY SYSTEM:Αυτή η μέθοδος πρόσδεσης δένδρου έχει πολλά πλεονεκτήματα σε σχέση με την χρήση πασσάλου στήριξης και είναι κατάλληλη για δένδρα με μεγάλη φυτευτική μπάλα χώματος. 
      Η μπάλα χώματος του δένδρου συγκρατείται στην θέση της μέσω 3 στηριγμάτων που καταλήγουν  κάτω από την βάση του φυτευτικού λάκκου. Κατά αυτόν τον τρόπο παρέχεται υψηλής αντοχής υπόγεια στήριξη στο δένδρο που θέλουμε να φυτεύσουμε.
        Η χρήση πασσάλου είναι μία τεχνική η οποία είναι πλέον απαρχαιωμένη και έχει ως κύριο μειονέκτημα της ότι μετά το πέρας του χρόνου καταστρέφεται (κυρίως σαπίζει) οπότε παύει να προσφέρει στήριξη στο δένδρο. Έτσι λοιπόν το σύστημα αυτό είναι ένα σύστημα ιμάντων που οδηγούνται σε υψηλής αντοχής αγκύρια. Περιλαμβάνει ιμάντα από χοντρό ύφασμα και εργαλείο τεντωτήρα.  Οι ιμάντες προσδένονται στην περιφέρεια της φυτευτικής μπάλας, ουσιαστικά την ‘αγκαλιάζουν’ και καταλήγουν σε τρία αγκύρια τα οποία καταλήγουν στο έδαφος όπου αγκιστρώνονται. 






              
ΕΙΚΟΝΑ 1: Άνοιγμα φυτευτικού λάκκου και τοποθέτηση του δένδρου προς φύτευση.
ΕΙΚΟΝΑ 2: Άνοιγμα με τρυπάνι των 3 σημείων όπου θα τοποθετηθούν τα αγκύρια.

ΕΙΚΟΝΑ 3: Τοποθέτηση των αγκυρίων στην κεφαλή του τρυπανιού έτσι ώστε να έχουμε ακριβές ανοίγματα.

ΕΙΚΟΝΑ 4: Τοποθέτηση των αγκυρίων .

ΕΙΚΟΝΑ 5:  Τοποθέτηση των αγκυρίων στο χώμα σε ικανό βάθος με χρήση κομπρεσερ.


εικόνα 6 τοποθέτηση 2ου αγκιρίου





εικονα 7 : στα πολυ μεγάλα δεντρα υπάρχει δυνατότητα χρήσης και "μαξιλαριων"για να μην πληγώνεται η φυτόμπαλα


εικονα 8: περνιέται ο κεντρικός ιμάντας ή συρματόσχοινο που  θα στηρίξει όλο το δέντρο 


εικονα 9: περνιέται ο κεντρικός ιμάντας ή συρματόσχοινο που  θα στηρίξει όλο το δέντρο 

εικονα 10: περνιέται ο κεντρικός ιμάντας ή συρματόσχοινο που  θα στηρίξει όλο το δέντρο 

εικονα 11: περνιέται ο κεντρικός ιμάντας ή συρματόσχοινο που  θα στηρίξει όλο το δέντρο 

εικονα 12: σφίξιμο συρματόσχοινου με ειδικό κλειδί  

Το δέντρο στις εικόνες είναι Πλάτανος στο Πάρκο Πολιτισμού Σταυρός Νιάρχος  και εγκαταστάθηκε από την εταιρεία ΤΟΠΙΟΔΟΜΗ

Δέντρων κλαδέματα: Μια πονεμένη ιστορία

$
0
0

Γράφει ο Σταύρος Δ. Μερτζεμέκης*
Οπου και να γυρίσει κανείς το κεφάλι μέσα στην πόλη μας (σημ.: Σέρρες), θα αντικρίσει ίσως το μεγαλύτερο «έγκλημα» σχετικά με το πράσινο που μας περιβάλει και το έχουμε τόσο πολύ ανάγκη.
Ο λόγος γίνεται για τα κλαδέματα των Πλατάνων (Platanus sp.) που έχουν γίνει στο κέντρο της πόλης που σηκώνουν μεγάλη συζήτηση διότι τα ίδια φαινόμενα που επαναλαμβάνονται διαρκώς τα συναντούμε σε οποιαδήποτε γωνιά της Ελλάδας γεμίζοντας μας με απογοήτευση και απορία.
Γνωστοί και φίλοι με ρωτούν καθημερινά στο δρόμο που συναντιόμαστε: Σταύρε, εσύ που είσαι και Δασοπόνος, είναι σωστά αυτά τα κλαδέματα που έγιναν; Πως τα έκαναν έτσι; Τι θα κάνουμε το καλοκαίρι που έρχεται; Τα δέντρα θα συνέλθουν; Η απάντηση δυστυχώς είναι μονολεκτική: ΟΧΙ
Όχι γιατί κάθε επέμβαση που έχει εφαρμοστεί σε τέτοιο βαθμό με τέτοια απερισκεψία και «υποτιθέμενη εμπειρία» από ανθρώπους δίχως να έχουν εξειδίκευση πάνω στο αντικείμενο αυτό, φέρνει τα αποτελέσματα που βιώνουμε σήμερα, γιατί απλούστατα οι βλάβες είναι ανεπανόρθωτες, αυτό βέβαια γίνεται για πολλούς και διάφορους λόγους που λίγο πολύ είναι γνωστοί σε όλους.
Πιο συγκεκριμένα θα αναφερθώ σε ορισμένους κανόνες – συμβουλές γιατί καλό είναι να ξεκινήσουμε από τα βασικά και να κατανοήσουμε πρώτα αυτά και να τα εφαρμόσουμε ούτως ώστε να έχουμε ένα σωστό και αειφορικό αποτέλεσμα και ύστερα να πάμε και σε πιο ειδικά θέματα:
  • Κάθε δέντρο αποτελεί μια ξεχωριστή φυσική οντότητα, φέρει τη δική του πολυετή ακόμη και χιλιετή ιστορία και χρήζει ξεχωριστής αντιμετώπισης και διαχειριστικών μέτρων. Σε καμιά περίπτωση δηλαδή δεν κάνουμε τις ίδιες ενέργειες σε όλα τα δέντρα ακόμα και σε γειτονικά.
Το ποσοστό αφαίρεσης τμημάτων κώμης και κορμού εξαρτάται από το είδος του δέντρου, την ηλικία του, το φαινότυπο του και υπολογίζεται από ειδικό μαθηματικό τύπο, που στις περιπτώσεις των κλαδεμάτων της πόλης μας άγγιζε το τρομακτικό100%!!!!! Πάνω σε αυτό το απαράδεκτο ποσοστό να προσθέσουμε και ένα υπέρογκο ποσοστό αφαίρεσης τμημάτων κορμών γιατί με αυτόν τον άκομψο τρόπο προσπάθησαν να ελέγξουν και το μεγάλο ύψος και όγκο, θαρρείς και τόσες δεκαετίες  που μεγάλωναν τα δέντρα οι ιθύνοντες «αγρόν ηγόραζαν» και τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν να «τσακίσουν» τα κακόμοιρα δέντρα μας για την «ασφάλεια των πολιτών» υποτίθεται. Δεν θέλω να πιστέψω όλα αυτά που ψιθυρίζονται ότι κάποιοι εξοικονομούν δωρεάν καυσόξυλα μιας και ζούμε σε καιρό κρίσης δίχως φυσικά κανείς να ενδιαφέρεται για το κοινό καλό και για το μέλλον της σερραϊκής κοινωνίας.
  • Σαφώς τα ξερά και σάπια μέρη πρέπει να αφαιρεθούν για την καλή υγεία του δέντρου και για λόγους ασφαλείας-να τονίσω πως ΜΟΝΟ σε αυτά έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε εκτεταμένες αφαιρέσεις τμημάτων και εφ όσον είμαστε σίγουροι ότι όντως τα τμήματα αυτά είναι ξερά ή σάπια, διαφορετικά μιλάμε για κατακρεουργήσεις και καρατομήσεις.
  • Όταν κάνουμε μια τομή σε ένα κλαδί του δέντρου αφού τελειώσουμε τις εργασίες πρέπει να το αλείφουμε με ειδική πάστα η οποίαπροστατεύει την τομή από τυχόν μολύνσεις, πχ. Κάθε τομή σε ένα δέντρο είναι μια ανοιχτή πληγή που απαιτεί ίαση.
  • Τηρούμε ΠΑΝΤΑ ΟΛΑ τα μέτρα ασφάλειας της εργασίας, δεν βαριόμαστε, δεν βιαζόμαστε. Πλήθος ανθρώπων έχασαν  τη  ζωή τους επειδή συμπεριφέρονταν με αυτές τις αλαζονικές συμπεριφορές.
  • Ότι κάνουμε το κάνουμε με μέτρο και σεβασμό, επειδή η φύση δεν εκδικείται αλλά υπενθυμίζει.
Καθώς πλησιάζει το καλοκαιράκι να δούμε που θα βρούμε ίσκιο στην πλατεία του ΙΚΑ μιας και όλοι οι γονείς με τα παιδιά τους συνήθιζαν τα πηγαίνουν βόλτα και για να παίξουν. Τώρα πια η ιστορική αυτή πλατεία είναι «κρανίου τόπος» και βλέπουμε τα δέντραδειλά-δειλά να βλαστάνουν και πάλι θυμίζοντας τις φούντες από… τσαρούχια. Ωραίο αποτέλεσμα!
Τώρα βέβαια θα πει κανείς ότι σε μερικά χρόνια από σήμερα τα Πλατάνια αυτά θα μεγαλώσουν ξανά και θα είναι μια χαρά, χωρίς όμως να αναλογιστεί αν είναι καλό αυτό για την υγεία του δέντρου και για την αισθητική γενικότερα. Τα… τσαρούχια θαρρώ πως πλέον δε φοριούνται, οι φούντες αυτές λοιπόν θα μεγαλώσουν και θα γίνουν μεγάλοι θύσανοι που ό,τι και να γίνει οι τεράστιες αυτές τομές θα παραμείνουν και πάντα θα μας θυμίζουν τα λάθη του παρελθόντος. Τώρα βέβαια αν οι θύσανοι αυτοί κλαδευτούν ξανά το αποτέλεσμα θα παραμείνει το ίδιο άσχημο και αντιαισθητικό. Τελικά ό,τι και να γίνει από εδώ και στο εξής η κατάσταση θα παραμείνει αδιόρθωτη. Σίγουρα και κάποια δέντρα θα ξεραθούν από τυχόν μολύνσεις και μυκητιάσεις μιας και δεν πάρθηκαν προληπτικά μέτρα για την αποφυγή τέτοιων δυσάρεστων καταστάσεων.
Επίσης, υπάρχουν πολλοί άλλοι παράμετροι και παράγοντες που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη όπου μπορεί κανείς να ενημερωθεί από σχετική βιβλιογραφία. 
Κάθε δέντρο έχει μια πληθώρα αγαθών και υπηρεσιών που έχουν τόσο οικονομική όσο και συναισθηματική αξία.
Ξεκινώντας από την δωρεάν και αστείρευτη παροχή υπηρεσιών που συνδέεται πάντα και με την οικονομία μπορούμε να αναφερθούμε σε ορισμένα χαρακτηριστικά:
  • Είναι αγχολυτικά. Η αισθητική τους, τα προϊόντα τους -υλικά και άυλα- έχουν ως αποτέλεσμα την μείωση του άγχους, από το οποίο μαστίζεται καθημερινά η κοινωνία ιδιαίτερα στις πόλεις. Αρκεί να σταθούμε για λίγοκάτω από ένα δέντρο να σηκώσουμε το κεφάλι μας ψηλά και να αναπνεύσουμε αργά και βαθιά κλείνοντας για λίγο τα μάτια. Θα νιώσουμε ανακουφισμένοι.
  • Ενθαρρύνουν το περπάτημα και την κίνηση γενικότερα. Ποιός θα ήθελε να πάει για περίπατο σε μια πόλη μέσα στο τσιμέντο και τις πλάκες όπως η δική μας; Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι σε ευρωπαϊκές πόλεις αντιστοιχούν συγκεκριμένα τετραγωνικά μέτρα πρασίνου ανά κάτοικο. Στην Αθήνα είναι μόλις 2 τ.μ. ανά κάτοικο (Χάγη 27,7 τ.μ., Άμστερνταμ 27 τ.μ., Βιέννη 20 τ.μ., Βερολίνο 13 τ.μ., Ρώμη 9 τ.μ., Παρίσι 8 τ.μ., Θεσσαλονίκη 2,7 τ.μ.).Στα Σέρρας ούτε λόγος, δεν υπάρχουν δημοσιευμένα στοιχεία.
  • Βοηθούν στην συγκράτηση των γαιών. Συγκρατούν με το ριζικό τους σύστημα το έδαφος και μας σώζουνκυριολεκτικά τις περιουσίες μας από τις πλημύρες (π.χ. όπως το λεκανοπέδιο Αττικής κάθε Σεπτέμβριο-Οκτώβριο.)
  • Βοηθούν στη σύσφιξη των σχέσεων. Ανέκαθεναποτελούσαν πόλο έλξης και τόπο συναντήσεων… πολλές φορές ερωτικών!
  • Αυξάνουν τις αντικειμενικές αξίες  των ακινήτων. Ένα πράσινο τοπίο πιο εύκολα θα προσελκύσει αγοραστές ακινήτων κοντά σε αυτό άρα και οι τιμές πιθανότατα να αυξηθούν.
  • Παρέχουν ενδιαιτήματα για την άγρια ζωή. Πλήθος πτηνών διαβούν και αναπαράγονται σε αυτά. Δεν είδα κανέναν να διαμαρτύρεται για αυτά τα κακόμοιρα πλάσματα που διαβούν σε αυτά και χάνουν τη ζωή τους καθώς γκρεμίζονται οι θέσεις φωλεωποίησης τους.
  • Παρέχουν ΙΣΚΙΟ και ΡΥΘΜΙΖΟΥΝ τις αποπνικτικέςθερμοκρασίες των πόλεων τους θερινούςμήνες.Υπάρχουν και ευπαθείςκοινωνικέςομάδες και αυτό δεν είναι είδηση.
  • Μειώνουν τα επίπεδα ηχορύπανσης και σκόνης. Τα δέντραλειτουργούν και ως φίλτρααέρα. Με το φύλλωμα τους εμποδίζουν τη μεταφορά σκόνης και μειώνουν σημαντικά τους θορύβους αποτρέποντας τους να μεταδίδονται από σημείο σε σημείο.
  • ΠΑΡΑΓΟΥΝ ΟΞΥΓΟΝΟ και μειώνουν τα επίπεδαδιοξειδίου του άνθρακα, ζωτικήςσημασίαςθέματα που οι περισσότεροιαγνοούμεδυστυχώς.
Από οικονομικής άποψης τα δέντρα μπορούν να κοστολογηθούν ως εξής σύμφωνα με τον καθηγητή Τ.Μ. Dasαπό το Πανεπιστήμιο της Καλκούτα στην Ινδία:
Ένα δέντρο ηλικίας 50 ετών:
παράγει οξυγόνο αξίας
27.330,77
 ευρώ
καθαρίζει τον αέρα αξίας 
54.224,24
ευρώ
προστατεύει από τη διάβρωση του εδάφους αξίας 
27.330,77
ευρώ
καθαρίζει τα υπόγεια ύδατα αξίας
32,796,92
ευρώ
παρέχει ενδιαιτήματα για άγρια ζωή αξίας
27.330,77
ευρώ
ΣΥΝΟΛΟ
169.013,47
ευρώ
Και μετά λέμε με τόση χαρακτηριστική ευκολία φράσεις όπως: «Να κόψουμε το δέντρο!» «Αυτό το δέντρο συνέχεια προβλήματα δημιουργεί, κόφτο!»
Σοβαρά; Έτσι εύκολα; Ερωτώ!
Τις τόσες υπηρεσίες και οικονομικά οφέλη που προσφέρει όπως αναφέρθηκα τις έχουν σκεφτεί καθόλου;
Το ίδιο λυπηρό φαινόμενο παρατηρείται και σε άλλους ιδιωτικούς υπαίθριους χώρους όπως επιχειρήσεις, αυλές σπιτιών κ.α. όπου εκτός από το γεγονός ότι τα δέντρα καρατομούνται, χρησιμοποιούνται και κατά πως συμφέρει και βολεύει τον καθένα σαν υποστηρικτικές εγκαταστάσεις και στύλοι για προβολείς, καλώδια, καρφώνουν πρόκες για κρεμαστά, δορυφορικά πιάτα, λαμπάκια κτλ.
Νομίζω πως μιλάμε για βία και εξευτελισμό κατά των δέντρων. Όχι λοιπόν, τα δέντρα δεν μας φταίνε και δεν αξίζει να τα συμπεριφερόμαστε έτσι. Μας παρέχουν τόσα. Ας είμαστε λίγο ευγνώμονες μαζί τους.
Κλείνοντας για να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να συντονιστούμε με τα ευρωπαϊκά και παγκόσμια standards υπάρχει η ISA (International Society of Arboriculture) και παρέχει όλα εκείνα τα εργαλεία γνώσης, σεμινάρια, πιστοποιήσεις, διαγωνισμούς και πολλά άλλα που μας βοηθούν να κατανοήσουμε την αξία των δέντρωνγενικότερα και την ορθολογική και αειφορική διαχείριση και κλαδεύσεις, θυμίζοντας μας ότι πρέπει να παραδώσουμε στις επερχόμενες γενεές ένα κόσμο καλύτερο, πιο όμορφο και πιο πράσινο!
Παράλληλα οι Γεωεπιστήμονες (Δασοπόνοι, Δασολόγοι, Γεωπόνοι, Γεωλόγοι κ.τλ.) πρέπει να αναλάβουν έναν πιο ενεργό ρόλο σε αυτά τα θέματα ενεργοποιώντας η Πολιτεία τα καθήκοντα τους θέτοντας τους στις ειδικές θέσεις που αρμόζουν με βάση το αντικείμενο τους και να ξεκινήσει να τους συμβουλεύεται επιτέλους.
Ας βάλουμε όλοι μαζί ένα τέλος στην κατάσταση που αντιμετωπίζουμε και ας ξεκινήσουμε μια καινούρια εποχή με μια νέα νοοτροπία μακριά από τα κακέκτυπα του παρελθόντος και του παρόντος με τις νοοτροπίες που μας θυμίζουν ότι είμαστε μια τριτοκοσμική χώρα αποκομμένη από τις διεθνείς εξελίξεις του κλάδου της Δενδροκομίας.
 * Ο Σταύρος Δ. Μερτζεμέκης είναι δασοπόνος και διαχειριστής φυσικού περιβάλλοντος ΕΔΕ, αντιπρόεδρος  της Πανελλήνιας Ένωσης Δασοπόνων και Διαχειριστών Φυσικού Περιβάλλοντος (Π.Ε.Δ.ΔΙ.ΦΥ.Π.) και μέλος του Ελληνικού Συλλόγου για την Δενδροκομία (Ε.Σ.Δ.), emailstavrakas86@gmail.com
Πηγή: www.eproodos.gr

7 ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΑ ΛΑΘΗ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΤΑΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΔΕΝΔΡΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ

$
0
0
7      ΣΥΝΗΘΙΣΜΈΝΑ  ΛΑΘΗ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΤΑΝ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΔΕΝΔΡΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ

«Τα  δένδρα είναι ποιήματα,  που η γη γράφει πάνω στον ουρανό». 
      Με αυτόν τον τρόπο ο Λιβανο-Αμερικάνος ποιητής, καλλιτέχνης και συγγραφέας KhalilGibran, σκιαγραφεί  με εύγλωττο τρόπο τον ορισμό του για τα δένδρα, μία από τις πιο θαυμαστές μορφές ζωής στην Γη.
     Με πάνω από 23.000 διαφορετικά είδη και αποτελώντας τους παλαιότερους ζωντανούς οργανισμούς στον πλανήτη, τα δένδρα μας συναρπάζουν με το μεγαλείο, την απεραντοσύνη και την γοητεία τους.
The oldest living organisms in the world. “Old Danish tree” by Guyon Morée. Licensed under CC BY-SA 2.0 via Flickr

Εάν είστε κάποιος από τους τυχερούς εκείνους ανθρώπους που δημιουργούν έργα τέχνης χρησιμοποιώντας τα δένδρα, μόλις φτάσατε στο κατάλληλο μέρος. Εδώ θα σας βοηθήσουμε να βρείτε απάντηση στις ακόλουθες ερωτήσεις: Πως επιτυγχάνουμε την καλύτερη σχεδιαστική λύση όταν διαλέγουμε τα δένδρα που θα φυτεύουν? Ποιά είναι τα ποιό κοινά λάθη που θα πρέπει να προσέχουμε και πώς να τα αποφύγετε. Μάθετε κάτι καινούργιο μαζί μας.

1.        Παραβλέποντας τις βασικές λειτουργίες των δένδρων
              Η λίστα μας με τα λάθη ξεκινάει με μία από τις ποιο γενικές απόψεις σχετικά με τον σχεδιασμό της φύτευσης των δένδρων. Πως η βλάστηση που βρίσκεται γύρω και μέσα στον αστικό τοπίο, επηρεάζει την πόλη ως σύστημα? Αυτή η ερώτηση αφορά τις ποικίλες λειτουργίες των δένδρων και την συνεργική τους δράση.
           Οι τρεις βασικές λειτουργίες των δένδρων που φυτεύονται στα πάρκα είναι η μηχανική , η οικολογική και η αισθητική. Καλύπτουν μία πληθώρα οφελειών, περιλαμβάνοντας την κυκλοφορία αέρα, την ακουστική, το φως, τον έλεγχο της διάβρωσης του εδάφους, το κλίμα και τον έλεγχο της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και τον οπτικό προσανατολισμό.

Σε αυτό το εμπνευσμένο άρθρο του  AgmarieCalderonAlonso,(  http://landarchs.com/the-forest-man-of-india-shows-us-the-power-of-one/) παρακολουθούμε την καταπληκτική ιστορία του JadavPayeng, όπου μας δείχνει πως ένα και μόνο άνθρωπος μπορεί να αναπτύξει ένα ολόκληρο δάσος, όπου τα δένδρα  από την μία παλεύουν με την εξαφάνιση και από την άλλη παρέχουν κατοικία για τα ζώα.

       Εάν αναρωτιέστε πώς να αποφύγετε αυτήν την παράλειψη  σκεφτείτε το παράδειγμα του Payeng. Θυμηθείτε το εντυπωσιακό τελικό αποτέλεσμα, και μην ξεχνάτε ποτέ ότι τα δένδρα είναι εκπληκτικά και ότι εκπληκτικά πράγματα μπορούν να χτιστούν χρησιμοποιώντας τα.


2.        Άγνοια των μορφολογικών χαρακτηριστικών των δένδρων
         Το δεύτερο ελάττωμα  κάποιων αρχιτεκτόνων τοπίου και ιδιαίτερα αρχιτεκτόνων -που κακώς εμπλέκονται αφού δεν γνωρίζουν καθόλου την φυσιολογία των φυτών-  σχετίζεται με κάποια κενά πάνω στις γνώσεις τους γύρω από τα μορφολογικά χαρακτηριστικά των δένδρων. Αυτό αφορά όχι μόνο την διακοσμητική αξία των δένδρων αλλά επίσης και την ασφάλεια, την επαρκή αλληλεπίδραση ανάμεσα στα είδη των φυτεύσεων, το χτισμένο περιβάλλον και τους ανθρώπους. Το ύψος του δένδρου, το σχήμα της κόμης και η πυκνότητα, το ριζικό σύστημα, το μέγεθος, η μορφή και τα χρώματα των φύλλων και των λουλουδιών, είναι μερικές από τις πιο σημαντικές κατηγοριοποιήσεις.    
         Ο επιδέξιος συνδυασμός ή οι δημιουργικές αντιθέσεις των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών του κάθε δένδρου είναι το κλειδί για την δημιουργία αρμονικών τοπίων.
       Ένα καλό παράδειγμα επιτυχημένης επιλογής δένδρων αποτελεί η περίπτωση των σχεδίων δενδροφυτεύσεως στους δρόμους. Στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται  πχ. μόνο είδη τα οποία έχουν βαθύ  ριζικό σύστημα, έτσι ώστε να αποφευχθούν οι πιθανές ζημιές που μπορεί να προκληθούν στα πεζοδρόμια στο μέλλον. Δείτε το περιεκτικό άρθρο με τίτλο «Διαλέγοντας αστικά δένδρα: Ένας βασικός οδηγός », της JuliaLycchese. (http://landarchs.com/choosing-urban-trees-essential-guide/)

ΔΕΙΤΕ:Συντήρηση δένδρων σε δρόμος κατοικημένων περιοχών. (https://www.youtube.com/watch?v=qcIcIehOJ5s)

Όσον αφορά την αισθητική ποιότητα,  αυτός ο εκκεντρικός σχεδιασμός μίας κατοικίας στην Ταϊλανδή προσφέρει μία δυναμική στρατηγική σχεδιασμού φύτευσης δένδρων. Παραπέρα λεπτομέρειες αποκαλύπτονται από τον GerarddeSilvaστο άρθρο του. (http://landarchs.com/what-lies-behind-the-high-concrete-wall-and-gate-of-t-residence-in-bangkok/)

T.Residence. Photo courtesy of LOKOH= Co., Ltd.


          Πιθανόν  η αποφυγή αυτών των μειονεκτημάτων να έχει να κάνει με την εμπειρία και την τύχη, αλλά μέχρι τότε οι νέοι αρχιτέκτονες τοπίου πρέπει να κάνουν κάθε φιλότιμη προσπάθεια να μελετήσουν τα δένδρα και την μορφολογία τους, καθώς είναι το θεμελιώδες υλικό με το οποίο δουλεύουν.

3.        Παραμελώντας τις Περιβαλλοντικές Ανάγκες των Δένδρων
          Η λίστα μας συνεχίζει με ένα αφενός προφανές, αφετέρου συχνό λάθος που κάνουν οι σχεδιαστές., την παραμέληση των περιβαλλοντικών απαιτήσεων των δένδρων. Αυτό είναι γεγονός είτε πρόκειται για εποχιακά φυτά, είτε για θάμνους είτε για δένδρα. Το στρες ωστόσο αποτελεί για τα δένδρα τη μεγαλύτερη βλάβη, καθώς απώλειες και προβλήματα μπορούν να προκύψουν εάν αυτά αντιμετωπίζονται αμελώς. 
          Οι περιβαλλοντικές συνθήκες, είναι κρίσιμες για τη σωστή ανάπτυξη των δένδρων και την εξέλιξή τους. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να δημιουργηθούν, βιώσιμες, υγιείς και οπτικά όμορφες συστάδες δένδρων, με την μέγιστη συμφωνία μεταξύ περιβαλλοντικών απαιτήσεων και συνθηκών.
       Εάν για παράδειγμα, επιλέξετε Fraxinusexcelsiorγια μία ιδιαίτερα μολυσμένη βιομηχανική ζώνη, θα έχετε την σιγουριά ότι το δένδρο είναι ανθεκτικό στα καυσαέρια και θα ζήσει ανενόχλητο εκεί.  Εάν όμως ένα δένδρο δεν προσλαμβάνει αρκετό φως και έχει φυτευτεί σε «φτωχό» έδαφος(είναι πολύ συχνό να ξεχνάμε εντελώς αυτόν τον πιοσημαντικό παράγοντα για την ανάπτυξη φυτικού υλικού), αυτό πιθανόν να οδηγήσει στην μείωση και της ζωτικότητάς του αλλά και της αντοχής του στον αέρα. Έτσι και σε αυτήν την περίπτωση παρουσιάζεται πάλι η πολυπλοκότητα  των δένδρων και ότι τα καλύτερα αποτελέσματα μπορούν να επιτευχθούν μόνο εάν αυτή η πολυπλοκότητα δεν ξεχνιέται ούτε για ένα λεπτό.


Hyllie Plaza. Photo credit: Kasper Dudzik


               Ένα εξαιρετικό παράδειγμα συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις της οξιάς σε τεχνητό περιβάλλον παρουσιάζεται στο άρθρο της Dianna Ispa όπου επανεξετάζει την Hyllie Plaza, των Thorbjörn Andersson and Sweco  architects.  (http://landarchs.com/the-incredible-hyllie-plaza-is-lit-by-a-digital-sky/)

4.        Παραβλέποντας τα βιολογικά χαρακτηριστικά των δένδρων.
          Ένας ακόμη βασικός παράγοντας είναι η φαινολογία των δένδρων. Οι δύο βασικές κατηγοριοποιήσεις σύμφωνα με τα βιολογικά χαρακτηριστικά των δένδρων είναι ο δείκτης ανάπτυξης και η διάρκεια ζωής τους. Το πρώτο είναι το πιο ζωτικό για την ομαδοποίηση των δένδρων και την πιθανότητα να εξασφαλίσουμε ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα με ταχέως αναπτυσσόμενα δένδρα σε μικρή χρονική περίοδο. Το δεύτερο χαρακτηριστικό – μακροζωία – μπορεί να επηρεάσει και από οικονομικής αλλά και από αισθητικής απόψεως. Η φαινολογία των δένδρων καλύπτει επίσης κατηγοριοποιήσεις όπως το φύλλωμα, η άνθηση και η πτώση των φύλλων. Όλοι αυτοί οι αναντικατάστατοι παράγοντες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη κατά τον σχεδιασμό και την συντήρηση των δένδρων.
              








              
Sugar Beach; credit: www.claudecormier.com

Μία σωστή πρόταση βρίσκεται στο έργο των ClaudeCormier + Associes. Τα παρακάτω δύο άρθρα της TaniaRamosGianoneκαι RoseBuchananπαρουσιάζουν εμπνευσμένες αποδόσεις πάνω στις επιλογές στον σχεδιασμό της φύτευσης των δένδρων.


Δύο ακόμα έργα που συμπεριλαμβάνον εποχικό ενδιαφέρον, μπορούμε να δούμε στα άρθρα της Yuliya Georgieva και Amir Schlezinger:



Cherry trees at Foundation Jeantet. Credit: ©agenceter

5.        Δημιουργία απερίσκεπτων συνδυασμών
         Εμβαθύνοντας στα βιολογικά ζητήματα των διαφόρων ειδών των δένδρων, πηγαίνουμε πίσω στον χρόνο, όταν από το 1928-1930, ο Dr. BorisP. Tokin, ένας Ρώσος βιοχημικός από το Πανεπιστήμιο του Leningradεπινόησε τον όρο «phytoncides»/φυτοτοξικότητες . Ο Tokin  ανακάλυψε ότι κάποια φυτά παράγουν και αποβάλουν, βιολογικά δραστικές ουσίες που τα προφυλάσσουν από συγκεκριμένους μικροοργανισμούς, έντομα και ζώα. Μετά από μεγάλη έρευνα και πειραματισμό, οι επιστήμονες κατέληξαν ότι τα “phytoncides”  είναι ένας από τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανοσία των φυτών και την αλληλεπίδραση μεταξύ των οργανισμών στους βιότοπους.

         Αυτός είναι ο λόγος που οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των διάφορων ειδών των δένδρων σε κάποιες περιπτώσεις είναι ανταγωνιστικές ενώ σε άλλες περιπτώσεις είναι αμοιβαία
επωφελείς.

                Ευνοϊκοί συνδυασμοί δένδρων περιλαμβάνουν, για παράδειγμα ομάδες από βελανιδιές, ερυθρελάτες με λεύκες, κερασιές με οξιές, φράξους και γαύρους. Κάποιες ακατάλληλες ομάδες περιλαμβάνουν συνδυασμούς με σημύδες και λευκές φτελιές, φράξους με σημύδες και πεδινές φτελιές.

            Δώστε στον εαυτό σας τον χρόνο που χρειάζεστε για να διαλέξετε τα ιδανικά είδη δένδρων. Όταν ολοκληρώσετε την λίστα σας επιβεβαιώστε την επιλογή σας. Εάν συνεχίζεται να αισθάνεστε αβέβαιοι ζητήστε την συμβουλή κάποιου έμπειρου επαγγελματία. Λίγος περισσότερος χρόνος για την προετοιμασία είναι σίγουρα καλύτερο από το να παρουσιαστούν   μακροπρόθεσμα μελλοντικά προβλήματα.

6.        Ξεχνώντας ότι τα δένδρα αποτελούν σημεία πληροφοριών.
         Επιστρέφοντας πίσω στην σχεδιαστική διαδικασία, η διάταξη των δένδρων δεν μπορεί να αγνοηθεί είτα αυτά χρησιμοποιούνται σε δενδροστοιχίες , είτε σε διακοσμητικές συστάδες, είτε ως τοπόσημα μέσα στην συνολική σύνθεση, τα δένδρα είναι τα πιο εξέχοντα στοιχεία που δημιουργούν την χωρική οργάνωση κατά τον  σχεδιασμό τοπίου. Τα δένδρα μπορούν να οριοθετήσουν  ή να ενοποιήσουν επιμέρους χώρους ενός πάρκου. Μπορούν να διευκολύνουν την εμπειρία των ανθρώπων όπως επίσης και να τους καθοδηγήσουν. Εάν σχεδιασθούν με συγκεκριμένο στόχο, οι συστάδες των δένδρων, μπορούν να διαμορφώσουν την οπτική αντίληψη, στρέφοντας το βλέμμα των επισκεπτών σε συγκεκριμένες θεάσεις ή σε κομβικά σημεία μέσα ή έξω από την περιοχή του πάρκου.   
Ο σχεδιασμός εντυπωσιακών γραφικών και εμπνευσμένων τοπίων, που δεν περιλαμβάνει την παραπάνω χρήση των δένδρων είναι αδιανόητος. Έτσι εάν θέλετε να αποφύγετε αυτό το ατόπημα κατά τον σχεδιασμό, φανταστείτε τον εαυτό σας στο τοπίο. Φανταστείτε που περπατάτε, τι βλέπετε και τι αισθάνεστε ενώ περιηγείσθε στο μελλοντικό σας έργο.

23̊ Estate. Photo courtesy of Shma CO., Ltd.
           Για να δείτε πως δημιουργούνται δραματικά τοπία μέσα από ένα επιδέξιο σχέδιο φύτευσης δένδρων, διαβάστε σχετικά με αυτά τα δύο έργα που αναλύονται από τον Harkyo Hutri Baskoro και την Katrina Elpos.



Bassil Mountain Escape. Photo courtesy of
 VLADIMIR DJUROVIC LANDSCAPE ARCHITECTURE






7.        Παύση της μελέτης πάνω στα δένδρα
          Ένα τελευταίο σημείο που πρέπει να κρατάνε οι αρχιτέκτονες τοπίου στο νου τους είναι να μην σταματάνε ποτέ να εξερευνούν τον κόσμο των δένδρων. Με αυτόν τον τρόπο, κάποιος μπορεί να εμπλουτίζει τις γνώσεις του αδιάκοπα, ενώ παράλληλα εξελίσσει την ευχέρεια και τον σεβασμό του για το επάγγελμα της αρχιτεκτονικής τοπίου. 
Κάποια από τα πιο εκπληκτικά δεδομένα σχετικά με τα δένδρα, που κάθε αρχιτέκτονας τοπίου θα έπρεπε να γνωρίζει είναι συγκεντρωμένα στα δύο ακόλουθα άρθρα των Ashley Penn και Erin Tharp.
This could save your life; credit: Lorenzo Tonello / shutterstock.com, modification by SDR





          Κλείνοντας, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάμε την σπουδαιότητα των δένδρων. Μόνο εάν τιμάμε το μεγαλείο των δένδρων στο έπακρο θα είμαστε σε θέση να σχεδιάσουμε εντυπωσιακά τοπία. Και ένα μόνο πράγμα είναι σίγουρο αυτή η προσοχή που θα δώσετε θα σας ξεπληρώσει όταν τα σχέδια σας αποδώσουν καρπούς.
 
Άρθρο της Velislava Valcheva
Μετάφραση : Στελλα Μεξη

Επιχώσεις δέντρων: θάνατος σε 1 εικόνα

$
0
0
Μια συνοπτική εξήγηση του γιατί τα δέντρα πεθαίνουν (αργά-αργά) όταν τα επιχώνουμε.
(Aπό τον Μιχάλη Αν)
 το προβλημα είναι ότι στα τεχνικά έργα οι αρμόδιοι , (πολιτικοί, μελετητές κτλ) σπάνια συμβουλεύονται έναν ειδικό και θεωρούν ότι με την μέ της επιχωσης δεν θα δημιουργηθεί πρόβλημα στα φυτά (η τουλάχιστον θα μειωθούν οι άμεσες αντιδράσεις στο έργο .  Το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο με την επίχωση αλλά και την κάλυψη με σκληρά υλικά πχ άσφαλτο , πλακοστρωσεις 
      Στην πραγματικότητα καταδικάζουμε τα φύτα .Η ύπαρξη ενός ειδικού στην ομάδα βοηθά γιατί υπάρχουν μέθοδοι επίχωσης που επιτρέπουν τον αερισμό στην ρίζα των φυτών , προστασίας των πχ των δαπέδων που θα τοποθετηθούν πάνω από την θεωρητική ριζόμπαλά . Η λύση είναι ότι δεν υπάρχουν στα έργα  φωτεινοί παντογνώστες αλλά όλα 
καλύτερα όταν μια  διεπιστημονική ομάδα δουλεύει καλά 
Κώστας Τάτσης 
Γεωπόνος 

Αρθρα για τα δέντρα στην πόλη: 

Σκοτώνει τα δέντρα το άσκοπο κλάδεμα


Φοίνικες και τουριστική ανάπτυξη...η πως αφήνουμε την χώρα στα χέρια άσχετων που πιστεύουν ότι τα γνωρίζουν όλα!!!

$
0
0

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Εδώ και λίγες ημέρες, λάβαμε κείμενο σχετικό με τους «Φοίνικες του Ρεθύμνου». Ένα  «ευτράπελο» κείμενο, που ένας –ευτυχώς , αν έχει τετοια μυαλά- τέως Δήμαρχος , προσπαθεί να μας εξηγήσει με λογικοφανή επιχειρήματα , γιατί η Ελλάδα είναι η μοναδική Αφρικανική χώρα με..λευκούς κατοίκους.

Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τα λεγόμενα του μικρού άρχοντα , η θαυμάσια «κρητική χλωρίδα» με τα περίπου 5000 ενδημικά είδη (συμπαριλαμβανομένου και του μοναδικού Phoenixtheophrasti) δεν έχει να προσφέρει κηποτεχνική προσέγγιση τέτοια ώστε να υπάρξει τουριστική προβολή  του τόπου. Δεν έχει υπόψη του ο «τέως» (αλλά δυστυχώς και πλείστοι εκ των «νυν») τι σημαίνει «ελληνικότητα» και «μεσογειακότητα» στον κήπο, τι διαφορετικό έχει και πως το δίνει, πως αναπτύσσει την υπεραξία των τοπικών προϊόντων αλλα και της εικόνας  της χώρας σαν καρτ-ποσταλ.

Χρειάζεται να γίνει Αλγερία  με Κανάριους Φοίνικες και Ουασιγκτώνιες η Κρήτη μας για να εχει κόσμο την τουριστική περίοδο (μην πω δηλαδή ότι πρέπει να ακούμε και μουσική βεδουϊνων αντί για κρητική λύρα και να μην πίνουμε ρακι…για να έρθουν οι τουρίστες).  Τα ενδημικά  φυτά και δένδρα, δεν μπορούν να αποτελέσουν «θέμα» , δεν εχουν ενδιαφέρον κατά τον «τέως» ασύλληπτα ιδιοφυή αναπτυξιακό εκλεγμένο παράγοντα, που έφερε μαζί με τόσους άλλους τη χώρα έδω. Γιατί θα έπρεπε να ξέρει, ότι η γενιά την οποία αυτή  τη στιγμή  διέλυσε με τέτοιου τύπου επιλογές (αφού μέσα σε όλα αυτά τα φοινικοειδή ήταν δυστυχώς εισαγόμενα και άρρωστα) , αντιστέκεται, επανερχομενη στην Κρήτη και δημιουργώντας αξιόλογους αγροτουριστικούς «θύλακες» που μπορούν να επεκταθούν στο ημιαστικό περιβάλλον και  αμφίδρομα να εξυπηρετούνται οι κλάδοι μέσα από το τοπίο.

Και φυσικά, ο Κρητικός Φοίνικας έχει κορυφαία θέση σε αυτήν την προσέγγιση-αποτελεί μέσα σε όλα και προτεραιότητα της GreekPalmSocietyαλλά και ήταν πάντα η τελευταία διαφάνεια σε όσες παρουσιάσεις καναμε με εκλεκτούς συναδέλφους , που αφορούσαν στο σκαθάρι, στην Κρήτη, την περίοδο 2006-2009.

Για να είμαι απόλυτα δίκαιος όμως, έχει ο αγαπητός «τέως» και μία σοφή σκέψη για το μέλλον « Ίσως η Φύση, που σήμερα είναι εναντίον μας, αύριο να είναι μαζί μας.
Ωστόσο το Ρέθυμνο δεν μπορεί να περιμένει τη μεταστροφή της Φύσης, οφείλει να αυτοπροστατευθεί με όποιους τρόπους κρίνουν οι αρμόδιοι προσφορότερους μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους. Αν παρ’ ελπίδα όλα τα αμυντικά μέτρα αποδειχτούν ατελέσφορα και οι φοίνικες καταστραφούν, τότε φυσικά θα πρέπει να αντικατασταθούν από άλλο φυτό της τοπικής χλωρίδας προσεκτικά επιλεγμένο. Αλλά για την ώρα βρισκόμαστε μακριά από το ενδεχόμενο αυτό» .

Μόνο που ο αγαπημένος μας ήδη θα έχει αποδημήσει, όντας σήμερα 77χρονος, όταν μοιραία η γενιά μας (όσο δεν αντιδρά) θα πρέπει να λύσει το πρόβλημα. Βέβαια, εμείς , κάπου αλλού , βάλαμε τις βάσεις για να το λύσουμε….


Όλα αυτά που προαναφέραμε , δεν είναι καινούργια. Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια  να επανέλθει η ενδημικότητα στο πράσινο και αυτό γίνεται με προγράμματα, νομοθεσία, αποφάσεις δημοτικών συμβουλίων και διεθνείς συμμετοχές (όλα στη  διάθεση του «τέως»  και όποιου άλλου χρειαστεί- στην ΠΕΕΓΕΠ αλλά και στον περισσότερο κόσμο έξω από τον μικρόκοσμο του «τέως» είναι γνωστά) .  Απόψεις σαν κι αυτή, που δικαιολογούν τον πλουτισμό μίας ολόκληρης γενιάς και τη δικαιολόγηση της νοοτροπίας κακών πολιτικών πρακτικών από κάθε μορφής διαπλοκή, οφείλουμε να τις αντικρούουμε με επιχειρήματα (σαν τα προαναφερόμενα) , τονίζοντας και τον ΥΒΡΙΔΙΣΜΟ  που δημιουργείτε ΕΝΑΝΤΙΟΝ του τοπικού Κρητικού Φοίνικα παράλληλα .  Αλλά μήπως και κάποιοι δεν εκπροσωπούν αυτά που προανέφερα;

Δείτε και το βιογραφικού του αγαπημένου «τέως» και πότε διετέλεσε δημοκρατικά Δήμαρχος…


Παρακαλώ , διαβάστε κι αυτό..



Νομίζω ότι το συγκεκριμένο περιστατικό δεν μπορεί να αφεθεί αναπάντητο, λυπάμαι που είμαι ο μόνος που το σχολιάζει, δεν έχει να κάνει με ειδίκευση στα φοινικοειδή…είναι συνολική θεώρηση , Δεν σκόπευα να γράψω , εδώ και καιρό, γιατί δεν πολυσυμμετέχω και δεν απαιτώ. Αλλά το «παπατζιλίκι» πρέπει να το σταματήσουμε πρώτα εμείς…

Έτσι δεν είναι;

Ευχαριστω για την ανοχή

ΝΙΚΟΣ ΘΥΜΑΚΗΣ

ακολουθεί το άρθρο του τέως δημάρχου


Οι φοίνικες τουΡεθύμνου

27-05-2016 | Τοπικά
Δημήτρης Ζ. Αρχοντάκης
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΡΕΘΕΜΝΙΩΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Του Δημήτρη Ζ. Αρχοντάκη
τ. Δημάρχου Ρεθύμνης
Τον τελευταίο καιρό διεξάγεται ένας δημόσιος διάλογος από τις στήλες της «Κρητικής Επιθεώρησης» σχετικά με τους φοίνικες της πόλης εξ αφορμής της προσβολής τους από το «Κόκκινο Σκαθάρι». Δεν έχω πρόθεση να αναφερθώ στους διαλεγόμενους, θα πω μόνο ότι όλες οι απόψεις που έχουν διατυπωθεί εμπλουτίζουν το θέμα και έχουν κοινό ζητούμενο το καλό του Ρεθύμνου. Σ’ αυτές προσθέτω κι εγώ τις δικές μου έχοντας την «πατρότητα» της φοινικοφυτείας στην πόλη μας.
Ίσως είναι χρήσιμο να υπομνησθεί το ιστορικό και η σκοπιμότητα της φοινικοφυτείας, που δεν υπήρξε θέμα μιμητισμού, αλλά μέρος του Δημοτικού Προγραμματισμού για τον ριζικό αναπροσανατολισμό της Οικονομίας του Ρεθύμνου από τον παραδοσιακό Πρωτογενή και Δευτερογενή Τομέα (Γεωργία, Κτηνοτροφία και αρχική μεταποίηση των προϊόντων τους) στον Τριτογενή, τις Υπηρεσίες, που εκείνη την εποχή θα μπορούσε να είναι για το Ρέθυμνο μόνο ο Τουρισμός. Αργότερα, όταν το θέμα ξεπέρασε το στάδιο των ευχών, πρόσθεσα στους στόχους του Δήμου και το Πανεπιστήμιο.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα του Ρεθύμνου τότε (το 1968) ήταν 426 δολάρια έναντι 840 της Ελλάδας, μόλις το μισό (ΕΣΥΕ), και του είχε εξασφαλίσει τον οικτίρμονα χαρακτηρισμό «παντέρμο Ρέθεμνος».
Ο Τουρισμός ως βασικός Άξονας Οικονομικής Ανάπτυξης ξεκίνησε στις 15 Φεβρουαρίου του έτους αυτού με μια σύσκεψη των εκπροσώπων των παραγωγικών τάξεων στο παλιό Δημαρχείο, οι οποίοι αποδέχτηκαν την εισήγηση του Δήμου ότι «κρίνεται απολύτως ρεαλιστική η άποψις ότι ο Τουρισμός αποτελεί δια το Ρέθυμνον την μάλλον αισιόδοξον προοπτικήν». Ο Τουρισμός επιλέχθηκε ως τομέας επιβίωσης για την πόλη μας και έκτοτε δεν έπαψε να κατέχει κεντρική θέση στις επιλογές του Δήμου.
Στα πλαίσια της εφαρμογής ενός ευρύτερου Δημοτικού Σχεδίου τουριστικής ανάπτυξης του Ρεθύμνου το ίδιο φθινόπωρο φυτέψαμε στην εσωτερική πλευρά της παραλίας, στα παρτέρια που διαμορφώσαμε, την πρώτη σειρά των φοινίκων με φυτώρια από τον Δημοτικό Κήπο, τα μόνα που είχαμε, και το επόμενο φθινόπωρο ριψοκινδυνεύσαμε τη φύτευση δεύτερης σειράς κατά μήκος της αμμουδιάς. Τη φύτευση αυτή έκαμε με μηχανήματα ο μακαρίτης Αδριανός Μοτάκης με τα ιδιαίτερα μέτρα προστασίας των φυτών που υποδείξαμε. Δεν έλειψαν οι χλευασμοί, ότι «χτίζουμε στην άμμο παλάτια», όμως αυτό που φαινόταν τόλμημα πέτυχε και οι φοίνικες άντεξαν στις σκληρές μικροκλιματικές συνθήκες της θαλασσινής αρμπόνας.
Την ίδια περίοδο φυτέψαμε φοίνικες όπου βρίσκαμε λίγη δημοτική γη, στου Συνατσάκη, στο Εργατικό Κέντρο, στον Περιφερειακό, στον Άγιο Νικόλαο, στην οδό Κριάρη, στον Κουμπέ κλπ και πολλοί ιδιώτες ακολούθησαν σε δικούς τους χώρους.
Ήταν ένα σχέδιο τεχνητής επέκτασης σε αστικό περιβάλλον ενός ενδημικού φυτού της Κρήτης, του Κρητικού Φοίνικα (Phoenix Theophrasti), που απαντάται διάσπαρτο σε πλείστες παραλιακές περιοχές του νησιού και σχηματίζει και δασύλλια, όπως στου Πρέβελη, στο Βάι κλπ και όπου υπάρχει τοπωνύμιο «Φοίνικας» ή «Φοινικιάς». Τον 19ο αιώνα υπήρχε και «Δήμος Φοίνικα» στην επαρχία Αγίου Βασιλείου (που αναβίωσε στο τέλος του 20ού αιώνα με το σχέδιο «Καποδίστριας»).
Το σκεπτικό της επιλογής αυτής του Δήμου, που χαρακτηρίστηκε τότε «φοινικομανία», συνδύαζε τρία στοιχεία, την τοπική Φύση με την αισθητική και την τουριστική σκοπιμότητα. Συγκεκριμένα στόχος ήταν να προβληθούν στη διεθνή τουριστική αγορά τα γεωφυσικά πλεονεκτήματα του Ρεθύμνου στα πλαίσια της Κρήτης, που είναι σημαντικά, όπως για παράδειγμα τα εξής:
1. Βρίσκεται περίπου στον 35ο γεωγραφικό παράλληλο, δηλαδή νοτιότερα κατά ένα παράλληλο από το Αλγέρι της Αφρικής, το οποίο βρίσκεται στον 36ο και αντιστοιχεί στο νότιο άκρο της Πελοποννήσου. Ενώ δηλαδή η Κρήτη αποτελεί τη νοτιότερη γη της Ευρώπης, φαίνεται να ανήκει ταυτόχρονα στη γεωφυσική ενότητα της Αφρικής.
2. Έχει «αφρικανική» ηλιοφάνεια.
3. Η μέση θερμοκρασία επιφάνειας θαλάσσης στο Ρέθυμνο τον χειμώνα είναι ίση με την αντίστοιχη της Μάγχης το καλοκαίρι (ΕΜΥ).
Επομένως οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν (και μπορούν) να απολαμβάνουν στο Ρέθυμνο «αφρικανικές» αμμουδιές μέσα σε ευρωπαϊκό πολιτισμό και παράδοση (Παλιά Πόλη, Φορτέτζα, Ενετικό Λιμάνι κλπ, που τότε άρχιζε παράλληλα η διάσωση και ανάδειξή τους) και σε κλίμα ασφάλειας, που δεν χαρακτήριζε τη βόρεια Αφρική. Οι φοίνικες θα αποτελούσαν μια αυθεντική τοπική αλλά ταυτόχρονα και «αφρικανική» πινελιά στην τουριστική εικόνα του Ρεθύμνου. Έτσι κι έγινε, οι φοίνικες μεγάλωσαν, ενσωματώθηκαν στην αισθητική και την παράδοση του Ρεθύμνου και ήδη, με επικεφαλής τον γέρο φοίνικα στο ψηλότερο σημείο της Φορτέτζας, το χαρακτηρίζουν δίπλα στα καμπαναριά, τους μιναρέδες και τις αροκάριές του.
Σήμερα έχει αποδειχτεί ότι το σκεπτικό εκείνο ανταποκρίθηκε πολύ καλά στις προσδοκίες του Δήμου και του Ρεθύμνου και εξακολουθεί να ισχύει, μισό σχεδόν αιώνα από τότε.
Όμως τώρα φαίνεται ότι καλείται το Ρέθυμνο να πληρώσει το χρέος του προς τη Φύση: το «Κόκκινο Σκαθάρι» (Rhynchophorus Ferrugineus) επιτίθεται στα φοινικόδεντρα σε όλη σχεδόν την Ελλάδα, απ’ ότι γράφεται, και προκαλεί σημαντικές ζημιές (Καλαμάτα, Γαλαξίδι, Δελφοί κλπ). Τι κάνει λοιπόν το Ρέθυμνο μπροστά σ’ αυτήν την επίθεση;
Άποψή μου είναι ότι, σύμφωνα με τα δεδομένα του τόπου, μόνο μια επιλογή έχει: Αντεπιτίθεται, για να προστατεύσει τα κεκτημένα του. Δεν μπορεί το Ρέθυμνο να προεξοφλήσει ότι έχασε τη μάχη χωρίς να τη δώσει με κάθε μέσον που διαθέτει. Η Φύση βρίσκει συχνά τρόπους να επιβάλει τη δική της δυναμική ενάντια στη βούληση των ανθρώπων, όμως και οι άνθρωποι βρίσκουν πολλές φορές τρόπους να ανατρέψουν τη δυναμική της Φύσης.
Για να μη μακρηγορώ, συνοψίζω τις απόψεις μου σε δύο μορφές αντίδρασης εναντίον του σκαθαριού, παθητική και ενεργητική:
Για την παθητική άμυνα θεωρώ σωστή την τακτική των παλιών Κρητικών, που έκαναν πολλά παιδιά συνυπολογίζοντας και «το μερίδιο του Χάρου» λόγω της μεγάλης παιδικής θνησιμότητας και των διαρκών πολεμικών γεγονότων. Στην περίπτωσή μας αυτό σημαίνει: Φυτεύουμε όσο μπορούμε περισσότερους φοίνικες, δεκάδες κάθε χρόνο, όπου προσφέρεται χώρος και ανάμεσα στους υπάρχοντες. Δεν ξέρω αν μπορεί να δημιουργηθεί, έστω για μακροπρόθεσμη χρήση, φυτώριο αυθεντικού κρητικού φοίνικα, που έχει το πλεονέκτημα ότι βγάζει παραφυάδες και επομένως παρέχει εναλλακτικές λύσεις σε περίπτωση προσβολής του αρχικού φυτού από το σκαθάρι αξιοποιώντας το υπάρχον ριζικό σύστημα. Επίσης φαίνεται να μην προτιμά το σκαθάρι την Ουασιγκτονία, η οποία παρέχει το πρόσθετο πλεονέκτημα της ταχύτερης ανάπτυξης από άλλα φοινικοειδή. Αυτονόητη είναι η επιδίωξη της οικονομικά συμφερότερης λύσης.
Για την ενεργητική αντίδραση θεωρώ απολύτως απαραίτητη την άμεση εξουδετέρωση παντός φοινικόδεντρου, σε δημόσιο ή ιδιωτικό χώρο, που παρουσιάζει σαφείς ενδείξεις ότι έχει προσβληθεί από τον Ρυγχοφόρο. Έχω ακούσει ότι το έντομο γεννά 200 – 300 αυγά που εκκολάπτονται μέσα στον φοίνικα και οι προνύμφες του τρέφονται μ’ αυτόν σκοτώνοντάς τον. Όταν λοιπόν έχεις τον εχθρό σου συγκεντρωμένο στο εκκολαπτήριο, δεν τον αφήνεις να ολοκληρώσει τον βιολογικό του κύκλο και να διασκορπιστεί στον αέρα, όπου ο μόνος κίνδυνος που διατρέχει φαίνεται να είναι οι σπουργίτες, αλλά τον αντιμετωπίζεις στον άντρο του.
Έχω ακούσει επίσης ότι στη νότια Ιταλία, που πλήττεται κι αυτή από το σκαθάρι, «κουρεύουν» τα προσβεβλημένα φοινικόδεντρα και μετά τα τυλίγουν με κατάλληλο πλαστικό δίχτυ και παγιδεύουν μέσα τα έντομα. Δεν φαίνεται κακή ιδέα ούτε ακριβή. Ίσως θα μπορούσε και να εξεταστεί και μια παραλλαγή της, να κατασκευαστούν σωληνωτές «θήκες» για τους προσβεβλημένους φοίνικες, φέρ’ ειπείν από πλαστικό θερμοκηπίου, αν δεν το τρυπούν οι κάνθαροι, για να τους εγκλωβίζουν. Αν μάλιστα η κατασκευή γίνει με συγκόλληση του πλαστικού και είναι αεροστεγής, που δεν είναι δύσκολο ούτε ακριβό, ίσως θα μπορούσε να αφαιρεθεί το οξυγόνο από το εσωτερικό της «θήκης» με μια αντλία Vacuum (κενού), όπως αυτές που έχουν στα τυροκομεία, τα πλινθοποιεία κλπ. Με στόχο να προκληθεί ασφυξία στις προνύμφες. Η επιλογή της μεθόδου είναι θέμα δοκιμών εκ μέρους των ειδικών, αλλά τα εκκολαπτήρια των Ρυγχοφόρων πρέπει να εξουδετερώνονται χωρίς να αποκλείεται φυσικά και οποιοδήποτε άλλο μέσον αντιμετώπισής τους. Θα μπορούσε ίσως ακόμη για λόγους αισθητικής να κόβονται τα προσβεβλημένα φυτά, να μεταφέρονται σε κάποιο χώρο, να «πακετάρονται» με πλαστικό και να αποτίθενται εκεί.
Στο θέμα αυτό της αντιμετώπισης του εντόμου ας μου επιτραπεί να θεωρήσω αναγκαία την συμβολή όλων των τουριστικών επιχειρηματιών δια των συλλογικών οργάνων τους και καθενός που αγαπά το Ρέθυμνο. Σε περιόδους μεγάλης κρίσης, όπως η τωρινή, δεν μπορούμε να τα περιμένομε όλα από τους δημόσιους φορείς, πρέπει να βοηθούμε και οι πολίτες.
Προσθέτω μια ακόμη άποψη: οι δυναμικές της Φύσης εκδηλώνονται καμιά φορά όπως η Καμπύλη Περιοδική Γραμμή της Φυσικής, δηλαδή με εξάρσεις και υφέσεις. Όταν ένα είδος ζωής παρουσιάσει εκρηκτική ανάπτυξη και θέσει σε κίνδυνο την ισορροπία της τροφικής αλυσίδας, προκύπτει με φυσικό τρόπο κάποιος ανασχετικός παράγοντας, μια επιζωοτία ή κάτι ανάλογο, ο οποίος χαλιναγωγεί το αφύσικα αναπτυσσόμενο είδος και αποκαθιστά την ομαλή λειτουργία του βιοσυστήματος. Αν δεν υπήρχαν φυσικοί περιορισμοί, θα είχαν εξοντωθεί πλείστα είδη ζωής, ζωικά και φυτικά. Ίσως η Φύση, που σήμερα είναι εναντίον μας, αύριο να είναι μαζί μας.

Ωστόσο το Ρέθυμνο δεν μπορεί να περιμένει τη μεταστροφή της Φύσης, οφείλει να αυτοπροστατευθεί με όποιους τρόπους κρίνουν οι αρμόδιοι προσφορότερους μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων τους. Αν παρ’ ελπίδα όλα τα αμυντικά μέτρα αποδειχτούν ατελέσφορα και οι φοίνικες καταστραφούν, τότε φυσικά θα πρέπει να αντικατασταθούν από άλλο φυτό της τοπικής χλωρίδας προσεκτικά επιλεγμένο. Αλλά για την ώρα βρισκόμαστε μακριά από το ενδεχόμενο αυτό.

Rhodiola rosea- το βότανο του 21ου αιώνα

$
0
0





Το φυτό

Το Rhodiola rosea (golden root, rose root, roseroot, western roseroot, Arctic root, king's crown, lignum rhodium, orpin rose), ανήκει στην Οικογένεια Crassulaceae.
                     Είναι πολυετές, ανθοφόρο (με κίτρινα ή υποκόκκινα άνθη) που φύεται, σε πολλά μέρη του πλανήτη κυρίως σε ορεινές περιοχές, από παραθαλάσσιους βράχους μέχρι και σε 2280 μέτρα υψόμετρο.
             Ροντιόλα είναι η «Ρόδιος ρίζα», στην οποία ο Έλληνας γιατρός και θεραπευτής Διοσκουρίδης, αφιέρωσε πολλές σελίδες για τις θαυματουργές ιδιότητές της.
            Κατά τον Απολλώνιο τον Ρόδιο, « ... η Μήδεια χρησιμοποίησε το βότανο για να κατασκευάσει το φίλτρο που προστάτευσε τον Ιάσωνα στον άθλο που του ανέθεσε να εκτελέσει ο πατέρας της ο Αιήτης. Η Μήδεια επικαλέστηκε την προστάτιδα της, τη θεά Εκάτη κι εκείνη της έδειξε που θα μπορούσε να βρει το βότανο με το οποίο θα έσωζε τον Ιάσωνα. Με την ακατάβλητη ενέργεια του βοτάνου, ο Ιάσονας νίκησε τελικά τους ταύρους και τους στρατιώτες που ξεφύτρωσαν από τα δόντια του δράκου που έσπειρε... ».
                 Αν και ο Διοσκουρίδης χρησιμοποίησε πρώτος στην Παγκόσμια ιστορία το φυτό, Σουηδοί ερευνητές θεωρούν ότι και οι Βίκινγκς χρησιμοποιούσαν τακτικά το Rhodiola, ενώ οι κινέζοι Αυτοκράτορες, έστελναν συχνά αποστολές στη Σιβηρία, για να τους φέρουν το πολύτιμο φυτό! Ιατροί της Μογγολίας την συνιστούσαν για την φυματίωση και τον καρκίνο.
                Οι σοβιετικοί την χρησιμοποίησαν κατά τον συναγωνισμό τους με τη Δύση, στην Επιστήμη την Ιατρική και την φαρμακοβιομηχανία αλλά και στο Διάστημα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες! Η χρυσή ρίζα του Rhodiola, έχει υπερυψωθεί από τους Ρώσους ερευνητές, καθώς έχει την ικανότητα να αυξάνει την αντίσταση του οργανισμού σε διάφορα είδη στρες (χημικό, βιολογικό και στρες λόγω σωματικής ασκήσεως, της υψοφοβίας κ. ά.).
        Δεν έχει καμία βιολογική συγγένεια με την κοινή τριανταφυλλιά, αλλά λόγω του παρόμοιου αρώματός της, έχει χρησιμοποιηθεί ως υποκατάστατο του ροδελαίου.

Χρήσεις και Ωφέλειες

          Από το βότανο χρησιμοποιείται η ρίζα, ενώ το υπόλοιπο φυτό μπορεί να προστεθεί σε σαλάτες.
Το εκχύλισμα από ρίζα Rhodiola, αυξάνει την πνευματική και φυσική απόδοση, επιδρά θετικά στο νευρικό σύστημα αυξάνοντας την αυτοσυγκέντρωση, τη μνήμη, την δύναμη και την κινητικότητα του ανθρωπίνου σώματος, βελτιώνοντας την πνευματική ικανότητα και κυρίως ενισχύοντας την απόδοση στην εργασία. Μπορεί να βοηθήσει στην οξυγόνωση του εγκεφάλου καθώς και των μυϊκών ιστών, ενισχύοντας καθοριστικά τα επίπεδα ενέργειας. Επίσης, μπορεί να μειώσει τη γενική κόπωση που εμφανίζεται κάτω από περιπτώσεις άγχους. Ανακουφίζει από το στρες αυξάνοντας τα επίπεδα της σεροτονίνης, της ντοπαμίνης και άλλων νευροδιαβιβαστών του εγκεφάλου.

                Φαίνεται επίσης ότι βελτιώνει την αναλογία λίπους - μυών και αυξάνει τα επίπεδα της αιμοσφαιρίνης και των ερυθροκυττάρων στο αίμα. Επίσης, περιέχει αντικαταθλιπτικούς παράγοντες και θεωρείται ότι διατηρεί την υγεία της καρδιάς.

                     Έχει εξαιρετική χρησιμότητα σε περιπτώσεις ατονίας (μειωμένη απόδοση στην εργασία, δυσκολία στον ύπνο, μειωμένη όρεξη, ευερεθιστικότητα, υπέρταση, κεφαλαλγίες και κόπωση). Οι κυριότερες ιδιότητές της για την καρδιά, τους πνεύμονες και το κεντρικό νευρικό σύστημα, οφείλονται κυρίως στην ικανότητά της να επηρεάζει τα επίπεδα και τη δράση των μονοαμινών και των οπιοειδών πεπτιδίων, καθώς και των β - ενδορφινών.

        Η ρίζα του Ροντιόλα, δρα επίσης και ως αντικαταθλιπτικό. Η αντικαταθλιπτική και αγχολυτική δράση του Rhodiola σε σύγκριση με το Hypericum, το Ginkgo biloba και το Panax ginseng είναι πιο ισχυρή και 5 φορές λιγότερο τοξική σε σχέση με το Panax ginseng. Έμφαση δίνεται στο γεγονός ότι το εκχύλισμα της Rhodiola παρουσιάζει και αναγεννητικές ιδιότητες, λόγω της δυνατότητάς του να αυξάνει την αποδοτικότητα των ενδοκυττάριων μηχανισμών αποκατάστασης του DNA.
            Καθώς αυξάνει την αντίσταση του οργανισμού στις τοξίνες, μπορεί να χρησιμεύσει, σε συνδυασμό με φαρμακευτικά αντικαρκινικά, στην αναχαίτιση αναπτύξεως όγκων κατά 39% και να μειώσει κατά 50% τις μεταστάσεις στα αδενοκαρκινώματα και το ουροποιητικό σύστημα. Η ιδιότητά της να αποκαθιστά την μεταβολική ισορροπία, βοηθά στην ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος, αυξάνει τον αριθμό των φυσικών «killercells» στο στομάχι και τον σπλήνα.
                     Επίσης, εκτός από την ιδιότητά της να προστατεύει τους διαβητικούς και το ήπαρ από τις τοξίνες του περιβάλλοντος, ενεργοποιεί την λιποδιαλυτική διαδικασία για απώλεια βάρους του σώματος, την λειτουργία του θυρεοειδούς χωρίς να του προκαλεί υπερτροφία, βελτιώνει τη στυτική. λειτουργία, την πρόωρη εκσπερμάτιση στον άνδρα, αλλά κα βελτιώνει την ...ακοή !


(Από Saratikov, A.S. 1974 και Kucinskaite et al. 2004)































Αρθρα του Κ.Μπουχελου

Μια πρόταση για τους φοίνικες

Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος

Ακάρεα της σκόνης του σπιτιού









.

«Φυτοτεχνικές επιχειρήσεις &την Αρχιτεκτονική τοπίου»

$
0
0




Ξεκίνησαν την Τέταρτη 1 Ιουνίου 2016 οι εγγραφές στην ΕΠΑ.Σ. ΣΥΓΓΡΟΥ (Αμαρουσίου) του ΕΛΓΟ «ΔΗΜΗΤΡΑ» για το σχολικό έτος 2016 - 2017. 

         Η Σχολή προσφέρει σύγχρονη Γεωργική Εκπαίδευση με ειδικότητα στις «Φυτοτεχνικές επιχειρήσεις & την Αρχιτεκτονική τοπίου» και εποπτεύεται από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Η φοίτηση στην ΕΠΑ.Σ. είναι δωρεάν και διετής.

       Στην ΕΠΑ.Σ. εγγράφονται οι μαθητές που προάγονται στη Β΄ τάξη των Γενικών ή Επαγγελματικών Λυκείων, T.Ε.Λ., Εν. Λυκείων, ΛΕΝ, ΕΠΛ ημερησίων και εσπερινών, καθώς επίσης και κάτοχοι πτυχίου ΤΕΛ, ΤΕΣ, ΕΠΑ.Σ, ΤΕΕ (Α΄ ή Β΄ κύκλου) και των ισότιμων σχολών για την απόκτηση άλλης ειδικότητας.      

     Οι απόφοιτοι παίρνουν πτυχίο επιπέδου 3, το οποίο τους παρέχει τη δυνατότητα να λάβουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος και να εγγράφονται στα δημόσια και ιδιωτικά Ι.Ε.Κ. 




 Οι αιτήσεις για εγγραφή των μαθητών υποβάλλονται στην έδρα της ΕΠΑ.Σ. από 1 έως 30 Ιουνίου και από 1 έως 14 Σεπτεμβρίου 2016. 





Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στην ΕΠΑ.Σ. Συγγρού, τηλ.: 210 8012701. email: epasmar@otenet.gr, https://www.facebook.com/Syggrouschool.

Λουλούδια της παραλίας

$
0
0
krinakia tis ammou
Pancratium maritimum (http://commons.wikimedia.org)
Πηγή κειμένου: ΤΟ ΒΗΜΑ (18-7-2010)
Τώρα που όλοι κάνουμε τις βόλτες μας προς τη θάλασσα, πόσο έχουμε προσέξει άραγε τα λουλούδια που φυτρώνουν στις σχισμές των βράχων, στην άμμο ή ακόμη και πάνω στην ίδια την άσφαλτο;
Μικρή ξενάγηση στον απίστευτο πλούτο ανθέων μιας φτωχής χώρας…
Φαίνεται περίεργο ότι σε μια χώρα στην οποία οι κάτοικοί της από το πρωί μέχρι το βράδυ κατηγορούν το περιβάλλον της για την υποβάθμιση και την καταστροφή του, αυτή να θεωρείται από τους βοτανoλόγους (επαγγελματίες και ερασιτέχνες) ως Παράδεισος. Δεκάδες βιολογικά τμήματα από τη Γερμανία, την Αυστρία, την Ολλανδία και τη Δανία μέχρι τη Νορβηγία και την Ισλανδία έρχονται στην Ελλάδα για να παρατηρήσουν τα λουλούδια μας. Χώρια που ενώ τα πουλιά πετούν και φεύγουν- κάνοντας αναγκαία τα τηλεσκόπια, τα κιάλια και τις «ενδυματικές» παραλλαγές -, τα αγριολούλουδα περιμένουν ακίνητα. Ασε που ενώ τα είδη πουλιών στην Ελλάδα (μόνιμα και μεταναστευτικά) είναι 422, τα φυτά είναι περίπου 6.000, από τα οποία περίπου 2.000 είναι ενδημικά. Δηλαδή είδη που βγαίνουν μόνον εδώ και πουθενά αλλού. Κάτι που δεν ισχύει για τα πετούμενα! Ο Τurrill, στο μνημειώδες έργο του «Ρlant Life of the Βalkan Ρeninsula» που εκδόθηκε το 1929, έχει υπολογίσει ότι το ένα στα τέσσερα φυτά των Βαλκανίων είναι ενδημικό της περιοχής. Για μια απλή σύγκριση, αρκεί να αναφερθεί ότι ενώ η Κρήτη είναι τριάντα πέντε φορές μικρότερη από τη Μ. Βρετανία, έχει τον ίδιο αριθμό ειδών φυτών: περίπου 2.000!
Λουλούδια της ακρογιαλιάς 
Ενα από τα ωραιότερα αγριολούλουδα της χώρας μας, ο κρίνος της θάλασσας, βγαίνει σε πολλές παραλίες με άμμο. Από τη Χαλκιδική και τη Λήμνο μέχρι το Πήλιο (χαλάει τον κόσμο στην ακτή της Ξυνόβρυσης), την Κυπαρισσία και την Κρήτη. Εχει ωραιότατα άσπρα μεγάλα λουλούδια που είναι πάνω στο φυτό σχεδόν όλο το καλοκαίρι. Είναι το ίδιο είδος με αυτό που βλέπουμε στις τοιχογραφίες της Σαντορίνης και της Κνωσού.
Ecballium_elateriumΕξαίσια κίτρινα λουλούδια με μορφή «χωνιού», που επίσης βγαίνουν στις παραλίες, έχει και η πικραγγουριά. Και εδώ μπορούμε να εντυπωσιάσουμε την παρέα μας. Αρκεί να «σπρώξουμε» λίγο τους τριχωτούς καρπούς, που επίσης υπάρχουν πάνω στο φυτό. Θα τρομάξουν όλοι επειδή οι καρποί σκάζουν και τινάζουν μακριά, σαν βολίδες, τους σπόρους που περιέχουν. Γι΄ αυτό και το λατινικό της όνομα είναι Εcballium elaterium (= ελατήριον το εκβάλλιον). Αυτός είναι ο λόγος που ο Πλίνιος αρχίζει την περιγραφή των θαυμάτων της φύσεως με την περίπτωση της πικραγγουριάς. Ενα άλλο τυπικό φυτό της παραλίας και των υγρών περιοχών της χώρας μας (ρέματα, ρυάκια, ποτάμια) γεμάτο με λουλούδια το καλοκαίρι είναι η λυγαριά. Αν είστε τυχεροί ή επιμείνετε περισσότερο παραμένοντας ακούνητοι κοντά στη λυγαριά, θα δείτε ωραιότατες πεταλούδες, «μπάμπουρες» και άλλα έντομα να την επισκέπτονται.
Ινουλα: Ανθρωπόφυτο, ασφαλτόφυτο και μπαζόφυτο 
Σίγουρα έχετε δει την ίνουλα, το θαλερό φυτό (που φτάνει σε ύψος 1,5 μ. και ζει πάνω από 10 χρόνια) με την ευχάριστη μυρουδιά που μεγαλώνει το καλοκαίρι ακόμη και στις σχισμές της ζεστής ασφάλτου, όταν τα άλλα φυτά δίπλα λιμοκτονούν από την ξηρασία. Φαίνεται, ίσως, περίεργο αλλά τα τελευταία 40 χρόνια η ίνουλα συνεχώς διευρύνει τη διασπορά της ακολουθώντας και καταλαμβάνοντας με εντυπωσιακή ταχύτητα τους χώρους από όπου περνά και «διαταράσσει» ο άνθρωπος. Είτε αυτός λέγεται «νέο» έδαφος δίπλα σε εθνικές οδούς είτε ακόμη και πάνω σε μπάζα.
Εκτός όμως από τους βοτανολόγους η συνεχής επέκταση της ίνουλα έχει ενθουσιάσει και τους μελισσοκόμους. Και τούτο επειδή ανθίζει τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο όταν ελάχιστα άλλα είδη φυτών- όπως τα ρείκια- είναι ανθισμένα στην ελληνική φύση. Λέτε έπειτα από μερικά χρόνια, και έχοντας υπόψη και την ευχάριστη μυρουδιά της ίνουλα, να έχουμε και «ινουλόμελο»; Οπως και να έχει το πράγμα, προσέξτε την και για έναν ακόμη, τον κρισιμότερο, λόγο. Τούτο επειδή φαίνεται ότι είμαστε μπροστά σε ένα αξιοπερίεργο γενετικό φαινόμενο που δείχνει, όπως επιμένει γάλλος βοτανολόγος, γενετική εξέλιξη και μεταλλάξεις που συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας με ρυθμούς που ξεπερνούν κάθε προηγούμενο!
Λουλούδι της κολοκυθιάς και άνθος αγκινάρας 
Πολλοί ακούσαμε ιστορίες για «τη χώρα της ανθισμένης κερασιάς» ή τραγουδήσαμε για την «ανθισμένη αμυγδαλιά». Σίγουρα ελάχιστοι έχουν αναφερθεί στην ανθισμένη αγγουριά παρ΄ όλο που στα δημοτικά μας τραγούδια υπάρχουν αναφορές σε τέτοια λουλούδια όπως αυτό της αγκινάρας. Πηγαίνοντας να κόψω κολοκυθάκια στον κήπο μου στο Πήλιο, παρατηρώ το εκπληκτικό λουλούδι και τα μεγάλα φύλλα της κολοκυθιάς. Η οποία έγινε τεράστια από τον Απρίλιο που φυτεύθηκε μέχρι τον Αύγουστο και απορώ. Γιατί οι δήμαρχοι που κόπτονται για το πράσινο δεν φυτεύουν κολοκυθιές;
Θυμάμαι στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 στη Γαύδο, στην Κρήτη, τον καπετάν Μανούσο που έκανε με το καΐκι του τη διαδρομή από την Παλαιοχώρα μέχρι το νησάκι σε επτά (!) ώρες να μεταφέρει κάθε φορά και ένα μεγάλο πλαστικό δοχείο με νερό. Δεν το είχε για να πίνει ο ίδιος αλλά για να ποτίζει έναν ηλίανθο που είχε φυτέψει στην αυλή ενός από τα δύο καφενεία που υπήρχαν στο υποτυπώδες λιμανάκι του Καραβέ. Θα πρέπει στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι το νερό που πίναμε εκεί είχε συλλεγεί στη στέρνα με τις βροχές του χειμώνα. Γιατί δεν χρησιμοποιούμε τα καλοκαίρια τον ηλίανθο που δίνει υπέροχο λουλούδι και μεγαλώνει μέσα σε λίγους μήνες;
Γιατί, άραγε, θα πρέπει σώνει και καλά να θεωρούμε ότι μόνο με δένδρα και θάμνους θα πρασινίσουμε τις πόλεις, τις αυλές, και τις βεράντες μας; Πόσοι γνωρίζουν το πανέμορφο λουλούδι της αγκινάρας; Εξαίσιο και μεγάλο το κατακαλόκαιρο πάνω στο θαλερότατο φυτό που συχνά ξεπερνά σε ύψος το ένα μέτρο. Οι αγκινάρες που τρώμε, για όσους το αγνοούν, είναι το μπουμπούκι της «αγκιναριάς»!
ΤΑ ΑΝΘΗ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ 
Στον Οιδίποδα επί Κολωνώ ο Σοφοκλής περιγράφοντας την Αττική αναφέρει:
Έχεις, ξένε, έρθει στα πιο όμορφα μέρη…Κάθε μέρα εδώ με τη δροσιά από τα ουράνια ωριοφούντωτος ο νάρκισσος ανθίζει και ο χρυσόξανθος ο κρόκος για τις δυο μας τις τρανές θεές παλλαϊκό στεφάνι… 
Η σχέση των Ελλήνων με τα λουλούδια είναι, βέβαια, παλαιότερη και από την εποχή του Σοφοκλή κατά την κλασική Αρχαιότητα. Αυτή φαίνεται ξεκάθαρα από τη μυθολογία η οποία συνεχώς αναφέρεται σε ιστορίες για όλα σχεδόν τα λουλούδια της χώρας μας. Με ιστορίες που απορώ γιατί δεν χρησιμοποιούνται ακόμη και για παιδικά παραμύθια. Προφανώς, όχι όλες, μια και αρκετές από αυτές είναι ακατάλληλες για ανηλίκους ως γαργαλιστικότατες.
Το λουλούδι Ιρις πήρε το όνομά του από την αγγελιοφόρο των θεών,της οποίας ο ρόλος ήταν η συνοδεία των ψυχών στους τόπους της αιώνιας ειρήνης από τον «δρόμο» του ουράνιου τόξου που έχει τα χρώματά της.
Ο Νάρκισσος, γιος του θεού Κηφισού και μιας νύμφης των δασών, ήταν πανέμορφος.
Ενώ όμως τον επιθυμούσαν (για προφανείς λόγους…)
όλες οι νύμφες,ο ίδιος αγαπούσε μόνο τον εαυτό του.
Μια μέρα, λοιπόν, που απολάμβανε- για ακόμη μία φορά- το καθρέπτισμα του προσώπου του σε μια πηγή του Ελικώνα, οι θεοί αποφάσισαν να τον τιμωρήσουν για την αυθάδειά του. Ετσι «έπεσε» στο νερό και πνίγηκε.Απέμεινε όμως ένα λουλούδι- ο νάρκισσος- με ένα χρυσό στεφάνι,το οποίο και σήμερα γέρνει πάνω από τα νερά των λιμνών και των ποταμών.
Μια φορά ένα αγριογούρουνο σκότωσε τον Αδωνι.Οταν το πληροφορήθηκε η Αφροδίτη, έχυσε τόσα δάκρυα όσες και οι σταγόνες αίματος που χύθηκαν από το σώμα του Αδωνι. Εδώ, όμως, από κάθε δάκρυ της Αφροδίτης φύτρωσε και μια τριανταφυλλιά.
ΤΟ ΑΝΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΙ ΤΗΣ ΚΑΠΠΑΡΗΣ 
Στα δύσβατα μέρη όπου η κάππαρη αφήνεται να ανθίσει, τα λουλούδια της φαντάζουν πανέμορφα
Την κάππαρη τη γνωρίζουμε περισσότερο από το γνωστό τουρσί και όχι τόσο από το λουλούδι της. Και όμως, το τουρσί αυτό δεν είναι παρά το μπουμπούκι της προτού ανοίξει το άνθος. Ο Θεόφραστος λέει:
«Βλαστάνει δε και ανθεί του θέρους και διαμένει το φύλλον χλωρόν άχρι Πλειάδος». Αν θέλετε να εντυπωσιάσετε την παρέα σας κόψτε ένα μπουμπούκι κάππαρης κάπως «φουσκωμένο», με αρκετό μίσχο. Τόσο μεγάλο που να μπορείτε να τον βάλετε σε ένα ποτήρι με νερό. Φωνάξτε όλους τριγύρω και παρατηρήστε το λουλούδι που θα εμφανισθεί να ανοίγει σε ελάχιστο χρόνο!

Αΐλανθος ή Βρωμοκαρυδιά: Από τον Εθνικό Κήπο – Εθνική μάστιγα για ανθρώπους &ζώα

$
0
0

Ίσως είναι ήδη αργά. Πολλοί θα έχουν ίσως παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό το πράσινο σε αστικούς κήπους, παρτέρια, χαλάσματα, κατά μήκος λεωφόρων, πάρκα και όπου αλλού υπάρχει λίγο χώμα, αλλά ακόμα και ανάμεσα σε πλάκες πεζοδρομίων, μάρμαρα και το πιο σημαντικό σε αρχαιολογικούς χώρους, έχει αυξηθεί σημαντικά, ίσως για μεγάλη χαρά των Δημάρχων και των αυτοαποκαλούμενων «οικολόγων», χωρίς να έχει ξοδευτεί ούτε ένα €.
Το πιο προσεκτικό μάτι ίσως θα έχει παρατηρήσει ότι το πράσινο αυτό οφείλεται στην ανάπτυξη ενός και μόνο είδους δένδρου του Αΐλανθου (Ailanthus altissima) γνωστού και ως βρωμοκαρυδιά ή βρωμούσα. Ασφαλώς και είναι όμορφο να ζεις σε ένα πράσινο περιβάλλον, στην περίπτωση όμως της βρωμοκαρυδιάς χρειάζεται πολύ προσοχή, όπως θα εξηγήσω παρακάτω.
Το χειρότερο είναι όταν διάφοροι «αδιάβαστοι» που μπορεί να είναι και υποτιθέμενοι ειδικοί επιστήμονες, προτείνουν τη χρήση του φυτού για αναδασώσεις ή ανάπλαση πρασίνου ή και προστασία των δασών από φωτιές.
Το επιστημονικό όνομα της βρωμοκαρυδιάς, όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται στην Ελλάδα (προφανώς λόγω της έντονης δυσάρεστης μυρωδιάς του και την ομοιότητά της με την καρυδιά, για όσους έχουν πολύ φαντασία), είναιAilanthus altissima ή Α. glandulosa ενώ στις Αγγλόφωνες χώρες αναφέρεται ως Shumak tree ή Tree-of-heaven (δένδρο του Παράδεισου, λόγω της γρήγορης ανάπτυξής του σε ύψος).
Για την Ιστορία.
O Αΐλανθος προέρχεται από την Κίνα όπου είναι αυτοφυές το οποίο, αν και όχι και τόσο διαδεδομένο σ’ αυτή τη χώρα, έχει εξαπλωθεί πολύ στην Αμερική και την Ευρώπη ενώ δεν υπάρχουν συγκεκριμένες πληροφορίες για τις άλλες ηπείρους. Τα ιστορικά δεδομένα αναφέρουν ότι αρχικά το φυτό μεταφέρθηκε στη Μ. Βρετανία ως καλλωπιστικό και στη συνέχεια από εκεί μεταφέρθηκε το 1784 στη Φιλαδέλφεια από κάποιο κηπουρό. Το 1840 το φυτό ήταν ήδη αρκετά διαδεδομένο στις ΗΠΑ ως καλλωπιστικό και ήταν διαθέσιμο από φυτώρια. Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, στην Ελλάδα ο Αΐλανθος φυτεύτηκε για πρώτη φορά στον Εθνικό κήπο (τότε βασιλικό) από το Βασιλιά Όθωνα.
Αΐλανθος είναι και το δένδρο που αναφέρεται στο βιβλίο της Betty Smith «Ένα δένδρο γεννιέται στο Μπρούκλιν», όπου το δένδρο αυτό αναφέρεται ως πολύ ανθεκτικό.


Περιγραφή του φυτού:
Είναι δίοικο φυλλοβόλο δένδρο (υπάρχει δηλαδή αρσενικό και θηλυκό φυτό), ανήκει στην οικογένεια Simaroubaceae και μπορεί σε μερικά χρόνια να φτάσει σε ύψος 30 m (κάτι που το έχω διαπιστώσει με τα ίδια μου τα μάτια). Ο κορμός του είναι λείος φαιού χρώματος ενώ οι νεαροί βλαστοί έχουν καφεκόκκινο χρώμα. Τα φύλλα είναι μεγάλα σύνθετα που ξεπερνούν το 1 m σε μήκος αποτελούμενα από 11-25 αντίθετα διαταγμένα φυλλάρια. Κάθε φυλλάριο διαθέτει μια, μέχρι μερικές αδενώδεις τρίχες (μη ανθικά νεκτάρια). Την Άνοιξη το φυτό αναπτύσσει ταξιανθίες από μικρά κιτρινοπράσινα άνθη στις άκρες των βλαστών. Οι επίπεδοι περιστραμμένοι καρποί (σαμάρες) αναπτύσσονται στα θηλυκά φυτά το καλοκαίρι και παραμένουν στο φυτό για πολλούς μήνες (μέχρι την επόμενη άνοιξη). Η ελαφριά κατασκευή που διαθέτουν τους επιτρέπει να μεταφέρονται με τον άνεμο σε μεγάλες αποστάσεις. Έχει υπολογιστεί ότι ένα ενήλικο δένδρο μπορεί να παράγει μέχρι 325.000 σπέρματα το χρόνο. Το ξύλο της βρωμοκαρυδιάς είναι μαλακό και ημίλευκο προς ανοιχτό καστανό χρώμα το οποίο όμως δεν έχει καμιά ιδιαίτερη χρησιμότητα παρά μόνο για την παραγωγή κάρβουνου και αυτό κακής ποιότητας. Όλα τα μέρη του φυτού και ειδικότερα τα άνθη, αναδύουν δυνατή δυσοσμία ενώ δημιουργεί προβλήματα σε ότι βρίσκεται κάτω από το δένδρο (πεζοδρόμια, αυτοκίνητα, μπαλκόνια κλπ.) λόγω της κολλώδους ουσίας που παράγουν.
Η βρωμοκαρυδιά αναπαράγεται πολύ εύκολα είτε εγγενώς είτε αγενώς, δηλαδή είτε από σπέρματα είτε με μοσχεύματα. Το φυτό αυτό δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε θρεπτικά συστατικά ενώ μπορεί να αναπτύσσεται σε πολύ φτωχά εδάφη χωρίς πολλές απαιτήσεις σε νερό ενώ χρειάζεται πολύ φως. Η ανάγκη του σε φως καλύπτεται από την πολύ γρήγορη ανάπτυξή του έτσι που να επισκιάζει την υπόλοιπη βλάστηση.

Η εξάπλωσή του φυτού στην Ελλάδα.
Από όσο γνωρίζω δεν υπάρχει εμπεριστατωμένη μελέτη σχετικά με τους πληθυσμούς βρωμοκαρυδιάς στην Έλλάδα, θα έλεγα όμως ότι βρίσκεται σε όλες σχεδόν τις πόλεις λόγω του ότι το δένδρο αυτό φυτεύτηκε σε πάρκα και δρόμους ενώ είναι ήδη έντονη η παρουσία του κατά μήκος των εθνικών οδών και επαρχιακών δρόμων. Προσωπικά παρατήρησα συστάδες φυτών βρωμοκαρυδιάς ακόμα και σε απομακρυσμένες χαράδρες της Λακωνίας (καλοκαίρι 2006). Σε ορισμένους απεριποίητους δρόμους στις νησίδες και στις άκριες των δρόμων της Αθήνας και στα περίχωρά της, δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι ο πληθυσμός της βρομοκαρυδιάς αποτελεί το κυρίαρχο είδος.
Πλησιάζοντας στη Θεσσαλονίκη από την Αθήνα, οι βρωμοκαρυδιές εμφανίζονται μερικά χιλιόμετρα έξω από την πόλη.
Στον κόμβο της Μαλακάσας η βρωμοκαρυδιά έχει πλέον διεισδύσει στο πευκοδάσος.
Το καλοκαίρι του 2008 με λύπη μου διαπίστωσα την ύπαρξη, ευτυχώς μόνο μερικών δεκάδων δένδρων, στην πανέμορφη Τζιά κοντά στον όρμο Οτζιά, όπου προφανώς κάποιος τις φύτεψε χωρίς βέβαια να γνωρίζει τις συνέπειες. Ας μην ξεχνάμε ότι μεγάλο μέρος του νησιού έχει ενταχθεί στο πρόγραμμα Natura, λόγω της πλούσιας και μοναδικής του βλάστησης (πολλά ενδημικά φυτά).
Πρέπει να σημειωθεί ότι το φυτό, σύμφωνα με μελέτες που έχουν γίνει, είναι πολύ ανθεκτικό στη ατμοσφαιρική, χημική και σωματιδιακή ρύπανση.
Από οικολογικής πλευράς αναφέρεται ως πολύ επιθετικό είδος και όπου φυτρώσει σύντομα γίνεται το επικρατές είδος σχηματίζοντας αδιαπέραστες συστάδες.
Έχει αποδειχθεί επιστημονικά ότι η βρωμοκαρυδιά παράγει τοξικές ουσίες (κουασσινοειδή) που παρεμποδίζουν την ανάπτυξη άλλων φυτών, ένα φαινόμενο γνωστό ως αλληλοπάθεια. Το ριζικό σύστημα είναι πολύ επιθετικό και μπορεί να προκαλέσει καταστροφές σε θεμέλια και υπόγειες σωληνώσεις, όπως αποχετεύσεις σωλήνες ύδρευσης ή καλώδια τηλεφώνου και παροχής ηλεκτρικού ρεύματος.
Ιδιαίτερα καταστροφική είναι η δράση του σε αρχαιολογικούς χώρους και άλλα διατηρητέα κτίρια κυρίως λόγω της ικανότητας που έχει να αναπτύσσεται σε φτωχά εδάφη αλλά όπου υπάρχει άπλετο φως.
Πιθανά προβλήματα υγείας που δημιουργεί στον άνθρωπο και στα ζώα.Εκτός από τα οικολογικά προβλήματα έχουν ανφερθεί και προβλήματα υγείας που προκαλεί ο Αΐλανθος στον άνθρωπο. Έχει αναφερθεί ότι σε υπαλλήλους επιφορτισμένους με την κοπή αυτών των δένδρων εμφανίστηκε μυοκαρδίτιδα η οποία οφειλόταν στην επαφή πληγών από τριβή στο δέρμα με τον οπό των δένδρων.
Το φυτό αναφέρεται ως αλλεργιογόνο για τον άνθρωπο.
Η βιβλιογραφία επίσης αναφέρει ότι οι μέλισσες επισκέπτονται τα άνθη της βρωμοκαρυδιάς για τη συλλογή νέκταρος με αποτέλεσμα το μέλι να αποκτά άσχημα γεύση και οσμή τα οποία όμως ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα εξαφανίζονται. Δεν υπάρχουν όμως άλλες μελέτες σχετικά με το ενδεχόμενο ύπαρξης κουασσινοειδών στο μέλι.
Οι χημικές ενώσεις που είναι γνωστές με το όνομα κουασσινοειδή (quassinoids) έχουν εντοπισθεί και σε άλλα είδη της οικ. Simarubaceae και σε αυτά αποδίδονται θεραπευτικές ιδιότητες όπως η καταπολέμηση όγκων και η δράση τους ως ανθελονοσιακά, αντιφλεγμονώδη, εντομοκτόνα, αμοιβαδοκτόνα και ζιζανιοκτόνα.
Είναι όμως προτιμότερο να αφεθεί αυτός ο τομές στου επιστήμονες – ερευνητές παρά να αρχίσουμε να πίνουμε αφεψήματα από βρωμοκαρυδία (βρωμοκαρυδοφραπεδιά;).
Το πρόβλημα.Η βρωμοκαρυδιά παράγει μεγάλο αριθμό σπερμάτων (σάμαρα) με πολύ μεγάλη βλαστητική ικανότητα και τα οποία βλαστάνουν κάτω από σχεδόν οποιεσδήποτε συνθήκες και διαφορετικά εδάφη, φτωχά ή πλούσια με αποτέλεσμα να παραγκωνίζουν την τοπική βλάστηση είτε αυτή είναι φυσική είτε τεχνητή σε κήπους, παρτέρια, πάρκα κλπ.


Το φυτό αναπτύσσεται από το Μάιο μέχρι λίγο πριν αρχίσει να ρίχνει τα φύλλα του, δηλαδή τον Οκτώβριο ή ακόμα και Νοέμβριο, ανάλογα με την περιοχή και τις κλιματολογικές συνθήκες. Ο ρυθμός ανάπτυξης του φυτού είναι τρομακτικός κυρίως στα νεαρά φυτά ηλικίας ενός έως δυο ετών, στην προσπάθεια τους να επικρατήσουν στο περιβάλλον, αναπτύσσονται με ρυθμούς που εγώ μέτρησα να φτάνουν το 1.5 m σε διάστημα ενός μηνός (!) όπως προσωπικά μέτρησα στον περίβολο του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και σε περιβάλλον το οποίο δεν θα θεωρούσα ιδιαίτερα φιλόξενο, όπως ανάμεσα σε πλάκες πεζοδρομίου.
Η ρητίνη του φυτού χρησιμοποιείται ως λιβάνι στους Ινδουιστικούς Ναούς.
Το φυτό δεν έχει φυσικούς εχθρούς ούτε και στην πατρίδα του την Κίνα, όπου όμως βρίσκεται σε ισορροπία με τους άλλους οργανισμούς του οικοσυστήματος.


Φυτά που προτείνονται σε αντικατάσταση του Αΐλανθου. Ο κατάλογος των φυτών που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τον Αΐλανθο θα μπορούσε να είναι πολύ μεγάλος. 
 
Δεν υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος να καταφεύγουμε σε φυτικά είδη που έχουν εισαχθεί στη χώρα μας τη στιγμή που υπάρχουν πολλά ενδημικά φυτά για τα οποία μάλιστα υπάρχουν και εμπεριστατωμένες μελέτες σχετικά με την ανθεκτικότητά τους στις κλιματολογικές ιδιαιτερότητες που επικρατούν στην Ελλάδα καθώς επίσης και στη ρύπανση, αν πρόκειται για αστικές περιοχές. Βεβαίως τα περισσότερα από αυτά τα είδη δεν έχουν την ίδια ταχύτητα ανάπτυξης και ευκολία καλλιέργειας με τον Αΐλανθο. Αν όμως δεν θέλουμε σε 50 χρόνια η Ελλάδα να είναι ένα απέραντο δάσος από Αΐλανθους με τα ενδημικά φυτά να σπανίζουν ή να είναι προστατευόμενα είδη σε Βοτανικούς κήπου και Μουσεία, τώρα είναι η κατάλληλη εποχή να δράσουμε.
Δεν βρίσκω τίποτα κακό στο να φυτέψουμε ελιές, χαρουπιές, δάφνες και πολλά άλλα από τα φυτά της Έλληνικής φύσης.
Τρόποι αντιμετώπισης.Το φυτό είναι «επικηρυγμένο» στις ΗΠΑ και οι δασικές υπηρεσίες εκεί προσπαθούν εδώ και αρκετά χρόνια να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα με συνδυασμό διαφόρων τρόπων.
Για τη χώρα μας χρειάζεται πρώτα απ’ όλα ενημέρωση των Υπηρεσιών πάρκων και κήπων των Δήμων σε όλη τη χώρα αλλά και του κοινού από επιστήμονες Οικολόγους[1] (Γεωπόνους, Βιολόγους, Δασοπόνους) που γνωρίζουν τα προβλήματα του περιβάλλοντος περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο.
· Να ενημερωθεί το κοινό ώστε να αναγνωρίζει το φυτό.
· Να απαγορευτεί η καλλιέργεια και διάθεση του φυτού από φυτώρια.
· Να πεισθούν οι τοπικές αρχές για τους κινδύνους που ελλοχεύουν και να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα, έστω και αν αυτό σημαίνει μείωση του αστικού και περιαστικού πράσινου.
· Να συνειδητοποιήσει το κοινό ότι το συγκεκριμένο φυτό πρέπει να ξεριζώνεται σε πολύ μικρή ηλικία και στη θέση του να φυτεύουμε κάποιο άλλο.
 Όπου το φυτό έχει αναπτυχθεί υπέρμετρα (πολλά δένδρα) είναι σκόπιμο να κοπούν μόνο τα θηλυκά.
Θα πρέπει επίσης να ενημερωθεί το κοινό για τα πραγματικά προβλήματα που προκαλεί το δένδρο και να είναι σε θέση να το αναγνωρίζει. Θα πρέπει το κοινό να πεισθεί για τους πραγματικούς κινδύνους για το περιβάλλον αλλά ενδεχομένως και για την ίδια του την υγεία, χωρίς υστερίες και πανικό. Μια επίσκεψη στους δικτυακούς τόπους που αναφέρονται στη βιβλιογραφία στο τέλος του άρθρου, είναι αρκετή για να πείσει και τον πιο δύσπιστο.
Προσοχή όμως γιατί υπάρχουν και άλλα δένδρα που έχουν κάποιες ομοιότητες με τον Αΐλανθο. Αδιαμφισβήτητο χαρακτηριστικό του Αΐλανθου είναι οι καρποί του (σπόροι) οι οποίοι κρέμονται από το δένδρο σε τσαμπιά που αποτελούνται από μερικές εκατοντάδες σπέρματα τα οποία είναι λεπτά, λεπιοειδή και λίγο στριφτά μήκους περίπου 3 cm και πλάτος 1 cm με ένα σπέρμα στο μέσον (θυμίζουν λίγο τα σπέρματα του πεύκου με το πτερύγιο, αλλά με το σπέρμα στο κέντρο του πτερυγίου). Τα σπέρματα παραμένουν στα θηλυκά δένδρα όλο το χειμώνα και πέφτουν από την επόμενη άνοιξη, οπότε είναι και ώριμα για να βλαστήσουν.

ΠΡΟΣΟΧΗ: κατά την κοπή των δένδρων να χρησιμοποιούνται χονδρά αδιάβροχα γάντια , κυρίως αν υπάρχουν μικροτραυματισμοί στα χέρια.
Το φυτό είναι πιο εύκολο να καταπολεμηθεί όταν είναι ακόμα πολύ μικρό, μερικών μηνών, με το να το ξεριζώσουμε. Η συνεχής εκρίζωση και κοπή των δενδρυλλίων είναι η πιο ενδεδειγμένη μέθοδος δεδομένου ότι δεν επιβαρύνεται το περιβάλλον με χημικές ουσίες.
Τα μεγάλα δένδρα είναι ανώφελο απλά να τα κόβουμε αφού σε ελάχιστο χρόνο θα έχουν ξαναφυτρώσει. Εδώ απαιτείται η συνδρομή ειδικών όπου μετά την κοπή του δένδρου ο κομμένος κορμός στο έδαφος θα πρέπει να εμβολιαστεί με ειδικές σύριγγες με ζιζανιοκτόνα τα οποία δρούν στις ρίζες. Η μέθοδος αυτή προτιμάται από τη διάβρεξη του εδάφους με ζιζανιοκτόνα δεδομένου ότι είναι πιο αποτελεσματική, απαιτεί λιγότερη ποσότητα ζιζανιοκτόνου και δρα μόνο στο συγκεκριμένο φυτό.
Κ. Φασσέας, Βιολόγος
Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών.
http://www.aua.gr/fasseas


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Bory, G. and D. Clair-Maczulajtys. 1980. Production, dissemination and polymorphism of seeds in Ailanthus altissima. Revue Generale de Botanique 88(1049/1051): 297-311 [in French].
Elias, T. 1980. The Complete Trees of North America: Field Guide and Natural History. Book Division, Times Mirror Magazines, Inc. New York.
Gleason, H.A., and A. Cronquist. 1991. Manual of Vascular Plants of Northeastern United States and Adjacent Canada.New York Botanical Garden. Bronx, New York.
Hu, S.Y. 1979. Ailanthus. Arnoldia 39(2): 29-50
Mergen, F. 1959. A toxic principle in the leaves of Ailanthus. Bot. Gazette 121: 32-36.
Pannill, Philip. 1995. Tree-of-Heaven Control. Maryland Department of Natural Resources Forest Service Stewardship Bulletin. 8 pp.
Randall, J.M. and J. Marinelli. 1996. Invasive Plants: Weeds of the Global Garden. Brooklyn Botanic Garden, Handbook 149: 111
Meloche C. Murphy S.D. 2006. Managing Tree-of-Heaven (Ailanthus altissima) in Parks and Protected Areas: A Case Study of Rondeau Provincial Park (Ontario, Canada). Environmental Management Vol. 37, No. 6, pp. 764–772.
Bisognano J. D., McGrody K.S. and Spence A. M. 2005. Myocarditis from the Chinese Sumac Tree. Annals of Internal Medicine. 143 (2): 159.
Joshi BC, Pandey A, Sharma RP, Khare A. 2003. Quassinoids from Ailanthus excelsa. Phytochemistry. 62:579-84.
Okunade AL, Bikoff RE, Casper SJ, Oksman A, Goldberg DE, Lewis WH. 2003. Antiplasmodial activity of extracts and quassinoids isolated from seedlings of
Ailanthus altissima (Simaroubaceae). Phytother Res.17:675-7.
Tamura S, Fukamiya N, Okano M, Koyama J, Koike K, Tokuda H, et al. 2003. Three
new quassinoids, ailantinol E, F, and G, from Ailanthus altissima. Chem Pharm Bull. 51:385-9.
Chang YS, Woo ER. 2003. Korean medicinal plants inhibiting to human immunodeficiency virus type 1 (HIV-1) fusion. Phytother Res.;17:426-9.
Rosati A, Quaranta E, Ammirante M, Turco MC, Leone A, De Feo V. 2004.
Quassinoids can induce mitochondrial membrane depolarisation and caspase 3
activation in human cells [Letter]. Cell Death Differ. 11 (l 2):216-8.
http://www.nps.gov/plants/alien/
http://www.invasive.org/search/action.cfm?q=Ailanthus%20altissimahttp://www.lib.uconn.edu/webapps/ipane/browsing.cfm?descriptionid=30
πηγη : http://back-to-nature.gr/

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΧΟΡΤΟΛΙΒΑΔΙΚΩΝ &ΦΡΥΓΑΝΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ

$
0
0

ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΧΟΡΤΟΛΙΒΑΔΙΚΩΝ & ΦΡΥΓΑΝΙΚΩΝ ΕΚΤΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ


του Αντώνιου Καπετανιου Δασολόγου Περιβαλλοντολόγου
Θα ξεκινήσω την εισήγησή μου αναφερόμενος στην εντύπωση του Γάλλου συγγραφέα Αντρέ Μπιγύ, όταν πρωτοήλθε στη χώρα μας το έτος 1937 με πλοίο, καθόσον στα παρακάτω λόγια του αποδίδεται με απλό τρόπο αυτό που με τις αισθήσεις θα πει Ελλάδα, μέσω της φύσης της. Ο παρατιθέμενος διάλογος του συγγραφέα μ’ έναν συνταξιδιώτη του, είναι χαρακτηριστικός: 
« …
- Τι είναι, που είμαστε;
Στον Ισθμό της Κορίνθου.
Μα αυτή η μυρωδιά, αυτό το άρωμα των χόρτων που μυρίζουν τερέβινθο και θυμάρι, τι είναι;
Αυτή είναι η μυρωδιά της Ελλάδας».
Και συνεχίζει: 
«Όχι, δε θα ξεχάσω ποτέ εκείνο το βράδυ, όπου η παρουσία της Ελλάδας γινόταν αισθητή αποκλειστικά και μόνο από το άρωμά της!» («La Grece», Arthaud, 1937).
Γιατί αναφέραμε το απόσπασμα αυτό; Για να δείξουμε ότι η «θαυμαστή χαμηλή φυτεία» της Ελλάδας, όπως όμορφα τη χαρακτήρισε σ’ ένα δοκίμιό του ο καλός συγγραφέας μας Ζαχαρίας Παπαντωνίου, η απαξιωμένη, η μη εκτιμημένη από τον σημερινό Έλληνα, είναι αυτή που καλοσωρίζει τον επισκέπτη στη χώρα μας, με τις ευωδιές και τα χρώματά της. Είναι η φύση της Μεσογείου, είναι φύση ελληνική. Είναι τα φρύγανα και οι πόες της Ελλάδας, που φτιάχνουν όμορφα φυσικά περιβάλλοντα, που είναι μοναδικά αλλά και κρίσιμα οικοσυστήματα. Μοναδικά λόγω του δέσιμού του με το ελληνικό περιβάλλον και το ελληνικό τοπίο, τ’ οποίο στις περιοχές της ξηροθερμικής ζώνης το χαρακτηρίζουν, αλλά και κρίσιμα διότι είναι οριακά και το χάσιμό τους σημαίνει απώλεια της βλάστησης του τόπου, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που ακολουθούν (διάβρωση, απόπλυση εδάφους, σκελετοποίηση κ.ά.), και οδήγημα στην ερημοποίηση.

Τα εν λόγω συστήματα χαρακτηρίζουν το τοπίο των περισσότερων νησιωτικών περιοχών του αρχιπελάγους, και μέρος περιοχών της ηπειρωτικής χώρας, διαμορφώνοντας ένα ελκυστικό περιβάλλον, στο οποίο την άνοιξη κυριαρχούν τα χρώματα –με την άνθηση των φυτών– και το καλοκαίρι οι ευωδιές –αφού, με την επίδραση των υψηλών θερμοκρασιών, απελευθερώνονται αιθέρια έλαια από τα φυτά αυτά. 
Δε θα επεκταθώ περισσότερο στην περιβαλλοντική σημασία των χορτολιβαδικών και φρυγανικών οικοσυστημάτων της χώρας διότι οι εκλεκτοί επιστήμονες που παρίστανται θα αναφερθούν (ή αναφέρθηκαν) σχετικά. Κείνο όμως που εν προκειμένω πρέπει να επισημανθεί είναι ότι οι πόες και τα φρύγανα της χώρας συγκροτούν οικοσυστήματα, κάτι το οποίο παραβλέπουμε, αγνοούμε ή φροντίζουμε να το “ξεχνούμε”! Με αποτέλεσμα να τις αντιμετωπίζουμε ως εκτάσεις (εξ ου και ο όρος που τους αποδίδεται “χορτολιβαδικές εκτάσεις”), που διατίθενται για συγκεκριμένους σκοπούς, δηλαδή αντιμετωπίζονται ως ένα απόθεμα γης και ως “νεκρές γαίες”. Η αντιμετώπιση αυτή, και γενικότερα η μη ορθή αξιολόγησή τους αναφορικά με τον οικολογικό, περιβαλλοντικό και αισθητικό/τοπιακό τους ρόλο, έχει σχέση με την προστασία τους, στην οποία ειδικώς θ’ αναφερθώ παρακάτω.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Προστατεύονται τα χορτολιβαδικά και φρυγανικά οικοσυστήματα της χώρας; Είναι ένα ερώτημα που χωρεί πολύ συζήτηση και θέλει ανάλυση νομική αλλά και ιστορική για να εξηγηθεί. 
Η χορτολιβαδική και φρυγανική βλάστηση της χώρας, μέχρι την ισχύ του Νομοθετικού Διατάγματος 86/1969 προστατεύονταν με τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας, και τα συγκεκριμένα εδάφη υπάγονταν στα δασικού χαρακτήρα, αφού καταχωρούνταν ως χορτολιβαδικά δασικά εδάφη στο συγκεκριμένο νομοθέτημα. Μάλιστα, αν πάμε παλαιότερα, στο νόμο ΑΧΝ του 1888, βλέπουμε ότι σε αυτόν ειδικώς τα φρύγανα θεωρούνταν δάσος, αφού ερμηνεύτηκε τότε ότι, ως ξυλώδη φυτά έχουν αποστολή ίδια με αυτή του δάσους. Μετά την ισχύ του νόμου 998/1979 οι χορτολιβαδικές εκτάσεις που ευρίσκονται επί πεδινών, ανωμάλων και λοφωδών εδαφών, δεν υπήγοντο στις προστατευτικές διατάξεις της δασικής νομοθεσίας. Οι ευρισκόμενες χορτολιβαδικές εκτάσεις επί ορεινών εδαφών και οι υπεράνω δασών ή οι περιβαλλόμενες από δάση, υπήγοντο στις δασικές διατάξεις. Τα δε εδάφη των φρυγάνων θεωρήθηκαν ως μη δασικά κι αποδεσμεύθηκαν από την προστασία της δασικής νομοθεσίας, χωρίς όμως κάτι τέτοιο να το ορίζει διάταξη του νόμου αυτού, αλλά το καθόρισε γνωμοδότηση του Τεχνικού Συμβουλίου Δασών, η οποία έγινε αποδεκτή από τον Υπουργό Γεωργίας! Να σημειώσουμε ότι στο νόμο 998/1979 δεν υπήρχε αναφορά σε φρυγανικές εκτάσεις, και αυτός ήταν ένας επιπρόσθετος λόγος για να θεωρηθούν τα φρύγανα ως μη εμπίπτοντα στη δασική προστασία. 
Ακολούθως, με το νόμο 3208/2003, καθώς και με τον νεώτερο 3818/2010, οι χορτολιβαδικές εκτάσεις των λοφωδών, ημιορεινών και πεδινών περιοχών της χώρας, δε θεωρούντο ότι συγκροτούν δασικού χαρακτήρα εκτάσεις, όπως προΰσχυε, πλην όμως οι δημόσιες (και μόνο) αυτές εκτάσεις διαχειρίζονται από τη Δασική Υπηρεσία για συγκεκριμένους σκοπούς, που είναι η εξυπηρέτηση των επιτρεπτών επεμβάσεων που προβλέπονται από τη δασική νομοθεσία, η χρήση τους ως βοσκοτόπων, καθώς και η απόδοσή τους για τη δημιουργία νέων δασών. 
Πρέπει εν προκειμένω να υπογραμμίσουμε ότι ο νομοθέτης συνάρτησε αυτές τις εκτάσεις με τις χρήσεις που προαναφέρθηκαν, χωρίς να λογίζονται οι ίδιες ως φυσικά οικοσυστήματα με ιδιαίτερη διαχείριση. Ο εξυπηρετούμενος σκοπός κάθε φορά είναι αυτός που καθορίζει τη χρήση των εδαφών τους, έτσι που, η προστασία των συγκροτούμενων φυτοκοινωνιών να μην υπολογίζεται και ο οικολογικός ρόλος τους ν’ αγνοείται. Αγνοείται εν προκειμένω ότι η εν χορτολιβαδική και φρυγανική βλάστηση διαμορφώνει οικοσυστήματα σημαντικής (σε βαθμό κι αξία) βιοποικιλότητας, πολύτιμα οικοσυστήματα για τις προσφορές τους, που επιζητούν προστασία για το ρόλο τους ως φύση, προκειμένου να σταθούν και να συνεχίσουν να υπάρχουν. Με την αντιμετώπιση αυτή, τα παραπάνω εδάφη δεν προστατεύονταν περιβαλλοντικά από κάποια νομοθεσία και από δημόσια υπηρεσία, κάτι που αντέβαινε στη συνταγματική επιταγή για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας (παράγραφος 1 άρθρου 24 του Ελληνικού Συντάγματος). 
Ακολούθησε ο νόμος 4280/2014, που σήμερα εφαρμόζεται, ο οποίος αφενός έκανε ένα βήμα προστασίας των παραπάνω εκτάσεων, βάσει των δασικών διατάξεων, εντάσσοντάς τες ως ξεχωριστή κατηγορία προστατευτέων από τη δασική νομοθεσία εκτάσεων, αφετέρου όμως, ακολουθώντας την πεπατημένη των προηγούμενων νόμων, δεν περιέλαβε στη δασική προστασία τις ιδιωτικές χορτολιβαδικές και φρυγανικές εκτάσεις. Έκανε όμως και κάτι επιπρόσθετο: απέβαλλε από τις δασικές διατάξεις τις πεδινές χορτολιβαδικές εκτάσεις, ενώ οι προηγούμενοι νόμοι τις είχαν περιλάβει! Τούτο συνιστά μεγάλη ανατροπή! 
Σε ότι αφορά στην ξεκάθαρη προστασία των παραπάνω εκτάσεων από τις δασικές διατάξεις, μη μένοντας μόνο στη διαχείρισή τους από τις δασικές υπηρεσίες, όπως προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος (ν. 3208/2003), αποτελεί μια θετική κίνηση από πλευράς του νομοθέτη (της πολιτείας), που ενισχύει την προστασία τους. Όμως από την εν λόγω προστασία εξαιρέθηκαν, όπως προείπαμε, οι ιδιωτικές και οι πεδινές χορτολιβαδικές εκτάσεις, και τούτο δημιουργεί ζήτημα θεώρησης της περιβαλλοντικής προστασίας εκτάσεων που ναι μεν είναι φυσικά οικοσυστήματα κι αποτελούν φυσικό περιβάλλον, που θα έπρεπε να προστατεύεται σύμφωνα με το άρθρο 24 του Συντάγματος, πλην όμως δεν προστατεύεται, και το κριτήριο γι’ αυτό είναι η κυριότητά τους (το γεγονός ότι είναι ιδιωτικές εκτάσεις), καθώς και το υψόμετρό τους (το γεγονός ότι είναι πεδινές εκτάσεις). Τούτο το γεγονός, να ξεχωρίζονται ως προς την προστασία τους οικοσυστήματα αναλόγως της ιδιοκτησίας και του υψομέτρου τους, επιτρέψτε μου να πω ότι είναι φαινόμενο ελληνικό, μη συμβατό με τους νόμους και τους ορθούς κανόνες της περιβαλλοντικής προστασίας και διαχείρισης των φυσικών οικοσυστημάτων, που ισχύουν σύμφωνα με την επιστήμη της Οικολογίας. 
Επιπροσθέτως ο νομοθέτης δεν έλαβε υπόψη του τη σχετική νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας για τη φύση της προστασίας των παραπάνω εκτάσεων, όπως προσδιορίστηκε στις αποφάσεις 32, 33 & 34/2013 ΣτΕ, σύμφωνα με τις οποίες η προστασία των φρυγανικών εκτάσεων ακολουθεί ότι ισχύει στις δασικές διατάξεις για τα δάση και τις δασικές εκτάσεις, λογιζόμενα τα φρύγανα ως ξυλώδης βλάστηση, και δεν αντιμετωπίζονται όπως οι χορτολιβαδικές εκτάσεις (που αποτελούνται από ποώδη και άγρια αυτοφυή μη ξυλώδη βλάστηση), οι οποίες έχουν ιδιαίτερη αντιμετώπιση. Ο νομοθέτης μολοντούτο, με την προαναφερόμενη διάταξη ενέταξε στις χορτολιβαδικές εκτάσεις και τις καλυπτόμενες από φρυγανική βλάστηση εκτάσεις, και εξομοίωσε τις μεν με τις δε ως προς την αντιμετώπισή τους, κάτι που είναι αντίθετο με τη νομολογία η οποία διεμορφώθη, και η οποία ακολούθησε ότι σχετικά επιτάσσετο από την επιστήμη της Οικολογίας. Οι φρυγανικές εκτάσεις είναι ξέχωρη κατηγορία εκτάσεων, σε σχέση με τις χορτολιβαδικές εκτάσεις, κάτι που εν προκειμένω δεν το διέκρινε ο νομοθέτης. Η εν λόγω αντιμετώπιση μειώνει την προστασία των φρυγανικών οικοσυστημάτων, αφού αφενός αντιμετωπίζονται με το θολό “εποτπικό” καθεστώς προστασίας των χορτολιβαδικών εκτάσεων, αφετέρου οι ιδιωτικές και πεδινές τέτοιες εκτάσεις αποκλείονται της δασικής και γενικότερα της περιβαλλοντικής προστασίας. 
Η πλήρης και ουσιαστική περιβαλλοντική προστασία των χορτολιβαδικών και φρυγανικών εκτάσεων της χώρας πραγματοποιείται σήμερα με την ένταξή τους σε περιοχές ειδικής προστασίας (δίκτυα προστατευόμενων περιοχών), οπού εκεί ακολουθούν την προστασία που επιβάλλεται από το ειδικό καθεστώς, οπότε θα ισχύσουν δεσμεύσεις στη χρήση των εδαφών και στη διαχείριση του χώρου. Σε κάθε άλλη περίπτωση οι εν λόγω εκτάσεις ακολουθούν ότι επιτάσσεται από τη δασική νομοθεσία, σ’ ότι αφορά στην προστασία τους, σύμφωνα με τα προεκτεθέντα. 
Το μείζον ζήτημα μολοντούτο παραμένει, κι αφορά στο πώς αντιμετωπίζονται αυτές οι εκτάσεις -ότι δεν αντιμετωπίζονται ως φυσικά οικοσυστήματα-, καθώς και στην προστασία τους μέσα από ένα νομοθετικό πλαίσιο που θα θέτει κανόνες κι αρχές προστασίας και διαχείρισης τους αναγνωρίζοντας τον οικολογικό τους ρόλο και τη διασύνδεσή τους με το ελληνικό τοπίο, τη φυσιογνωμία και την ιστορία του τόπου. Σε αυτό τον πλαίσιο αναθεωρημένης αντιμετώπισης των χορτολιβαδικών και φρυγανικών εκτάσεων της χώρας, θεωρούμε ότι θα συμβάλλει η ομάδα εργασίας για την αναμόρφωση της δασικής νομοθεσίας, που συγκροτήθη στο Υπουργείο μας (Περιβάλλοντος & Ενέργειας), η οποία, μεταξύ των άλλων, θα επεξεργαστεί και τα συγκεκριμένα ζητήματα που αφορούν σ’ έναν τομέα του φυσικού περιβάλλοντος της χώρας μας αγνοημένο, ή τέλος πάντων μη αξιολογημένο όπως θα έπρεπε.

Η εισήγησή για την "προστασία και περιβαλλοντική διαχείριση των χορτολιβαδικών και φρυγανικών εκτάσεων της χώρας"στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής των Ελλήνων (28-6-2016, ώρα 16:00 μ.μ.):

Τα έντομα αίνιγμα

$
0
0
Ptinidae: Τα έντομα αίνιγμα


Κ. Θ. Μπουχέλος Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών    
Επειδή έχει πέσει στην αντίληψή μας ότι αρκετοί συμπολίτες μας έχουν θορυβηθεί παρατηρώντας μέσα στις κατοικίες τους έντομα που μοιάζουν πάρα πολύ με αράχνες ή πολύ περισσότερο με κοριούς, πρέπει να γνωρίζουν ότι:
Έντομα, υπάρχουν σε μεγάλους αριθμούς παντού, και σε εκατομμύρια ειδών. Είναι λοιπόν φυσικό, πολλά να μοιάζουν μεταξύ τους.
Έτσι, οι αράχνες (δεν είναι έντομα) έχουν 8 πόδια, κεφαλοθώρακα (κεφαλή και θώρακα ενωμένα) και κοιλία.
εικ.1 κοριος
Τα έντομα, έχουν 6 πόδια, κεφαλή, θώρακα και κοιλία.
Όταν έχουν μικρό μέγεθος, για τη διάκρισή τους, χρειάζεται καλός μεγεθυντικός φακός.
Στις περισσότερες των περιπτώσεων, από δείγματα που εξετάζω, η σύγχυση περί αράχνης ή κοριού γίνεται με την παρατήρηση εντόμων Ptinidae.Πράγματι, τα έντομα αυτά μοιάζουν πολύ με αράχνες ή κοριούς. Ονομάζονται μάλιστα διεθνώς Spider Βeetles και υπάρχουν κάπου 500 είδη. Έχουν συνήθως στρογγυλό σώμα με μήκος από 1 έως το πολύ 5 χιλιοστά και μακριά πόδια. Η κεφαλή κρύβεται από τον θώρακα.Έτσι, κάθε μη ειδικός, με το δίκιο του μπορεί να τα μπερδέψει …



Δεν θεωρούνται σοβαροί εχθροί των αποθηκευμένων γεωργικών προϊόντων και των κατοικιών αν και κάποια είναι ξυλοφάγα.
Η παρουσία τους σε κατοικίες είναι συνήθως τυχαία. Στην περίπτωση που παρατηρηθεί μεγάλος αριθμός από αυτά, σημαίνει ότι κάπου υπάρχει κάποια σακούλα με ξηρά τροφή, ψίχουλα ή νεκρά έντομα, σακιά από γιούτα ή παλιά ρούχα.Τα δοχεία με ξηρά τρόφιμα πρέπει να είναι καλά κλεισμένα και τα ντουλάπια να καθαρίζονται συχνά. Η απορρύπανση της κατοικίας γενικώς, είναι απαραίτητη.
Τα πιο κοινά Ptinidae ανήκουν στα είδη:
Ptinus fur
Niptus hololeucus
Mezium affine
Gibbium psylloides
Trigonogenius globulus







DIY φυσικά εντομοκτόνα

$
0
0

DIY φυσικά εντομοκτόνα



Παρασκευή 22 Ιουλίου, 2016

Επτά συνταγές για να παρασκευάσετε τα δικά σας φυσικά εντομοκτόνα. Απαλλαγείτε από αφίδες, ακάρεα, σκαθάρια, αλευρώδη και πολλά άλλα.

         Αυτά τα φυσικά και DIY φυτοφάρμακα είναι αποτελεσματικά στο να βοηθούν να απαλλαγούν οι καλλιέργειες σας από επιβλαβείς οργανισμούς, αλλά αρκετά ασφαλή να κρατήσουν μακριά από δηλητηρίαση εσάς και την οικογένειά σας.

           Μεγάλη η δυσκολία να καταπολεμήσεις τους εχθρούς των καλλιεργειών και ταυτόχρονα να συνεταιριάζεις  καιρικές συνθήκες, τα ζιζάνια και τα έντομα, για να μην αναφέρουμε τις προκλήσεις της γονιμότητας του εδάφους, και είναι μια απίστευτα συγκινητική εμπειρία  να προσπαθήσεις  να παράγεις  τα τρόφιμα στο τραπέζι με ένα κήπο στο σπίτι - ειδικά όταν τηρείς οργανικά πρωτόκολλα που δεν βασίζονται σε αποτελεσματικά  αλλά δυνητικά επιβλαβή, διαλύματα, όπως ζιζανιοκτόνα, εντομοκτόνα, και τα συμβατικά λιπάσματα. 
      Όταν πρόκειται για την διατήρηση των καλλιεργειών υγιείς -απέναντι  στις τεράστιες ποσότητες των εντόμων που αναπτύσσονται ραγδαία - υπάρχουν μια σειρά από προσεγγίσεις που μπορούν να βοηθήσουν την συγκομιδής σας. Γίνεται με  την εφαρμογή φυσικών "σπιτικών"εντομοκτόνων, τα οποία μπορούν να μειώσουν τον αριθμό τους ή να  τα εξαλείψουν όλα μαζί. Δεν είναι όλα τα έντομα  επιβλαβή, οπότε με εφαρμογή των εντομοκτόνων αδιακρίτως, ιδιαίτερα με σκληρά φυτοφάρμακα που επηρεάζουν ακόμη και τα ωφέλιμα έντομα, θα έχετε τελικά αρνητικές επιπτώσεις στο τοπικό οικοσύστημα  του κήπου σας.
        [Σημείωση: Ακριβώς επειδή αυτά είναι «φυσικά» ή σπιτικά εντομοκτόνα, δεν σημαίνει ότι δεν θα μπορούν να βλάψουν το χώμα σας, στον κήπο σας, ή το πρόσωπο σας. Ένα εντομοκτόνο ορίζεται ως  «μια ουσία που χρησιμοποιείται για να σκοτώσει τα έντομα", και ως εκ τούτου, έχουν τη δυνατότητα να "μεταβάλλει σημαντικά οικοσυστήματα"και μπορεί να είναι τοξικά για τον άνθρωπο και άλλα ζώα,  Φροντίστε να κάνετε την εργασία σας και να επιλέξετε την πιο αποτελεσματική, λιγότερο επιβλαβή (σε σας και τον κήπο σας) επιλογή.]

7 Φυσικά και σπιτικά εντομοκτόνα

1. Λάδι εντομοκτόνο  σε σπρέι

Ένα σπιτικό εντομοκτόνο φτιαγμένο από φυτικά έλαια που παράγεται αναμιγνύοντας το  με ένα ήπιο σαπούνι (όπως  σαπούνι Αρκάδι) μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για ορισμένα ενοχλητικά έντομα, όπως οι αφίδες, ακάρεα, θρίπες, κ.λπ. Για να κάνετε ένα βασικό εντομοκτόνο σπρέι λάδιου, ανακατεύουμε 1 φλιτζάνι φυτικό λάδι με 1 κουταλιά της σούπας σαπούνι (κάλυψη και ανακινήστε καλά), και στη συνέχεια, όταν είναι έτοιμο να εφαρμοστεί, προσθέστε 2 κουταλάκια του γλυκού από το μείγμα ψεκασμού ελαίου με 1 λίτρο νερό, ανακινήστε καλά και ψεκάστε απευθείας στις επιφάνειες των φυτών οι οποίες επηρεάζονται από τα μικρά παράσιτα. Η επικάλυψη  του ελαίου τα σώματα των εντόμων, ουσιαστικά προκαλεί την ασφυξία τους, δεδομένου ότι εμποδίζει τους πόρους μέσω των οποίων μπορούν να αναπνεύσουν.

2. Σαπούνι εντομοκτόνο σπρέι

Ένα  παρόμοιο σπιτικό φυτοφάρμακο με το  έλαιο είναι ένα σπρέι σαπουνιού, το οποίο είναι επίσης αποτελεσματικό για τον έλεγχο των ακάρεων, αφίδων, αλευρώδης, σκαθάρια και άλλα έντομα. Για να κάνετε ένα  βασικό εντομοκτόνο σπρέι σαπουνιού, αναμίξετε 1 1/2 κουταλάκια του γλυκού ήπιο υγρό σαπούνι  με 1 λίτρο νερό, και ψεκάστε το μείγμα άμεσα στις μολυσμένες επιφάνειες των φυτών. Ένα εντομοκτόνο σπρέι σαπουνιού λειτουργεί με παρόμοιο τρόπο όπως ένα φυτοφάρμακο ψεκασμού ελαίου, και μπορεί να εφαρμοστεί προληπτικά (αν και  πάντα συνιστάται να μην το εφαρμόστει κατά τη διάρκεια των ζεστών ηλιόλουστων ωρών   της ημέρας, αλλά μάλλον το βράδυ ή νωρίς το πρωί). Λιγο οινοπνευμα -μια δυο σταγονες βοηθουν πολυ στην αποτελεσματικότητα και μειωνουν τον Αφρισμό(επιφανειακή ταση)

3. Γη διατόμων ως φυσικό φυτοφάρμακο

Αυτή η φυσική ουσία δημιουργήθηκε από απολιθωμένο πλαγτον (διάτομα), και η οποία είναι  άφθονη  σε πόρους ( γη διατόμων λέγεται ότι αποτελούν το 26% του φλοιού της γης κατά βάρος ). Γη διατόμων έχει μια σειρά από χρήσεις στην και γύρω από το σπίτι, και το ότι ενεργεί ως ένα φυσικό εντομοκτόνο είναι μόνο μία από αυτές. Το υλικό αυτό δεν λειτουργεί με δηλητηρίαση ή πνιγμό στα έντομα, αλλά αντ 'αυτού δυνάμει των λειαντικών ιδιοτήτων του και συγγένειά του για την απορρόφηση των λιπιδίων (α κηρώδης ουσία) από  τον εξωσκελετού των εντόμων », η οποία τους αφυδατώνει  και στην συνέχεια οδηγεί στο θάνατο. Η Γη διατόμων είναι συνήθως διαθέσιμο στα καταστήματα κήπου, αν και πολλές φορές μόνο στις μεγάλες συσκευασίες. Για να εφαρμόσετε, απλά σκόνη το έδαφος γύρω από τα φυτά σας, ή ακόμα και πασπαλίζουμε το στο φύλλωμα, όπου θα βοηθήσει τα σαλιγκάρια ελέγχου και γυμνοσάλιαγκες καθώς και άλλα έρποντα έντομα.Λειτουργεί μονο εξ ξηρό και το νερό καταστρέφει τις ιδιότητες της 
 Ανάλογα άρθρα: 

Τι είναι η Γη Διατομών ?

Γη Διατόμων

4. Σκόρδο ψεκασμό με εντομοκτόνο
Το σκόρδο είναι γνωστό για το έντονο άρωμά του, το οποίο είναι απολαυστικό σε ορισμένους και ακόμη απωθητικό για τους άλλους, και είναι αυτή η ισχυρή μυρωδιά που έρχεται στο προσκήνιο όταν χρησιμοποιείται ως ένα φυσικό εντομοκτόνο. Στην πραγματικότητα, δεν είναι πραγματικά σαφές εάν  ο ψεκασμός σκόρδου  δρα στην πραγματικότητα εντομοκτόνα ή είναι πιο πιθανό εντομοαπωθητικό, αλλά σε κάθε περίπτωση, αυτά τα συστατικά  της κοινής κουζίνας μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να μειώσουν, ή ακόμα και εξολοθρεύσουν τα  έντομα στον κήπο.
 Για να κάνετε ένα 
ψεκασμό σκόρδου, ρίξτε 2 ολόκληρα σκόρδα(και όχι μόνο 2 σκελίδες) και πολτοποιήστε τα στο μπλέντερ  με μια μικρή ποσότητα νερού (λίτρο).Αφήνουμε το μείγμα να καθίσει σε μια νύχτα,  και στη συνέχεια το στραγγίζουμε σε ένα βάζο 2λίτρου, προσθέτοντας 1/2 φλιτζάνι φυτικό έλαιο (προαιρετικό), 1 κουταλάκι του γλυκού ήπιο υγρό σαπούνι και αρκετό νερό για να γεμίσετε το βάζο. Για να χρησιμοποιήσετε αυτό το σπιτικό εντομοκτόνο, χρήση 1 φλιτζάνι μίγματος με 1 λίτρο νερό και ψεκάστε τα μολυσμένα φυτά.

5. Chilli σπρέι πιπεριού εντομοκτόνο

Παρόμοια με ψεκασμό σκόρδου, το τσίλι σπρέι πιπεριού είναι ένα καλό σπιτικό φυσικό εντομοαπωθητικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μια ποικιλία διαφορετικών παρασίτων. Το Τσίλι σπρέι μπορεί να γίνει είτε από φρέσκες καυτερές  πιπεριές ή πιπέρι τσίλι. Για να κάνετε ένα βασικό σπρέι τσίλι από σκόνη πιπέρι, ανακατεύουμε 1 κουταλιά της σούπας σκόνη τσίλι με 1 λίτρο νερό και μερικές σταγόνες υγρό σαπούνι. 
 Για να παράγετε διάλυμα από φρέσκες πιπεριές τσίλι, κάνετε μείγμα ή πουρέ 1/2 φλιτζάνι πιπεριές με 1 φλιτζάνι νερό, στη συνέχεια προσθέστε 1 λίτρο νερό και αφήνετε να πάρει βράση. Μόλις έρθει σε βρασμό το αφήνετε να ψυχθεί και προσθέστε μερικές σταγόνες υγρό σαπούνι σε αυτό και σπρέι, όπως επιθυμείτε.  [Προσοχή: Οι πιπεριές τσίλι μπορεί να παράγουν πολύ ισχυρό διάλυμα  για τον άνθρωπο,  οπότε φροντίστε να φοράτε γάντια κατά το χειρισμό τους, και να κρατηθούν οι κανόνες ασφαλείας. Οποιεσδήποτε ψεκασμοί γίνονται από τους μακριά από τα μάτια, τη μύτη και το στόμα.]

6. Όλα-σε-ένα σπιτικό εντομοκτόνο σπρέι

Το all-in-one DIY φυσικό εντομοκτόνο, το οποίο λέγεται ότι είναι ένας συνδυασμός πολλών διαφορετικών συνταγών που υποβάλλονται από τους αναγνώστες. Για να γίνει αυτό, πουρές 1 βολβός του σκόρδου και 1 μικρό κρεμμύδι, προσθέστε 1 κουταλάκι του γλυκού καγιέν σε σκόνη πιπέρι και αφήστε σε λίγο νερό  για μια ώρα.Σουρώστε το μείγμα και προσθέστε 1 κουταλιά της σούπας υγρό σαπούνι και ανακατέψτε καλά. Για την εφαρμογή αυτού του σπιτικού εντομοκτόνου, ψεκάστε πάνω τόσο στην ανώτερη επιφάνεια των φύλλων, καθώς και τις κάτω πλευρές, και να αποθηκεύτει το υπόλοιπο στο ψυγείο για μέχρι και μία εβδομάδα, αν είναι επιθυμητό.

7. Ντομάτα φύλλο ως φυσικό εντομοκτόνο

Οφείλω να ομολογήσω ότι αυτό είναι νέο για μένα, αλλά έχω δει αρκετά άρθρα να το   αναφέρουν   ώστε  να δικαιολογεί την ένταξη  εδώ ως φυσικό φυτοφάρμακο. Φυτά ντομάτας αποτελούν μέρος της οικογένειας στρύχνος, και ως τέτοια, περιέχουν αλκαλοειδή όπως εύστοχα ονομάστηκε "τοματίνη,"η οποία μπορεί να ελέγξουν αποτελεσματικά αφίδες και άλλα έντομα. Για να γίνει ψεκασμός των φύλλων της τομάτας για ένα φυσικό εντομοκτόνο, ψιλοκόψτε 2 φλιτζάνια φρέσκα φύλλα ντομάτας (που μπορεί να ληφθούν από το κάτω μέρος του φυτού) σε 1 λίτρο νερό, και αφήστε ένα βράδυ.ψεκάστε καλά (διαβροχή εως να αρχισουν να πεφτουν σταγόνες από τα φύλλα ) 

Βεβαιωθείτε, χρησιμοποιείστε, παρατηρήστε, στη συνέχεια να τροποποιήστε

Αν και υπάρχουν πολλές περισσότερα φυσικά παρασιτοκτόνα διαθέσιμα, όπως Bt (ένα μικρόβιο εδάφους τοξικό για ορισμένα έντομα),  γαλακτώδες σπορίων  (επίσης ένα μικρόβιο), νικοτίνη (που εξάγεται ως τσάι από χύδην καπνό), πύρεθρο (που προέρχεται από μία ποικιλία μαργαρίτας-χρυσανθεμο) και φωσφορικού άλατος σιδήρου (ένα φυσικό μεταλλικό τοξικό για τους γυμνοσάλιαγκες και σαλιγκάρια), εκχύλισμα τσουκνίδας (που εχει και λιπαντικές ιδιότητες  τα παραπάνω φυσικά και σπιτικές συνταγές εντομοκτόνων πρέπει να σας δώσουν ένα καλό σημείο εκκίνησης για τη δημιουργία δική σας εκδοχή. Κάθε  κηπουρός  που πιστεύει την οργανική- βιολογική γεωργία φαίνεται να έχει το δικό του ιδιαίτερο μείγμα και την αναλογία των συστατικών, τόσο αποδίδοντας ιδιαίτερη προσοχή στις επιπτώσεις μιας συγκεκριμένης συνταγής,  και είναι δυνατόν να το τροποποιήσετε ώστε να ταιριάζει καλύτερα στις δικές μάχες  με τα εντόμα σας.

Απλά θυμηθείτε,  η καταστροφή όλων των έντομων στον κήπο σας δεν είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα,

Η Στάχτη και οι χρήσεις της !

 όπως κάθε υγιές οικοσύστημα απαιτεί μια πληθώρα ωφέλιμων εντόμων, τα μικρόβια και μύκητες, τόσο στο έδαφος και στα φυτά οι ίδιοι, έτσι εισάγοντας άλλα αρπακτικά έντομα (πασχαλίτσες, αλογάκι της Παναγίας, κ.λπ.) ή τη δημιουργία καλού βιότοπου για αυτά, καθώς και την οικοδόμηση της γονιμότητας του εδάφους, μπορεί επίσης να είναι μια αποτελεσματική προσέγγιση της διαχείρισης επιβλαβών οργανισμών.


Ανάλογα αρθρά:

Βιολογική προστασία στον λαχανόκηπο










Monstera Deliciosa

$
0
0

Είναι γνωστό φυτό εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Το λέμε και «φυλλόδενδρο».
Κατάγεται από τις τροπικές περιοχές του Μεξικό και ανήκει στην οικογένεια των Araceae. 
Το επίθετο deliciosa σημαίνει "νοστιμότατος ", και αναφέρεται στους εδώδιμους καρπούς του, κάτι που ελάχιστοι γνωρίζουν !!!.

Τα νεαρά φύλλα έχουν σχήμα καρδιάς που με τον καιρό σχηματίζουν ανοίγματα ανάμεσα στις νευρώσεις και βαθιές σχισμές. Είναι γυαλιστερά με υφή δέρματος, δεν πέφτουν και μπορούν να φτάσουν τα 60 εκατοστά ύψος.
Όταν τα φυτά φτάσουν σε μεγάλη ηλικία, σχηματίζουν εναέριες ρίζες, οι οποίες μόλις αγγίξουν το χώμα, προσκολλώνται και απορροφούν θρεπτικά συστατικά.
Τα μεγάλα και ώριμα φυτά βγάζουν άνθη και καρπούς. Ο καρπός είναι μέχρι 25 εκατοστά.
Ενώ, τρώγοντας τα φύλλα, προκαλείται έντονος ερεθισμός του βλεννογόνου υμένα και πρήξιμο της γλώσσας των χειλιών και του ουρανίσκου, οι καρποί είναι γλυκύτατοι !!
Οι εναέριες ρίζες του χρησιμοποιούνται ως σχοινιά στο Περού και για καλαθοπλεκτική στο Μεξικό.
Στη Μαρτινίκα, οι ρίζες χρησιμοποιούνται για την θεραπεία δαγκωμάτων από φίδια.
Παντού αλλού, ως καλλωπιστικό φυτό.

Ωφέλιμα Έντομα

$
0
0

Εκτός από τηνμέλισσα (μέλι, γύρη, πρόπολη, κερί και στον κεφαλαιώδη ρόλο της στην επικονίαση των φυτών) και τονμεταξοσκώληκα (μετάξι), υπάρχει σωρεία εντόμων που πραγματικά είναι ωφέλιμα στη φύση και τον άνθρωπο.
Υπάρχουν εκείνα που τρέφονται με επιζήμια έντομα (κατά τον συνάδελφο Κώστα Τάτση « έντομα – ευεργέτες»)  και πολλά που δίνουν χρήσιμα έως πολύτιμα προϊόντα, όπως τα κηκιδιγόνα.

Τα έντομα που τρέφονται με επιζήμια έντομα αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο για την‘βιολογική καταπολέμηση’.
Chalcidoidea  ς

Η βιολογική καταπολέμησηείναι εναλλακτική μέθοδος φυτοπροστασίας όπου αντί χημικών σκευασμάτων χρησιμοποιούνται ωφέλιμοι οργανισμοί που τρέφονται με καταστρεπτικά φυτοφάγα έντομα και ακάρεα. Απώτερος στόχος είναι η παραγωγή γεωργικών προϊόντων ποιότητας με μηδενικά χημικά υπολείμματα.
Υπάρχουν δύο βασικές κατηγορίες ωφέλιμων εντόμων. Τα αρπακτικάκαι τα παρασιτοειδή. 




Παρασιτοειδή

«Παρασιτοειδές» = έντομο που ζει επάνω ή μέσα σε άλλο έντομο – ξενιστή, τρέφεται από αυτό και τελικάτο σκοτώνει και «Ξενιστής» = έντομο που έχει προσβληθεί  από  παρασιτοειδές

Περίπου το 10% των γνωστών εντόμων είναι εντομοφάγα παρασιτοειδή.  Τα περισσότερα ανήκουν στα Υμενόπτερακαι μάλιστα στις Υπεροικογένειες  Chalcidoidea  και Ichneumonoidea  .


Τα Δίπτερα, περιλαμβάνουν αρκετές Οικογένειες παρασιτοειδών όπως τα Tachinidaeκαι ταBraconidae,αλλά υπάρχουν καιΣτρεψίπτερα, ακόμη καιΚολεοπτερα ήκαιΛεπιδόπτερα.
Η πρώτη και ίσως από τις πιο επιτυχημένες προσπάθειες κλασικής Βιολογικής Αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με το αρπακτικό έντομο της οικογένειας Coccinellidae Rodolia (Vedalia) cardinalis, για την αντιμετώπιση του εντόμου της «βαμβακάδας» των εσπεριδοειδών Icerya purchasi.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα στη χώρα μας, αποτελεί η αντιμετώπιση του «εριώδη αλευρώδη», Aleurothrixus floccosus. Η αντιμετώπιση του A. floccosusέγινε με εξαπολύσεις στις περιοχές καλλιέργειας εσπεριδοειδών του Cales noacki(Hymenoptera: Aphelinidae). Τα παρασιτοειδή όπως π.χ. το Cales noackiή το Encarcia  formosa, γεννούν μέσα στο βλαβερό έντομο.
 Cales noacki

Το έντομο «Δάκος»(Bactrocera oleae)θεωρείται ο σημαντικότερος εχθρός της ελιάς στη χώρα μας, καθώς και σε όλες τις παραμεσόγειες χώρες. Οι κυριότεροι φυσικοί εχθροί του δάκου είναι τα παρασιτοειδή Υμενόπτερα Eupelmus urozonus,E. Martellii,Pnigalio mediterraneus, Eurytoma martellii, Cyrtoptyx latypesκαι Opius concolor.
Μεταξύ των φυσικών εχθρών του «λεκανίου της ελιάς» (Saissetia oleae)ως κυριότεροι αναφέρονται τα παρασιτοειδή Υμενόπτερα Metaphycus helvolus, M. lounsburyi, M. flavous, barletti, M. swirskii, και Diversinervus elegans.
Metaphycus helvolus

Το έντομο «Πυρηνοτρήτης»(Prays oleae), αποτελεί το δεύτερο κατά σειρά σπουδαιότητας εχθρό της ελιάς μετά τον δάκο σε πολλές περιοχές της χώρας μας. Οι κυριότεροι φυσικοί εχθροί του πυρηνοτρήτη, από πλευράς εντόμων, είναι τα παρασιτοειδή Δίπτερα Chelonus elaphilus, Ageniaspis fuscicollisκαι Trichogrammaspp.
Tachinidae(Diptera):  Οι προνύμφες τους είναι ενδοπαράσιτα σε κάμπιες Λεπιδοπτέρων και προνύμφες Κολεοπτέρων, Υμενόπτερα, Ημίπτερα και Ακρίδες.

Σε αποθήκες γεωργικών προϊόντων και τροφίμων, αρκετάΥμενόπτεραπροσβάλλουν επικίνδυνα έντομα αποθηκών:

Το IchneumonidaeVenturiacanescensπαρασιτεί  στο Λεπιδόπτερο  Plodiainterpunctella
Τα Pteromalidae  Anisopteromaluscalandraeκαι Choetospilaelegans,σε Κολεόπτερα όπως το  Rhyzoperthadominica, τοBraconidae Braconhebetor στα ΛεπιδόπτεραCadracautellaκαι Plodiainterpunctella, το  Pteromalidae Anisopteromaluscalandraeστα Κολεοπτερα SitophilusoryzaeκαιCallosobruchusmaculatus,τοTrichogrammatidae Trichogrammapretiosumστα Plodiainterpunctella και Cadracautella και άλλα.


Αρπακτικά

Η πασχαλίτσα, το «αλογάκι της Παναγίας»και τα Odonata(ελικοπτεράκια, λιμπελούλες) είναι μόνο μερικοί από τους 125 αδίστακτους «εξολοθρευτές» που κυκλοφορούν στη φύση.

χρυσόπας


Η πασχαλίτσα Coccinellaκαι τα Chrysopaή Chrysoperla (Neuroptera: Chrysopidae), λατρεύουν τα κοκκοειδή έντομα και την  μελίγκρα (αφίδες)που προσβάλλουν τα καλλωπιστικά όπως γαρδένιες, χρυσάνθεμα, τριανταφυλλιές, ωά Λεπιδοπτέρων, κάμπιες, θρίπες και ακάρεα. Hπασχαλίτσα, μπορεί να φάει έως και 50 μελίγκρες την ημέρα και να κρατήσει καθαρή μια επιφάνεια 0, 25 τετραγωνικών μέτρων. Μπορούμε να τις έχουμε ακόμα και στη βεράντα και τον κήπο μας.

Το Mantisreligiosa  (αλογάκι της Παναγίας), κατασπαράσσει τις ακρίδεςπου προσβάλουν το σιτάρι, το κριθάρι και άλλες καλλιέργειες.

Το Κολεόπτερο Coccinellidae Nephusincludes, είναι αρπακτικό της βαμβακάδας  της αμπέλου και των εσπεριδοειδών του ψευδόκοκκου(Planococcusή Pseudococcus).
Syrphidae

Οι προνύμφες των Syrphidae(Diptera), τρέφονται με αφίδες.  
Ως φυσικοί εχθροί του Δάκουτης εληάς(Bactrocera oleae) , αναφέρονται: το αρπακτικό των ωών Prolasioptera berlesianaκαι του Πυρηνοτρήτητης εληάς(Prays oleae)τα αρπακτικά έντομα Chrysoperla carnea, Anthocoris nemoralisκαιXanthandrus comptus.Τα πλέον αποτελεσματικά αρπακτικά κατά του λεκανίου της ελιάς (Saissetia oleae),είναι τα είδη των Κολεοπτέρων Chilocorus, Exochomus quadripustulatusκαι Rhyzobius forestieri.και δευτερευόντως τα Scutellista caerulea, Moranila californica (Hymenoptera: Pteromalidae)και Eublema scitula(Lepidoptera: Erebidae).
Τα Ετερόπτερα  Xylocoridae Xylocorisflavipesκαι Lyctocoriscampestrisείναι αρπακτικά σε διάφορα έντομα αποθηκών, όπως στα Triboliumconfusum,Triboliumcastaneumκαι Cryptolestespusillus,  Plodiainterpunctellaκαι τις ατελείς μορφές του Acanthoscelidesobtectus.
ΤοHippodamiaconvergens(Coleoptera: Coccinellidae) είναι αρπακτικό κυρίως σε αφίδες (μελίγκρα)  ακάρεα και ψύλλες πολλών καλλιεργούμενων φυτών.
ΤοCryptolaemusmotrouzieri (Coleoptera: Coccinellidae) είναι αρπακτικό διαφόρων κοκκοειδών  σε θερμοκήπια, βαμβάκι, ιβίσκο κ.α.
Το Aphidoletesaphidimyza  (Diptera: Cecidomyidae), εισάγει μιαν τοξίνηστις αρθρώσεις των αφίδων, τις παραλύει και μυζά το σώμα τους από μια οπή που ανοίγει στον θώρακά τους. 
Aphidius ervi 

Τα  Aphidiuservi , Aphidiuscolemani,Aphidiuserviκαι Aphelinusabdominalis(Hymenoptera: Braconidae), καταπολεμούν τις Αφίδες: Aphisgossypii ,Myzus  persicaeandotherspecies(Myzus spp, Sitobion spp, Schizaphis spp,Rhodobium spp and Acyrthosiphum spp),Rhopalosiphumpadi , Macrosiphum euphorbiaeκ.α.
 
Στην Ελλάδα υπάρχουν εταιρείες που εισάγουν αλλά και παράγουν ωφέλιμα έντομα,  
εφοδιάζοντας τις σημαντικότερες γεωργικές περιοχές όπως Κρήτη, Πελοπόννησο, Κεντρική Ελλάδα, Αττική και Μακεδονία, συνεργάζονται με δήμους της χώρας για προγράμματα φυτοπροστασίας στο αστικό πράσινο και εξάγουν ωφέλιμα έντομα σε χώρες της Ε.Ε. Σε όλο τον κόσμο υπάρχουν τουλάχιστον 85 εταιρείες που ασχολούνται με τη μαζική παραγωγή ωφέλιμων εντόμων και όπως φαίνεται, αυτή η νέα αγορά, έχει σπουδαίες προοπτικές.

Όσον αφορά στο κόστος, η χρήση ωφέλιμων εντόμων  σε σχέση με τα φυτοφάρμακα είναι σχεδόν το ίδιο. Όμως τα οφέλη για την υγεία μας και το περιβάλλον είναι ανεκτίμητα...


Κηκιδογόνα και άλλα ωφέλιμα έντομα
Μία μεγάλη κατηγορία χρήσιμων έως πολύτιμων προϊόντωντα οποία οφείλονται στην αλληλεπίδραση φυτών και εντόμων, είναι εκείνα τα οποία προκύπτουν από κηκίδες εντόμων σε διάφορα είδη φυτών, ιδίως των Quercus (βελανιδιές, πουρνάρι), Salvia(φασκόμηλα) και Opuntia(φραγκοσυκιά) τα οποία μάλιστα αφθονούν στην Ελλάδα.
Άρθρα σχετικά με το θέμα αυτό έχουν δημοσιευθεί από τον γράφοντα στο περιοδικό « Γεωργία – Κτηνοτροφία», επί σειράν ετών.
 Κηκίδες  είναι η αφύσικη ανάπτυξη του φυτικού ιστού (υπερπλασία ή υπερτροφία των κυττάρων) σε φύλλα, βλαστούς, οφθαλμούς, ρίζες ή άνθη, που προκαλείται από ερέθισμα συνήθως εντόμων, ακάρεων, μυκήτων, ιών, βακτηρίων ή νηματωδών. Τα κηκιδογόνα έντομαπροσβάλλουν κυρίως τα αναπτυσσόμενα μέρη των φυτών. Τρεφόμενα ερεθίζουν την ανάπτυξη χωρίς να θανατώνουν πολλά κύτταρα. Έτσι, προκαλούνται οι παραμορφώσεις που ονομάζουμε «κηκίδες».
Μέσα στις κηκίδες, το έντομο που τις προκαλεί, προστατεύεται αρκετά και από εχθρούς του (παράσιτα και αρπακτικά). Τακηκιδογόνα έντομα, προσέχουν να μην θανατώσουν τα φυτά – ξενιστές τους ώστε να έχουν οι απόγονοί τους το απαιτούμενο απόθεμα για να συνεχίσουν το ..έργο τους. Συνεπώς, όλες οι κηκίδες δεν προκαλούν οικονομική ζημία αλλά αρκετές,  συνεισφέρουν θετικά, και μάλιστα με το παραπάνω στην ανθρώπινη ζωή.
Από  την αρχαιότητα  ήσαν γνωστές οι φαρμακευτικέςκαι θεραπευτικέςιδιότητες των φυτικών κηκίδων.
Κηκίδες βελανιδιάς
Οι κηκίδες στα  δένδρα αυτά, δημιουργούνται από αντίδραση σε χημική ουσία που εκκρίνουν οι προνύμφες μικροσκοπικού Υμενοπτέρου, τουCynipsgallae - tinctoriae (Olivier) (Hymenoptera: Cynipidae)με συνώνυμα: Cynipsquercusfolii LinnaeusκαιDiplolepsisgallaetinctoriaeGeoffroy. Ένα άλλο είδος βελανιδιάς όπου παράγονται  παρόμοιες κηκίδες είναι το Quercuslusitanica (κοινώς GallOak, LusitanianOak, ή και Dyer'sOak, είναι ιθαγενές στο Μαρόκο, Πορτογαλία και Ισπανία.
 Cynips gallae - tinctoriae 
Oι κηκίδες του Cynipsgallae-tinctoriae,χρησιμοποιούνταν στη Μέση Ανατολή για την κατασκευή μελάνης (Ιron gall ink),στυπτικές αλοιφές ή βαφή για μάλλινα και δέρματα. Το ταννικό οξύ καθώς και οι κηκιδοταννίνες (gallotannins)συγκαταλέγονται μεταξύ των καλύτερων αντιοξειδωτικών.
Μέχρι τα μέσα του 20ουαιώνα, το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου εφοδιασμού σε ταννικό οξύ, έδιναν οι κηκίδες Smyrnagallsή Aleppogallsτης βελανιδιάςQuercusinfectoriaστην Μικρά Ασία.
Η μεγαλύτερη ποσότητα του παραγόμενου ταννικού οξέως έδινε, αναμεμειγμένο με θειικό σίδηρο (copperas) κ.ά. συστατικά, υψηλής ποιότητος ανεξίτηλη μελάνηπου χρησιμοποιούσαν για τα πρακτικά των δικαστηρίων και εκτύπωση χαρτονομισμάτων. Είναι επίσης δυνατόν, να παραχθεί «αόρατη μελάνη»παραλείποντας από τη συνταγή τον θειικό σίδηρο (η εμφάνιση των γραμμάτων γίνεται με εμβάπτιση της σελίδας σε αραιό διάλυμα θειικού σιδήρου).
Κηκίδες  Salvia
Το φυτό Salviafruticosa(Greeksage) της Οικογενείας Lamiaceae, το γνωστό μας «φασκόμηλο», είναι ιθαγενές των χωρών της ανατολικής Μεσογείου. Στην Ελλάδα, από τα αρχαία χρόνια υπάρχει μακρά παράδοση, όπου εκτιμάτο κυρίως η θεραπευτική και μαγειρική αξία του φυτού, εκτός από την εμφάνισή του και τη γλυκιά γεύση που έχουν το  νέκταρ και η γύρις του.
Σε αρκετά ελληνικά νησιά ευδοκιμεί κυρίως το είδος S. pomifera, που συχνά αναπτύσσει στα στελέχη του σαρκώδεις, ημιδιαφανείς κηκίδες, διαμέτρου περίπου 2,5 cm. οι οποίες ονομάζονται «μήλα».  Τα «φασκόμηλα» αυτά, διατίθενται και στην αγορά, καθαρίζονται και τρώγονται, περιγράφονται μάλιστα ως ευώδη, χυμώδη και εύγευστα. Στην Κρήτη και την Πελοπόννησο, προσθέτοντας ζάχαρη ή μέλι, γίνονται ένα είδος «γλυκού του κουταλιού» που διατηρούν σε γυάλινα βάζα. Θεωρούνται υπέροχη νοστιμιά και πιστεύεται ότι έχουν πολλές θεραπευτικές ιδιότητες.
 
Τις κηκίδες στο Salviafruticosa (S. triloba), προκαλούν Υμενόπτερα έντομα Cynipidaeτου γένους Cynipsquercusfolii,Hedickianalevantina, Neaylax (Aylax) salviae καιSalvielakezivi,στο Salviapomiferaκαιστους καρπούς του Salviaofficinalisτου γένους Aulaxκαι στους καρπούς του Salviaverbenacaτο Neaylaxverbenacus.
Dactylopiuscoccus
Το Dactylopiuscoccus,είναι κοκκοειδές (Hemiptera, Sternorrhyncha, Coccoidea, Dactylopiidae), το οποίο ζει στα κακτώδη φυτά του γένους Opuntia(Φραγκοσυκιές),τρεφόμενο με τους πλούσιους χυμούς τους.
Hκοχινίλη παράγεται από τα σώματα των θηλέων του εντόμου ως απωθητικό των εντόμων - εχθρών του. Χρησιμοποιείται ακόμη και σήμερα ως απωθητική για τα μυρμήγκια. Η ουσία κοχινίλη ήcrimson(cochineal ), είναι χρωστική λαμπρού ερυθρού χρώματος η οποία λαμβάνεται από το καρμίνιοπου περιέχει  καρμινικό οξύ.
Ως χρωστική τροφίμων, δεν είναι τοξική και δεν είναι γνωστή ως καρκινογόνος. Σπάνιες περιπτώσεις αναφυλαξίας που έχουν αναφερθεί οφείλονται σε λανθασμένες προσμίξεις κατά την παρασκευή της και όχι στο καρμινικό οξύ.Στη Ρόδο την χρησιμοποιούν για την χρώση ενός παραδοσιακού λικέρ για τους γάμους.
H ερυθρολακκίνη (crimson lake), παρασκευάζοταν επίσης από τα σώματα των θηλέων του ίδιου εντόμου.
Την παλαιά εποχή, η κύρια χρήση της βαφής ήταν μόνο για υφάσματα και καλλυντικά. Λόγω του υψηλού κόστους και της σπανιότητος της βαφής, τα πορφυρά υφάσματα ήσαν συνυφασμένα με την οικονομική ευμάρεια και δύναμη π.χ. Οι χιτώνες των ρωμαιοκαθολικών καρδιναλίων και οι επενδύτες των Βρετανών στρατιωτικών (redjackets).
Σήμερα, η χρωστική redcarmineχρησιμοποιείται σε μία ευρύτατη σειρά εδώδιμων και μη προϊόντων όπως: γλυκίσματα, παγωτά, γιαούρτια, μαρμελάδες με χρώμα φράουλας, κεράσι και βατόμουρο για ενίσχυση του κόκκινου χρώματος, στην κόκκινη γέλη (ζελέ), στις κόκκινες καραμέλες, στο μηλόκρασο (cider), στα ηδύποτα (λικέρ) Campariκαι Μaraschino, στο βερμούτ MartiniRosso, στις σοκολάτες m&m's, στα σιρόπια, χυμούς κόκκινων φρούτων, τοματοχυμούς, στα δημητριακά Kelloggsμε άρωμα φράουλας, στα λουκάνικα, αφυδατωμένα ψάρια, υποκατάστατα καβουρόψυχας, φαρμακευτικές κάψουλες και χάπια με κόκκινο χρώμα, αντιβιοτικά ή αντιβηχικά σιρόπια για παιδιά, στοματικά διαλύματα, καλλυντικά όπως κραγιόν, makeup, ίσκιοι ματιών κ.ά.
Το καρμίνιο,θεωρείται αρκετά ασφαλές για καλλυντικά ματιών. Χρησιμοποιείται ακόμη στην μικροβιολογία, για την χρώση παρασκευασμάτων μικροσκοπίας κα σε ελαιοχρώματα και υδροχρώματα για έργα καλλιτεχνών.


Tο πουρνάρι και το έντομο Kermes

Το έντομο Kermesilicisή Kermesvermilio, πρ. Coccusilicis(Homoptera: Coccoidea: Kermesidae), προσβάλλει τους νεαρούς βλαστούς του πουρναριού. Το θηλυκό του, προσκολλάται στα φύλλα και παραμένει ακίνητο μέχρι να εναποθέσει τα ωά του.Τρέφεται με τον χυμό δένδρων κυρίως των θάμνων του Quercuscoccifera.Τα τέλεια θήλεα άτομα του Kermes είναι σαν μικρά μπιζέλια. Είναι άπτερα με καστανοκόκκινο χρώμα, καλυμμένο με υπόλευκη σκόνη. Το σχήμα τους είναι ημισφαιροειδές, έχουν ευχάριστη οσμή και δριμεία γεύση.Όταν ξηρανθούν μοιάζουν με σπόρους.Τα άτομα αυτά συλλέγονται και χρησιμοποιούνται εδώ και χιλιετίες για την παρασκευή κόκκινης βαφής γνωστής ως «κρεμέζι» (χρώμα κρεμεζί).
Η διαδικασία για την παραγωγή (συλλογή, επεξεργασία κλπ.) αυτού του είδους βαφών ήταν χρονοβόρος και συχνά δύσκολη από τεχνολογικής απόψεως. Γι’ αυτόν τον λόγο, ήσαν ακριβές και περιζήτητες και περιορίζονταν μόνο σε ακριβάκαι πολύτιμα υφάσματα.

Μέχρι την ανακάλυψη των συνθετικών βαφών (μέσα του 19ου αιώνα) οι βαφές από έντομα όπως το «ερυθρόντης Τύρου»και το «καρμίνιον» από το Kermes,υπήρξαν βασικά στοιχεία των οικονομιών της Ασίας και της Ευρώπης.

Rhus  καιAphis

Τοφυτό Rhusείναι αυτοφυές σε όλες τις Μεσογειακές χώρες, κυρίως στην Σικελία, νότιο Ιταλία και σε περιοχές της Μέσης Ανατολής όπως το Ιράν. Οι κηκίδες στο Rhussemialataκαι το Rhusjavanica, προκαλούνται από το έντομο (αφίδα) Aphis (Melaphis) chinensis(Hemiptera: Pemphigidae)

Οι κηκίδες είναι λείες, κοίλες, σχεδόν απιοειδείς, με γριζοπράσινη εξωτερική επιφάνεια, και μαλακό, γκριζόμαυρο περιεχόμενο με λιπαρή υφή που χρησιμεύει στην κατασκευή κεριών. Από τις κηκίδες, οι οποίες περιέχουν μέχρι και 77% ταννίνη, γίνεται μπλε βαφή, μελάνι και με μεθανολική απόσταξη, ισχυρό μυκητοκτόνο (4).
 Κατά την κινεζική παραδοσιακή ιατρική, έχουν άριστες στυπτικές, αντιδιαρροϊκές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες, μαλακώνουν τον βήχα,εκτονώνουν την κυκλοφοριακή συμφόρηση, επουλώνει φλεγμονές, τραύματα, εγκαύματα και  σταματούν τις νυκτερινές εφιδρώσεις.

Λάκκες - Ρητίνες – Κόμμεα – Βερνίκια - Κερί
Τα γνήσια φυσικά χρώματα και βερνίκια, παρασκευάζονται αποκλειστικά και μόνο από φυσικές ουσίες, χωρίς να έχουν υποστεί χημικές επεμβάσεις.
Οι ουσίες που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή τους προέρχονται από δένδρα, φυτά (φυσικές ρητίνες, φυσικά έλαια και αιθέρια έλαια, φυτικοί κηροί και μαστίχες,), ζωικά παράγωγα  (κερί μελισσών, καζεΐνη γάλακτος) και ακίνδυνες ορυκτές ύλες π. χ. άργιλος. Στην ουσία, είναι τα μόνα προϊόντα που μπορούν να αποκαλούνται οικολογικά,χωρίς ιδιαίτερη πιστοποίηση.    
Kerria lacca

Ηλάκκαείναι ένα στιλπνό, διαφανές ή έγχρωμο, ρητινώδες υλικό, που χρησιμοποιείτο στην Ινδία και τις γειτονικές περιοχές. Στην σύγχρονη ορολογία, τα προϊόντα που βασίζονται στη λάκκα(lacquer), αναφέρονται ως shellac. Η λάκκα πάντως, είναι πιο ανθεκτική από τα shellac.  Τα προϊόντα της λάκκας, είναι οι μόνες ρητίνες ζωικής προελεύσεως.  Είναι η έκκριση μικροσκοπικών Ημιπτέρων εντόμωνπου ανήκουν στην ΥπεροικογένειαCoccoideaκαι τα κυρίως στα γένηLaccifer(Lacciferidae), Metatachardia, Tachordiella, Austrotacharidia, Afrotachardina, και Tachardina (Tachardiidae).Το σπουδαιότερο λακκοπαραγωγό έντομο είναι τοKerrialacca (Lacciferlaca) πρώηνCoccuslacca (Lacciferidaeή Kerriidae) το οποίο παρασιτεί  δένδρα της Ασίας, κυρίως της Ινδίας και της Ταϊλάνδης, όπως το Schleicheratrijuga. ΤοKerrialacca(Lacciferlaca), κατά χιλιάδες ατόμων, αποθέτει με την μορφή σάλιου, στα στελέχη και τους νεαρούς βλαστούς την ρητίνη των δένδρων από τα οποία τρέφεται.
Opopanax + Lixus
Τα Opopanax  είναι πολυετείς πόες με δέκα περίπου είδη. Στην Ελλάδα φύεται ο O. hispidus«αδρότριχος»ή « ηράκλειος»και ο « χειρώνιος»Ο.chironium.
Το όνομα του γένους (Oπoπάναξ) προέρχεται από τις λέξεις: οπός (= χυμός )+ παν (=όλα ) + ακέομαι ( θεραπεύω ) δηλαδή, « χυμόςπου θεραπεύει τα πάντα ». Πανάκεια  ήταν άλλωστε και το όνομα μιας από τις κόρες του Ασκληπιού.
Η κομμεορητίνη τους έχει φαρμακευτικές και μυρεψικές (αρωματικές) ιδιότητες.Έχει χρησιμοποιηθεί ως εμμηναγωγό, αποχρεμπτικό  και για θεραπεία άσθματος, χρόνιων φλεγμονών των εντέρων, αιμορροΐδων, υστερίας, υποχονδρίας και σπασμών. Ο Γεννάδιος  μάλιστα, είχε προτείνει να εξεταστεί η δυνατότητα να αξιοποιηθεί εμπορικώς, η κομμεορητίνη  του O. chironiumτης Βοιωτίας.
Οι σταγόνες κομμεορητίνης στα στελέχη του φυτού, χρώματος  κίτρινο πορτοκαλί, προκαλούνται από τα δήγματα τέλειου κολεοπτέρου εντόμου Lixus ( Eulixus) umbellatarum (Curculionidae).


                                                                                                                                          Τ Ε Λ Ο Σ
Ανάλογα Άρθρα:

Η φραγκοσυκιά και το Dactylopius coccus


Αρθρα του Κ.Μπουχελου:

Μια πρόταση για τους φοίνικες

Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος

Ακάρεα της σκόνης του σπιτιού

ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ

$
0
0
του Νίκου Θυμάκη  
 Γεωπόνου 



Ρεματιά: Το περιβαλλοντικό έγκλημα και προτάσεις για την αξιοποίησή του!

$
0
0

Άρθρο του Γεωλόγου-Περιβαλλοντολόγου Βασίλη Ηλιόπουλου*


Ανέκαθεν οι κάτοικοι του Αττικού Λεκανοπεδίου  αντιμετώπιζαν τις δυσχερείς επιπτώσεις της λειψυδρίας.  Οι απόπειρες  υδροδότησης της αρχαίας πόλης των Αθηνών προσδιορίζονται σε αρκετά πρώιμες εποχές, όπως αποδίδεται και με την χαρακτηριστική φράση του περιηγητή και γεωγράφου Ηρακλείδη του  Κριτικού «ξηρά πάσα η γη και ουκ ένυδρος».
Η ποικιλομορφία που παρουσιάζει το τοπογραφικό ανάγλυφο στο αττικό λεκανοπέδιο με τους ορεινούς όγκους της Πεντέλης, της Πάρνηθος, του Υμηττού συνέβαλλαν στη δημιουργία ενός πλούσιου και πολυδαίδαλου υδρογραφικού δικτύου μέσω του οποίου πραγματοποιείται η επιφανειακή απορροή των επιφανειακών υδάτων των βροχοπτώσεων. Το υδρογραφικό δίκτυο παρέμενε σχεδόν αναλλοίωτο μορφολογικά και υδρολογικά από τις απαρχές της δημιουργίας του στα βάθη του γεωλογικού παρελθόντος έως και τις αρχές του 19ου αι. Η κάθετη πληθυσμιακή αύξηση όμως (μέσω εσωτερικής μετανάστευσης, επιπτώσεων ανθρωπιστικών κρίσεων όπως το 1922 κ.α.), ο σύγχρονος ρυθμός πολεοδόμησης που δεν πλαισιωνόταν από περιβαλλοντικούς – πολεοδομικούς  περιορισμούς σε συνδυασμό με τη τακτική της αυθαίρετης εκτός σχεδίου δόμησης συνέβαλαν στην αλλοίωση της γεωμορφολογικής, περιβαλλοντικής εικόνας των κλάδων του υδρογραφικού δικτύου και αισθητικά αλλά το ουσιαστικότερο υποβάθμισαν και συνεχίζουν να υποβαθμίζουν την λειτουργικότητα τους με δυσχερείς επιπτώσεις πλημμυρικών  φαινομένων κατά τη διάρκεια των έντονων βροχοπτώσεων. Η αυθαίρετη εκτός σχεδίου δόμηση μετά τη δεκαετία του 1950 αποτελούσε φάση της διαδικασίας απόκτησης ιδιοκτησίας, πολλά ρέματα αποτέλεσαν τα διοικητικά όρια μεταξύ δήμων-προαστίων, στην εγκληματική αυτή πολεοδομική δραστηριότητα παρατηρήθηκαν χρήσεις των ρεμάτων από βιομηχανικές-βιοτεχνικές μονάδες στην παραγωγική τους διαδικασία εφόσον αποχέτευαν τα βιομηχανικά λύματα τους σε αυτά, και πόσο μάλλον ο αυθαίρετος σχεδιασμός των κύριων οδικών αξόνων (Εθνική Αθηνών-Χαϊδαρίου) κατά μήκος των ρεμάτων. Η δραστηριότητα αυτή οδήγησε σε κάλυψη επιχωμάτωση των ρεμάτων, σε οικοδόμηση τους και στην μη αναστρέψιμη ποιοτική τους υποβάθμιση και στην ολοκληρωτική καταστροφή της υδρολογικής τους λειτουργίας.
Το σύγχρονο αυτό φαινόμενο, καλείται σύνδρομο του αστικού ρέματος. Με χαρακτηριστικά τη διαταραχή του υδρολογικού κύκλου με αποτέλεσμα τις αυξημένες πλημμυρικές αιχμές, τις μεταβολές στη μορφολογία και τη σταθερότητα του καναλιού, και τις αυξημένες συγκεντρώσεις ρύπων και την μειωμένη βιοποικιλότητα.
Στην νομοθετική ιστορία , το 1979 είναι η πρώτη φορά που  προβλέπεται η ένταξη των ρεμάτων σε τοπογραφικά διαγράμματα που βρίσκονται εντός ή εκτός ρυμοτομικού σχεδίου, το 1986 κατατάσσονται τα έργα διευθέτησης με την μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, το 1989 με τον κτιριοδομικό κανονισμό προβλέπεται η δόμηση σε μικρή απόσταση από τις οριογραμμές του ρέματος (<10μ) ή και ακόμα επί των οριογραμμών εάν έχουν εκτελεστεί έργα διευθέτησης, ενώ απαγορεύει την δόμηση εντός των ορίων των ρεμάτων. Το 1992 αποτυπώνεται η ανάγκη της οριοθέτησης των ρεμάτων της Αττικής με Προεδρικό Διάταγμα ώστε να χαρακτηρίζονται διατηρητέου περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος και με απόφαση του 1993 χαρακτηρίστηκαν 55 ρέματα ως ενδιαφέροντες φυσικοί σχηματισμοί οι οποίοι πρέπει να διατηρηθούν, και τέλος μόλις πριν 2 χρόνια με το νόμο 4528/2014 θεσμοθετήθηκε συγκεκριμένα η προστασία των οικοσυστημάτων των ρεμάτων, την αποκατάσταση τους και την πρόληψη της ποιοτικής τους υπόβαθμισης.Η καθυστέρηση στην περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση της πολιτείας ώστε να κατανοήσει νομοθετικά την ιδιότητα, την υδρολογική λειτουργία και την περιβαλλοντική αισθητική των ρεμάτων ήταν χαρακτηριστική, και ακόμα χαρακτηριστικότερη η συνήθης τακτική της καταστρατήγησης και αδιαφορίας επί της ελληνικής νομοθεσίας, με αποτέλεσμα την αδιάκοπτη συνέχεια της περιβαλλοντικής κατακρεούργησης των ποταμίων κλάδων.
Η πρώτη μελέτη πραγματοποιήθηκε για το ρέμα Πεντέλης – Χαλανδρίου από τη Διεύθυνση Ειδικών Έργων Αναβάθμισης Περιοχών (ΔΕΕΑΠ). Η μελέτη είχε ως σκοπό, αξιολογώντας τα ρέματα ως σημαντικά οικοσυστήματα με ευεργετικές επιδράσεις στο αστικό περιβάλλον.
Ο Δήμος Βριλησσίων κατέχει ευνοϊκά τη γεωγραφική του οριοθέτηση στους δυτικούς πρόποδες του Πεντελικού όρους και την τύχη να διασχίζεται πολύ πριν την πολεοδόμηση του δήμου μας, από το ρέμα Πεντέλης-Χαλανδρίου. Το ρέμα υπόκειται έντονες πιέσεις από το αστικό περιβάλλον με αποτέλεσμα τη σταδιακή συρρίκνωση του. Παρά τις ασθένειες των πεύκων, τις καταπατήσεις, την πλημμελή συντήρηση της κοίτης και της όχθης και τις ελλείψεις στο σύστηµα πυροπροστασίας, το ρέµα αποτελεί έναν σηµαντικό πνεύμονα πρασίνου, τοπικής και υπερτοπικής σηµασίας (Συνήγορος του Πολίτη, Εφαρμογή του ΠΔ για την προστασία του χειμαρρικού ρέματος Πεντέλης-Χαλανδρίου, Πόρισμα, Υπόθεση /1999).
Η αδιαφορία και η πάγια αδράνεια για την εφαρμογή των θεσμοθετημένων ρυθμίσεων συντηρεί την ύπαρξη των   αυθαίρετων κατασκευών και καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος. Η αρνητική αυτή εικόνα που παρουσιάζει ο υπαίθριος δημόσιος χώρος με την συνεχή υποβάθμιση του εναπομείναντος περιβαλλοντικού φυσικού περιβάλλοντος και η πάγια μη εναρμόνιση της αστικής λειτουργίας με τις περιβαλλοντικές παραμέτρους δημιουργεί το ουσιαστικότερο πλήγμα για ένα κοινωνικό ιστό, την αποθάρρυνση των κατοίκων από την καθημερινή χρήση (περιβαλλοντικές δραστηριότητες κ.α.) και οικειοποίηση των πολιτών με αυτό. Η πολιτική περιβαλλοντικής προστασίας που πρέπει να κυριαρχεί στην άσκηση δημοσίας διαχείρισης και θα ακολουθεί την εφαρμογή των θεσμοθετημένης  περιβαλλοντικής νομοθεσίας θα πρέπει να διέπεται από τρεις βασικές αρχές:  α) την οριοθέτηση-απογραφή-καταγραφή όλων των κλάδων του ποτάμιου συστήματος που διασχίζει τον αστικό ιστό β) προστασία, πρόληψη και μέτρα αποκατάστασης σε υποβαθμισμένα σημεία του ποτάμιου συστήματος γ) και αξιοποίηση του ως φυσικού στοιχείου στην πόλη.
Το 1995 η κοίτη και τα πρανή του ρέματος καθώς και οι παραρεμάτιες εκτάσεις του που βρίσκονται στις περιοχές των Δήμων Χαλανδρίου, Αμαρουσίου, Βριλησσίων, Μελισσίων, Νέας Πεντέλης και Πεντέλης, χαρακτηρίζονται με Π.Δ/γμα [ΦΕΚ 659/Δ/1995] ως προστατευόμενο τοπίο και προστατευόμενος φυσικός σχηματισμός, λόγω της ιδιαίτερης οικολογικής και αισθητικής του αξίας. Έχουν καθοριστεί δύο ζώνες προστασίας, η Ζώνη Α’ χαρακτηρίστηκε «προστατευόμενος φυσικός σχηματισμός», όπου επιτρέπονται µόνο ειδικές χρήσεις και σε καµία περίπτωση δεν προβλέπεται ανέγερση νέων οικοδομών ή υγειονομικές χρήσεις, ενώ η Ζώνη Β’ χαρακτηρίστηκε «προστατευόμενο αστικό τοπίο» και επιτρέπεται η χρήση αµιγούς κατοικίας, ενώ σε συγκεκριμένα οικόπεδα και η χρήση γενικής κατοικίας.
Μια περιβαλλοντική βιώσιμη πρόταση που αποτελεί και παράδειγμα πολλών ευρωπαϊκών προγραμμάτων είναι αυτή της εφαρμογής του στρατηγικού σχεδιασμού  πράσινων-μπλε πλεγμάτων που συνδέουν μέσα σε ένα αστικό ιστό πράσινους και υδάτινους χώρους-στοιχεία της πόλης (ρεματα-παρκα κ.α.). Το πράσινο αυτό πλέγμα προϋποθέτει την οριοθέτηση των ποταμιών συστημάτων και χώρων πρασίνου και την βιώσιμη οικολογική σύνδεση μεταξύ τους σε χωρική και τοπική κλίμακα. Το πράσινο δίκτυο (που εφαρμόζεται στο Λονδίνο ως London Green Grid) [www.london.gov.uk/WHAT-WE-DO/environment/environment-publications/all-london-green-grid] θα προϋποθέτει την προστασία και συντήρηση της φυσικής οντότητας των φυσικών στοιχείων της πόλης, των ποτάμιων κλάδων στην προκείμενη περίπτωση , τη θωράκιση και διαμόρφωση των παρακείμενων χώρων κατά μήκος των ρεμάτων με δίκτυο πεζοδρόμων-μονοπατιών , την προστασία και την εφαρμογή της νομοθεσίας  περί αυθαίρετης δόμησης και ρίψης υλικών των οριοθετημένων χώρων του ρέματος. Πρόκειται στην ουσία για την υλοποίηση πράσινων διαδρομών μέσω δικτύων κατά μήκος των φυσικών γραμμών των ποτάμιων ροών των ρεμάτων, σε συνδυασμό με τη δημιουργία  πεζοδρόμων-μονοπατιών και χώρων δενδροστοιχιών  που θα συνδέουν μέσω μιας διαδρομής κατά μήκος των ρεμάτων-πάρκων τμήματα προαστίων και δήμων. Το όφελος θα είναι ουσιαστικό για τη βελτίωση του μικροκλίματος, τη συντήρηση του οικοσυστήματος μέσω αυτής “γέφυρας” πράσινων δικτύων μέσα στον αστικό ιστό και κυρίως της καθημερινής χρήσης των, μέσω πεζοπορίας και χρήσης ποδηλάτου από τους πολίτες.
*Ο  Βασίλης Γ. Ηλιόπουλος είναι Γεωλόγος με μεταπτυχιακές σπουδές στην Υδρογεωλογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθήνας, εκπονεί το διδακτορικό του στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο και εργάζεται στην ΕΥΔΑΠ. Κατάγεται από την Γορτυνία και είναι μέλος στο Δ.Σ. του Συνδέσμου Αρκάδων Βριλησσίων. Είναι παντρεμένος και ζει στα Βριλήσσια.
πηγη:http://vrilissianews.gr/
Αναλογα αρθρα :

Ανοιχτή επιστολή ενός γυρίνου προς την Περιφερειάρχη Αττικής κα Δούρου

Συλλογή βρόχινου νερού

$
0
0

Συλλογή βρόχινου νερού

Είναι Συστήματα συλλογής βρόχινου νερού που συλλέγουν και
αποθηκεύουν νερό βροχοπτώσεων για μελλοντική χρήση. Όταν είναι σχεδιασμένα κατάλληλα, επιβραδύνουν και μειώνουν την
απορροή και έτσι παρέχουν μια πηγή νερού.Αυτή η πρακτική θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα πολύτιμη σε άγονες περιοχές, όπου θα μπορούσε να μειώσει τις απαιτήσεις για όλο και πιο περιορισμένα αποθέματα νερού.
      Υπήρχε παραδοσιακά στην χώρα μας με στέρνες αλλά πλέον υπάρχουν σύγχρονα συστήματα  που συχνά αποθηκεύουν  πολύ μεγάλους όγκους νερού, με χρήση δεξαμενών , ακόμα και ανοιχτών λιμνών.\
      Η συνολική ετήσια βροχόπτωση  πχ στην Αττική είναι γύρω στα 400mm νερού άρα  σκληρές επιφάνειες   μιας οικίας  100 τετραγωνικών μέτρων  θα μας αποθηκεύσουν 40 κυβικών νερού. Δηλαδή σε  χαμηλή χρέωση ΕΥΔΑΠ 120 ευρώ ανά έτος Σε περιοχές όπως η Αίγινα η χρέωση 360   ευρώ ανά έτος     και για υποβαθμισμένο νερό ενώ το βρόχινο συνήθως είναι εξαιρετικό .
     Είναι επένδυση που αποδίδει μακροχρόνια και θα μπορούσε να επιδοτείται από τους φορείς ύδρευσης και αποχέτευσης με μείωση των τελών αποχέτευσης -αποτελούν το 40-45% συνήθως των λογαριασμών - αφού ανάλογες ενέργειες συμβάλουν στην μείωση των φαινομένων πλημμυρών αλλά και μειώνουν τις επενδύσεις των φορέων σε όλο και μεγαλύτερους αγωγούς απορροής ομβρίων 
       Η χρήσεις αυτών των νερών μπορεί να είναι  ακαλλιεργητικές πλύσεων ακόμα και πόσιμα (διάταξη συστήματος εικόνας 3)


    Στις πόλεις θα μπορούσε να είναι χρήσιμο σε συνδυασμό με Λίμνες -ταμιευτήρες σε πάρκα κτλ όπου θα αποθηκεύεται νερό για άρδευση, πλύσεις των δήμων κτλ.
       Με χρήση εξωτερικών δοχείων-δεξαμενών  Συνήθως είναι για δευτερεύουσες άμεσες χρήσεις όπως άρδευση πλύσεις κτλ  Το μειονέκτημα είναι η δέσμευση χώρου, η θέρμανση του νερού από τον ήλιο  
 Τα συστήματα αυτά θα μπορούσαν αν είναιυπόγειες δεξαμενέςσε οικίες, επιχειρήσεις  ακόμα και γήπεδα  όπου θα αποθηκεύεται το νερό Έτσι διατηρεί χαμηλή θερμοκρασία, δεν υπάρχει δυνατότητα για ανάπτυξη κουνουπιών, αλγών, φυκών  κτλ 
 Επίσης σε επιφανειακές δεξαμενές  η ακόμα και λίμνες  Ανάλυση αυτής της μεθόδου  κατασκευής ανοιχτών δεξαμενών ταμιευτήρων μπορείτε να βρείτε στο  Συλλογή και χρήσεις νερού


Κώστας  Τάτσης 
 Γεωπόνος 
 για πληροφορίες εγκατάστασης ανάλογων συστημάτων www.topiodomi.gr

Τι είναι η Πράσινη υποδομή για διαχείριση νερού;

$
0
0
 Τι είναι η Πράσινη υποδομή για διαχείριση νερού;   

       Η δημιουργία  Πράσινων Υποδομών  για διαχείριση νερού είναι μια οικονομικά αποδοτική, ανθεκτική προσέγγιση στη διαχείριση νερού και των  επιπτώσεων του καιρού που παρέχει πολλά οφέλη στην  κοινωνία. Οι συμβατικές υποδομές με σωληνώσεις -είναι γκρι ομβρίων ενιαίου σκοπού  η σπάνια σε συνδυασμό με δίκτυα αποχέτευσης και επεξεργασίας νερού έχουν σχεδιαστεί για να μετακινούν  αστικά όμβρια μακριά από το δομημένο περιβάλλον,  με τις πράσινες υποδομές  να μειώνουν  σημαντικά την ποσότητα και αντιμετωπίζει  τα όμβρια στην πηγή τους, παρέχοντας παράλληλα περιβαλλοντικά, κοινωνικά, και οικονομικά οφέλη. 
     Η Απορροή ομβρίων νερών είναι μια σημαντική αιτία της ρύπανσης των υδάτων στις αστικές  κι περιαστικές περιοχές αλλα και της θάλασσας Όταν η βροχή πέφτει στις στέγες, δρόμους και χώρους στάθμευσης  στις πόλεις μας και τα προάστιά τους, το νερό δεν μπορεί να απορροφηθεί  μέσα στο έδαφος, όπως θα έπρεπε.  Οι αποχετεύσεις-αγωγοί  ομβρίων  γεμίζουν ταχύτατα μέσω των υδρορρόων,  και άλλα συστήματα μηχανικής  συλλογής και απορρίπτονται σε κοντινά υδάτινα σώματα όπως ρέματα  κτλ τα οποία πλημμυρίζουν γρήγορα αφού  υπήρχαν στην φύση όταν όλη λεκάνη απορροής ήταν από φυσικά υλικά και πράσινο που δέσμευαν μεγάλο ποσοστό της βροχόπτωσης ενώ τώρα έχει αντικατασταθεί με σκληρά υλικά.
       Η απορροή ομβρίων μεταφέρει σκουπίδια, έλαια, βακτήρια, βαρέα μέταλλα και άλλους ρύπους από το αστικό τοπίο. Υψηλότερες ροές που προκύπτουν από καταρρακτώδεις βροχές  που επίσης μπορούν να προκαλέσουν διάβρωση και πλημμύρες στα αστικά ρεύματα, καταστρέφοντας βιότοπο, την περιουσία, και τις υποδομές.
      Όταν πέφτει η βροχή σε φυσικούς χώρους , υπανάπτυκτες περιοχές, το νερό απορροφάται και φιλτράρεται από το έδαφος και τα φυτά.  Η Απορροή ομβρίων νερών είναι καθαρότερη και σπάνια δημιουργεί πρόβλημα.Οι Πράσινες Υποδομές χρησιμοποιούν  την βλάστηση,  το έδαφος, καθώς και άλλα στοιχεία και πρακτικές για την αποκατάσταση ορισμένων από τις φυσικές διαδικασίες που απαιτούνται για τη διαχείριση του νερού και να δημιουργήσουν πιο υγιή αστικά περιβάλλοντα. Στην κλίμακα της πόλης ή νομού, οι Πράσινη Υποδομή είναι ένα συνονθύλευμα των φυσικών περιοχών που παρέχει βιότοπο, αντιπλημμυρική προστασία, καθαρότερο αέρα και καθαρότερο νερό. Στην κλίμακα της γειτονιάς ή το site, τα συστήματα διαχείρισης ομβρίων,  μιμούνται τη φύση,απορροφούν και  αποθηκεύουν νερό.
Τι αποτελεί μία Πράσινη Υποδομή ?

    Διοχέτευση  και αποθήκευση νερού Απορροών  και Αποσύνδεση από δίκτυο ομβρίων 

    Αυτή η απλή πρακτική εκτρέπει σωλήνες Υδρορροών από το
    αποχετευτικό δίκτυο ομβρίων και τα εκτρέπει στη αποστράγγιση τους σε βαρέλια, δεξαμενές, ή περιοχές με διαπερατά υλικά. Μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε για την αποθήκευση ομβρίων  ή επιτρέπουν στα όμβρια να  διεισδύσουν στο έδαφος.  Χρησιμοποιείται συχνά από μεγάλες βιομηχανικές εγκαταστάσεις για να αποθηκεύουν νερό για άλλες  χρήσεις ή και το νερό μετά από φιλτράρισμα αποχετεύεται  και σε γεωτρήσεις ώστε να μειωθεί η αλατότητα τους αν έχουν. 
    Επίσης η απορρόφηση του νερού από το έδαφος μπορεί να πραγματοποιείται όχι στην επιφάνεια αλλά υπεδάφια με στοιχεία drainage(εικόνα 2)
    Προσθήκη λεζάντας
    Παραδείγματα link:

    Συλλογή βρόχινου νερού

     Είναι Συστήματα συλλογής βρόχινου νερού που συλλέγουν και
    αποθηκεύουν νερό βροχοπτώσεων για μελλοντική χρήση. Όταν είναι σχεδιασμένα κατάλληλα, επιβραδύνουν και μειώνουν την
    απορροή και έτσι παρέχουν μια πηγή νερού.Αυτή η πρακτική θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα πολύτιμη σε άγονες περιοχές, όπου θα μπορούσε να μειώσει τις απαιτήσεις για όλο και πιο περιορισμένα αποθέματα νερού.
     Υπήρχε παραδοσιακά στην χώρα μας με στέρνες αλλά πλέον υπάρχουν σύγχρονα συστήματα  που συχνά αποθηκεύουν  πολύ μεγάλους όγκους νερού, με χρήση δεξαμενών , ακόμα και ανοιχτών λιμνών 
    Στις πόλεις θα μπορούσε να είναι χρήσιμο σε συνδυασμό με Λίμνες -ταμιευτήρες σε πάρκα κτλ όπου θα αποθηκεύεται νερό για άρδευση, πλύσεις των δήμων κτλ
    Περισσότερα στο αναλυτικό αρθρό :

    Συλλογή βρόχινου νερού


     Παραδείγματα link:



    Κήποι βροχής 

     Οι κήποι βροχής είναι πολλαπλών
    δυνατοτήτων που μπορεί να εγκατασταθούν σχεδόν σε κάθε μη ασφαλτοστρωμένο χώρο. Επίσης γνωστοί ως bioretention, ή bioinfiltration, όπου  τα "κύτταρα"τους, είναι ρηχά σημεία δίπλα σε οδοστρώματα, με βλάστηση, ουσιαστικά λεκάνες-λάκκοι που μετα την βροχόπτωση μετατρέπονται σε λιμνούλες που συλλέγουν και απορροφούν την απορροή από στέγες, πεζοδρόμια και δρόμους. Αυτό μιμείται την πρακτική φυσική υδρολογία από διείσδυση, και εξάτμιση και διαπνοή-ή "evapotranspiring" απορροή. 

     Παραδείγματα link:

    Παρτέρια -Ζαρτινιέρες  Απορροής 


    Οι ζαρτινιέρες - παρτέρια  φυτευτής είναι
    αστικοί κήποι βροχής με κάθετα τοιχώματα και είτε με ανοιχτό ή κλειστό πυθμένα. Συλλέγουν και  απορροφούν την απορροή από πεζοδρόμια, χώρους στάθμευσης,  δρόμους και είναι ιδανικά για  λύσεις σε  περιορισμένα σημεία όπου το κόστος άλλων κατασκευών είναι πολύ μεγάλο (πχ. σωλήνες απομάκρυνσης ομβρίων),  σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές και ως στοιχεία ρυμοτομίας. Είναι απλές κατασκευές πρασίνου  με δυνατότητα συγκέντρωσης σημαντικής ποσότητας νερού 


     Παραδείγματα link:



    Bio- Τάφροι


    Οι Bioswales ή βιο- τάφροι  έχουν βλάστηση συνήθως ξηροφυτική ή αυτοφυή φυσική  Είναι κανάλια  που  βρίσκονται στα όρια των δρόμων και χώρων στάθμευσης και δέχονται προς απομάκρυνση το νερό που πέφτει στο οδόστρωμα από βροχοπτώσεις. Αν υπάρχει καλή διαχείριση της βλάστησης όπως όταν κόβεται για λόγους πυρασφάλειας τους θερμούς μήνες να μην απομακρύνονται τα φυτικά υπολείμματα αλλά να σαπίζουν   στο έδαφος δημιουργώντας ένα παχύ οργανικό στρώμα απορρόφησης των βροχοπτώσεων και μειώσει ταχύτητας ροής του νερού επιτυγχάνουμε και σημαντικό ποσοστό απορρόφησης και μείωση του νερού που  φτάνει στους τελικούς αποδέκτες. Παράλληλα το χώμα , τα οργανικά και η βλάστηση "φιλτράρουν"και ρύπους που μεταφέρει το νερό 
    Παραδείγματα linkStorm Water Technical Standards, Models and BMPs(Ουισκόνσιν Τμήμα Φυσικών Πόρων Τεχνικών Προτύπων)

    Διαπερατά Οδοστρώματα 


     Τα Διαπερατά  πεζοδρόμια και οδούς  
    απορροφούν -αποθηκεύουν το νερό της βροχής όπου πέφτει. Μπορούν να είναι κατασκευασμένα από διαπερατό σκυρόδεμα, πορώδη άσφαλτο, ή διαπερατό διαβαθμισμένη  επιστρώση. Αυτή η πρακτική θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική όπου οι τιμές γης είναι υψηλές και οι πλημμύρες  είναι πρόβλημα.
    Παραδείγματα link

    Πράσινο στους δρόμους και τα σοκάκια


    Το πράσινο  στους  δρόμους και τα
    σοκάκια που δημιουργήθηκε με την ενσωμάτωση πράσινων  στοιχείων(φυτεύσεων)-υποδομών στο σχεδιασμό τους  για αισθητική βελτίωση, βελτίωση θερμοκρασιών, δροσισμό, σκίαση,  καθαρισμό του αέρα και βελτίωση του κλίματος  έχουν σημαντικό ρόλο να παίξουν και στην αποθήκευση, απορρόφηση και με εξατμισοδιαπνοής στην μείωση των επιπτώσεων των   ομβρίων. Όλα τα παραπάνω είναι τέτοια στοιχέια όταν κατασκευάζονται  από την αρχή αλλά τα παλαιά στοιχεία πρασίνου δεσμεύουν νερό, μειώνουν την ταχύτητα πτώσης και απορροής ενω με μικρές αλλαγές στα κράσπεδα και δεντροδόχους  μπορούν να δεχτούν φορτίο ομβρίων από τα σκληρά υλικά.
    Παραδείγματα link

    Πράσινο στάθμευσης


    Πολλά πράσινα στοιχεία της  Πράσινης   υποδομής μπορεί να ενσωματωθούν σε σχέδια χώρων στάθμευσης.
         Διαπερατά πεζοδρόμια μπορούν  να εγκατασταθούν σε χώρους στάθμευσης. Επίσης κήποι βροχής και βίο-τάφροι μπορούν να συμπεριληφθούν στα  διάμεσα και κατά μήκος της περιμέτρου τους. Επιπλέον τα οφέλη περιλαμβάνουν  τα αισθητικά, τον μετριασμό της αστικής θερμικής νησίδας και   το καλύτερο δομημένο περιβάλλον.
    Παραδείγματα link

    Οι πράσινες στέγες

    Οι πράσινες στέγες
    Οι πράσινες στέγες καλύπτονται με εδαφικό υπόστρωμα και βλάστηση αποθηκεύουν σημαντική ποσότητα νερού από βροχοπτώσεις  και επιτρέπουν διήθηση και εξατμισοδιαπνοή του αποθηκευμένου νερού. Είναι ιδιαίτερα αποδοτική λύση  σε πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές όπου οι τιμές γης είναι υψηλέςοπότε ειναι δύσκολο να κατασκευαστούν πάρκα. Ιδανική λύση να πραγματοποιουνται  σε μεγάλες βιομηχανικές  εγκαταστάσεις ή σε κτίρια γραφείων όπου το κόστος διαχείρισης των ομβρίων είναι πιθανό να είναι υψηλό.
    Παραδείγματα link

    Urban Tree Canopy

    δέντρο Canopy
    Τα Δέντρα μειώνουν την ταχύτητα ροής των ομβρίων παρακρατώντας μέρος τους  στα φύλλα και τα κλαδιά τους. Πολλές πόλεις έχουν θέσει στόχους για τα δέντρα,  με ανάπτυξη δεντροστοιχίωνς ώστε να αποκατασταθεί η βλάστηση που προ υπήρχε της οικιστικής ανάπτυξης και της κυριαρχίας των σκληρών υλικών Έτσι θα έχουμε αποκατάσταση  και των ωφελειών Ιδιοκτήτες ακινήτων, επιχειρήσεις και ομάδες της κοινότητας μπορούν να συμμετέχουν στη φύτευση και τη συντήρηση δέντρων σε όλο το αστικό περιβάλλον.
    Παραδείγματα link

    Διατήρηση  εδάφους

    Διατήρηση γης
     Η ποιότητα των υδάτων και οι επιπτώσεις των πλημμυρών των  αστικών ομβρίων υδάτων μπορεί επίσης να αντιμετωπιστεί   με  προστασία των ανοιχτών χώρων και των ευαίσθητων φυσικών περιοχών εντός και δίπλα σε μια πόλη, ενώ παρέχουν  ευκαιρίες αναψυχής για τους κατοίκους της πόλης.Οι  Φυσικές περιοχές  θα πρέπει να είναι το επίκεντρο αυτής της προσπάθειας  προστασίας, τις  περιλαμβάνουν παρόχθιες περιοχές,  υγρότοπους ,λόφοι  και  τα πρανή.
    Παραδείγματα link
     Βασισμένο σε άρθρο  στο https://www.epa.gov/green-infrastructure

    Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΚΑΙ Η ... ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ !

    $
    0
    0


    Ο ΠΟΤΑΜΟΣ ΚΑΙ                                   Η ... ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ !
    Αχέρων και Acherontia atropos
            Ο Αχέρων είναι ποταμός της Ηπείρου. Η ονομασία του προέρχεται από τη λέξη «άχος» συγγενές των ἄγχω, ἄγνυμαι, ἀχέω που σημαίνει θλίψη, αναφερόμενη στη θλίψη του θανάτου. Μια άλλη άποψη είναι ότι προέρχεται από την αρχαία λέξη «αχός» (=ήχος, βουή, «ηχώ», «αχώ» = εκπέμπω ήχο) και το ρήμα «ρέω», άρα ο ποταμός με την δυνατή ροή.

    Στην αρχαιότητα πίστευαν ότι ο Αχέρων αποτελεί τον ποταμό εκείνο, τον διάπλου του οποίου έκανε, κατά την ελληνική μυθιστορία, ο «ψυχοπομπός» Ερμής παραδίδοντας τις ψυχές των νεκρών στον Χάροντα για να καταλήξουν στο βασίλειο του Άδη.
    Η Άτροπος ήταν μία από τις τρεις Μοίρες. Οι άλλες δύο ήσαν η Κλωθώ και η Λάχεσις. Η Άτροπος εξέφραζε το αναπόφευκτο, το μοιραίο, αλλά και το άτεγκτο και το δογματικό στη ζωή των ανθρώπων. Το όνομά της σημαίνει "το αναπόφευκτο".
    Η πεταλούδα Acherontia atropos (the “Deaths head-hawkmoth”) έχει άνοιγμα πτερύγων 90–130 mm, και τα σχέδια στον θώρακά του, μοιάζουν με ανθρώπινο κρανίο !
    Όταν ενοχληθεί, παράγει έναν δυνατόν τριγμό, βγάζοντας αέρα από την προβοσκίδα της, και ανοιγοκλείνει την εντυπωσιακή κοιλία της, για να «τρομάξει τον εχθρό»!
    η συγκεκριμένη πεταλούδα έγινε γνωστή μέσα από την ταινία "Σιωπή των Αμνών"



                                                       












                                                                    Κωνσταντίνος Θ. Μπουχέλος
     Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών









    Μια πρόταση για τους φοίνικες

    Η «άμπελος του θεού των κεραυνών» και ο καρκίνος

    Ακάρεα της σκόνης του σπιτιού





    Viewing all 577 articles
    Browse latest View live