Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

August 30, 2015, 6:38 am

≫ Next: Η «Πετρωμένη Γοργόνα» ο δημόσιος χώρος και το κράτος

≪ Previous: ΡΕΤ κατασκευές

$

0

0

Η αμυγδαλιά κατάγεται από την Δυτική Ασία. Σήμερα η αμυγδαλιά καλλιεργείται σε 44 χώρες ενώ τα 10 τελευταία χρόνια παρατηρείται μία αύξηση των καλλιεργούμενων στρεμμάτων.

Η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή παγκοσμίως είναι οι ΗΠΑ, όπου παράγονται περισσότεροι από 650.000 τόνοι που αντιστοιχεί στο 70% της παγκόσμιας παραγωγής. Στην Ευρώπη οι χώρες με την μεγαλύτερη παραγωγή είναι η Ισπανία και η Τουρκία ενώ η Ελλάδα έχει  μία παραγωγή που φθάνει περίπου τους 17000 τόνους.  Η περιοχή με την μεγαλύτερη παραγωγή στην Ελλάδα είναι η Θεσσαλία με το 40% της έκτασης, ενώ επίσης καλλιεργείται στην Στερεά Ελλάδα και λιγότερο στην Βόρειο Ελλάδα.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα των αμυγδαλιών των ντόπιων ποικιλιών στην Ελλάδα είναι η πρόωρη άνθηση με αποτέλεσμα τις σημαντικές απώλειες από παγετούς ανοίξεως. Οι νέες ποικιλίες που καλλιεργούνται καθυστερούν να μπουν σε ανθοφορία και δεν κινδυνεύουν πολύ από τους παγετούς της ανοίξεως.

 

Βοτανικά χαρακτηριστικά

Η αμυγδαλιά ανήκει στην οικογένεια των Rosaceae, δηλαδή ανήκει στην ίδια οικογένεια με την ροδακινιά, την βερικοκιά, την μηλιά κλπ. Είναι ένα δέντρο που φθάνει τα 3—8 μέτρα ύψος. Είναι φυλλοβόλο δέντρο. Έχει φύλλα απλά, λογχοειδή, οδοντωτά, γυαλιστερά. Οι οφθαλμοί της διακρίνονται σε ξυλοφόρους και ανθοφόρους. Τα άνθη της έχουν χρώμα  άσπρο ή ροζ ανοιχτό. Ο καρπός της είναι δρύπη και αποτελείται από το εξωκάρπιο, το μεσοκάρπιο και το ενδοκάρπιο που περικλείει το σπέρμα.

Το κλίμα και το έδαφος

Η αμυγδαλιά απαιτεί ζεστά καλοκαίρια με χαμηλή υγρασία, αντέχει στους παγετούς του χειμώνα, αλλά μπορεί να πάθει ζημιές από παγετούς ανοίξεως (Μάρτιο) σε θερμοκρασίες μικρότερες από -3ο C .  Για να αρθεί ο λήθαργος των οφθαλμών της πρέπει να δεχθεί ένα σύνολο θερμοκρασιών κάτω από τους 7ο C,  που κυμαίνεται μεταξύ 250-400 ωρών, ανάλογα με την ποικιλία. Επίσης θα πρέπει να δώσει κανείς μεγάλη σημασία στην επιλογή της ποικιλίας που θα διαλέξει όσον αφορά την αντοχή της στην ξηρασία και στις υψηλές θερμοκρασίες του καλοκαιριού. Σε περιπτώσεις με μεγάλη ξηρασία το καλοκαίρι η παραγωγή της μειώνεται αρκετά.

Η αμυγδαλιά μπορεί να αναπτυχθεί σε ποικιλία εδαφών, αλλά αναπτύσσεται καλύτερα σε βαθειά αμμοπηλώδη μέχρι τα αργιλοαμμώδη και με καλή στράγγιση εδάφη. Επίσης  έχει το χαρακτηριστικό ότι αντέχει στην υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε ασβέστιο .

Η  φυσιολογία της αμυγδαλιάς.

Οι ποικιλίες της αμυγδαλιάς στην πλειοψηφία τους είναι αυτόστειρες και χρειάζονται σταυρεπικονίαση. Στην καλλιέργεια της  αμυγδαλιάς, πρέπει κανείς να φυτεύει μαζί με την κύρια ποικιλία και κάποια άλλη που  θα είναι ο επικονιαστής της για να έχει καλή καρπόδεση.  Υπολογίζεται ότι ο αριθμός των επικονιαστών πρέπει να είναι στο 50% του αριθμού της κύριας ποικιλίας.  Η επικονίαση επιτυγχάνεται με την βοήθεια των εντόμων (μέλισσες). Είναι φυτό εντομόφιλο.

Η αμυγδαλιά ανθίζει  επάνω σε ειδικά καρποφόρα όργανα τα  «μπουκέτα του Μαΐου»  που είναι πολυετή όργανα καρποφορίας (3-4 έτη) και σε ετήσιους βλαστούς, από τον Ιανουάριο μέχρι  τον Μάρτιο.

 

Πολλαπλασιασμός – φύτευση

Η αμυγδαλιά πολλαπλασιάζεται με σπόρο για την παραγωγή σπορόφυτων, τα οποία όμως πρέπει στη συνέχεια να εμβολιασθούν με την κατάλληλη ποικιλία.

Ο εμβολιασμός που επιλέγεται είναι «του όρθιου Τ» επάνω σε υποκείμενα 1-2 ετών ή ο σχιστός εμβολιασμός ή ο υπόφλοιος στεφανίτης, σε δέντρα μεγάλης ηλικίας.

Η αμυγδαλιά φυτεύεται σε τετράγωνα  σε αποστάσεις 6-8 μέτρα. Το φύτεμα γίνεται στα τέλη του Φθινοπώρου. Τα φυτά που φυτεύονται είναι εμβολισμένα σε κατάλληλα υποκείμενα.  Παλαιότερα χρησιμοποιούνταν σπορόφυτα αμυγδαλιάς που ήταν  ανθεκτικά στην υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε ασβέστιο και την ξηρασία αλλά όμως ήταν ευαίσθητα σε διάφορες ασθένειες του εδάφους και τους νηματώδεις.  Σήμερα χρησιμοποιούνται σαν υποκείμενα μερικά υβρίδια αμυγδαλοροδακινιάς, όπως είναι   το GF677,  GF557 αλλά και κάποια νεότερα όπως το GN22, και “Στυλιανίδης C” που συνδυάζουν αντοχή σε νηματώδεις και την υπερβολική περιεκτικότητα του εδάφους σε ασβέστιο..

 

ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΙΚΗ – ΛΙΠΑΝΣΗ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ

Οι ανάγκες της αμυγδαλιάς σε θρεπτικά στοιχεία μπορεί να προσδιορισθούν με μεγάλη ακρίβεια με την μέθοδο της «φυλλοδιαγνωστικής». Τα φύλλα πρέπει να συλλέγονται τον Ιούνιο- Ιούλιο και να προέρχονται από λογχοειδή χωρίς καρπούς.

Η αμυγδαλιά είναι απαιτητική σε άζωτο. Μία ποσότητα ενός κιλού αζώτου ανά δέντρο και έτος είναι συνήθως  μια ικανοποιητική δόση με την οποία καλύπτει τις ανάγκες της σε άζωτο.

Το κάλιο επίσης είναι το δεύτερο σε σπουδαιότητα στοιχείο. Μία λίπανση της τάξεως 4-5 κιλών θειικού καλίου ανά δέντρο και έτος είναι ικανοποιητική λίπανση.

Όσον αφορά τον φωσφόρο, η αμυγδαλιά δεν αντιδρά καλά  στην φωσφορική λίπανση.  Θα πρέπει να γίνεται όταν υπάρχει έλλειψη. Αλλά για προληπτικούς λόγους μία ποσότητα με 0,5 κιλό ανά στρέμμα με φωσφόρο καλό είναι να δίδεται ετησίως.

Την μεγαλύτερη ανάγκη σε άζωτο έχει  η αμυγδαλιά την άνοιξη και το καλοκαίρι.

Σε ορισμένες ποικιλίες όπως  η Ferragnes και  η Texas, εάν υπάρξει ανεπάρκεια  φωσφόρου στο έδαφος  προκαλείται  όψιμη καρπόπτωση.

Το κάλιο έχει ιδιαίτερη σημασία για την αμυγδαλιά, γιατί αυξάνει την αντοχή των δέντρων στις χαμηλές θερμοκρασίες, καθώς και στην ξηρασία.

Το θειικό κάλιο χρησιμοποιείται συνήθως, αλλά και το νιτρικό μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε όξινα εδάφη.

Η αμυγδαλιά είναι απαιτητική επίσης σε Βόριο, γι’ αυτό θα πρέπει να γίνεται εξέταση με τη μέθοδο της φυλλοδιαγνωστικής ανά διετία ή τριετία και σε περίπτωση έλλειψης, να γίνεται προσθήκη Βόρακα με ενσωμάτωση στο έδαφος με 150 – 200 γραμμάρια ανά δένδρο. Τα προβλήματα ελλείψεως βορίου  παρουσιάζονται συνήθως σε όξινα εδάφη, αμμώδη και με  πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε οργανική ουσία, ή σε εκείνα που έχουν  εφαρμοστεί  ισχυρές αζωτούχες  λιπάνσεις.

Επίσης είναι απαιτητική σε Ψευδάργυρο και η έλλειψη αντιμετωπίζεται με ψεκασμό Θειικού  Ψευδαργύρου κατά τη περίοδο του λήθαργου.

Η αμυγδαλιά είναι ένα φυτό που παρουσιάζει πολλές φορές τροφοπενία ψευδαργύρου με αποτέλεσμα να υπάρχει μειωμένη καρπόδεση αλλά και μικρότερο μέγεθος καρπών.

 

Η άρδευση

 

Εφόσον θέλουμε ικανοποιητική παραγωγή αλλά και καλής ποιότητας ψίχας αμυγδάλων, η αμυγδαλιά πρέπει να αρδεύεται. Οι αρδεύσεις μπορεί να γίνονται με κατάκλιση, με αυλάκια, με σταγόνες και με μικρούς εκτοξευτές.  Πολύ καλά αποτελέσματα δίνει η άρδευση με σταγόνες.  Τις μεγαλύτερες ανάγκες σε νερό έχουν τα φυτά στα τέλη της άνοιξης, το καλοκαίρι αλλά και τους πρώτους μήνες του φθινοπώρου. Οι αρδεύσεις πρέπει να σταματούν μερικές ημέρες πριν από την έναρξη της συγκομιδής.

 

Το κλάδεμα

 

Η αμυγδαλιά πρέπει να κλαδεύεται  κάθε χρόνο την περίοδο Οκτωβρίου- Ιανουαρίου. Το κλάδεμα διακρίνεται σε κλάδεμα σχηματισμού και σε κλάδεμα καρποφορίας.

Το κλάδεμα σχηματισμού αφορά το σχήμα που θα δώσουμε στο νεαρό δέντρο. Συνήθως στην αμυγδαλιά δίνεται το κυπελλοειδές σχήμα. Δημιουργείται ένα δέντρο με 3-4 κύριους βραχίονες

Το κλάδεμα καρποφορίας, αποσκοπεί στην ανανέωση του καρποφόρου ξύλου και τον σχηματισμό νέων καρποφόρων οργάνων. Αυτό γίνεται με αποκοπή των παλαιότερων κλάδων αλλά και την ελαφρά αραίωση. Δηλαδή το κλάδεμα αυτό   αφορά την απομάκρυνση των ξηρών ή προσβεβλημένων από διάφορους εχθρούς βλαστών, αλλά και την διατήρηση του φυτού σε ένα αποδεκτό ύψος ώστε να ευκολύνεται η συγκομιδή των καρπών.

 

 

Ζιζανιοκτονία

 

Η καταπολέμηση των ζιζανίων είναι επίσης μία εργασία που πρέπει να γίνεται στην καλλιέργεια της αμυγδαλιάς. Μπορεί να γίνεται με μηχανικά μέσα με  χορτοκοπτικό ή με το κατάλληλο ζιζανιοκτόνο, ανάλογα με τα ζιζάνια που επικρατούν. Η καλύτερη πρακτική στην αντιμετώπιση των ζιζανίων στην αμυγδαλιά είναι η κοπή των ζιζανίων μεταξύ των γραμμών και από το Φεβρουάριο η χρήση ζιζανιοκτόνων πάνω στη γραμμή. Προσπάθειες πρέπει να γίνονται για τη διατήρηση των χειμερινών – εαρινών ζιζανίων μεταξύ των γραμμών για την ευκολότερη κίνηση των μηχανημάτων και την ταχεία απορρόφηση του βρόχινου νερού. Αλλά τα ανωτέρω ζιζάνια αποτελούν και το χώρο διατήρησης των πληθυσμών ωφελίμων εντόμων και ακάρεων του αμυγδαλεώνα, επομένως βοηθούν τα μέγιστα στη  διατήρηση χαμηλών πληθυσμών των εχθρών της αμυγδαλιάς και ελαχιστοποιούν την ανάγκη εφαρμογής φυτοπροστατευτικών προϊόντων. Ένας τρόπος προστασίας των ωφελίμων πληθυσμών είναι η κοπή των ζιζανίων ανά δεύτερη σειρά κάθε  φορά ώστε να υπάρχουν πάντα ανεπτυγμένα ζιζάνια στον αμυγδαλεώνα. Ένας άλλος τρόπος είναι η ύπαρξη φυσικής βλάστησης στις άκρες του χωραφιού όπου και δεν εφαρμόζονται φυτοπροστατευτικά σκευάσματα. Τέλος, η χλωρή λίπανση βίκου πέραν του αζώτου που προσφέρει στην καλλιέργεια, αποτελεί και ένα σημαντικό καταφύγιο για τη διατήρηση υψηλών πληθυσμών ωφελίμων και πηγή αζώτου σε όλους τους αμυγδαλεώνες.

Οι ποικιλίες της αμυγδαλιάς

 

Οι κυριότερες ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι οι εξής:

• Ferragnes:Είναι μία καλή  και παραγωγική ποικιλία  που δίνει αμύγδαλα που χρησιμοποιούνται σαν ξηροί καρποί επειδή έχουν μεγάλη περιεκτικότητα σε ψίχα. Είναι μία από τις κύριες  ποικιλίες της Ελλάδος,  με το 34% του αριθμού των δέντρων της αμυγδαλιάς που καλλιεργούνται στην Ελλάδα. Ανθίζει 7 περίπου ημέρες μετά την Texas στις αρχές Μαρτίου. Τα αμύγδαλα ωριμάζουν από τα τέλη Αυγούστου. Είναι ανθεκτική ποικιλία στον μύκητα του κλαδοσπόριου και της μονίλια.
• Ferraduel:Η ποικιλία αυτή χρησιμοποιείται σαν επικονιαστής της προηγούμενης ποικιλίας. Ανθίζει όψιμα στις αρχές Μαρτίου.  Δίνει αμύγδαλα με καλής ποιότητας ψίχα και με ποσοστό ψίχας 25-28%, αλλά και σημαντική παραγωγή, όμως έχει το μειονέκτημα ότι  δίνει καρπούς κάθε δεύτερο χρόνο (παρενιαυτοφορεί). Ωριμάζει στα τέλη του Σεπτεμβρίου. Είναι ανθεκτική στο κλαδοσπόριο και στη μονίλια.
• Texas:Ποικιλία ζωηρή ορθόκλαδη ανθεκτική στο κλαδοσπόριο και την μονίλια. Είναι μία ποικιλία που χρησιμοποιείται για μεταποίηση, έχει καλή παραγωγικότητα, δίνει αμύγδαλα με μικρή ποσότητα ψίχας (45%) και παρουσιάζει αυξημένα ποσοστά καρπόπτωσης.  Τα αμύγδαλα αυτής της ποικιλίας είναι στρογγυλά. Το 54%  των αμυγδαλιών της Ελλάδος προέρχονται από αυτή την ποικιλία.. Τα αμύγδαλα ωριμάζουν στα τέλη Σεπτεμβρίου. Χαρακτηρίζεται από την παραγωγή διπλόσπερμων αμυγδάλων. Είναι ποικιλία ανθεκτική στο κλαδοσπόριο και την μονίλια. Ανθίζει αρχές Μαρτίου.
• Truoito:Είναι παραγωγική ποικιλία και αποτελεί τον επικονίαση της προηγούμενης ποικιλίας. Τα αμύγδαλα έχουν ωοειδές σχήμα και σκληρό κέλυφος.  Έχει ποσοστό ψίχας 28-30%. Είναι μερικά αυτογόνιμη ποικιλία αλλά έχει το μειονέκτημα ότι παρουσιάζει ευαισθησία στην μονίλια και το ευρύτομο. Ωριμάζει στα τέλη του Σεπτεμβρίου
• Αι : παράγει αμύγδαλα ωοειδούς σχήματος με λεπτό περικάρπιο και κέλυφος ημίσκληρο. Ποσοστό ψίχας 42-45%. Ωριμάζει στα τέλη Σεπτεμβρίου. Ευαίσθητη ποικιλία στο κλαδοσπόριο.
• Nonpareil: Πολύ παραγωγική ποικιλία, καλής ποιότητας με ποσοστό ψίχας 60%. Χαρακτηρίζεται από την παραγωγή διπλόσπερμων αμυγδάλων. Ωριμάζει στα μέσα Σεπτεμβρίου. Παρουσιάζει όμως σε μεγάλο βαθμό την πάθηση που λέγεται Non infectious bud failure (μη μολυσματική απώλεια οφθαλμών).
• Ρέτσου : Έχει καρπούς επιμήκεις με κέλυφος εύθραυστο. Το ποσοστό της ψίχας της είναι 55-65%. Ωριμάζει στα μέσα Σεπτεμβρίου. Είναι δέντρο με ζωηρή ανάπτυξη, ορθόκλαδο. Ποικιλία ανθεκτική στην ξηρασία.

 

Ασθένειες της αμυγδαλιάς

Η αμυγδαλιά έχει τους εξής εχθρούς και ασθένειες:

• Non infectious bud failure:  τα παραγωγικά φυτά παρουσιάζουν το φαινόμενο να νεκρώνονται οι πλάγιοι οφθαλμοί και δεν αναπτύσσονται τα μπουκέτα του Μαΐου. Η προσβολή αυτή, προέρχεται από τον οφθαλμό του εμβολίου που λήφθηκε από φυτό με παρόμοιο πρόβλημα.
• Η μονίλια: η ασθένεια αυτή προκαλείται από ένα μύκητα.  Προσβάλει τα άνθη, τους νεαρούς  και μεγαλύτερης ηλικίας βλαστούς.
• Κορύνεο:  το χαρακτηριστικό   σύμπτωμα αυτής της μυκητολογικής ασθένειας είναι οι χαρακτηριστικές τρύπες που προκαλεί στα φύλλα, αλλά και οι κηλίδες στους βλαστούς.
• Σκωρίαση: κυρίως σε ντόπιες ποικιλίες
• Πολύστιγμα: Είναι μυκητολογική ασθένεια. Προκαλεί καστανέρυθρες κηλίδες στα φύλλα.
• Το ευρύτομο: είναι ένα έντομο που διαχειμάζει στους βλαστούς ή και στο έδαφος σε μουμιοποιημένους καρπούς. Προσβάλει τους  νεαρούς καρπούς τον Απρίλιο.
• Τετράνυχοι κλπ

Για την καταπολέμηση των εχθρών και ασθενειών γίνονται οι κατάλληλοι ψεκασμοί με τα κατάλληλα φάρμακα.

 

Η ωρίμανση των αμυγδάλων

Τα αμύγδαλα ωριμάζουν ανάλογα με την ποικιλία από τα τέλη Αυγούστου μέχρι τα τέλη  Σεπτεμβρίου.  Τα αμύγδαλα είναι κατάλληλα για συγκομιδή όταν ανοίγει το περικάρπιο αφού έχει ξεραθεί μερικώς.  Η συγκομιδή στη χώρα μας γίνεται με ράβδισμα των κλαδιών και συγκέντρωση των αμυγδάλων επάνω σε δίχτυα που απλώνονται στη βάση των δέντρων.  Τα τελευταία χρόνια η συγκομιδή των καρπών γίνεται και με μηχανήματα δόνησης.

Στην συνέχεια ακολουθεί, αποφλοίωση με την απομάκρυνση του περικαρπίου και άπλωμα στον ήλιο ή στη σκιά για το στέγνωμα των αμυγδάλων.

Σήμερα η αποφλοίωση γίνεται με ειδικά αποφλοιωτικά μηχανήματα και η αποξήρανση  σε ειδικά ξηραντήρια με θερμοκρασίες 42ο -43ο C. Το ποσοστό της υγρασία των αποξηραμένων αμυγδάλων πρέπει να είναι 5-7%.

 

Συσκευασία- Συντήρηση

Το αμύγδαλο μέσα στο ενδοκάρπιο του, μπορεί να διατηρηθεί για ένα χρόνο, χωρίς να υποβαθμιστεί η ποιότητα του.  Στην περίπτωση της ψίχας για να διατηρηθεί πρέπει να ψυχθεί ώστε να διατηρηθεί μερικούς μήνες ή να διατηρηθεί σε κενό αέρος ή σε άζωτο ή σε κατάψυξη για να διατηρηθεί περισσότερο.

 

Η εμπορία του αμύγδαλου

Κατανάλωση- ζήτηση

Η ζήτηση των αμυγδάλων σε παγκόσμιο επίπεδο, αυξάνεται σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες. Τα αμύγδαλα είναι καρποί πλούσιοι σε πρωτεΐνες, σε φυτικές ίνες, σε ανόργανα άλατα και βιταμίνες, όπως είναι η βιταμίνη Α και η βιταμίνη Ε. Ιδιαίτερα η βιταμίνη Ε είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη με αντιοξειδωτική δράση. Μια ακόμα ιδιότητα των αμυγδάλων είναι ότι έχει ευεργετική  επίδραση στο πεπτικό σύστημα.

Το αμύγδαλο σαν ξηρός καρπός δέχεται ισχυρό ανταγωνισμό στις διάφορες  χρήσεις του από το  φουντούκι, που είναι ένας πιο φθηνός ξηρός καρπός και ο οποίος εισάγεται από την  Τουρκία δηλαδή από μία χώρα με χαμηλό κόστος παραγωγής.

Οι Έλληνες καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ξηρών καρπών ανά κάτοικο. Έχουν  υψηλότερη κατανάλωση σε σχέση με χώρες όπως η Ιταλία, και οι ΗΠΑ. Η μέση κατανάλωση ανά κάτοικο ετησίως είναι στην Ελλάδα 14 kg, στην Ιταλία 6kg ανά κάτοικο και  έτος και στις Η.Π.Α. 2 kg ανά κάτοικο και έτος, σύμφωνα με τα στοιχεία του FAO (1994-96).

Η κατανάλωση αμυγδαλόψιχας στην Ελλάδα περίοδο (1994-96) ήταν 1,8 kg ανά κάτοικο και έτος, ενώ η αυτάρκεια της χώρας μας σε αμυγδαλόψιχα είναι 94%. Περαιτέρω αύξηση της κατανάλωσης ελληνικού αμυγδάλου και γενικότερα ξηρών καρπών έχει μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης εφόσον βέβαια η παραγωγή του βελτιωθεί όσον αφορά κυρίως την τυποποίηση του, ώστε να  ανταγωνισθεί τις εισαγωγές αμυγδάλων και άλλων ξηρών καρπών που σήμερα γίνονται σε ολοένα και αυξανόμενες ποσότητες.

Η διάθεση στην αγορά των αμυγδάλων γίνεται από ποικιλία φορέων όπως είναι, οι χονδρέμποροι, τα σούπερ μάρκετ, οι πλανόδιοι έμποροι. Η μεγαλύτερη κατανάλωση αμυγδάλου  γίνεται με προϊόντα που περιέχουν αμύγδαλο (γλυκίσματα, σοκολάτες κ.τ.λ.).

Παραγωγή – εμπορία

Στην Ελλάδα η τυποποίηση του αμυγδάλου στηρίζεται στα κριτήρια που εφαρμόζει ο κάθε φορέας  επεξεργασίας του αμυγδάλου. Οι φορείς αυτοί είναι συνήθως οι μονάδες σπασίματος των καρπών και διαλογής του ενδοκαρπίου του αμυγδάλου. Είναι αναγκαίο να εφαρμοστούν συγκεκριμένοι  κανόνες όσον αφορά την  τυποποίηση κυρίως από τις επιχειρήσεις που διαθέτουν τους σπαστήρες των ξηρών καρπών. Η διαδικασία αυτή δεν έχει μεγάλο  κόστος αλλά  είναι χρονοβόρα και γι’ αυτό δεν υπάρχει μεγάλη προθυμία  να την δεχθούν. Εάν εφαρμοσθεί η τυποποίηση τότε η δυνατότητα εξαγωγών του αμύγδαλου θα είναι μεγάλη. Η τυποποίηση που έχει το αμύγδαλο των ΗΠΑ,  είναι ένας από τους κυριότερους λόγους για τον οποίο  γίνονται εισαγωγές κυρίως από τις Η.Π.Α, διότι πέρα από την ανταγωνιστικότητα της τιμής, η τυποποίηση που εφαρμόζουν είναι συγκεκριμένη σε καθορισμένα μεγέθη και εφαρμόζεται αυστηρά.

Η εμπορία του αμύγδαλου γίνεται στην χονδρική αγορά σε συσκευασίες  σάκων των 50 kg και στο λιανεμπόριο σε πιο μικρές συσκευασίες που φθάνουν μέχρι συσκευασίες των  100 gr. Το αμύγδαλο επίσης μπορούμε να το βρούμε στο εμπόριο  σε διάφορους τύπους, όπως είναι: το λευκασμένο, το αλμυρό, το καπνισμένο, το γλυκό κ.τ.λ. Υπάρχουν και άλλες μορφές του αμυγδάλου που έχουν συγκεκριμένες χρήσεις όπως, οι φέτες, τα τεμάχια κ.τ.λ. που συχνά δεν διατίθενται στην ελληνική αγορά. Οι διαφορετικές ανάγκες των τύπων αμυγδάλου σε συσκευασία και μέθοδο συντήρησης θα έπρεπε να είναι γνωστή στους εμπλεκόμενους καθώς η ποιότητα του αμυγδάλου μπορεί να υποβαθμιστεί εύκολα.

Η αποθήκευση των αμυγδάλων γίνεται σε ιδιόκτητους χώρους τόσο στον πρωτογενή τομέα παραγωγής από τους παραγωγούς όσο και στον δευτερογενή τομέα που είναι οι βιομηχανίες, οι βιοτεχνίες και οι χονδρέμποροι. Ο εξισορροπητικός ρόλος της αποθήκευσης, όσον αφορά την συγκράτηση των τιμών σε λογικά επίπεδα, συνιστάται στην απόσυρση σε αποθηκευτικούς χώρους της ποσότητας του προϊόντος που δεν μπορεί να απορροφηθεί κατά την εποχή συγκομιδής του και στη διάθεση στη συνέχεια της ποσότητας αυτής κατά τους υπόλοιπους μήνες σύμφωνα με τις ανάγκες της κατανάλωσης.

Στον τομέα της προσφοράς δραστηριοποιείται ένας πολύ μεγάλος αριθμός επιχειρήσεων, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει μία μικρή ομάδα 10-15 επιχειρήσεων βιομηχανικής μορφής, οι οποίες είναι παράλληλα και οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς και χονδρέμποροι.

Η κατάσταση της αγοράς

Το 2006 η παγκόσμια παραγωγή σε αμύγδαλο ανήλθε στους 598.545 τόνους εμφανίζοντας αύξηση κατά 15,4% σε σχέση με το 2005. Οι ΗΠΑ είχαν την μεγαλύτερη παραγωγή με το 75,9% της παγκόσμιας παραγωγής και είναι και ο πιο μεγάλος εξαγωγέας αμύγδαλων με το 81,6% των συνολικών εξαγωγών.

Η αγορά του αμυγδάλου στην Ελλάδα, περιλαμβάνει πολλούς μικρούς παραγωγούς και κάποιες μεμονωμένες ομάδες παραγωγών. Η πρωτογενής επεξεργασία γίνεται κατόπιν σύμβασης με τους τοπικούς κατόχους μηχανημάτων επεξεργασίας. Ο ρόλος των ομάδων παραγωγών δεν είναι ουσιαστικά ρυθμιστικός για τα επίπεδα διαμόρφωσης τιμών διότι η οργάνωση τους είναι σε υποτυπώδη μορφή εκτός μερικών ελαχίστων εξαιρέσεων. Εκτός αυτού, οι ομάδες παραγωγών δεν έχουν επανδρωθεί με εξειδικευμένα στελέχη που με την τεχνογνωσία τους θα δώσουν την απαιτούμενη ώθηση στην καλύτερη οργάνωση και εκσυγχρονισμό τους.

Στον τομέα των εμπόρων έχουμε πολλούς μικρούς και ελάχιστους μεγάλης οικονομικής επιφάνειας και λίγους εξαγωγείς.

Το αμύγδαλο χρησιμοποιείται από πολλούς λιανοπωλητές ή μεταποιητές, εμπορικούς φορείς που διαθέτουν τα προϊόντα τους απευθείας στους καταναλωτές και διακρίνονται στα: Α) εξειδικευμένα καταστήματα, στα καταστήματα τροφίμων και λοιπών ειδών και στα πρατήρια λιανικής πώλησης (για τις μεγάλες πόλεις) και Β)παντοπωλεία, σούπερ μάρκετ, ζαχαροπλαστεία κ.α. (για τα μικρά αστικά κέντρα και τα χώρια), αλλά κύρια από λίγους (σοκαλατοποιία) μεγάλους μεταποιητές.

Όλοι αυτοί απαιτούν συγκεκριμένες ποικιλίες ή ποιότητες προϊόντων για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Επομένως η δομή της αγοράς είναι ανταγωνιστική παρόλο που η εμπορία του μεγάλου όγκου αμυγδάλων γίνεται ολιγοπωλιακά.

Οι εισαγωγές αμυγδάλων στην Ελλάδα γίνονται  κυρίως από τις ΗΠΑ είναι δε πολύ σημαντικές, σε σχέση με τις  μικρές εξαγωγές ελληνικών αμυγδάλων. Το 2006 οι εισαγωγές αμυγδάλων από τις ΗΠΑ έφθασαν τους 7340 τόνους και από χώρες της ΕΕ τους 1841 τόνους (ΕΣΥΕ).    Επίσης πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τις μεγάλες εισαγωγές  των τελικών προϊόντων μεταποίησης  που περιέχουν αμύγδαλα όπως είναι οι σοκολάτες, τα γλυκά κ.α με αποτέλεσμα σε συνδυασμό με την έλλειψη τυποποίησης την συνεχή μείωση της ζήτησης για το ελληνικό αμύγδαλο.

Η γενικότερη μορφή που έχουν τα δίκτυα διανομής του αμυγδάλου επηρεάζει την εξέλιξη της αγοράς του προϊόντος, την δυνατότητα να πωλήσουν σε καλύτερες τιμές το προιόν τους οι παραγωγοί, αλλά και το  κόστος εμπορίας και το κόστος προώθησης του ελληνικού αμύγδαλου στην αγορά. Οι κυριότεροι φορείς που παρεμβάλλονται μεταξύ παραγωγών και τελικών καταναλωτών είναι: οι ομάδες παραγωγών, οι χονδρέμποροι, οι βιομηχανίες και οι βιοτεχνίες εμπορίας και επεξεργασίας αμυγδάλων, οι έμποροι και οι λιανοπωλητές.

Το 2011 ήταν μία κακή χρονιά για τους έλληνες παραγωγούς  αμύγδαλου, από απόψεως ποσότητας παραγωγής αλλά και τιμών. Η μείωση των τιμών προήλθε από τις μεγάλες εισαγωγές αμυγδάλων αλλά και της οικονομικής συγκυρίας. Το 2011 οι τιμές παραγωγού (σύμφωνα με παραγωγούς αμυγδάλων)  ήταν 1,6€/κιλό. Μία τιμή 2€/κιλό είναι μία τιμή που μπορεί να δώσει ένα ικανοποιητικό εισόδημα και η οποία είναι η τιμή που έφθασε το 2007.

Οι φυτεύσεις δέντρων στην Ελλάδα μειώθηκαν τη δεκαετία του ’90 λόγω της έλλειψης οργάνωσης στην εμπορία των ξηρών καρπών. Αντίθετα η παραγωγή αμυγδάλων στην Καλιφόρνια και την Τουρκία (τους μεγαλύτερους εξαγωγείς αμυγδάλων του κόσμου) αυξάνεται σταδιακά. Στην Ελλάδα η καλλιέργεια της αμυγδαλιάς ήταν κατά 70% περίπου ξηρική και επομένως η παραγωγικότητα ήταν χαμηλή (για την τριετία 1984-86 χωρίς έντονους παγετούς μέση συνολική παραγωγή 48.000 tn από 13 εκατ. δέντρα, δηλαδή 3,7 κιλά ψίχας το δέντρο). Τα τελευταία έτη παρά την άρδευση και τη φύτευση παραγωγικών ποικιλιών η παραγωγή μειώθηκε πολύ και βρίσκεται κοντά στις 16500 tn (μέσος όρος διετίας 2004-05  δηλαδή αποτελεί περίπου το 2% της παγκόσμιας παραγωγής) από 4,2 εκατ. δέντρα, δηλ. 3,9 κιλά το δέντρο. Βέβαια υπάρχουν εντατικοί αμυγδαλεώνες (παραγωγή 10-25 κιλά το δέντρο και εύκολα δίνουν 500 € κέρδος το στρέμμα) που με ένα κρίσιμο μέγεθος (τουλάχιστον 40- 50 στρέμματα), σε ήπιες περιοχές και με καλή οργάνωση συμφέρουν οικονομικά σε σχέση με άλλες δενδροκομικές και λοιπές καλλιέργειες.

Η χημική και η βιολογική δράση των αμυγδάλων

 

Η χημική σύσταση των αμυγδάλων είναι η εξής :

 

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ	ΜΟΝΑΔΑ	ΠΟΣΟΝ
Ενέργεια	Kcal/100 g	755
Πρωτεΐνη	g/100g	7,1
Υδατάνθρακες	g/100g	23,3
Λίπος ολικό	g/100g	52,1
Κορεσμένα λιπαρά	%	8,6
Μονοακόρεστα	%	59,7
Πολυακόρετσα	%	31,7
Νερό	g/100g	5,2
Χοληστερόλη	mg/100g	<0,5
Ασβέστιο	mg/100g	405
Κάλιο	mg/100g	4,7
Μαγνήσιο	mg/100g	720
Νάτριο	mg/100g	2,5
Σίδηρος	mg/100g	3,0
Φωσφόρος	mg/100g	1235
Χρώμιο	μg/100g	14,3

 

Οι  περισσότερες μελέτες που έγιναν για την βιολογική δράση των αμυγδάλων, έδειξαν την προστατευτική τους δράση όσον αφορά την προστασία από τα καρδιοαγγειακά νοσήματα, επειδή μειώνουν την χοληστερίνη LDL-C και της TC αν και είναι καρποί με υψηλό ποσοστό λιπιδίων.

Επίσης είναι γνωστές οι αντιοξειδωτικές δράσεις των αμυγδάλων. Αυτές προέρχονται από τα φλαβονοειδή που περιέχουν οι φλούδες των αμυγδάλων και η ψίχα, με κυριότερες την κατεχίνη και την φλαβονόλη, αλλά και  οι βιταμίνες Α και Ε.

Επίσης από ορισμένες μελέτες φαίνεται ότι υπάρχει κάποια προστατευτική δράση σε περιπτώσεις καρκίνου του παχέος εντέρου.

πηγη:symagro.com

---

Η «Πετρωμένη Γοργόνα» ο δημόσιος χώρος και το κράτος

August 31, 2015, 12:43 am

≫ Next: Σπόροι, τερμίτες και ...παρερμηνείες

≪ Previous: Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

$

0

0

του Αντώνη Μπρούμα

Μια ιδιαίτερη είδηση κάνει τον γύρο των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων, τις τελευταίες μέρες: ως ένδειξη διαμαρτυρίας σε πρόστιμο, που του επιβλήθηκε για ελεύθερη κατασκήνωση, ο καλλιτέχνης Διονύσης Καρυπίδης κατέστρεψε με βαριοπούλα τη γοργόνα, που είχε φιλοτεχνήσει στην παραλία Καβουρότρυπες της Χαλκιδικής. Από το 1997 η «πετρωμένη γοργόνα» κοσμούσε την ακτή Πορτοκάλι της πανέμορφης αυτής παραλίας, που κάθε καλοκαίρι κατακλύζεται από πολυάριθμους λουόμενους αλλά και κοινότητα ελεύθερων κατασκηνωτών. Όντας μέλος αυτής της κοινότητας, σε μια στιγμή έμπνευσης, πρόσφερε απλόχερα την τέχνη του στους άλλους, παντρεύοντας τη φυσική ομορφιά του τόπου με την ανθρώπινη δημιουργία. Ζήτησε λοιπόν τη διαγραφή του προστίμου, στο όνομα της ανιδιοτελούς αυτής προσφορά. Καθώς το αίτημά του δεν ικανοποιήθηκε, προχώρησε στην καταστροφή του γλυπτού.

Η είδηση έγινε αντικείμενο εκτεταμένων συζητήσεων στο διαδίκτυο. Το γεγονός ότι το πρόστιμο δεν αφορούσε τη γοργόνα αλλά την ελεύθερη κατασκήνωση δεν έγινε ευρύτερα γνωστό, και έτσι ο διάλογος άγγιξε κυρίως τα θέματα του δημόσιου χώρου, της ελευθερίας της καλλιτεχνικής έκφρασης και του ρόλου του κράτους: Πρέπει ο δημόσιος χώρος να ορίζεται με απόλυτο τρόπο από το κράτος; Έχουν δικαιώματα οι τοπικές κοινωνίες στη διαμόρφωσή του; Είναι ανεκτή η καλλιτεχνική έκφραση σε δημόσιους χώρους χωρίς άδεια; Και, εν τέλει: Ποιος, και σε ποιο βαθμό, ορίζει τον δημόσιο χώρο;

Με βάση την ισχύουσα νομοθεσία, ο δημόσιος χώρος ανήκει στα πράγματα κοινής χρήσης (res publicae), τα οποία έχουν τεθεί από το δίκαιο εκτός συναλλαγής, ώστε να είναι προσπελάσιμα σε χρήση από τον καθένα επί ίσοις όροις. Συνεπώς, το κράτος σε σχέση με τον δημόσιο χώρο δεν έχει τον ρόλο του ιδιοκτήτη αλλά του θεματοφύλακα της κοινοχρησίας. Στην προκειμένη περίπτωση, η δημιουργία της γοργόνας στον αιγιαλό δεν αναίρεσε την κοινή χρήση του. Επομένως, αν το κράτος επέβαλλε πρόστιμο εξαιτίας της χωρίς άδεια εικαστικής παρέμβασης, θα είχε λειτουργήσει με τη λογική του αστού ιδιώτη ιδιοκτήτη, που ρυθμίζει σε απόλυτο βαθμό τον δημόσιο χώρο, όπως εμείς κανονίζουμε τα του οίκου μας.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση του ζητήματος, που ενδυναμώνει την άποψή μας. Η ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα. Η εξάρτησή της από την προηγούμενη αδειοδότηση του κράτους θα ήταν προφανώς αντισυνταγματική. Τι συμβαίνει όμως με τις εικαστικές παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο; Πρέπει να υπόκεινται σε προηγούμενη άδεια; Ασφαλώς, μπορούμε να φανταστούμε εικαστικές παρεμβάσεις, που παρεμποδίζουν την κοινή χρήση του δημοσίου χώρου ή προσβάλλουν την αισθητική της (τοπικής) κοινότητας. Φτάνει όμως αυτό για να εκχωρήσουμε συλλήβδην τον αισθητικό έλεγχο του δημόσιου χώρου στο κράτος; Το ζήτημα δεν είναι απλό. Εξαιρετικά ελκυστικές γειτονιές είναι αυτές στις οποίες οι κάτοικοί τους έχουν αποδώσει ελευθέρως έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα που εκφράζει τις κοινωνικές και πολιτισμικές τους σχέσεις. Διάσημοι λαϊκοί καλλιτέχνες, όπως ο Θεόφιλος ή ο Banksy, δεν θα υπήρχαν αν εφαρμόζαμε άτεγκτα τη λογική της πρότερης αδειοδότησης της καλλιτεχνικής έκφρασης στον δημόσιο χώρο.

(Μια παρένθεση, για την ποινικοποίηση της ελεύθερης κατασκήνωσης. Η διαχείριση, σήμερα, του ελεύθερου χώρου από το κράτος –με όρους διαχειριστή της ιδιωτικοποίησης του κοινού αυτού αγαθού– ανέχεται χιλιάδες αυθαίρετα σε όλη την ακτογραμμή, δεν μπορεί όμως να ανεχτεί την ελεύθερη κατασκήνωση και την αδιαμεσολάβητη επαφή των πολιτών με τη φύση, γιατί δεν εντάσσονται στην αγοραία λογική).

Άποψή μου είναι πως σε τέτοια θέματα καλλιτεχνικής έκφρασης στον δημόσιο χώρο θα πρέπει να δίνεται η εξουσία της εκ των υστέρων απόφασης περί συμβατότητας στις τοπικές κοινωνίες. Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα να συνδιαμορφώνουμε δημοκρατικά τον δημόσιο χώρο μας ως κάτι που όλοι μοιραζόμαστε και επιθυμούμε να εκφράζει την κοινωνικότητά μας. Στην πόλη της Μπολόνια αλλά και στη Βαρκελώνη της νεοεκλεγείσας πλατφόρμας «Barcelona en Comu» ο δήμος αναγνωρίζει δικαιώματα στους πολίτες να συνδιαμορφώνουν από κοινού τον αστικό τους χώρο ως κοινό αγαθό. Αντιστοίχως, στο ζήτημα της ελεύθερης κατασκήνωσης, αντί να βαδίζουμε με την υποκριτική λογική της καθολικής απαγόρευσης / εμπορευματικοποίησης των ακτών μας, μπορούμε να φανταστούμε ένα εναλλακτικό νομικό πλαίσιο, που αναγνωρίζει το συλλογικό δικαίωμα κοινής χρήσης του αιγιαλού και της παραλίας στις κοινότητες των ελεύθερων κατασκηνωτών, υπό τους όρους της δημιουργίας μη μόνιμων κοινοτικών υποδομών υγιεινής, που προστατεύουν το περιβάλλον.

Έχουμε λοιπόν καθήκον να μετατρέψουμε το κράτος από διαχειριστή της ιδιωτικοποίησης των κοινών αγαθών της χώρας σε θεματοφύλακα της κοινοχρησίας τους. Και αυτό γίνεται τόσο με νομοθετικές καινοτομίες ενδυνάμωσης των κοινοτήτων και της κοινωνίας όσο και με την αναβάθμιση της προστασίας των κοινών σε συνταγματικό κανόνα.

Ο Αντώνης Μπρούμας είναι δικηγόρος, διδακτορικός ερευνητής και ακτιβιστής των κινημάτων βάσης.

Σπόροι, τερμίτες και ...παρερμηνείες

September 6, 2015, 2:02 am

≫ Next: ΨΕΙΡΕΣ

≪ Previous: Η «Πετρωμένη Γοργόνα» ο δημόσιος χώρος και το κράτος

$

0

0

Σπόροι, τερμίτες και ...παρερμηνείες

Κωνσταντίνος Θ. Μπουχέλος

Ομότιμος Καθηγητής Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνώνctbuchelos@yahoo.gr

Η παρουσία των τερμιτώνστον ελληνικό χώρο και η σοβαρότητα των προσβολών τους που φαίνεται σαν να κρατιόνταν μυστική από το ευρύ κοινό (όπως και η χρεωκοπία της χώρας), κοινοποιήθηκαν επιτέλους με τα σχετικά άρθρα του γράφοντος στο περιοδικό «Γεωργία και Κτηνοτροφία» και το βιβλίο «Ξυλοφάγα Έντομα Κατοικιών» από το 2008 μέχρι τώρα.Τα είδη που υπάρχουν στην Ελλάδα είναι παρόντα δεκάδες τουλάχιστον χιλιετίες, όπως αποκαλύπτουν τα απολιθώματα.

Δεν είναι λοιπόν θέμα «κλιματικής αλλαγής» (όπως κακώς αναφέρουν μερικοί) και οι «πληθυσμιακές εξάρσεις» τους, δεν έχουν σχέση με καμία «υπερθέρμανση του πλανήτη». Απλώς, οι τερμίτες δεν ...φαίνονται και η άγνοια του σοβαρότατου αυτού γεγονότος οφείλεται σε έλλειψη παρατηρητικότητας και «κοινού νου».

Η δικαιολογία είναι ότιοι τερμίτες, ακολουθούν κρυπτικόν τρόπο ζωής. Ζουν, αναπτύσσονται και δρουν κάτω από το έδαφος και μέσα στα προσβεβλημένα υλικά, αφήνοντας άθικτο το εξωτερικό στρώμα του ξύλου ή το χρώμα του. Δεν παρατηρούνται οπές εξόδουκαι συσσώρευση πριονιδιούόπως στα σαράκια (Coleoptera). Έτσι η καταστροφή δεν γίνεται αντιληπτή η δε αποκάλυψη του «δράματος» γίνεται κατά τύχην μετά από πολλά χρόνια.Η διαπίστωση της παρουσίας τουςγίνεται συνήθως τυχαία, από την παρουσία χωμάτινων αγωγών ή πτερύγωνγύρω από τα κτίρια.

Το επίκαιρο του θέματος:

Από τον μήνα Σεπτέμβριο, αρχίζει η μια από τις δύο κύριες σμηνουργίες των τερμιτώνστηνΕλλάδα. Η άλλη είναι την άνοιξη και σποραδικά, μερικές φορές, κατά τις Αλκυονίδες ημέρες του ήπιου χειμώνα μας.Η σμηνουργία συνήθως συμπίπτει και με περιόδους βροχοπτώσεων.

Τα πτερωτά αναπαραγωγικά (σεξουαλικώς ώριμα άρρενα και θήλεα) είναι τα άτομα που παράγουν όλους τους απογόνους μιάς αποικίας τερμιτών και παίζουν πρωτεύοντα ρόλο στην εξάπλωση και την ίδρυση νέων αποικιών. Αμέσως μετά την προσγείωσή τους, επειδή επιδίδονται σε περιπτύξεις για αναπαραγωγή (κατά το sexβγάζουμε τα ...περιττά), οι πτερωτοί τερμίτες αποβάλλουν τις πτέρυγές τους, αποκόπτοντάς τες. Οι κομμένες πτέρυγεςπου συγκεντρώνονται στα σημεία προσγειώσεως του σμήνους, αποτελούν χρήσιμη ένδειξη παρουσίας τερμιτών (Εικόνα 1).

Σπόροι  φυτών

Ο φυτικός κόσμος, για την μεταφορά του σπόρου από το μητρικό φυτό στο σημείο που θα φυτρώσει το νέο φυτό και το οποίο μπορεί να είναι και χιλιόμετρα μακριά, έχουν αναπτύξει μηχανισμούς για τη διασφάλισή της. 

Έτσι, οι σπόροι διασπείρονται είτε χάρη στο ίδιο το μητρικό φυτό (βαλλιστική), είτε με τον αέρα, το νερό ή τα ζώα.  Πολλοί σπόροι φέρουν πτερύγια, τριχίδια ή έχουν μικρό βάρος ώστε να διευκολύνεται η διασπορά με τον αέρα (Εικ. 2 και 3), φέρουν άγκιστρα ή ο καρπός ο οποίος τους περιβάλλει να χρησιμεύει ως τροφή για τα ζώα, ώστε να εξασφαλίζεται η διασπορά από αυτά, ή επιπλέουν ώστε να είναι δυνατή η μεταφορά τους μέσω του νερού κ.ά.

Αρκετά φυτά, κυρίως Papilionaceae (Pterocarpus)ήAceraceae(σφένδαμος), έχουν σπόρους με χαρακτηριστικά πτερύγια(Εικόνες 4,5,6), που δικαιολογημένασυγχέονται με τις πτέρυγες των τερμιτών. Αυτό τουλάχιστον δείχνει η αρκετά συχνή προσκόμιση για  πιστοποίηση τέτοιων δειγμάτων.

Για την αποφυγή παρερμηνειών, χρειάζεται συνεπώς εξέταση με μεγεθυντικό φακό, επίσκεψη σχετικών άρθρων με εικόνες (βλ. «Τεχνικό Εγχειρίδιο» του γράφοντος) ή  επιβεβαίωση ειδικού.

                                                                                                                              Κ. Μ.

ΨΕΙΡΕΣ

September 6, 2015, 3:35 am

≫ Next: Κάντε εργαλεία από πλαστικά μπουκάλια

≪ Previous: Σπόροι, τερμίτες και ...παρερμηνείες

$

0

0

ΨΕΙΡΕΣ (Anoplura: Pediculidae)

ΨΕΙΡΕΣ (Anoplura: Pediculidae)

 Κωνσταντίνος Θ. Μπουχέλος Ομότιμος Καθηγητής

Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών ctbuchelos@yahoo.gr

Είναι μικροσκοπικά Αρθρόποδα Έντομα που τρέφονται με ανθρώπινο αίμα. Η προσβολή από ψείρεςλέγεται φθειρίασις (pediculosis).

Προκαλούν ερεθισμό και εκζέματα.

Μεταδίδουν εξανθηματικόν τύφο, υπόστροφον πυρετό, σπανίως τύφο κ.ά.

Βιολογικά χαρακτηριστικά

Επιμονή στην απομύζηση αίματος. Ευρύτατη γεωγραφική διασπορά. Πολύ σκληρό και ανθεκτικό σώμα.

Απουσία φυσικών εχθρών. Πολλούς ξενιστές. Μακροβιότητα (ζουν μέχρι 14 χρόνια).

Μεγάλη αναπαραγωγική ικανότητα (γεννούν μέχρι 18000 ωά ), ακόμη και με παρθενογένεση.

Μυζούν αίμα σε όλα τα στάδιά τους. Αντέχουν στην έλλειψη τροφής (μέχρι 7 έτη).

Κ Υ Ρ Ι Ω Τ Ε Ρ Α Ε Ι Δ Η

Pediculus humanus corporis (σώματος ανθρώπου),

P. humanus capitis (κεφαλής),

Phthirus pubis (εφηβαίου)

Είναι μικροσκοπικά άπτερα έντομα με έξι πόδια, με τα οποία προσκολλώνται στα μαλλιά. Ζουν μόνο στα ανθρώπινα μαλλιά. στις πιο θερμές περιοχές (πίσω από τα αυτιά ή στον αυχένα).

Τα τέλεια (ψείρες) είναι διαφανείς. Αυτό καθιστά δύσκολο τον εντοπισμό τους στα μαλλιά. Αφού τραφούν, αποκτούν ένα καστανοκοκκινωπό χρώμα. Έχουν μήκος 3-4 χιλιοστά (όσο το μήκος ενός σπόρου σησαμιού). Τα θηλυκά έχουν μεγαλύτερο μέγεθος. Ζουν 2 έως 3 μήνες. Κατά το διάστημα αυτό οι θηλυκές γεννούν 200 με 300 αυγά. Δεν μπορούν να επιβιώσουν παραπάνω από 2 με 3 ημέρες χωρίς τριχωτό κεφαλής.

Οι κόνιδες δεν είναι ψείρες, αλλά τα άδεια κελύφη των νυμφών που εκκολάφθηκαν ή τα αυγά που δεν έχουν εκκολαφθεί. Εναποθέτουν έως και 10 ωά την ημέρα, που μοιάζουν με πιτυρίδα και προσκολλώνται στο δέρμα του τριχωτού της κεφαλής, στη ρίζα της τρίχας. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να απομακρυνθούν. Εκκολάπτονται μετά από 8 με 10 ημέρες. Οι νέες ψείρες ονομάζονται νύμφες. Μετά από 10 με 12 ημέρες, οι νύμφες γίνονται ώριμες ψείρες, έτοιμες να γεννήσουν.

Πιο συχνά παρατηρούνται στα παιδιά του δημοτικού. Είναι δε περίεργο αλλά εξηγήσιμο, το γεγονός ότι παιδιά που λούζονται συχνότατα, προσβάλλονται ευκολότερα από τα άλλα. Με το συχνό λούσιμο, ανοίγουν οι πόροι του δέρματος της κεφαλής, με αποτέλεσμα να ελευθερώνονται οι φερομόνες που ελκύουν τις ψείρες. Επειδή δε κάθε άτομο, διαθέτει τις δικές του φερομόνες σε ποιότητα και ποσότητα, είναι σοφότατο το λεγόμενο επί του προκειμένου: « Τόχει η κούτρα του να κατεβάζει ψείρες »!

Έχουν μεγάλη μεταδοτικότητα με κύριο σύμπτωμα τη φαγούρα στο κεφάλι. Με γυμνό μάτι μπορούμε να δούμε τις κόνιδες κολλημένες στις τρίχες.

Η φθειρίαση μπορεί να προκαλέσει αλλεργία. Το ξύσιμο στο κεφάλι μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό και τραυματισμό του δέρματος. Οι ψείρες δεν φεύγουν μόνες τους. Σε σπάνιες περιπτώσεις βρίσκονται στο τριχωτό του εφηβαίου και στις τρίχες της μασχάλης.

Η απεντόμωση (όχι απολύμανση) στα σχολεία, δεν είναι αποτελεσματική επειδή τα τέλεια επιβιώνουν.

Το ξύδι, διευκολύνει την αποκόλληση της κόνιδας από την τρίχα.

Πρόληψη: Λούσιμο με σαμπουάν από αιθέρια έλαια κιτρονέλλα, γεράνι, δενδρολίβανο, λεβάντα, θυμάρι, καρύδα, neem (είδος μελιάς) κ. ά. Συχνό πλύσιμο ενδυμάτων και κλινοσκεπασμάτων.

Θεραπεία: Σκόνη μαλαθείο , η περμεθρίνη (κυκλοφορεί σε κρέμα και σε συνδυασμό με μαλαθείο σε σπρέι) και d-Phenothrin (λοσιόν και σαμπουάν) .

Κ.Μ.

Το κείμενο έχει αναρτηθεί στα παρακάτω link :http://greenmiteclean.gr/imgarticle/%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B5%CF%83-anoplura-pediculidae

Πηγή: http://cleaningnews.gr/?p=6387

Κάντε εργαλεία από πλαστικά μπουκάλια

September 12, 2015, 11:39 pm

≫ Next: Απογοητευτική η εικόνα από την νόσο των πλατάνων στην Ήπειρο

≪ Previous: ΨΕΙΡΕΣ

$

0

0

Άδεια πλαστικά μπουκάλια μπορούν να κοπούν και να τροποποιηθούν ώστε να γίνουν τα εργαλεία του κήπου σας. Εδώ είναι μερικές ιδέες που έχουμε σήμερα για σας:

Υλικά: – Κενά πλαστικά μπουκάλια. – Ακρυλικό χρώμα – Ψαλίδι, μαχαίρι.

Βήμα 1: – Πρώτον, σχεδιάστε σκίτσο του εργαλείου στην λαβή των φιαλών. – Τα εργαλεία κήπου είναι φτυάρι, μυστρί, και τσουγράνα.

Βήμα 2: – Κόψτε αυτά τα μπουκάλια ακολουθώντας το σκίτσο.

http://biokipos.blogspot.gr/

Βήμα 3: – Χρώμα βαφής που σας αρέσει. – Περιμένετε να στεγνώσει. – Για καλύτερο χρώμα, μπορείτε να χρωματίσετε το δεύτερο χρώμα πάνω από το τελείωμα.

Βήμα 4: – Βάψτε με ένα άλλο χρώμα το κάτω μέρος. – Όταν όλα στεγνώσουν, τα εργαλεία κήπου σας έχουν ολοκληρωθεί.

πηγη:back-to-nature.gr/

Απογοητευτική η εικόνα από την νόσο των πλατάνων στην Ήπειρο

September 16, 2015, 6:46 am

≫ Next: Κοκκοειδή και καρκίνωση σε πικροδάφνη

≪ Previous: Κάντε εργαλεία από πλαστικά μπουκάλια

$

0

0

Mε γοργούς ρυθμούς προχωρά δυστυχώς η νόσος των πλατάνων στην Ήπειρο.

Όπως τονίζει ο διευθυντής διεύθυνσης Δασών Βασίλης Δάλαρος ο καταστροφικός μήκυτας έχει εξαπλωθεί και δεν υπάρχει περιοχή στην οποία εκτελούνται χωματουργικές και άλλου είδους εργασίες που να μην παρουσιάζει έξαρση της νόσου.

Οπως μετέδωσε η Δημ.Ραδιοφωνία Πρέβεζας, άρρωστα πλατάνια έχουν εντοπιστεί το τελευταίο διάστημα στο Κοτσανόπουλο, σην Ρευματιά , στη μονή Αββάσου αλλά ακόμη περισσότερα στην περιοχή του Αχέροντα, ενώ έχει διατεθεί κονδύλι για την απομάκρυνση των ξερων δέντρων αφού δεν μπορεί να 1 γίνει οτιδήποτε άλλο. Απογοητευτική όμως είναι η εικόνα και στα δέντρα που βρίσκονται στο ύψος του Νομού Ιωαννίνων και γειτνιάζουν με το πλατανόδασος του Αγίου Γεωργίου στην Φιλιππιάδα μια περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.

Στις ζώνες επιτήρησης που έχουν καθοριστεί γίνονται συνεχείς έλεγχοι για τον εντοπισμό της ασθένειας και άμεση επέμβαση για την καταστροφή των προσβεβλημένων δέντρων στα αρχικά στάδια προσβολής. Επίσης απαγορεύεται η μεταφορά φυτευτικού υλικού ή ξύλου πλατάνου, από αυτές τις ζώνες προς άλλες περιοχές.

Για τις οριοθετημένες ζώνες διακρίνονται δύο επιμέρους ζώνες σε ακτίνα 100 και χιλίων μέτρων αντίστοιχα στις οποίες απαγορεύονται, χωρίς άδεια της δασικής υπηρεσίας εργασίες υλοτομία, η χρήση σκαπτικών μηχανημάτων καθώς και κάθε επέμβαση σε πλατάνια, ενώ για τους παραβάτες προβλέπονται κυρώσεις σύμφωνα με την ΚΥΑ των Υπουργών Οικονομίας και Αγροτικής Ανάπτυξης και τροφίμων.

Χαρακτηριστικό δε του πόσο σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει ο ανθρώπινος παράγοντας στην μετάδοση της νόσου είναι η εκτίμηση που εκφράζει ο κ.Δάλαρος οτι τα μόνα πλατάνια που θα καταφέρουν να επιβιώσουν είναι εκείνα που βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές όπου δεν υπάρχει κάποια δραστηριότητα όπως η εκτέλεση έργων και η χρήση μηχανημάτων.

πηγη: ipiros.gr

Σημαντικό Αρθρό :Μεταχρωματικό έλκος του πλάτανου

Κοκκοειδή και καρκίνωση σε πικροδάφνη

September 24, 2015, 10:25 pm

≫ Next: Κομμίωση Αμυγδαλιάς

≪ Previous: Απογοητευτική η εικόνα από την νόσο των πλατάνων στην Ήπειρο

$

0

0

Η πικροδάφνη (Nerium oleander, Oleaceae) είναι πολύ ανθεκτικό μεσογειακό φυτό που μπορεί να επιβιώσει και σε διάφορες κλιματικές συνθήκες (υψηλές θερμοκρασίες, ξηρασία) καθώς και σε περιοχές με έντονη ατμοσφαιρική ρύπανση. Δεν ανήκει στους θάμνους που προσβάλλονται συχνά από ασθένειες ή έντομα που να προκαλούν σημαντική ζημιά. Οι σημαντικότεροι εχθροί της πικροδάφνης είναι τα κοκκοειδή έντομα που προσβάλλουν τα φύλλα και τα κλαδιά καθώς και το βακτήριο Pseudomonas savastanoi pv. savastanoi που δημιουργεί μεγάλα εξογκώματα (φυμάτια) σε φύλλα και κλαδιά.

Τα κοκκοειδή είναι μια σημαντική κατηγορία εντόμων, εκ των οποίων πολλά είδη προσβάλλουν καρποφόρα, καλλωπιστικά δένδρα και θάμνους. Χαρακτηριστικό των εντόμων είναι πως τη μεγαλύτερη διάρκεια της ζωής τους την περνούν μένοντας ακίνητα πάνω σε κάποιο φυτικό τμήμα (καρπό, φύλλο, βλαστό ή κλαδί) και τρέφονται από τους χυμούς των φυτών. Για την προστασία τους, δημιουργούν ένα χαρακτηριστικό “καπελάκι” (καψίδιο), που τα προστατεύει από φυσικούς παράγοντες οι άλλους εχθρούς. Εξαιτίας και της ανάπτυξης του καψιδίου τα έντομα αυτά καταπολεμούνται δύσκολα, ακόμα και με χημικά μέσα. Στις δενδροκαλλιέργειες (εσπεριδοειδή, ελιά) η αντιμετώπιση είναι απαραίτητη, ενώ στα καλλωπιστικά συνήθως δεν χρειάζεται. Η γενικότερη φροντίδα των θάμνων, τακτικό κλάδεμα, σωστή λίπανση, αερισμός φυτών και κατάλληλη άρδευση βοηθούν στην καλύτερη αντιμετώπιση των προσβολών από το ίδιο το φυτό. Τα υπολείμματα του κλαδέματος πρέπει να απομακρύνονται και να καταστρέφονται άμεσα.

Τα κοκκοειδή μπορούν να απομακρυνθούν από τα φύλλα και τους βλαστούς της πικροδάφνης με το χέρι. Βάζουμε οινόπνευμα σε ένα βαμβάκι και τρίβοντας στα σημεία που φαίνονται τα κοκκοειδή προσπαθούμε να τα αποσπάσουμε από το φυτό, χωρίς να πληγώσουμε τα φύλλα και τους βλαστούς. Φυσικά το πρόβλημα δε θα λυθεί πλήρως αλλά ο πληθυσμός των κοκκοειδών θα μειωθεί και η πικροδάφνη θα φαίνεται καθαρή.

Το βακτήριο P. savastanoi είναι ένα πολύ κοινό παθογόνο που προσβάλλει πολλά καρποφόρα και καλλωπιστικά δένδρα και θάμνους, μεταξύ των οποίων και την ελιά. Όταν το βακτήριο εισχωρήσει στο φυτό, μέσω πληγών συνήθως από κλάδεμα ή χαλάζι, αναπτύσσονται εξογκώματα που αρχικά είναι μικρά σε μέγεθος, ανοιχτού καφέ χρώματος. Στη συνέχεια τα εξογκώματα μεγαλώνουν και σκληραίνουν. Σε μεγάλες προσβολές, καλύπτουν μεγάλο μέρος των φύλλων και των κλαδιών, προκαλώντας εξασθένηση του φυτού. Η αντιμετώπιση της ασθένειας είναι δύσκολη. Όταν τα φυτά είναι λίγα, αφαιρούνται τα εξογκώματα από τα κλαδιά, με μικρό μαχαίρι. Η διαδικασία αυτή δεν εξαλείφει το πρόβλημα, μειώνει όμως σημαντικά την προσβολή και βελτιώνει την εικόνα του θάμνου.

Κείμενο – Φωτογραφίες: Πάνος Λαμπρόπουλος, M.Sc. γεωπόνος ΓΠΑ

πηγη:gardenguide.gr

Κομμίωση Αμυγδαλιάς

September 24, 2015, 10:59 pm

≫ Next: Φυτά που παρέχουν φυτοπροστασία

≪ Previous: Κοκκοειδή και καρκίνωση σε πικροδάφνη

$

0

0

:

Το σύμπτωμα της κομμίωσης είναι συχνό στα έλκη και στις νεκρές κορυφές κλάδων και κλαδίσκων.Ευνοϊκές συνθήκες ανάπτυξης: Οι υψηλές σχετικές υγρασίες σε περιόδους βροχοπτώσεων την άνοιξη αποτελούν τη πρωταρχική αιτία εμφάνισης έντονων συμπτωμά των της ασθένειας.

Επιβίωση του παθογόνου: Οι τεφρόχροες εξανθήσεις του παθογόνου είναι ορατές με γυμνό μάτι. Ονομάζονται σποριοδόχεια (κοινώς μαξιλαράκια) και σχηματίζονται πάνω σε αποξηραμένες ταξιανθίες και έλκη και απελευθερώνουν σπόρια που προκαλούν με τις εκπτύξεις των ανθοφόρων οφθαλμών τις πρωταρχικές προσβολές.

Διάγνωση στον αγρό και στο εργαστήριο: Συμπτωματολογικές εικόνες φαιών σήψεων συγχέονται με έλκη στους κλάδους της αμυγδαλιάς που προκαλούνται από το βακτήριο Pseudomonas αmygdαli.Όμως οι προσβολές από το βακτήριο προκαλούν έλκη με ανώμαλα και διογκωμένα χείλη που παραμένουν ενεργά επί πολλά χρόνια. Αντιθέτως τα έλκη της Monilia laxa δεν παρουσιάζουν στην περιφέρεια υπερπλασίες και το σημείο έναρξης της μόλυνσης είναι εμφανές ως ίχνος της ταξιανθίας. Συγχέεται επίσης και με αποξηράνσεις ανθέων που οφείλονται σε ζημιές ανοιξιάτικων παγετών.

Pseudomonas_amygdali

Εδώ η διάγνωση της αρρώστιας μπορεί να στηρίζεται στην παρουσία των σποριοδοχείων αλλά πρέπει να επιβεβαιώνεται με στερεοσκοπική παρατήρηση και μικροσκοπική εξέταση των καρποφοριών του παθογόνου.

Pseudomonas amygdali

Αντιμετώπιση: 

H αντιμετώπιση της ασθένειας πρέπει να στηρίζεται σε καλλιεργητικά μέτρα και σε ψεκασμούς. Στα καλλιεργητικά είναι απαραίτητο κλάδεμα με το οποίο απομακρύνονται οι εστίες διαχείμασης του παθογόνου που βρίσκονται σε κλάδους και σε κλαδίσκους στα προσβεβλημένα δένδρα. Κατάλληλη εποχή είναι πριν από την πτώση των φύλλων γιατί τότε είναι εμφανή τα αποξηραμένα όργανα. Οι συνιστώμενοι ψεκασμοί εφαρμόζονται σε τρία βλαστικά στάδια: με την έκπτυξη των οφθαλμών, στη ρόδινη κορυφή και κατά την πλήρη άνθηση. Επαναλαμβάνονται σε περιόδους χαμηλών θερμοκρασιών με παρατεταμένες βροχοπτώσεις που επιμηκύνουν την περίοδο της άνθησης. Τα χαλκούχα μυκητοκτόνα χρησιμοποιούνται για τους πρώτους ψεκασμούς. Από τις δραστικές ουσίες των διασυστηματικών που συνιστώνται είναι οι παρεμποδιστές σύνθεσης της εργοστερόλης, τα φθαλιμίδια, οι στρομπιλουρίνες και τα βενζιμιδαζολικά. Προσοχή στις περιπτώσεις ανάπτυξης ανθεκτικότητας για το συνδυασμό μυκητοκτόνων και στην προτίμηση ενός διασυστηματικού ψεκασμού κατά την άνθηση για τον περιορισμό δημιουργίας δευτερογενών μολυσμάτων.

ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΤΖΑΜΟΣ Καθηγητής. Εργαστήριο Φυτοπαθολογίας.ΓΠΑ

Σημαντικά ανάλογα άρθρα 

Η ΑΜΥΓΔΑΛΙΑ

---

Φυτά που παρέχουν φυτοπροστασία

October 2, 2015, 1:34 pm

≫ Next: Ανάπτυξη εργαλείων αποτελεσματικής διαχείρισης άρδευσης για αγροτικές καλλιέργειες και αστικά τοπία, το έργο IRMA

≪ Previous: Κομμίωση Αμυγδαλιάς

$

0

0

Θεωρούμε ότι η καταπολέμηση των ασθενειών των φυτών με βιολογικούς τρόπους αποτελεί ενδιαφέρον θέμα. Σε κάθε  σπίτι υπάρχει ένας λαχανόκηπος ή ανθόκηπος και σίγουρα όλοι θα θέλουν να αντιμετωπίσουν τις ασθένειες χωρίς φυτοφάρμακα.
 
Κατιφές:
Πολύ αποτελεσματικό νηματοδοκτόνο και απωθητικό του αλευρώδη στην τομάτα. Η συγκάλλιέργεια κατιφέ ή βασιλικού με διάφορα ήδη λαχανοκομικών φυτών λειτουργεί προστατευτικά στα δεύτερα καθώς απομακρύνει από την καλλιέργεια τα βλαβερά έντομα άλλα και κάποιες μυκητολογικές ασθένειες όπως το ωίδιο.
 
 Τροπαίουλο (νεροκάρδαμο -καπουτσίνος):
Απωθεί και προστατεύει από αφίδες, αλευρώδη και σκαθάρια ενώ το έντονο πορτοκαλλοκόκκινο χρώμα που έχουν τα άνθη του δρα ελκυστικά για τις ωφέλιμες πασχαλίτσες. Μπορεί να φυτευτεί γύρω από τις τομάτες, αγγουριές, ραδίκια αλλά και κάτω από οπωροφόρα δέντρα.
 
 
Δεντρολίβανο (Rosmarinus officinalis), Θυμάρι (Thymus vulgaris)και Λεβάντα (Levandula angustifolia)
Η οσμή των αιθέριων ελαίων που προέρχεται από το δεντρολίβανο, το θυμάρι και τη λεβάντα απωθεί έντομα, ζωύφια και μελίγκρες από τα καλλιεργούμενα φυτά.
Την άνοιξη που τα αρωματικά αυτά φυτά μυρίζουν πιο έντονα, μαζεύουμε πράσινα μέρη ή και άνθη των φυτών αυτών και τα βράζουμε για 2-3 λεπτά (όχι παραπάνω γιατί διαφεύγουν τα αιθέρια έλαια που περιέχουν). Στη συνέχεια, σε 1lt νερό διαλύουμε 5 σταγόνες υγρό σαπούνι και αφού αυτές διαλυθούν, προσθέτουμε 5gr από το εκχύλισμά μας. Ανακατεύουμε συνέχεια προσθέτοντας νερό μέχρι που να έχουμε σε σύνολο τα 10lt.
 
 
Φτέρη ή αέτειος (Pteridium aquilinum)
Προστατεύει από τις ψώρες και τις αφίδες τα οπωροφόρα δέντρα. Επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την κάλυψη του εδάφους σε καλλιέργειες λαχανικών και για την κάλυψη των “λεκανών” των δέντρων.
 
 Κανέλα:
Aν μ’ ένα κουταλάκι την απλώσουμε στην επιφάνεια του χώματος η κανέλα προστατεύει τα σπορόφυτα από μυκητολογικές προσβολές.
 
Μαγειρική Σόδα: 
Σ’ ένα ποτήρι νερού διαλύουμε 1-2 κουταλάκια του γλυκού σόδα. Το διάλυμα αυτό αποτελεί ένα αποτελεσματικό σκεύασμα για την αντιμετώπιση μυκητολογικών προσβολών, του ωίδιου και της μαύρης κηλίδωσης.
 
Πράσινο σαπούνι: 
Διαλύουμε 20-30g (2-3 κουταλιές σούπας) τριμμένου πράσινου σαπουνιού σε χλιαρό (για να διαλυθεί πιο εύκολα) νερό. Προσθέτουμε 1 κουταλάκι οινόπνευμα για να μην αφρίζει το διάλυμα. Αποτελεί ένα αποτελεσματικό σκεύασμα κατά της μελίγκρας.
 
Μουστάρδα (σιναπόσπορος τριμμένος): 
Όταν στο χώμα παρατηρήσουμε λευκά χοντρά σκουλήκια, μ’ ένα κουταλάκι απλώνουμε μια στρώση στο χώμα και ποτίζουμε.
 
Γάλα: 
Το γάλα σε αραίωση 9 προς 1 (100g γάλα σε 1kg νερό) αποτελεί ένα αποτελεσματικό σκεύασμα για την αντιμετώπιση του ωίδιου και της μαύρης κηλίδωσης της τριανταφυλλιάς.
 
Καυτερή πιπεριά: 
Κόβουμε 5 πιπεριές σε μικρά κομμάτια και τις ρίχνουμε σε 1lt νερό για ένα βράδυ. Την επομένη σουρώνουμε το δ/μα, το οποίο είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό για την αντιμετώπιση της ακρίδας, της βρωμούσας και άλλων βλαβερών εντόμων
agrotikabook.gr

Ανάπτυξη εργαλείων αποτελεσματικής διαχείρισης άρδευσης για αγροτικές καλλιέργειες και αστικά τοπία, το έργο IRMA

October 11, 2015, 2:32 am

≫ Next: Μετασυλλεκτικές ασθένειες εσπεριδοειδών

≪ Previous: Φυτά που παρέχουν φυτοπροστασία

$

0

0

Ολοκληρώθηκε το πρόγραμμα IRMA (Ανάπτυξη εργαλείων αποτελεσματικής διαχείρισης άρδευσης για αγροτικές καλλιέργειες και αστικά τοπία) που χρηματοδοτήθηκε από το Διασυνοριακό Πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Εδαφικής Συνεργασίας «Ελλάδα- Ιταλία 2007-2013». Σύμφωνα με όσα κάνει γνωστά στον ΑγροΤύπο, ο γεωπόνος του ΤΕΙ Ηπείρου, κ. Ιωάννης Τσιρογιάννης, μέσω του προγράμματος συγκεντρώθηκαν πολύ χρήσιμα στοιχεία για τον προγραμματισμό του νερού στις καλλιέργειες και το αστικό πράσινο.

 Διαβάστε το άρθρο του κ. Τσιρογάννη στον ΑγροΤύπο:

Στην Ελλάδα, το 70-80% των υδατικών πόρων χρησιμοποιείται για άρδευση. Στο πλαίσιο της ποιοτικής και ποσοτικής προστασίας των υδάτων, το Ελληνικό κράτος έχει υιοθετήσει την οδηγία 60/2000 ΕΕ για την εφαρμογή της οποίας υπεύθυνη είναι η Ειδική Γραμματεία Υδάτων (ΕΓΥ) σε συνεργασία με τοπικές δημόσιες υπηρεσίες.  Όσο αφορά την αρδευτική πρακτική, σήμερα η Ελλάδα διαθέτει σημαντικό αριθμό αρδευτικών δικτύων, ωστόσο, πολλά από αυτά είναι ξεπερασμένα τεχνολογικά ενώ παραμένουν ακόμη πολλές εκτάσεις χωρίς αρδευτική υποδομή, για τις οποίες έχουν γίνει μελέτες ή προχωρεί η κατασκευή έργων, αλλά με σχετικά αργούς ρυθμούς. Για τα έργα εγγείων βελτιώσεων λειτουργεί ειδική Διεύθυνση στο ΥΠΑΑΤ ενώ την αρμοδιότητα για τη διοίκηση, λειτουργία και συντήρηση των δικτύων έχουν οι Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις λειτουργούν αναποτελεσματικά, έχοντας να αντιμετωπίσουν μεγάλες δυσκολίες και οικονομικά προβλήματα. Ένα ακόμη σημαντικό ζήτημα σχετίζεται με τις γεωτρήσεις, από τις οποίες οι ιδιωτικές παραμένουν ακόμη σε μεγάλο βαθμό αχαρτογράφητες και παράνομες. Όσο αφορά την εφαρμογή του νερού στον αγρό, παρόλο που τα σύγχρονα συστήματα άρδευσης όπως η μικρο-άρδευση (σταλάκτες, σταλακτηφόροι, ταινίες, μικροεκτοξευτήρες κλπ.) κερδίζουν συνεχώς έδαφος υπάρχει ακόμη τεράστιο περιθώριο βελτίωσης. Τέλος αντικείμενα που ήδη απασχολούν τους εμπλεκόμενους αφορούν την εκπαίδευση των χρηστών, την αντιμετώπιση θεμάτων σχετικά με την πιθανή κλιματική αλλαγή, τη χρήση εναλλακτικών πηγών νερού (π.χ. επεξεργασμένου) για άρδευση και την πιστοποίηση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος που σχετίζεται με την άρδευση και τη στράγγιση.

Δεκάδες πρωτοβουλίες, δράσεις και αναπτυξιακά – ερευνητικά έργα έχουν χρηματοδοτηθεί από Ευρωπαϊκούς και Εθνικούς πόρους τις τελευταίες δεκαετίες με σκοπό τη συμβολή στη λύση των προβλημάτων που σχετίζονται με την άρδευση και τη στράγγιση. Το έργο IRMA (Ανάπτυξη εργαλείων αποτελεσματικής διαχείρισης άρδευσης για αγροτικές καλλιέργειες και αστικά τοπία) χρηματοδοτήθηκε από το Διασυνοριακό Πρόγραμμα Ευρωπαϊκής Εδαφικής Συνεργασίας «Ελλάδα- Ιταλία 2007-2013» (75% Ευρωπαϊκοί πόροι και 25% Εθνικοί πόροι Ελλάδας και Ιταλίας,www.greece-italy.eu). Το έργο ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2013 και ολοκληρώνεται το Σεπτέμβριο του 2015. Κεντρική ιδέα του IRMA ήταν ότι με την διαθέσιμη υποδομή, η αποτελεσματικότητα όσο αφορά τη χρήση νερού για άρδευση μπορεί να αυξηθεί σημαντικά εάν βελτιώνονταν το επίπεδο σχεδιασμού, εγκατάστασης, συντήρησης και διαχείρισης των συστημάτων άρδευσης στο επίπεδο του τελικού χρήστη. Το όφελος αυτό αναμένεται να παραμείνει, ανεξάρτητα από την πρόοδο των μεγάλων εγγειοβελτιωτικών έργων.

Επικεφαλής του εταιρικού σχήματος, το οποίο αποτελούνταν από 6 εταίρους από την Ελλάδα και την Ιταλία ήταν το Τεχνολογικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα Ηπείρου (www.teiep.gr) με πυρήνα το Εργαστήριο Γεωργικής & Περιβαλλοντικής Μηχανικής του Τμήματος Τεχνολόγων Γεωπόνων (http://hc.ioa.teiep.gr).

Το σύνολο των παραδοτέων του έργου είναι διαθέσιμα στον σχετικό διαδικτυακό τόπο (www.irrigation-management.eu). Στο διαδικτυακό τόπο, ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να βρει μια σειρά από οδηγούς και τεχνικές αναφορές που παρήχθησαν στο πλαίσιο του έργου και αφορούν φυτά με χαμηλές απαιτήσεις σε νερό, καταγραφή αρδευτικής πρακτικής στην περιοχή εφαρμογής, διαδικασίες επιθεώρησης συστημάτων άρδευσης, εργαλεία πρόσβασης σε μετεωρολογική πληροφορία που σχετίζεται με την διαχείριση της άρδευσης αλλά και εργαλεία παραγωγής συμβουλών άρδευσης, συστάσεις σχετικά με χρήση αισθητήρων για τον έλεγχο συστημάτων άρδευσης, συστάσεις σχετικά με χρήση εναλλακτικών πηγών νερού για άρδευση, αποθετήριο πληροφορίας σχετικά με το σχεδιασμό, την εγκατάσταση και τη διαχείριση συστημάτων άρδευσης κλπ.

Ένα βασικό εργαλείο που εισήχθη και αξιολογήθηκε στις περιοχές εφαρμογής του έργου είναι η αρδευτική επιθεώρηση. Αναπτύχθηκαν οδηγοί, βοηθητικά ηλεκτρονικά φύλλα υπολογισμών και πρακτικές οδηγίες σχετικά με τον απαραίτητο εξοπλισμό τα οποία δοκιμάστηκαν σε 100 συστήματα στην Ελλάδα και σχεδόν άλλα τόσα στην Ιταλία. Ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος Άρδευσης (European Irrigation Association, http://irrigationeurope.eu/) έδειξε πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για τη διάδοση της διαδικασίας αυτής στους επαγγελματίες της άρδευσης.

Ιδιαίτερα σημαντικό και με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης κρίνεται και το σύστημα αρδευτικής πληροφορίας και αρδευτικών συμβουλών που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο του έργου για την πεδιάδα της Άρτας (http://arta.irrigation-management.eu/) σε συνεργασία με την Ερευνητική Ομάδα ΙΤΙΑ του ΕΜΠ και το Εθνικό Αστεροσκοπείο της Αθήνας. Το σύστημα απευθύνεται κυρίως σε γεωπόνους αλλά μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από αγρότες ή διαχειριστές έργων πράσινου. Τα αποτελέσματα αξιολόγησης της υπηρεσίας αυτής είναι πολύ ελπιδοφόρα, το σύστημα είναι απολύτως λειτουργικό και αναμένεται η περαιτέρω ανάπτυξή του.

Το έργο αναμένεται να οδηγήσει σε σημαντική και άμεση βελτίωση της αποτελεσματικότητας χρήσης νερού και ενέργειας για άρδευση ενώ τα παραδοτέα, λόγω του χαρακτήρα τους μπορούν να εφαρμοστούν εύκολα και σε άλλες περιοχές.

 πηγη:agrotypos.gr

Efficient Irrigation Management Tools for Agricultural Cultivations and Urban Landscapes (IRMA)

URL: www.irrigation-management.eu

Total budget: 1.398.874,50€

Duration: 2,5 years; Launched: 1/4/2013; Completion date: 30/9/2015

Financing:
European Territorial Cooperation Programmes (ETCP) GREECE-ITALY 2007-2013
www.greece-italy.eu
75% EU (ERDF) and 25% national funds of Greece and Italy
IRMA Subsidy Contract No: I3.11.06

Brief Description

FAO-AQUASTAT states that in Greece and Italy about 70% and 40% of the available water 

resources are used for irrigation purposes respectively. According to directive 2000/60/EC, action is needed to protect water in qualitative and quantitative terms. Among the several actions that can contribute to the protection of water is the optimization of irrigation management. The advantage of this approach can be found in its efficiency regarding the outcome/cost relationship. The general objective of IRMA is to establish a network of knowledge and expertise exchange which will lead to the development of practical irrigation management tools for demand-driven capitalization of scientific knowledge and good practices.

IRMA will be carried out by SME’s support organisations, regional authorities, universities and research institutes. The partnership is consisted by: Greece: Technological Educational Institution of Epirus-RC (TEIEP, LP), Decentralised Administration of Epirus–Western Macedonia (ROEDM, PP6) and Development Enterprise of Achaia- Region of Western Greece (NEA, PP2); Italy: Region of Puglia (ROP, PP5), Instituto Nazionale di Economia Agraria / Bari Branch (INEA, PP3) and Consiglio Nazionale delle Ricerche - Istituto di Scienze delle Produzioni Alimentari / Bari Branch (ISPA, PP4).

In order to achieve the project’s objectives the following activities will be carried out: a) Development of networking -expertise transfer mechanisms; b) Survey regarding the local irrigation practice (legislation, administration, delivery and distribution systems, applied techniques etc); c) Development, application and evaluation of tools which will lead to direct shift of efficiency of agricultural and landscape irrigation (auditing procedures, web information system, creation of knowledge and practical guidance regarding irrigation scheduling, counseling for draught tolerant cultivations, sensors for irrigation management and alternative sources of water) and d) Actions for public consciousness building and professional training-certification regarding strategies and methods for efficient irrigation management.

The project outputs include irrigation survey, application manuals, development of a web tool based on meteorological data, satellite images and GIS mapping for irrigation management counseling, research results and creation of a networking and training platform. These will lead to direct water, energy and thus money savings.

The outputs because of their character have the potential to be directly implemented in broader areas of both countries. The project is expected to benefit productive agricultural SMEs, agricultural counseling SMEs  and local communities by contributing in considerable water and energy savings from improved irrigation efficiency and development of strong cross-border links between agricultural stakeholders, public administration authorities and academic-research institutions in the field of irrigation management. 

πηγη:.irrigation-management.eu

Μετασυλλεκτικές ασθένειες εσπεριδοειδών

October 13, 2015, 2:18 pm

≫ Next: Ταραξάκο ( Dandelion mother tincture )

≪ Previous: Ανάπτυξη εργαλείων αποτελεσματικής διαχείρισης άρδευσης για αγροτικές καλλιέργειες και αστικά τοπία, το έργο IRMA

$

0

0

Συμ.Μαρνασίδης-Γεωπόνος(MSc), ΔΑΟΚ Πέλλας & Κων/νος Καζαντζής-Τ. Γεωπόνος, ΙΦΔ Νάουσας

Φαινόμενα εμφάνισης αλλοιώσεων ή σήψεων στους καρπούς των εσπεριδοειδών δεν είναι ασυνήθιστο φαινόμενο, κατά τη διάρκεια της συντήρησης. Η θερμοκρασία αποθήκευσης εξαρτάται από το είδος του καρπού, την ποικιλία και την επιθυμητή διάρκεια αποθήκευσης και κυμαίνεται από 5 έως 15 0C, ανάλογα με το είδος.

Η διατήρηση των καρπών σε περιβάλλον υψηλής υγρασίας, από τη συγκομιδή έως και την κατανάλωση, ενισχύει την επούλωση τυχόν μικροτραυματισμών μειώνοντας έτσι την ευαισθησία στις μετασυλλεκτικές προσβολές από μύκητες. Η ταχεία αποθήκευση των φρούτων σε συνθήκες υψηλής σχετικής υγρασίας (περίπου 90%) και η εφαρμογή προστατευτικής επίστρωσης κεριού, αποτελούν τεχνικές που επιβραδύνουν την αφυδάτωση των καρπών.

Κατά τη συγκομιδή πρέπει να γίνεται και προσεκτικός διαχωρισμός των καρπών που εμφανίζουν συμπτώματα ασθενειών ή ελαττώματα. Τόσο τα μέσα συλλογής, όσο και οι γραμμές και οι χώροι τυποποίησης των εσπεριδοειδών, πρέπει να απολυμαίνονται με ζεστό νερό και κατάλληλα εγκεκριμένες χημικές ουσίες, βάσει ενός προγράμματος καθαρισμού και απολύμανσης. Τα σπόρια των μυκήτων που προκαλούν μετασυλλεκτικές σήψεις, επιβιώνουν προσκολλημένα στα μέσα συλλογής και τυποποίησης και επιμολύνουν τους καρπούς. Τα παλετοκιβώτια δεν πρέπει να εμποδίζουν την κίνηση του αέρα μέσα στους ψυκτικούς θαλάμους.

Ο αποπρασινισμός των εσπεριδοειδών αποτελεί μία πρακτική με την οποία, καρποί που έχουν συγκομισθεί πρώιμα εκτίθενται σε κλειστούς θαλάμους σε μια φυσική ορμόνη των φυτών, το αιθυλένιο. Το αιθυλένιο, διεγείρει την ωρίμανση των καρπών και συντελεί στην δημιουργία κανονικού χρωματισμού. Παράλληλα όμως, αυξάνει τη συχνότητα εμφάνισης και επιταχύνει την εκδήλωση σήψεων που προκαλούνται από μύκητες. Η εφαρμογή κατάλληλα εγκεκριμένων μυκητοκτόνων πριν την έναρξη του αποπρασινισμού, η έκθεση σε αιθυλένιο μέσα σε κλειστούς θαλάμους (συνήθως 5 ppm) σε συνδυασμό με κατάλληλες συνθήκες σχετικής υγρασίας (90-95%) και θερμοκρασίας (28-29oC), η διαρκής μικρής κλίμακας ανανέωση του αέρα του θαλάμου και η διακοπή της διαδικασίας αποπρασινισμού αμέσως μόλις ο φλοιός των καρπών αποκτήσει το επιθυμητό χρώμα, αποτρέπουν σύμφωνα με έρευνες, την δημιουργία επιφανειακών εγκαυμάτων και την ανάπτυξη μυκήτων.

Μετασυλλεκτικά προβλήματα που οφείλονται σε μη-παθολογικά αίτια είναι:

• Η εμφάνιση εγκαυμάτων (scalding), το καφέτιασμα του φλοιού, οι μεταχρωματισμένες βυθισμένες κηλίδες, ηυδαρής κατάρρευση. Όλα μαζί περιγράφονται με τον όρο "chilling injury" (Hordijk J, 2013).

Τα συμπτώματα αυτά εμφανίζονται όταν οι καρποί εκτίθενται σε θερμοκρασίες μεταξύ 10°C και 12°C, και ιδιαίτερα αμέσως μετά την έκθεση των καρπών σε συνθήκες περιβάλλοντος. Σύμφωνα με έρευνες, τα περισσότερα προβλήματα εμφανίζονται σε καρπούς που εξάγονται από τρίτες χώρες και σχετίζονται με προ συλλεκτική έκθεση των καρπών σε χαμηλές θερμοκρασίες για την θανάτωση εντόμων καραντίνας, τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής, την ποικιλία, το στάδιο της συγκομιδής, τις προσυλλεκτικές μεταχειρίσεις και το μέγεθος του καρπού,

• το πάγωμα των καρπών και η επερχόμενη αφυδάτωση τους που συμβαίνει όταν οι καρποί εκτίθενται σεθερμοκρασίες μικρότερες από 1,5 0C, πριν ή μετά τη συγκομιδή,

• η κατάρρευση του φλοιού γύρω από τον ποδίσκο που εμφανίζεται μετά από παραμονή των συγκομισθέντων καρπών σε συνθήκες χαμηλής υγρασίας και υψηλής θερμοκρασίας και σχετίζεται με τη θρεπτική κατάσταση των καρπών,

• η ελαιώδης κηλίδωση η οποία οφείλεται στην απελευθέρωση τοξικών ελαίων από τον ίδιο τον καρπό, λόγω συγκομιδής υπό συνθήκες υψηλής ατμοσφαιρικής και εδαφικής υγρασίας.

Οι συνηθέστερα εμφανιζόμενες μετασυλλεκτικές ασθένειες των εσπεριδοειδών είναι:

1. Η πράσινη σήψη (Penicillium digitatum), γνωστή στα αγγλικά ως green mold (εικόνα). Η ασθένεια προκαλεί τη δημιουργία υδαρών ιστών στους οποίους σταδιακά αναπτύσσεται λευκό μυκήλιο ενώ παράγονται και τα χαρακτηριστικά πράσινου-λαδί χρώματος σπόρια του μύκητα τα οποία καταλαμβάνουν τελικά το μεγαλύτερο μέρος της προσβεβλημένης επιφάνειας.
2. Η κυανή σήψη (Penicillium italicum), γνωστή στα αγγλικά ως blue mold (εικόνα), προκαλεί επίσης μία μαλακή υδαρή κηλίδα που εξελίσσεται όμοια με την πράσινη σήψη αλλά με γαλάζιο αυτή τη φορά χρώμα σπορίων.

     

                                   Πράσινη σήψη                                                          Κυανή σήψη

Άλλες μετασυλλεκτικές ασθένειες είναι:

α. Η μαύρη σήψη (Alternaria alternata) γνωστή στα αγγλικά ως black rot (εικόνα) η οποία προκαλεί εξωτερική και εσωτερική νέκρωση και μαύρισμα του φλοιού και της σάρκας.

β. Η καφέ σήψη των καρπών (Phytophthora citrophthora και P. Parasitica), γνωστή στα αγγλικά ως brown rot (εικόνα) προκαλεί ένα ανοικτό καφέ μεταχρωματισμό στην επιφάνεια του καρπού που μπορεί να προσβάλλει ακόμα και ολόκληρο τον καρπό ο οποίος αποκτά δερματώδη υφή. Σε υγρό περιβάλλον αναπτύσσεται η λευκή καρποφορία του μύκητα.

γ. Ο βοτρύτης (Botrytis cinerea) γνωστός στα αγγλικά και ως gray mold, προκαλεί σήψη με τον προσβεβλημένο ιστό να εμφανίζει ένα απαλό καφέ μεταχρωματισμό.

δ. Η ασθένεια Diplodia Stem-End Rot η οποία προκαλείται από το μύκητα Diplodia natalensis. Σύμφωνα με έρευνες, η κατεργασία των καρπών με αιθυλένιο ευνοεί την ανάπτυξη της ασθένειας και αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης προσβολών στους καρπούς των εσπεριδοειδών.

     

                                   Mαύρη σήψη (Αλτερνάρια)                           Kαφέ σήψη (Φυτόφθορα καρπών)

Για την προληπτική αντιμετώπιση των μετασυλλεκτικών ασθενειών λαμβάνονται μέτρα όπως

• προσεκτική μεταχείριση των καρπών τόσο στη συγκομιδή όσο και στο συσκευαστήριο,
• χρήση εγκεκριμένων μυκητοκτόνων,
• κέρωμα των καρπών για τη συγκράτηση της υγρασίας,
• γρήγορη μεταφορά σε θαλάμους πρόψυξης και ψύξης,
• διασφάλιση κατάλληλων συνθηκών κατά τη συντήρηση,
• τακτική ανανέωση του αέρα κατά τον αποπρασινισμό,
• καθαρή και κατάλληλη τελική συσκευασία.

πηγη:farmacon.gr

Ταραξάκο ( Dandelion mother tincture )

October 15, 2015, 6:56 am

≫ Next: Ανοιχτή επιστολή ενός γυρίνου προς την Περιφερειάρχη Αττικής κα Δούρου

≪ Previous: Μετασυλλεκτικές ασθένειες εσπεριδοειδών

$

0

0



Ταραξάκο ( Dandelion mother tincture )

ΤΑΡΑΞΑΚΟ
Το ταραξάκο, Taraxacum officinale (αγριοράδικο, πικραλίδα, αγριομάρουλο, δόντι του λιονταριού, Αγγλικά: dandelion, Γαλλικά: dent de lion, Γερμανικά: milchstock, Κινέζικα: Pu Gong Ying), ανήκει στην οικογένεια των Σύνθετων (Asteraceae).

Το ταραξάκο είναι μία πολυετής πόα με ισχυρή κύρια ρίζα, η οποία αναπτύσσεται κατακόρυφα μέσα στο έδαφος σε μήκος 15-30cm. Τα φύλλα, που έχουν χρώμα ανοιχτό ή σκούρο πράσινο, είναι μεγάλα περισσότερο ή λιγότερο οδοντωτά, τα οποία διατάσσονται ακτινωτά στη βάση του φυτού, σε σχήμα ροζέτας. Οι μίσχοι είναι κοίλοι, κατακόρυφοι, χωρίς διακλαδώσεις, φτάνουν σε ύψος τα 5-40cm και φέρουν στην κορυφή τους μία μοναδική ταξιανθία ο καθένας με ανθύλια κίτρινου χρώματος. Οι καρποί είναι καφέ και περιέχουν μοναδικό σπέρμα το οποίο φέρει στην εξωτερική επιφάνειά του ένα λευκό, τριχοφόρο πάππο, που επιτρέπει τη μεταφορά του καρπού με τη βοήθεια του αέρα. Είναι κοινό σε όλη την Ευρώπη και φυτρώνει σε ορεινές περιοχές.

Σύμφωνα με το μύθο, το ταραξάκο γεννήθηκε από τη σκόνη του άρματος του ήλιου, για αυτό και τα πέταλά του είναι χρυσοκίτρινα, ανοίγουν με την ανατολή του ήλιου και κλείνουν με τη δύση του. Το όνομα του γένους αποδίδεται στον άραβα Αβικένα και θεωρείται ελληνικής προελεύσεως, από τις λέξεις «τάραξις» πάθηση, διαταραχή και το «άκος», δηλαδή θεραπεία ή φάρμακο και υποδηλώνει τις θεραπευτικές ιδιότητες του φυτού.

Το ταραξάκο τονώνει τις λειτουργίες του ήπατος καταπολεμά τη δυσκοιλιότητα, διεγείρει τις εκκρίσεις της χολής και κρατά τη χοληστερίνη σε χαμηλά επίπεδα. Βοηθά εξαιρετικά το συκώτι σαν τονωτικό και το βοηθά να απομακρύνει τοξίνες κάθε προέλευσης ενώ συντελεί δραστικά και στην καύση των λιπαρών και των σακχάρων. Είναι φυτό με διουρητικές ιδιότητες που όμως δεν δημιουργεί απώλειες καλίου όπως συμβαίνει με τα περισσότερα διουρητικά, καθώς περιέχει άφθονη ποσότητα και τροφοδοτεί τον οργανισμό μας όσο το καταναλώνουμε. Επιπλέον, ρυθμίζει την όρεξη, συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία του ήπατος και έχει καταπραϋντική δράση.

Τα κύρια πικρά συστατικά του φύλλου και της ρίζας είναι οι σεσκιτερπενικές λακτόνες συμπεριλαμβανομένων των γερμακρολιδίων (γλυκοσίδη του ταραξινικού οξέος και γλυκοσίδη του 11,13-διυδροταραξινικού οξέος). Άλλα συστατικά είναι τριτερπένια (κυκλοαρτενόλη και φυτοστερόλες), παρα-υδροξυφαινυλο οξικό οξύ, κουμαρίνες (σκοπολετίνη, αισκουλετίνη), καροτενοειδή (λουτείνη, βιολαξανθίνη), βιταμίνες: Α, Β, C και D, ανόργανα στοιχεία ιδιαίτερα κάλιο, σίδηρο, μαγνήσιο, ασβέστιο.

Το βάμμα του χρησιμοποιείται στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία, για ένα μεγάλο φάσμα προβλημάτων υγείας, καθώς φαίνεται να έχει πραγματικά θαυμαστές ιδιότητες. Μία από τις σημαντικές ωφέλειες που του αποδίδονται, είναι η δυνατότητα που παρουσιάζει στο τομέα της αποτοξίνωσης του οργανισμού. Το βάμμα αυτό χρησιμοποιείται για εντριβές για τόνωση του κυκλοφορικού στα άκρα, όπως ακόμα σε περιπτώσεις ψύξης ή ελαφριάς παράλυσης.

Σημείωση: Η ως άνω παρουσίαση, σε καμμία περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή. Η συμβουλή ειδικού κρίνεται απαραίτητη πριν από τη χρήση του προϊόντος.

πηγη: ellinikabaharika.gr

Ανοιχτή επιστολή ενός γυρίνου προς την Περιφερειάρχη Αττικής κα Δούρου

October 23, 2015, 4:33 am

≫ Next: ΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΑ ΓΝΩΣΗ του τμ. Τεχνολόγων Γεωπόνων

≪ Previous: Ταραξάκο ( Dandelion mother tincture )

$

0

0

Ανοιχτή επιστολή ενός γυρίνου προς την Περιφερειάρχη Αττικής κα Δούρου

Ανοιχτή επιστολή ενός γυρίνου προς την Περιφερειάρχη Αττικής κα Δούρου.
(ή αλλιώς «Γιατί στα μαθηματικά και στα ποτάμια, τα δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό»)
Αξιότιμη κυρία Δούρου,

Φαντάζομαι ότι είναι ίσως η πρώτη φορά που σας απευθύνεται ένας γυρίνος. Θα φροντίσω λοιπόν να κάνω μια καλή αρχή και να εκπροσωπήσω κοσμιότατα και επάξια τους βατράχους, καθώς και τα άλλα ζώα που έχω την τιμή να εκπροσωπώ. Οι δύο αφορμές που με οδήγησαν να σας γράψω αυτήν εδώ την επιστολή, έχουν να κάνουν με τα ρέματα και με τον τρόπο διαχείρισής τους. Αναφέρομαι στην κατάρρευση του τριώροφου κτιρίου στο Καματερό και στην πρόσφατη ανακοίνωσή σας για τα ρέματα.

Είναι βεβαίως γνωστό ότι τις ανοιχτές επιστολές τις διαβάζουν όλοι οι άλλοι εκτός από εκείνοι στους οποίους οι επιστολές αυτές απευθύνονται. Γνωρίζω λοιπόν καλά ότι δεν έχω και πολλές ελπίδες να φτάσουν σε σας οι απόψεις μου. Θεωρώ όμως ότι, ως ταπεινός γυρίνος, δεν είχα και πολλές άλλες επιλογές παρά να γράψω την ανοιχτή αυτή επιστολή.

Αρχικώς να ξεκαθαρίσω ότι χαίρομαι που δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές κατά την κατάρρευση του τριώροφου κτίσματος στο ρέμα της Εσχατιάς, στο Καματερό. Θα ήταν πραγματικά τραγικό αν είχε συμβεί αυτό. Και, βεβαίως, μια τέτοια τραγωδία θα με απέτρεπε από το να σας γράψω ένα τέτοιο γράμμα, σε αυτό το ύφος.

Θύματα θα μπορούσαν να είχαν υπάρξει όχι μόνο μεταξύ των ανθρώπων που σχετίζονται με την κατασκευή και ιδιοκτησία του αυθαίρετου αυτού κτιρίου: θα μπορούσαν να είχαν σκοτωθεί άλλοι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής, καθώς το αυθαίρετο αυτό προκαλούσε σοβαρή στένωση της διατομής του ρέματος (αν παρατηρήσετε τη φωτογραφία από το Google street view την οποία σας επισυνάπτω, η πίσω πλευρά του κτιρίου αυτού βρεχόταν κυριολεκτικά από το νερό του ρέματος).

Φαντάζομαι μάλιστα ότι, σε μια τέτοια απευκταία περίπτωση απώλειας ανθρώπινων ζωών, οι περισσότεροι θα κατηγορούσαν το ρέμα (ή… την κακιά την ώρα) και όχι αυτόν που έχτισε το αυθαίρετο. Ίσως όμως και κάποιοι να κατηγορούσαν την Περιφέρεια, οπότε κι εσείς θα είχατε τρεχάματα τα οποία ευτυχώς τώρα δεν έχετε.

Κι εδώ που τα λέμε όμως, αξιότιμη κυρία περιφερειάρχη μου, νομίζω ότι θα είχαν δίκιο όσοι θα έριχναν ευθύνες στην Περιφέρεια Αττικής. Διότι, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η Περιφέρεια είχε υποστυλώσει το αυθαίρετο αυτό (αδίκως και ματαίως) και κατόπιν είχε προβεί σε ενέργειες για την εκκένωσή του (ως προς αυτό, ευτυχώς!). Αν όντως έγιναν τέτοιες υποστηρικτικές υποστυλώσεις του αυθαιρέτου αυτού, τότε θα πρέπει να απαντηθούν τα εξής απλά και εύλογα ερωτήματα: 1) Η Περιφέρεια Αττικής δεν γνωρίζει ότι δεν νομιμοποιούνται τα αυθαίρετα εντός της κοίτης του ρέματος; 2) Γιατί η Περ. Αττικής χρησιμοποιεί χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων για να σώσει (αντί να κατεδαφίσει) ένα αυθαίρετο;

Εμείς, οι γυρίνοι και οι βάτραχοι, δεν θα θέλαμε να (ακριβο)πληρώσουμε την παρανομία ενός οποιουδήποτε αμφιβίου! Δεν καταλαβαίνω λοιπόν πώς οι άνθρωποι, που τηρούν τους νόμους και σέβονται το εισόδημά τους, θα συμφωνούσαν να πληρώσουν για την παρανομία ενός αυθαιρετούχου.. Ξέρω, βέβαια, θα μου πείτε ότι δεν ήταν δική σας ευθύνη και ότι, από τη στιγμή που το κτίριο αυτό είχε νομιμοποιηθεί από άλλες υπηρεσίες, και αφού είχε πάρει ρεύμα κλπ κλπ, δεν μπορούσατε να κάνετε κάτι άλλο.

Την ξέρω αυτήν τη δικαιολογία, την έχω ξανακούσει. Γενιές και γενιές βατράχων έχουν ζήσει και πεθάνει κρώζοντας δίπλα σε αυθαίρετες κατασκευές στα ρέματά τους. Πολλοί από εμάς τα έχουμε δει να μπαζώνονται και καταπατούνται. Κατόπιν να χάνονται κάτω από τσιμέντο και άσφαλτο και, από όμορφα ρέματα που ήταν, να γίνονται θλιβεροί υπόγειοι αγωγοί των νερών της βροχής.

Ή στην καλύτερη περίπτωση, να εγκιβωτίζονται και να υποβαθμίζονται με συρματοκιβώτια. Και όλα αυτά χωρίς ποτέ να θίγονται οι καταπατητές και αυθαιρετούχοι (ή μάλλον ακριβώς για να μην θιγούν αυτοί). Εγώ βέβαια είμαι ένας απλός γυρίνος και δεν καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να γίνεται ανάπλαση και διευθέτηση ενός ρέματος, χωρίς να γκρεμιστούν οι αυθαιρεσίες και χωρίς να αποκαθίστανται τα μπαζωμένα και χτισμένα τμήματα της κοίτης, που προκαλούν στενώσεις αυξάνοντας τους κινδύνους πλημμυρών και διάβρωσης.

Πώς είναι δυνατόν να βλέπετε το σφάλμα που διαπράττουν όσοι αυθαιρετούν και, αντί να το διορθώνετε, να κάνετε ένα άλλο λάθος, δηλαδή να σχεδιάζετε βάσει των δεδομένων της καταπάτησης, καταστρέφοντας τελικά τα ρέματα; Στα μαθηματικά και στη λογική, δύο λάθη δεν κάνουν ένα σωστό. Το λάθος παραμένει λάθος και θα το βρίσκετε μπροστά σας κάθε φορά που πλημμυρίζουν τα ρέματα. Αυτό το ξέρω ακόμα κι εγώ που είμαι ένας απλός γυρίνος. Αν θέλετε, μπορώ ευχαρίστως να το πω στις αρμόδιες υπηρεσίες σας, ώστε να το πληροφορηθούν και αυτές.

Και έρχομαι τώρα στην ανακοίνωσή σας, σε αυτήν που είπατε ότι «δεν είναι δυνατόν να βάζουμε στην ίδια ζυγαριά τους συμπαθείς και απαραίτητους για ένα οικοσύστημα γυρίνους με την προστασία της ανθρώπινης ζωής». Να σας πω πρώτα απ’ όλα πως κολακεύτηκα με αυτό το… «συμπαθείς γυρίνους» που είπατε. Να’στε καλά, με σκλαβώσατε, είναι η πρώτη φορά που περιφερειάρχης μας αποκαλεί συμπαθείς εμάς τους γυρίνους και βατράχους. Γενικά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μας βρίσκουν συμπαθείς, εκτός από μία περίπτωση μιας ιστορίας με έναν βάτραχο, που κι αυτός τελικά αποδείχθηκε μεταμορφωμένος πρίγκιπας.

Τώρα ως προς το θέμα της… «ζυγαριάς»: κανείς δεν σας ζήτησε να βάλετε στο ίδιο επίπεδο τους γυρίνους και τους ανθρώπους. Κανείς δεν ρώτησε ποιο απ’ τα δύο είναι πιο σημαντικό. Και αφού δεν ετέθη τέτοιο ερώτημα, δεν καταλαβαίνω γιατί εσείς το απαντάτε. Κανένας από τους ανθρώπους που ζητούν την προστασία των ρεμάτων δεν είπε κάτι τέτοιο. Απλώς ζήτησαν οι «καθαρισμοί» των ρεμάτων να γίνονται βάσει συγκεκριμένων, σύγχρονων, περιβαλλοντικών προδιαγραφών.

Διότι ρέματα δεν έχει μόνο η Ελλάδα. Πολλές άλλες χώρες αντιμετωπίζουν το ζήτημα του καθαρισμού και της ανάδειξης των ρεμάτων, με φιλικό προς το περιβάλλον και τους πολίτες τρόπο. Θα μπορούσα να σας αναφέρω πάμπολλες περιπτώσεις και μάλιστα όχι μόνο από την «προηγμένη» Ευρώπη. Από την Άπω Ανατολή μέχρι τη «διπλανή» μας Τουρκία, μπορεί να δει κανείς λαμπρά παραδείγματα διαχείρισης και αποκατάστασης των ρεμάτων μέσα στις πόλεις. Δεν θα το κάνω όμως, δεν το επιτρέπει ο χώρος μια τέτοιας επιστολής. Αντ’ αυτού θα επικαλεστώ την κοινή λογική των ανθρώπων και το περί δικαίου αίσθημά τους, ελπίζοντας πως θα καταλάβουν ότι θύματα των αυθαιρεσιών και των καταπατήσεων στα ρέματα, δεν είναι μόνο οι γυρίνοι. Θύματα είναι και εκείνοι που πληρώνουν για τις αυθαιρεσίες των άλλων ή -ακόμα χειρότερα- εκείνοι που ίσως κινδυνέψουν από αυτές.

Με εκτίμηση,
ένας γυρίνος του ρέματος της Πικροδάφνης
(και για την αντιγραφή 
Μαρτίνος Γκαίτλιχ
βιολόγος-περιβαλλοντολόγος)

πηγη:globalview.gr/

ΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΑ ΓΝΩΣΗ του τμ. Τεχνολόγων Γεωπόνων

October 26, 2015, 3:06 pm

≫ Next: ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

≪ Previous: Ανοιχτή επιστολή ενός γυρίνου προς την Περιφερειάρχη Αττικής κα Δούρου

$

0

0

Σας προσκαλούμε στην του έργου ΝΕΑ ΓΝΩΣΗ του τμ. Τεχνολόγων Γεωπόνων που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, 29 Οκτωβρίου 2015 (ώρα έναρξης 09.00π.μ) στη Βιβλιοθήκη του ΤΕΙ Ηπείρου,Τεχνόπολη Κωστακιών, Άρτα.

Πρόγραμμα:

09:00 –09:30 Προσέλευση - Εγγραφές - Χαιρετισμοί

09:30 -09:50 Ομιλία με θέμα: «Σχεδιασμός και σκοπός του έργου Καταγραφή και αξιολόγηση του γενετικού υλικού των απειλούμενων τοπικών ειδών και ποικιλιών - Μελέτη των χαρακτηριστικών τοπικών δενδρωδών καλλιεργειών για την περιοχή της Ηπείρου». Εισηγητής: Δρ. Γεώργιος Πατακιούτας Αναπληρωτής Καθηγητής Τ.Ε.Ι. Ηπείρου Επιστημονικός Υπεύθυνος του έργου

09:50 -10:10 Ομιλία με θέμα: «Μελέτη των χαρακτηριστικών τοπικών σπόρων κηπευτικών για την περιοχή της Ηπείρου». Εισηγητής: Δρ. Γεώργιος Καρράς Καθηγητής Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, Τμήματος Τεχνολόγων Γεωπόνων

10:10-10:30 Ομιλία με θέμα: «Μελέτη της διαποικιλιακής γενετικής παραλλακτικότητας τοπικών ποικιλιών κηπευτικών από την περιοχή
της Ηπείρου με τη χρήση μοριακών δεικτών». Εισηγήτρια: Δρ. Δήμητρα Δήμου, Γεωπόνος

10:30-10:45 Ομιλία με θέμα: «Ψυχανθή και συμβίωση με αζωτοβακτήρια: Η σημασία τους για την ζωή στη γη και ο ρόλος τους
στη γεωργία». Εισηγήτρια: Δρ. Γεωργία Ντάτση Μεταδιδακτορική Ερευνήτρια, Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής, Εργαστήριο Κηπευτικών Καλλιεργειών

10:45-11:00 Ομιλία με θέμα: «Αξιολόγηση φαινοτυπικής παραλλακτικότητας και παραγωγικότητας εγχώριων πληθυσμών βίγνας Vigna unguiculata». Εισηγητής: Δρ. Δημήτριος Σάββας Καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, τμήμα Επιστήμης Φυτικής Παραγωγής, Εργαστήριο Κηπευτικών Καλλιεργειών

11:00-11:20 Διάλειμμα

11:20-11:40 Ομιλία με θέμα: «Εργαλεία υποβοήθησης αποφάσεων για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή αρδεύσεων: παρουσίαση του IRMA_sys για την πεδιάδα της Άρτας». Εισηγητής: Δρ. Ιωάννης Λ. Τσιρογιάννης, Επίκουρος Καθηγητής Εργαστήριο Γεωργικής & Περιβαλλοντικής Μηχανικής, Τμ. Τεχνολόγων Γεωπόνων, ΤΕΙ Ηπείρου

11:40-12:00 Ομιλία με θέμα: «Η παιδαγωγική αξία των Σχολικών Λαχανόκηπων. Ιστορία, υφιστάμενη κατάσταση & πρόταση για τη
δημιουργία Κεντρικού Σχολικού Λαχανόκηπου στο ΤΕΙ Ηπείρου». Εισηγήτρια: Ανδριανού Αλεξάνδρα – Αικατερίνη, Τεχνολόγος Γεωπόνος
– Αρχιτέκτων Τοπίου, Μεταπτυχιακή Φοιτήτρια στη Μουσειολογία

12:00-12:20 Ομιλία με θέμα: "Aξιολόγηση της χρήσης Ελληνικών Αυτοφυών Ειδών σε μίγματα εδαφοκάλυψης επισκέψιμων αγροκτημάτων ή περιαστικών πάρκων και η συμβολή των βοτανικών εξορμήσεων-ΑΓΡΟΛΙ" Εισηγήτρια: Δρ. Κωνσταντίνα Νικολάου, Βιολόγος, μεταδιδακτορική ερευνήτρια του ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ στο πλαίσιο της πράξης ΑγροΕΤΑΚ.

12:20-12:30 Ερωτήσεις – Συζήτηση

ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

October 28, 2015, 1:56 pm

≫ Next: Αρωματικά φυτά, από το μπαλκόνι στη κουζίνα

≪ Previous: ΗΜΕΡΙΔΑ ΝΕΑ ΓΝΩΣΗ του τμ. Τεχνολόγων Γεωπόνων

$

0

0

ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι (ιδιαίτερα ο δεύτερος, που κυρίως ενδιαφέρει την Ελλάδα) έφεραν μεταβιάς αλλαγή των δεδομένων στην προσωπική και κοινωνική ζωή των ανθρώπων στο μεγαλύτερο μέρος της γης. Οι συνθήκες της ζωής κατά τη διάρκειά τους άλλαξαν δραματικά κι ως προτεραιότητα τέθηκε η επιβίωση των ανθρώπων μες στο γενικότερο καταπεσμό της κοινωνίας και την κατακρήμνιση των αξιών, που οι πόλεμοι έφεραν. Ο άνθρωπος έπρεπε να σταθεί όρθιος, να στήσει άμυνες ενάντια στο θανατικό κύμα του πολέμου, να κρατήσει την ανθρωπιά του και μαζί τη ζωή, για να υπάρξει συνέχειά της. Η αντίδραση στην κατάπτωση, ξεκινούσε από τον ίδιο, που έπρεπε να επαναπροσδιορισθεί με βάση τα νέα δεδομένα.

Ως προς τούτο, οι δημόσιοι/δημοτικοί κήποι (κήποι των πολιτών), από τους οποίους δεν εξαιρούμε τους σχολικούς, έγιναν κήποι του πολέμου, ενώ και νέοι δημιουργήθηκαν για να εξυπηρετήσουν τις ανάγκες της έκτακτης κατάστασης. Αυτοί, είτε ως «war gardens», είτε ως «victory gardens» ή ως «liberty gardens», έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα χρόνια των πολέμων στην προσπάθεια του ανθρώπου ν'αντιδράσει, στη στήριξη της κοινωνίας και του έθνους. Αναπτύχθηκε, έτσι, ένας «στρατός σχολικών κήπων» («school gardens army») με σημαντική προσφορά στα δύσκολα χρόνια των πολέμων. Τι πρόσφεραν; Δημιούργησαν φρόνημα, ύψωσαν το ηθικό, διατήρησαν ψηλά τις ποιότητες και τις αξίες του ανθρώπου, συνέτειναν στη διαμόρφωση στενών ανθρώπινων σχέσεων, παρείχαν προϊόντα κι αγαθά, πολύτιμα για την κοινωνία, το στρατό, τη χώρα. Γενικώς, ήταν οι κήποι της προσφοράς. από κάθε έννοια...

Ο σχολικός κήπος του πολέμου ήταν μια προσπάθεια που προέκυψε από την ανάγκη του πολέμου και ικανοποίησε το προκύπτον λόγω του γεγονότος τούτου ζήτημα της παροχής προϊόντων της γης. Δεν πρέπει όμως να τον θεωρήσουμε ως δημιούργημα του πολέμου. Δεν ήταν το ίδιο με το δημόσιο/δημοτικό κήπο, που φτιάχτηκε λόγω της έκτακτης κατάστασης, ώστε με τη σύμπραξη και τη συλλογική προσπάθεια των πολιτών ν'αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της διατροφής που δημιούργησε ο πόλεμος. Ο σχολικός κήπος ήταν μια προσπάθεια που προϋπήρχε, κι είχε ενταχθεί στην εκπαίδευση αποτελώντας σημαντικό κομμάτι της παιδευτικής διαδικασίας του μαθητή. Όμως, κατά τον πόλεμο (τον πρώτο και το δεύτερο), υπήρξε συνειδητοποιημένη στάση του μαθητή στο γεγονός αυτό, που συνδυάστηκε με την αποστολή του σχολικού κήπου υπό τις προκύπτουσες συνθήκες, με την παροχή εργασίας για την εξυπηρέτηση ενός ανώτερου σκοπού. Ο μαθητής στρατεύτηκε κι έπραξε για την πατρίδα. Για το λόγο αυτό, στις δύσκολες τούτες στιγμές, υπήρξε ώθηση στην ανάπτυξη του σχολικού κήπου. παρά το γεγονός ότι ο πόλεμος γκρέμιζε και ισοπέδωνε!... Ο μαθητής υπηρετούσε την πατρίδα του έχοντας ρόλο που δεν του ανατέθηκε, αλλά τον ανέλαβε ως χρέος. Τούτο ήταν απόρροια (και) της παιδείας που απέκτησε κατά την παίδευσή του στο σχολείο εργασίας. Ο σχολικός κήπος προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, στις δύσκολες καταστάσεις που διαμορφώθηκαν λόγω του πολέμου, ανταποκρινόμενος στον εντέλει πρακτικό σκοπό του: στην παραγωγή αγροτικών προϊόντων, για την ικανοποίηση των αναγκών της κοινωνίας.

Είναι αν το σκεφτείς, σημαντικό τούτο: να κρατάς το ύψος σου και να φτιάχνεις άμυνες, όταν όλα γύρω σου καταρρέουν... Κι αυτό να το κάμει το παιδί, ο μαθητής, δίνοντας το παράδειγμα στην κοινωνία, χαράσσοντας δρόμους...

Οι κήποι του πολέμου εντάσσονται στο πλαίσιο των ενεργειών αντίδρασης της κοινωνίας σ'ένα γεγονός ή σε μια κατάσταση που τη θίγει, ώστε συνεργατικά κι όχι συγκρουσιακά, ν'αντιμετωπιστεί/ελαφρυνθεί ή ακόμα και να θεραπευτεί, το πρόβλημα. Σε τούτο της το στόχο, η κοινωνία βρήκε τη στήριξη ή και την προτροπή κυβερνήσεων, οι οποίες έδωσαν βήμα στο λαό για ν'αντιμετωπίσει το πρόβλημά του, δρώντας συλλογικά. όπως εξάλλου αρμόζει από τη φύση της στην κοινωνία... Κάτι τέτοιο ιστορικά παρατηρείται για πρώτη φορά στα τέλη του 19ου αιώνα σε αμερικανικές (το 1893) και ευρωπαϊκές (το 1896) πόλεις, όχι βεβαίως σε συνθήκες πολέμου, όταν ο πληθυσμός μαστιζόταν από την ανεργία και τη φτώχεια. Συγκεκριμένα, δόθηκε γη από το κράτος και τους δήμους σε ανέργους και φτωχές οικογένειες, για να την καλλιεργήσουν και να παράγουν γεωργικά προϊόντα δημιουργώντας τους «εργατικούς κήπους». Στόχος ήταν οι άνθρωποι να καλύψουν τις ανάγκες τους σε τρόφιμα, αλλά και να κοινωνικοποιηθούν, ώστε με τη συμμετοχή στο κοινό πρόβλημα να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Οι δεσμοί με τη γη και οι δεσμοί των ανθρώπων στην κοινότητα, αποτελούσαν το εχέγγυο της επιτυχίας. Έτσι, εξασφαλίζονταν η αυτάρκεια σε τρόφιμα, αλλά ικανοποιούνταν και η ψυχαγωγία και η κοινωνική συναναστροφή των ανθρώπων της κοινότητας. Βασικό ρόλο στην όλη προσπάθεια έπαιζε η οικογένεια, καθώς αυτή αποτελούσε τον πυρήνα του εγχειρήματος, χωρίς όμως να τίθεται υπεράνω της κοινωνίας (της κοινότητας), αφού, αποστολή της είχε να εξυπηρετηθεί το σύνολο κι όχι μέρος του. άλλως, η κατάσταση δε θα διέφερε από την πρότερη που έθιγε, με τον γαιοκτήμονα ή τον βιομήχανο να επωφελούνται από την εργασία της κοινωνίας!...

Κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους, τη θέση των εργατικών κήπων παίρνουν οι κήποι του πολέμου. Η διαφοροποίησή τους σε σχέση με τους προηγούμενους έγκειται στο γεγονός ότι με αυτούς το κράτος αποσκοπούσε στην παραγωγή τροφίμων· δηλαδή, το κράτος, λόγω της εμπόλεμης κατάστασης, βρήκε τη συγκεκριμένη λύση ως ενδεδειγμένη για να καλύψει μέρος των αναγκών του σε τρόφιμα. Οι πολίτες εν προκειμένω εκκινούνται από το αίσθημα του πατριωτισμού -κι όχι της κοινωνικής αδικίας και της ικανοποίησης βασικών αναγκών επιβίωσης, όπως συνέβαινε στους εργατικούς κήπους-, ώστε να βοηθήσουν το έθνος ν'αντεπεξέλθει στις δύσκολες στιγμές του. Υπολογίζεται ότι οι κήποι του πολέμου που δημιουργήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο παρήγαγαν περίπου το 40% των τροφίμων που καταναλώνονταν (Wang, 2006), ενώ στις ΗΠΑ το 1918 καλλιεργούνταν περίπου 5 εκατ. κήποι, δίνοντας 264.000 τόνους φρέσκων λαχανικών (Kearney, 2009). Μέρος αυτών των κήπων αποτελούσαν οι σχολικοί, οι οποίοι αναπτύχθηκαν μέσω προγραμμάτων που είχαν τον ίδιο σκοπό με αυτόν των κήπων του πολέμου. Οι σχολικοί κήποι γνωρίζουν μεγάλη ανάπτυξη κατά τις δύο εμπόλεμες περιόδους (του πρώτου και του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου), λόγω της έγερσης που υπήρχε για προσφορά στην πατρίδα.

Ας δούμε πώς παρουσίασε την ανάγκη ύπαρξης σχολικών κήπων το ομοσπονδιακό γραφείο της εκπαίδευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, κατά την εκστρατεία δημιουργίας τους που οργάνωσε, για την αντιμετώπιση των αναγκών διατροφής στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο: «Κάθε αγόρι και κορίτσι θα πρέπει να είναι ένας παραγωγός. Η παραγωγή είναι η βασική αρχή στην εκπαίδευση. Η ανάπτυξη των φυτών και των ζώων, πρέπει επίσης να γίνει αναπόσπαστο μέρος του σχολικού προγράμματος. Τέτοια είναι η βοήθεια του σχολικού κήπου στον πόλεμο» (report of Federal Bureau of Education for creation of United States School Garden Army/USSGA during World War I). Τότε δημιουργήθηκαν στις ΗΠΑ αρκετές χιλιάδες νέοι σχολικοί κήποι, κατ'απαίτηση του παραπάνω προγράμματος, και οι αμερικανικοί σχολικοί κήποι παρήγαγαν γεωργικά προϊόντα «αξίας 250 εκατ. δολλαρίων (αναφορά στο έτος 1919), που φθάνουν στον καταναλωτή σε άριστες συνθήκες, χωρίς κόστος για μεταφορά ή άλλο χειρισμό, και χωρίς εκμετάλλευσή τους από τις αγορές» (από government bulletin published in 1919, USSGA Director J. H. Francis).

Στην Ελλάδα, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, που μας ενδιαφέρει περισσότερο, αφού μας έθιξε σκληρά, βρήκε τους νέους της Ε.Ο.Ν., που διατηρούσαν τη συνοχή και τη δύναμή τους μέχρι και το θάνατο του ηγέτη τους, του Ιωάννη Μεταξά, στους αγρούς, να καλλιεργούν τη γη και να παράγουν γεωργικά προϊόντα, για να καλύψουν την πολύ μικρή λόγω του πολέμου αγροτική παραγωγή (δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι, η νεολαία της χώρας εκπροσωπούνταν τότε επίσημα από την Ε.Ο.Ν.) Διαβάζουμε στο περιοδικό «Νεολαία», που ήταν το επίσημο όργανο της μεταξικής νεολαίας, τα εξής, που δείχνουν το φρόνημα που επικρατούσε: «Εγέμισαν τα χωράφια και οι κήποι από νέους γεωργούς. Επήραν άλλοι στα χέρια τις αξίνες, άλλοι τα φτυάρια, τα δικέλια και άλλοι έζεψαν τα βόδια ή τα άλογα στο αλέτρι. Παιδιά από δέκα χρονών και επάνω έγιναν άξαφνα γεωργοί. Ο πόλεμος τούς πήρε τα μεγαλύτερα αδέλφια, τους γονείς, τους θείους, και η πατρίς που εκάλεσε την στρατευμένην Ελλάδα εις τα βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας, υπεχρέωσε τους πιο μικρούς να εργασθούν εις τα χωράφια. Αυτός ο στρατός της Ελληνικής Νεολαίας, που αναπληρώνει τους μεγάλους εις την γεωργική δουλειά, είναι από τα συγκινητικώτερα πράγματα που αναφέρει η ιστορία της Ελλάδος» (περιοδικό «Νεολαία», 14-12-1940).

Φαίνεται, από το χαρακτηριστικό παραπάνω απόσπασμα, πως η μεταξική νεολαία, αν και στρατευμένη στην εργασία, δεν είχε το πνεύμα τής συνειδητοποιημένης εργασίας, η οποία αποκτιόνταν με τη διαπαιδαγώγηση που παρείχε το σχολείο εργασίας, οπού ο μαθητής καλλιεργούσε μαζί με τη γη και το πνεύμα του, το χαρακτήρα του, την ψυχή του, και διαμορφωνόταν σε ολοκληρωμένο πολίτη. Διαπιστώνεται ότι η ενέργεια που παρήγαγε το ανθρώπινο σώμα ήταν παράγωγο υποχρέωσης -ή εντολής, αν θέλετε-, κι όχι συνειδητοποιημένης πράξης - ή ευθύνης. Και τούτο προέκυπτε από τη στράτευση που υπήρχε στο σκοπό, κι όχι από τη συνείδηση γι'αυτόν. Έτσι, η πράξη της ανάγκης δεν αποτελούσε μέρος μιας διαδικασίας κοινωνικής αποστολής, η οποία απέρρεε από την παίδευση του παιδιού στο σχολείο εργασίας. Η προσπάθεια του Έλληνα κατά τον πόλεμο και την Κατοχή δεν είχε το χαρακτήρα συλλογικής δράσης. ήταν προσπάθεια του καθενός, προκύπτουσα από την ανάγκη για επιβίωσή του.

Κάθε παιδί είχε αναλάβει να καλλιεργήσει το χωράφι του πατέρα του, προσανατολισμένο στην ικανοποίηση των οικογενειακών αναγκών. Δεν υπήρχε ο δημόσιος ή ο δημοτικός κήπος, οπού θα καλλιεργούσαν οι πολίτες για την κοινωνία. Δεν υπήρχε ο σχολικός κήπος που θα έδινε προϊόντα στην κοινωνία. Δεν υπήρχε ο ιδιωτικός ακόμη, που θα παρείχε προϊόντα και θα εξασφάλιζε την αυτάρκεια της κοινωνίας (κι όχι της οικογένειας μόνον). Υπήρχε το παρατημένο (λόγω του πολέμου) οικογενειακό κτήμα, που τώρα καλλιεργούνταν από το παιδί της οικογένειας, το οποίο δεν πήγε στον πόλεμο κι έπρεπε να φροντίσει για την επιβίωση της οικογένειας που έμεινε πίσω. Ο θεσμός της οικογένειας υπερίσχυε αυτού της κοινωνίας -αποτελούσε εξάλλου βασικό πυρήνα της ιδεολογίας του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου-, πολλές φορές σε βάρος της(!), παρά το γεγονός ότι η μεταξική ιδεολογία θεωρούσε την οικογένεια ως βάση της κοινωνίας. Η νεφελώδης προσέγγιση αυτών των ζητημάτων κατά τη μεταξική περίοδο, μέσα από ασαφή ιδεολογικά μοτίβα περί «Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού», και η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας κατά την περίοδο αυτήν, μόνον κακό τελικά έκαμαν, κι αυτό φάνηκε όταν η «νεολαία» δοκιμάστηκε στα δύσκολα και δεν τα κατάφερε, τη στιγμή που η κοινωνία έσβηνε χωρίς στηρίγματα. Γι'αυτό και με το θάνατο του Μεταξά, το οικοδόμημα της στρατευμένης ΕΟΝ κατέρρευσε, μην έχοντας λόγο ύπαρξης μετά το θάνατο του ηγέτη της(!) - δεν επιβίωσε έστω ως κίνημα προσφοράς ή και αντίστασης στον καταχτητή, παρά το γεγονός, όπως υποστηρίζεται, ότι την «έσβησε» η εγκάθετη κυβέρνηση Τσολάκογλου. Τούτο συνέβη γιατί δεν είχε θεμέλια. υπήρχε ο φόβος του καθήκοντος κι όχι η συνείδηση γι'αυτό.

Η μη ύπαρξη συλλογικού πνεύματος στην αντιμετώπιση των επιπτώσεων του πολέμου, οφείλεται στο γεγονός ότι δεν αναπτύχθηκε η κατάλληλη παιδεία και η πολιτική ως προς αυτό -εξ ου και η απουσία του ελληνικού σχολικού κήπου από την προσφορά στην κοινωνία-, παρά το γεγονός ότι η στρατευμένη και οργανωμένη νεολαία της ΕΟΝ θα μπορούσε κάλλιστα ν'αναλάβει αυτό το ρόλο. Η ανθρωπιστική κρίση που δημιουργήθηκε λόγω της πείνας στην Κατοχή, οφείλεται και στο γεγονός ότι δεν είχε προετοιμαστεί η κοινωνία γι'αυτό μέσω κατάλληλου μηχανισμού, τον οποίον φυσικά όφειλε να είχε διαμορφώσει η πολιτεία (το μεταξικό κράτος). Αφημένη στην τύχη της η κοινωνία κατέρρευσε, γιατί ο καθείς στράφηκε στη σωτηρία του χρησιμοποιώντας τα εργαλεία που είχε στη διάθεσή του για να το πετύχει. Επακόλουθο τούτων ήταν η δυστυχία να χτυπήσει περισσότερο, και καθοριστικά πολλές φορές, κείνους που δεν είχαν τα μέσα για να σταθούν, που δεν είχαν τα προς το ζην. Και τούτα, εν προκειμένω, αποκτιόνταν με την καλλιέργεια της γης. Έτσι, οι αστοί (κατά βάσιν της Αθήνας) υπέφεραν περσότερο από τους ανθρώπους της επαρχίας, πεθαίνοντας στους δρόμους από την πείνα, διότι δεν είχαν γη να καλλιεργήσουν, και δεν ήξεραν εντέλει πώς να το πράξουν, όντας απασχολούμενοι σε μη γεωργικά επαγγέλματα κατά τον προπολεμικό βίο τους. Τα προϊόντα της επαρχίας δεν έφταναν στη μεγάλη πόλη, γιατί καταναλώνονταν σε τοπικό επίπεδο. Αυτός ήταν ένας επιπρόσθετος λόγος της λιμοκτονίας των αστών. Οι άνθρωποι των χωριών συνέχιζαν να σπέρνουν το χωράφι τους και να συντηρούν τα ζωντανά τους, έχοντας τα στοιχειώδη έστω, για να επιβιώσουν. Οι άνθρωποι της πόλης όμως; Πέθαιναν...

Λέγει, σε σχέση με την παραπάνω αντιμετώπιση της κατάστασης κατά την Κατοχή από τους Έλληνες, ο Δημήτριος Γληνός σε παράνομο φύλλο του ΕΑΜ τον Ιούλη του 1942: "Μέσα στη σκληρότητα κι απάνθρωπη σκλαβιά, την πείνα, την αρρώστια και την εξαθλίωση, όπου έριξαν τον ελληνικό λαό οι βάρβαροι καραχτητές του, υπάρχει κ'ένας ακόμα εχθρός ίσως ο πιο επικίνδυνος απ'όλους. Ο εχθρός αυτός είναι κείνος, που καλλιεργεί τη μοιρολατρία και τη ψυχική νάρκωση, όπου έχουνε συμφέρο να μας ρίξουν οι καραχτητές και οι κάθε λογής σύμμαχοί τους, φανεροί και κρυφοί..."

Ο γεωπόνος του Υπουργείου Γεωργίας Νικόλαος Βοσυνιώτης, προσπαθώντας ως ειδικός να συνεισφέρει, για την καλλιέργεια της γης κατά τον πόλεμο, εκδίδει το 1941 έναν οδηγό καλλιέργειας του κήπου του σπιτιού, που τον ονομάζει «Ο λαχανόκηπος του σπιτιού» (ένας παρόμοιος πιο συνοπτικός οδηγός είχε εκδοθεί και το 1909 με τον τίτλο «Ο λαχανόκηπος» του Συλλόγου προς Διάδοσιν Ωφέλιμων Βιβλίων, που αποσκοπούσε στο να καθοδηγήσει στη δημιουργία λαχανόκηπων στους κήπους και τις αυλές των Ελλήνων, για να επιτευχθεί αυτάρκεια σε κηπευτικά στη χώρα). Με τον οδηγό αυτόν, ο Βοσυνιώτης αποβλέπει στο να πληροφορήσει για την καλλιέργεια της γης, ώστε να μπορέσει ο αναξιοπαθής Έλληνας να καλλιεργήσει κάθε σπιθαμή πολύτιμης του οίκου του γης, για ν'ανακουφισθεί από την πείνα. Εντύπωση πάντως προκαλεί η επισήμανσή του για τη διάθεση του περισσεύματος των παραγόμενων προϊόντων στην ελεύθερη αγορά, κάτι που δηλοί αγνόηση του πνεύματος της συλλογικής δράσης για την αντιμετώπιση των δεινών. Οι τραγικοί άνθρωποι δεν είχαν χρήματα για ν'αγοράσουν προϊόντα, γι'αυτό και κατέφευγαν στην προμήθεια αυτών με ανταλλαγή τους με πολύτιμα προσωπικά τους είδη. Ο μαυραγοριτισμός και η μαύρη αγορά ανθούσαν, και η εκμετάλλευση του αδυνάτου (του μη έχοντος τρόφιμα!) ήταν γεγονός. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν τίθονταν λόγος για ορθώς λειτουργούσα ελεύθερη αγορά!...

Διαβάζουμε σχετικά: «... Ένεκα λοιπόν των ανωμάλων περιστάσεων, ας διερχόμεθα, πρέπει οι διαθέτοντες μικράν έκτασιν γης πέριξ του σπιτιού των να μην την αφίσουν ανεκμετάλλευτον, παρά να καλλιεργήσωσι ταύτην διά λαχανικών, και ούτω, αφ'ενός μεν οι ίδιοι θα κατορθώσωσι να έχωσι τα αναγκαιούντα λαχανικά της οικογενείας των, αφ'ετέρου δε να διευκολύνουσι και τους μη διαθέτοντες χώρον διά καλλιέργειαν, όπως ευρίσκωσιν ευκολώτερον τα λαχανικά αυτών, εκ της ελευθέρας αγοράς. Οι διαθέτοντες κήπον καλλωπιστικόν ετησίων ανθέων, ας τον μεταβάλωσιν εις την περίστασιν ταύτην εις λαχανόκηπον. (...) Λαχανόκηπος του σπιτιού είναι ένα κομμάτι γης εις το οποίον γίνεται η καλλιέργεια των λαχανικών, που χρησιμεύουν διά τας ανάγκας μιας οικογένειας. Υπολογίζεται ότι απαιτείται έκτασις ενός στρέμματος διά μίαν οικογένειαν 5-6 ατόμων, δι'όλα τα λαχανικά του έτους» (Βοσυνιώτη Ν., «Ο λαχανόκηπος του σπιτιού», έκδοση Διον. Πετσάλη, Αθήνα 1941, σελ. 3 & 5).

του  Αντώνιου  Καπετάνιου
Δασολόγου, Περιβαλλοντολόγου

(απόσπασμα από το δοκίμιό μου "Ο σχολικός κήπος", δημοσιευμένο στο ηλεκτρονικό περιοδικό www.greekarchitects.gr, 25 Μαρτίου 2013).

---

Αρωματικά φυτά, από το μπαλκόνι στη κουζίνα

November 1, 2015, 10:27 am

≫ Next: ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ

≪ Previous: ΚΗΠΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

$

0

0

   

  Μανώλης Καπάνταης

   Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος

  τ. Δ/ντης Πράσινου

                        

Αρωματικά φυτά, από το μπαλκόνι στη κουζίνα

Στην Ελλάδα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός αρωματικών φυτώνπου είναι έρποντα, ποώδη, θα­μνώδη έως και δενδρώδη. Η παρουσία των οποίων και η ανάπτυξη τους ευνοείται από τις κλιματικές συνθήκες που επι­κρατούν στη χώρα μας.

Αρωματικά ονομάζει ο λαός μας τα φυτά που αποδίδουν άρωμα.

Τα αρωματικά φυτά έχουν πολλές και διαφορετικές παραδοσιακές χρήσεις στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου από την αρχαιότητα. Αρχικά χρησιμο­ποιήθηκαν ως αρτύματα, αφεψίματα και για θεραπευτικούς λόγουςκαι  ως καλλωπιστικά και ανθοκομικά. Επίσης «ζωντανά» η αποξηρα­μένα ως ανθοδετικές συνθέσεις με ωραία μυρωδιά.Όμορφα λουλούδιαέχουν η Κάππαρη, η Λουΐζα, το Δίκταμο, η Λεβάντα και το Δεντρολίβανο.

Αξίζει, λοιπόν, να φτιάξετε μια γωνιά με αρωματικά φυτά στο μπαλκόνι σας η  στο κήπο. Ας δούμε ορισμένα από αυτά :

Ρίγανη, Δυόσμος, Θυμάρι κατάλληλο για βραχόκηπους αλλά και μικρές ζαρντινιέρες σε μπαλκόνι, Λουΐζα, Μαϊντανός, Άνηθος,  Βασιλικός που δεν λείπει από κανένα μπαλκόνι,  Λεβάντα κ.λ.π.

Τα περισσότερα είδη αρωματικών φυτών αναπτύσσονται καλύτερα σε σημεία με αρκετό ήλιο, προστατευμένα από τους ανέμους και τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Τα αρωματικά φυτά, πολλά από αυτά είναι πολυετή, κατάλληλα για μπαλκόνι και δεν προσβάλλονται εύκολα από ασθένειες ή έντομα.  

Τα αρωματικά φυτά πολλαπλασιάζονται με σπόρο από το ίδιο το φυτό, ενώ άλλα πολλαπλασιάζονται με σπόρο, διαίρεση του φυτού ή με μοσχεύματα.

Στα οργανωμένα φυτώρια θα βρείτε μια μεγάλη ποικιλία  φυτών, διαφόρων μεγεθών αλλά και σπόρους από τα περισ­σότερα είδη, γλάστρες και φυτοχώματα.

Αρωματικά φυτά στο μπαλκόνι

Ένα σημαντικό πλεονέκτημα που έχουν είναι ότι μπορούν εύκολα να καλλιεργηθούν σε γλάστρες στο μπαλκόνι μας και δε χρειάζονται μεγάλη φροντίδα. Μπορούν να καλλιεργηθούν ακόμη και σε μπαλκόνια που δεν τα βλέπει πολύ ο ήλιος  η και στο μικρό περβάζι του παραθύρου της κουζίνας.

Για να τα καλλιεργήσετε στο μπαλκόνι θα χρειαστείτε μερικές γλάστρες η  ζαρντινιέρες (κατά προτίμηση πλαστικές ), φυτόχωμα που είναι εμπλουτισμένο με οργανικά υλικά όπως το κομπόστ η τύρφη,  για να γεμίσετε τις γλάστρες, πιατάκια κάτω από τις γλάστρες για να συλλέγουν το νερό .

Για τα θαμνώδη φυτά, όπως είναι η δάφνη του Απόλλωνος, η Λουΐζα και το δεντρολίβανο, θα χρειαστείτε πιθανόν και βαθύτερες γλάστρες, ανάλογες με το μέγεθός τους.

 Στον κήποσας πάλι, αφού διαλέξετε το σημείο που θα τα φυτέψετε, καθαρίστε το χώμα από πέτρες, ρίζες, ξερά φύλλα και προσθέστε οργανική ουσία και άμμο η πιστοποιημένα φυτοχώματα εμπορίου για καλύτερη στράγγιση. 

Σχεδιάστε τον κήπο με τα αρωματικά . Δημιουργήστε ομάδες με είδη που έχουν τις ίδιες ανάγκες σε νερό και ήλιο. Μην ξεχνάτε να καθαρίζετε, να σκαλίζετε και να ξεβοτανίζετε τακτικά.

Πότισμα 

Συχνό πότισμα (2-3 φορές την εβδομάδα ή και περισσότερο όταν κάνει πολλή ζέστη):

Βασιλικό, Μέντα, Μαϊντανός, Σέλινο, Άνηθος, Δυόσμος, Μαντζουράνα.

Αραιό πότισμα (1-2 φορές την εβδομάδα):

Δεντρολίβανο, Λεβάντα, Κάππαρη, Φασκόμηλο, Δάφνη, Θυμάρι, Ρίγανη, Θρούμπι, Δίκταμο.

Πότε θα τα μαζέψετε

Τα φύλλα των αρωματικών μπορείτε να τα κόβετε όλο το χρόνο, αλλά είναι καλύτερα να αποφεύγετε την εποχή της ανθοφορίας, γιατί τότε χάνουν μέρος των ιδιοτήτων τους. ΄Ένας τρόπος για να εμποδίζετε την ανθοφορία είναι να κορφολογείτε τους βλαστούς με τα μπουμπούκια μόλις εμφανίζονται.

Θα συνεχίσουμε αναλυτικά για τη χρήση μερικών  αρωματικών φυτών στη μαγειρική

ΤοΔεντρολίβανο

 Tο Δεντρολίβανο είναι ένα άλλο έντονα αρωματικό βότανο και χρησιμοποιείται συχνά στη μαγειρική .Αυτός ο υπέροχος θάμνος έχει γλυκιά και ισχυρή τόσο η γεύση όσο και το άρωμα. Χρησιμοποιείται για να προσθέσετε ενδιαφέρον στο ξύδι και στο μαρινάρισμα και κάνει το τέλειο φυσικό  κεμπάπ, νοστιμεύει το χοιρινό, τα λουκάνικα και ψητά λαχανικά. Όταν το βάλουμε στη σχάρα με τα κάρβουνα, παράγεται η πιο υπέροχη αρωματικά γήινη μυρωδιά. Στη ζαχαροπλαστική το χρησιμοποιούν κυρίως στα γλυκά του κουταλιού.

Αλλά και το θυμάρι έχει πολλές διαφορετικές ποικιλίες. Έχει μια πολύ χαρακτηριστική γεύση και μυρωδιά και είναι ένα κρίσιμο συστατικό στη μαγειρική. Συνδυάζεται ιδιαίτερα καλά με το σκόρδο και το λεμόνι κατά την προετοιμασία του κοτόπουλου και κάνει μια φανταστική μαρινάδα ή γέμιση. Το θυμάριείναι επίσης νόστιμα όταν μαγειρεύονται με κουνέλι, πουλερικά και το χοιρινό κρέας. Χρησιμοποιείται παραδοσιακά στην οικιακή παρασκευή των ελιών .

Μήπως η Δάφνη δεν είναι απαραίτητη για πολλά μαγειρευτά Τα αποξηραμένα φύλλα της   είναι χρήσιμα σε συνταγές   που το φαγητό σιγοβράζει, όπως στις σούπες και στα βραστά, όπου η γεύση της έχει την ευκαιρία να διεισδύσει και διευκολύνει ιδιαίτερα καλά σε συνταγές που περιέχουν τομάτες, φασόλια, καλαμπόκι και πατάτες. 

Ο φρέσκος ​​άνηθος  είναι διαθέσιμος για μερικούς μήνες  το χρόνο. Αποξηραμένα φύλλα άνηθου τα χρησιμοποιούμε όταν τα φρέσκα δεν υπάρχουν λόγω εποχής.Ο φρέσκος ή αποξηραμένος, άνηθος έχει  ιδιαίτερη συγγένεια με τις ντομάτες και τα αγγούρια.Είναι ένα εξαιρετικό αρωματικό σε ζεστές και κρύες και σε πίτες με σπανάκι.

Το σκόρδοείναι γνωστό αρωματικό  και  αγαπήθηκε από καλούς μάγειρες σε πολλούς πολιτισμούς.Το σκόρδο είναι  αγαπητό εξίσου για τις θεραπευτικές του ιδιότητες και γαστρονομικές του ιδιότητες.

Η χρήση της Ρίγανηςείναι γνωστή σε δημοφιλή ιταλικά πιάτα  πίτσας και σάλτσες μακαρονάδας.Χρησιμοποιείταιφρέσκια και  είναι ιδιαίτερα ωραία σε πράσινες σαλάτες με ντομάτα.Σε ξηρή μορφή, είναι ένα ευρέως διαθέσιμη.

Τα αρωματικά φυτά, λοιπόν  προσθέτουν γεύση και χρώμα στην καθημερινή μας μαγειρική. Τα βότανα που χρησιμοποιούμε στην παρασκευή τροφίμων προέρχονται από διάφορα μέρη των φυτών, όπως προαναφέραμε από τα φύλλα, από τη ρίζα ή το φλοιό ,το λουλούδι ή τους σπόρους. Μπορείτε συχνά  να πείτε πως ένα πιάτο σας προήλθε  από το άρωμα και τη γεύση που δημιουργείται από την χρήση των αρωματικών φυτών της Ελλάδας.

Ωστόσο, η χρήση τους στη κουζίνα είναι λεπτή και ήπια και τα αρωματικά φυτά κάνουν το φαγητό τόσο ξεχωριστό.

Παρακάτω θα ανακαλύψουμε ποια από τα αρωματικά φυτά που χρησιμοποιούνται πιο συχνά στην μαγειρική και τα οποία δεν πρέπει να λείπουν από την Ελληνική κουζίνα .

Κρόκος

Το σαφράν έχει ένα γλυκό άρωμα και όμορφο κίτρινο χρώμα και είναι πραγματικά η ουσία της Μεσογείου. Ο Κρόκος είναι ένα πολύ ακριβό αρωματικό και αυτό οφείλεται στη δύσκολη καλλιέργειά του. Περίπου 150 λουλούδια  απαιτούνται για να κάνουν ένα γραμμάριο ίνες αποξηραμένων σαφράν .

Μαϊντανός

ΟΜαϊντανός είναι απαραίτητο να  προστεθεί σε κάθε  πιάτο εκτός από τα γλυκά . Είναι φρέσκος, λαμπερός και καθαρός, τόσο στη γεύση όσο και στο χρώμα. Χρησιμοποιείται για να προσθέσετε χρώμα στη γέμιση, στις σούπες για γαρνίρισμα, πηγαίνει σε σαλάτες, σάλτσες και φωτίζει σάλτσες, κρέατα και πιάτα με ψάρι.

Βασιλικός 

Ο Βασιλικόςθεωρείται ότι είναι το βότανο της Μεσογείου, αν και δεν χρησιμοποιείται ευρέως σε παραδοσιακά  πιάτα. Είναι ένα από τα βότανα που είναι γνωστά και που έχει μια σημαντική θέση στο μύθο, που εκτείνεται διαχρονικά σε πολλές εποχές και πολιτισμούς.Η ζεστή, γλυκιά και ελαφρώς πικάντικη γεύση του τον καθιστούν ιδανικό συνοδευτικό για πιάτα με ντομάτα και φυσικά είναι το βασικό συστατικό για τη σάλτσα πέστο μαζί με άλλα αγαπημένα, όπως το σκόρδο, το κουκουνάρι και το ελαιόλαδο .

Οι μικρές γλάστρες με τα αρωματικά φυτά, στο μικρό σας χώρο στα περβάζια του παραθύρου σας, εφόσον δεν διαθέτετε μπαλκόνι είναι ο μικρός αρωματικός σας κήπος που θα σας βοηθήσει να δημιουργήσετε την αρωματική  σας κουζίνα.

Οι φωτογραφίες των φυτών είναι από τη WIKIPEDIA

ανάλογα αρθρα: Πότε να φυτέψω μυρωδικά και βότανα;

χρήση βοτάνων στην παραδοσιακή θεραπευτική

ΧΡΗΣΗ ΒΟΤΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ

Φυτά που παρέχουν φυτοπροστασία

Το βοτανικό μας μπαλκόνι, κήπος. και τα 8 βότανα ! .

Ελληνικά βότανα, μοναδικά φάρμακα

Πως να συντηρήσουμε τα βότανά μας

Η ιστορία των βοτάνων και Τα βότανα της Μεσογείου

Μεγάλες αποδράσεις από δενδρολίβανο και θυμάρι...

ΡΙΓΑΝΗ

KΡΗΤΙΚΗ ΡΙΓΑΝΗ

χρήση βοτάνων στην παραδοσιακή θεραπευτική

Η καλλιέργεια της ρίγανης

Φυτά για κάθε μπαλκόνι

Αρωματικά φυτά για γλάστρα.

ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ

November 5, 2015, 8:38 am

≫ Next: Πράσινα μπαλκόνια στο γκρίζο της πόλης

≪ Previous: Αρωματικά φυτά, από το μπαλκόνι στη κουζίνα

$

0

0

Στα 1754 η Αρχιδούκισσα (Αυτοκράτειρα) της Αυστρίας, Μαρία Θηρεσία, ίδρυσε ένα Φαρμακευτικό Κήπο σε στυλ μπαρόκ, για την Ιατρική Σχολή της Βιέννης.
Ο συγκεκριμένος κήπος αποτέλεσε τη βάση για τον Βοτανικό κήπο της Βιέννης, που βρίσκεται ακόμη και σήμερα στην ίδια θέση στην τρίτη περιφέρεια της πόλης, δίπλα στο Ινστιτούτο Βοτανικής. Μετά από αρκετές αλλαγές ο Βοτανικός Κήπος που καλύπτει επιφάνεια 8.000 στρέμματα, παρουσιάζει μία σύνθεση μεταξύ ενός χωροταξικού κήπου του 19ου αιώνα και μίας συστηματικής και γεωγραφικής ανά φυτό διάταξης και έκθεσης.
Διάφορες μικρές περιοχές του κήπου εκθέτουν συγκεκριμένα είδη, όπως χρήσιμα φυτά, σαρκώδη φυτά, αλπική βλάστηση, είδη λαχανικών της Αυστρίας κ.λπ.

Τα γυάλινα θερμοκήπια που καλύπτουν έκταση περίπου 1500 τμ., χτίσθηκαν αρχικά στο χρονικό διάστημα από το 1890 έως το 1893, ανακαινίσθηκαν και ξαναχτίσθηκαν μετά την καταστροφή τους κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Μόνο ένα από αυτά είναι ανοιχτό στο κοινό ενώ τα υπόλοιπα χρησιμοποιούνται μόνο για επιστημονικούς και ερευνητικούς σκοπούς.

Ο σκοπός του Βοτανικού κήπου της Βιέννης είναι κυρίως εκπαιδευτικός με έμφαση στην πανεπιστημιακή έρευνα και διδασκαλία, την εκπαίδευση κηπουρών για τις επιστημονικές συλλογές και τη συνεργασία με άλλα εκπαιδευτικά και ερευνητικά ινστιτούτα, αλλά και ερευνητικός με την προσπάθεια καλλιέργειας και διατήρησης των υπό εξαφάνιση ειδών, με μεγαλύτερη έμφαση στα είδη που απειλούνται στην Αυστρία, και τέλος με την ανταλλαγή σπόρων και φυτών με άλλα ινστιτούτα. Στον Βοτανικό κήπο καλλιεργούνται περισσότερα από 9.000 γένη. Οι συλλογές στα θερμοκήπια περιλαμβάνουν δασώδη τροπικά φυτά, και κυρίως τις οικογένειες όπως οι Annonaceae, Rubiaceae, Gesneriaceae, Bromeliaceae or Orchidaceae.



Ο Βοτανικός Κήπος είναι επίσης ενεργός και στην ενημέρωση του κοινού για τα βοτανικά θέματα και την έρευνα, καθώς πραγματοποιούνται σε τακτική βάση ξεναγήσεις, διαλέξεις και εκθέσεις σε διάφορους τομείς που περιλαμβάνουν τη διατήρηση της φύσης, τους φυσικούς πόρους, τη βλάστηση απομακρυσμένων περιοχών.



Οι συλλογές των φυτών που φιλοξενούνται στον κήπο είναι πολύτιμες για την έρευνα διατήρησης και αναφέρονται αντιπροσωπευτικά ως εξής: Bromeliaceae (64 γένη, 3.500 είδη), Rutaceae (150 γένη, 1.600 είδη), Gesneriaceae (130 γένη, 2.500 είδη), Orchidaceae (περ. 25.000 είδη), Rubiaceae (περ. 650 γένη, περ. 11.000 είδη), Liliaceae s.l. (288 γένη, 4.950 είδη), Stemona (Stemonaceae), Pannonian: 160 είδη.



Στον κήπο μπορεί κάποιος να δει τις παρακάτω συλλογές:

• 
  
• Συλλογή των woody plants: παρουσιάζονται περισσότερα από 1500 φυτά που ανήκουν σε περίπου 600 είδη, ανάμεσα σε αυτά είναι περίπου 900 δέντρα που περιλαμβάνουν το ζωντανό ιστορικό μνημείο Jacquin-Plane Tree στο Rennweg.
• 
  
• Την Αυστριακή Χλωρίδα με κυρίαρχο είδος την ομάδα Pannonian (Pannonian Group), που αποτελεί ομάδα φυτών που έχουν επιζήσει αποσπασματικά στην Αυστρία.
• Τη συλλογή Κωνοφόρων (Conifers), περίπου 100 είδη από την Ευρώπη, Ασία και Βόρεια Αμερική, που φυτεύτηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα.
• Το άλσος των Bamboo (Phyllostachys viridiglaucescens), που καλύπτει μία περιοχή 900 τμ. και παρουσιάζεται συνεχόμενα από το 1893 Λιμνούλες και λεκάνες νερού, που χρονολογούνται από την ίδρυση του κήπου με ενδιαφέροντα είδη τα λουλούδια του Λωτού (Lotos flower)
• Συλλογές ιατρικών, φαρμακευτικών, χρήσιμων και δηλητηριωδών φυτών Ομάδες συστηματικά ταξινομημένες (ανάλογα με τη συγγένειά τους), με δικοτυλήδονα, μονοκοτυλήδονα φυτά, είδη από το ίδιο γένος που εκτίθενται το ένα δίπλα στο άλλο, συγγενή γένη εκτεθειμένα γειτονικά.
• Συλλογές του Hibernation house και των Καναρίων Νήσων, που περιλαμβάνου περίπου 150 είδη υποτροπικά και μεσογειακά που εκτίθενται κυρίως το καλοκαίρι
• Συλλογές Λουλουδιών και Φρούτων (βιολογικών, μορφολογικών και γενετικών ομάδων
• Έκθεση Αλπικών φυτών Ομάδες Κάκτων και Σαρκωδών Φυτών (cactii & succulents)
• Τροπικό Οίκημα
• Βικτωριανή λίμνη
• Γυάλινα θερμοκήπια (κλειστά για το κοινό)
• Ινστιτούτο Βοτανικής

πηγη://gardenmagazine.gr/

Πράσινα μπαλκόνια στο γκρίζο της πόλης

November 6, 2015, 10:25 pm

≫ Next: Οι θέσεις του ELCA σχετικά με την 21η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα στο Παρίσι

≪ Previous: ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΒΙΕΝΝΗΣ

$

0

0

     

 Μανώλης Καπάνταης

      Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος

       τ. Δ/ντης Πράσινου

                        

                                  

Πράσινα μπαλκόνια στο γκρίζο της πόλης

Η ποιότητα ζωής στη πόλη σήμερα είναι δυσμενής για το πολίτη, με τη ψυχολογία που τον διακατέχει πεσμένη και με βασικό καταλύτη εξελίξεων το γκρίζο οικονομικό τοπίο της χώρας.

Στις σύγχρονες πόλεις, μέσα στις πολυκατοικίες η διαβίωση στο διαμέρισμα είναι αναπόφευκτα μέρος της σύγχρονης ζωής του. Το διαμέρισμα μπορεί να βρίσκεται στην καρδιά μιας πολύβουης πόλης όπως η Αθήνα ή σε κάποιο προάστιο της, με λιγότερο θόρυβο και ένταση. Τα μπαλκόνια των διαμερισμάτων συχνά είναι αχρησιμοποίητα. Ακόμη χειρότερα, όταν αυτά καταλήγουν πολλές φορές σε χώρους αποθήκευσης για ντουλάπες, ποδήλατα και είναι γεμάτα με σκουπίδια αντί του αρχιτεκτονικού προορισμού, το μπαλκόνι να χρησιμοποιείται ως ένας υπαίθριος χώρος διαβίωσης. Αποτέλεσμα με τον τρόπο αυτό, οι χρήσεις που έχουμε επιλέξει να οδηγούν στη μείωση της αισθητικής και λειτουργικής αξίας του κτιρίου.

Ένα μπαλκόνι λοιπόν είναι η συνέχεια και το υπαίθριο μέρος του διαμερίσματος.
Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι το μπαλκόνι στην Ελλάδα σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες δεν είναι απλό σημείο αρχιτεκτονικής στο κτίριο. Είναι η συνέχεια και το υπαίθριο μέρος του διαμερίσματος. Το δε διαμέρισμα χάνει την αξία του εάν δεν έχει μεγάλο μπαλκόνι. Όλοι έχουμε ακούσει τη φράση «κοίτα τι μπαλκονάρα έχει αυτό το διαμέρισμα;»

Η συμπεριφορά μας και η σωστή αντιμετώπιση του χώρου αυτού μπορεί να αλλάξει την αισθητική μας και τη ψυχολογία μας, που τόσο ανάγκη έχουμε σήμερα.

Πως;

Δημιουργώντας πράσινα μπαλκόνια στο γκρίζο χρώμα της πόλης.

Σε κάθε περίπτωση, σε όποια θέση κι αν βρίσκεται, υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κάνετε το μπαλκόνι σας πράσινο και ένα μέρος για να μπορείτε να ξεκουραστείτε και να απολαύσετε χρώματα και μυρωδιές σαν να βρίσκεστε έξω στην ύπαιθρο στο φυσικό περιβάλλον.

Δεν έχει σημασία το μέρος της Αθήνας όπου ζείτε, μπορείτε να δημιουργήσετε ένα υπαίθριο κήπο. Σαν κάτοικος της πόλης, μπορείτε να μετατρέψετε το μπαλκόνι σας σε κάτι περισσότερο από μπάρμπεκιου ή μέρος για αποθήκευση του ποδήλατου. Μπορείτε να δημιουργήσετε ένα χαλαρωτικό υπαίθριο καταφύγιο από επιλογή των γλαστρών με όμορφα φυτά.

Πρέπει να καταλάβουμε ότι με την βοήθεια των ειδικών μπορούμε να μετατρέψουμε ένα βαρετό μπαλκόνι διαμερίσματος σε ένα όμορφο πράσινο χώρο. Με λίγο δημιουργικό σχεδιασμό το μπαλκόνι μπορεί να μετατραπεί σε όμορφο εξωτερικό παράδεισο.

  

Σήμερα, ζούμε σε διαμερίσματα όπου δεν υπάρχει αρκετός χώρος για κηπουρική. Παρόλα αυτά πρέπει να δημιουργήσουμε σ'αυτούς τους περιορισμένους χώρους πράσινο και με τη φροντίδα των φυτών, θα έχουμε την αίσθηση σαν να κάνουμε κηπουρικές εργασίες σε ένα τεράστιο χώρο, σε ένα μεγάλο κήπο όπου βοηθούμε ώστε τα φυτά να έχουν ωραία λουλούδια, να αναπτύσσονται κανονικά, αφού έχουν τις κατάλληλες συνθήκες σε αέρα , νερό και ζωτικό χώρο για ανάπτυξη.

Η αίσθηση που έχουν κάποιοι ότι η τοποθέτηση φυτών μειώνει το χώρο μέσα στο διαμέρισμα, είναι λοιπόν ένας βασικός λόγος για να υλοποιούμε την ιδέα της δημιουργίας κήπου στο μπαλκόνι. Να σημειώσουμε εδώ ότι πολλοί κάτοικοι της πόλης που ζουν σε διαμερίσματα, έχουν μεγάλη κλίση προς την κηπουρική και η δημιουργία πρασίνου στο μπαλκόνι, μπορεί να τους προτρέψει για ενασχόληση όταν έχουν ελεύθερο χρόνο με κηπουρικές εργασίες. Έτσι απλά μπορούμε ένα μικρό χώρο να τον μετατρέψουμε σε μίνι κήπο. Η κατασκευή λοιπόν αυτού του μικρού πράσινου χώρου αλλά με πολλές ιδιαιτερότητες , απαιτεί τις συμβουλές ειδικών οι οποίοι θα υλοποιήσουν τις ανάγκες μας και τις επιθυμίες μας.

Ο χώρος του μπαλκονιού χωρίς τις συμβουλές των ειδικών μπορεί να μετατραπεί σε χώρο συγκέντρωσης ακατάλληλων στοιχείων και ο κόπος και τα χρήματα μας να πάνε χαμένα.

Θυμηθείτε ότι πρόκειται να δημιουργήσετε στον υπαίθριο χώρο του σπιτιού σας, στο μικρό ή μεγάλο μπαλκόνι σας σε ένα μικρό κήπο. Η επιλογή των φυτών το σχήμα και το μέγεθος των γλαστρών που θα φυτευτούν , τα φυτοχώματα ,τα σημεία που θα τοποθετηθούν στο μπαλκόνι θα προκύψουν από την εσωτερική αναζήτηση του ιδιοκτήτη , με τη γνώση των ειδικών θα δώσουν αισθητική και αρμονία με τα είδη των φυτών που θα ταιριάζουν στο μπαλκόνι μας. Οι ειδικοί θα ικανοποιήσουν και το αίτημα που έχουν πολλοί κάτοικοι της πόλης που θέλουν να εγκαταστήσουν πράσινο στο μπαλκόνι, να ζητούν τα φυτά να μην έχουν πολλές απαιτήσεις και να διατηρούνται εύκολα.

Το αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας είναι το πράσινο μπαλκόνι εύκολα και γρήγορα να μετατραπεί σε μια πολύ φιλόξενη γωνιά, η οποία θα επεκτείνει το ζωτικό χώρο του διαμερίσματος. Επίσης, θα δημιουργηθεί ένα μέρος για να ξεφύγουμε και να απολαύσουμε το χρόνο μας μακριά από την εργασία και την καθημερινή πίεση.

Οφέλη από τον κήπο στο μπαλκόνι 

Τα ευεργετήματα υγείας και αισθητικής που προκύπτουν σ'αυτούς που διαβιούν στο εσωτερικό των διαμερισμάτων, από τη δημιουργία κήπων στα μπαλκόνια. Συγκεκριμένα :

- μείωση του θορύβουπου εισέρχεται στο διαμέρισμα από τα πορτοπαράθυρα 

- βελτίωση της θέαςαπό τα πορτοπαράθυρα 

- συγκράτηση της σκόνης από το φύλλωμα των φυτά και δεν εισέρχεται στο διαμέρισμα 

- τα φυτά με την εξατμισοδιαπνοή ψύχουν τον αέραμπροστά από το διαμέρισμα 

- τα αρωματικά φυτάπου καλλιεργούνται σε μπαλκόνια προσθέτουν γεύση στη διατροφή.

 Αρχές σχεδιασμού για ένα πράσινο, όμορφο και λειτουργικό μπαλκόνι.

Πώς να μετατρέψουμε ένα βαρετό μπαλκόνι διαμερίσματος σε ένα όμορφο πράσινο χώρο;

Απλά με τις συμβουλές σχεδιασμού πρασίνου στο μπαλκόνι από ένα ειδικό.

Εδώ αναφέρονται οι ουσιαστικές συμβουλές για να είναι τα μπαλκόνια μας εύχρηστα και ελκυστικά:

Ο σχεδιασμός του χώρου πρασίνου ξεκινάει με τη δημιουργία διαγράμματος που είναι αποτυπωμένο σε κλίμακα το μπαλκόνι μας. Συμπεριλαμβάνουμε τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά του μπαλκονιού όπως παράθυρα, πόρτες, κάγκελα και τοίχους. Χρησιμοποιούμε αυτό το αρχικό διάγραμμα για να πάρουμε μια αίσθηση του μεγέθους του ελεύθερου χώρου που έχουμε για τα φυτά, τα φυτοδοχεία και κάθε μορφής έπιπλα η διακοσμητικά. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί ώστε να αφήσουμε αρκετό χώρο για τους ανθρώπους που μετακινούνται και για να απολαύσουν το χώρο.

- Για τα μπαλκόνια που έχουν μεγάλο μήκος και μικρό πλάτος εξομαλύνουμε τις γωνίες με τη τοποθέτηση ομάδων πολλαπλών ισοϋψών δέντρων, θάμνων και πολυετών φυτών.

- Επαναλαμβάνουμε τη τοποθέτηση ενός φυτού, ή ομάδα φυτών, σε όλη την περιοχή του δημιουργούμενου κήπου στο μπαλκόνι.

- Χαρακτηριστικό γνώρισμα της επιλογής των φυτών είναι το χρώμα του άνθους ιδίως οι τόνοι τους , το σχήμα και το μέγεθος του φύλλου κλπ.

- Δημιουργία σημείων με τη χρήση φυτών με φωτεινά χρώματα και ενδιαφέροντα σχήματα και υφές. 

- Να εξεταστεί η θέα μέσα από το σπίτι σας όταν τοποθετείτε τα φυτά έξω στο μπαλκόνι. 

- Η επιλογή για τα δέντρα και τους θάμνους γίνεται με στόχο να έχουν ανθοφορία την άνοιξη, πράσινο το καλοκαίρι, αλλαγή στο χρώμα των φύλλων το φθινόπωρο και ενδιαφέρουσα παρουσίαση του γυμνού φλοιού το χειμώνα. 

- Εξετάζονται οι συνθήκες που επικρατούν στο μπαλκόνι: άνεμοι, το βάρος των φυτοδοχείων, παροχή νερού και αποχέτευση. 

- Σε περιοχές που έχουμε ψυχρά κλίματα και οι καιρικές συνθήκες είναι δυσμενείς , δημιουργούμε μόνωση με τη τοποθέτηση μιας στρώσης από αφρό πολυουρεθάνης πάχους περίπου 2 εκατοστών στα τοιχώματα των φυτοδοχείων για να προστατεύει τις ρίζες των φυτών.

Δεδομένου ότι εργαζόμαστε για να δημιουργήσουμε κήπο σε περιορισμένο χώρο, η επιλογή των φυτών πρέπει να ανταποκρίνεται στον αρχικό σχεδιασμό για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα.

Όταν συγκεντρώσουμε στο χώρο του μπαλκονιού τα φυτά, το εδαφικό υπόστρωμα δηλαδή επιλέγουμε φυτόχωμα σύμφωνα με τις απαιτήσεις των φυτών , τα φυτοδοχεία, το λίπασμα, τα υλικά στερέωσης των φυτών τότε είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε το φύτεμα στις γλάστρες . Πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι κάθε γλάστρα και κάθε φυτό που τοποθετούμε έχει τις δικές του ιδιαίτερες απαιτήσεις.

Αφού οργανώσουμε τον κήπο στο μπαλκόνι , οι βασικές αρχές που αφορούν τη καλλιέργεια των φυτών είναι λίγο πολύ η ίδια με την καλλιέργεια τους σε ένα παραδοσιακό κήπο. Το μόνο που πραγματικά χρειάζεται να προσέξουμε είναι ο ήλιος, το έδαφος και το νερό. Ωστόσο, η άρδευση των φυτών στο μπαλκόνι μπορεί να χρειαστεί κάποια ειδική τεχνική κατασκευή. Χρειάζεται να προμηθευτούμε για την άρδευση των φυτών ένα προγραμματιστή, λάστιχο, σταλλάκτες κ.λ.π. Για την άρδευση είναι αναγκαία η δημιουργία ενός αξιόπιστου συστήματος με αποτελεσματική αποστράγγιση (αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό αν το μπαλκόνι σας είναι προστατευμένο από τη βροχή).

Μετά το τέλος της κατασκευής του κήπου έχουμε τη διαχείριση του πρασίνου στο μπαλκόνι, εργασία απλή που χρειάζεται γνώση και μεράκι και αν δε τη γνωρίζουμε μπορούμε να απευθυνόμαστε στους ειδικούς.

Με αυτές τις αρχές είναι εύκολο να μετατρέψουμε κάθε μπαλκόνι σε μια όμορφη, χαλαρωτική εξωτερική γωνιά. Απλά θυμηθείτε να ελέγξετε τους κανόνες και τους κανονισμούς διαχείρισης της πολυκατοικίας.

Συμπληρωματικά στοιχεία για καλύτερη οργάνωση και λειτουργία του μπαλκονιού 

Κάντε το απλό - Περιορίστε στο ελάχιστο τον αριθμό των επίπλων του εξωτερικού χώρου από καρέκλες, τραπέζια και έπιπλα στο μπαλκόνι σας. Εάν έχετε μερικές φορές επισκέπτες περισσότερους απ'ότι είναι οι καρέκλες σας , να διατηρείτε δύο η περισσότερες κλειστές καρέκλες και να αποθηκεύονται αλλού για να δίνεται η αίσθηση της ευρυχωρίας για το μπαλκόνι σας. 

Ασφάλεια - Ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα κατά το σχεδιασμό του χώρου στο μπαλκόνι είναι η ασφάλεια για τους χρήστες, ιδιαίτερα για τα παιδιά και τα ζώα. Η διασφάλιση επιτυγχάνεται στο μπαλκόνι με τη τοποθέτηση κιγκλιδώματος με ορισμένο άνοιγμα ανάμεσα στα σίδερα.

Δημιουργήστε το δικό σας χώρο - Για τα μπαλκόνια που αισθάνονται οι χρήστες ότι εκτίθενται, υπάρχουν τρόποι προστασίας της ιδιωτικής ζωής στο πλαίσιο του σχεδιασμού δημιουργίας κήπου στο μπαλκόνι σας. Ο έλεγχος επιτυγχάνεται με τη τοποθέτηση υψηλών φυτών σε κάθε άκρο του μπαλκονιού σας ή άλλος τρόπος είναι να χρησιμοποιήσετε καλαμωτές για να μπλοκάρουν το χώρο σας μακριά από τα μάτια των γειτόνων σας.

Barbeque - Φυσικά το μπαλκόνι δεν θα ήταν πλήρης εάν δεν υπήρχε ένα μπάρμπεκιου για την υπαίθρια διασκέδαση τα βράδια τις καυτές μέρες του καλοκαιριού . Πριν αγοράσετε BBQ, βεβαιωθείτε ότι έχετε μετρήσει το χώρο σας και μπορεί να τοποθετηθεί.

Θυμηθείτε στο σχεδιασμό όλες τις εποχές - Κατά τον σχεδιασμό του μπαλκονιού στο σπίτι ,πρέπει να έχουμε κατά νου τις τέσσερις εποχές (και μερικές φορές τις ημερήσιες διαφοροποιήσεις ) . Η προστασία από τον ήλιο και τη βροχή γίνεται με τη τοποθέτηση τέντας από πανί ή από ομπρέλα μεγάλης επιφάνειας για να πετυχαίνουμε σκιά. Πρέπει να θωρακίσουμε το μπάρμπεκιου και τα έπιπλα του εξωτερικού χώρου από τα νερά της βροχής για να τα διατηρήσουμε για μεγάλο διάστημα.

Μαζί με τα πανέμορφα φυτά και τα λουλούδια, μπορείτε να φέρετε ακόμη και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα τα οποία θα προσθέσετε στο μίνι κήπο σας.

Αυτά τα στοιχεία είναι διακοσμητικά δοχεία που κρέμονται η γλάστρες η μικρά δοχεία με νερό για να μπορούν να έρχονται να πίνουν νερό τα πουλιά στο μικρό μας κήπο και με το κελάιδισμα τους να μας προκαλούν ευχαρίστηση.

Με το μικρό κήπο στο μπαλκόνι, δημιουργείτε στην πραγματικότητα ένα υπαίθριο μέρος, τοποθεσία που θα σας παρέχει εσωτερική ισορροπία όσο κανένα άλλο μέρος του σπιτιού σας για τις διερευνήσεις η τις αναζητήσεις σας.

Επιπλέον, μπορείτε να τοποθετήσετε χαμηλό φωτισμό στα φυτά ούτως ώστε αυτά τα σύνολα να έχουν καλύτερη παρουσίαση.

Η ιδέα της δημιουργίας μεγάλου κήπου, η ψευδαίσθηση ότι βρισκόμαστε σε μεγάλο χώρο είναι το κίνητρο να προτρέψει όλους εκείνους τους ανθρώπους που ζουν στη πόλη, στο διαμέρισμα και έχουν έλλειψη χώρου, για να δημιουργήσουν το πράσινο στο μπαλκόνι τους. Η υλοποίηση της επιθυμίας μας απαιτεί τη χρησιμοποίηση της φαντασίας μας για να εκτελέσουμε αυτό το έργο. Αυτή η τάση δημιουργίας πρασίνου στους μικρούς χώρους της πόλης θα είναι αποτελεσματική εφόσον υπάρχει σχεδιασμός και καθοδήγηση από τους ειδικούς.

Ο κήπος στο μπαλκόνι είναι μια κηλίδα πρασίνου στο γκρίζο της πόλης, ίσως είναι η αρχή και η αιτία για να μας αλλάξει και τη κακή ψυχολογία μας και να δημιουργήσει βελτίωση στις συνθήκες διαβίωσης στη πόλη. Στο Παρίσι σε μια χρονιά αγοράσθηκαν 8 εκατομμύρια γλάστρες για να τοποθετηθούν στα μπαλκόνια.

Φωτογραφίες : Σταυρούλα Κατσoγιάννη

Γεωπόνος - Αρχιτέκτων τοπίου

Οι θέσεις του ELCA σχετικά με την 21η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα στο Παρίσι

November 19, 2015, 8:01 am

≫ Next: Η μεταφύτευση φυτών

≪ Previous: Πράσινα μπαλκόνια στο γκρίζο της πόλης

$

0

0

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

17/11/2015

Οι θέσεις του ELCAσχετικά με την 21^ηΔιάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα στο Παρίσι:

Οι Πόλεις και οι Δήμοι παίζουν κεντρικό ρόλο στην Προστασία του Κλίματος.

 Για τη μετάφραση: Αλέξης Πετίδης

Στα τέλη Νοεμβρίου αυτής της χρονιάς, ο κόσμος θα στρέψει την προσοχή του στο Παρίσι, στην 21^ηΔιάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα. Οι εκπρόσωποι των κρατών-μελών θα προσπαθήσουν να καταρτίσουν μία νέα συμφωνία για την προστασία του κλίματος, η οποία προβλέπεται να αντικαταστήσει το Πρωτόκολλο του Κιότο για την Προστασία του Κλίματος το 2020. Ως στόχος έχει οριστεί ο περιορισμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη σε ένα μέγιστο δύο βαθμών πάνω από τη μέση θερμοκρασία της προβιομηχανικής εποχής. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του συνεδρίου, ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος Κατασκευαστών Πρασίνου (ELCA) έχει απευθυνθεί έγγραφα στους υπουργούς περιβάλλοντος των κρατών-μελών της Ε.Ε. ζητώντας τους αντίστοιχα υποστήριξη και άσκηση επιρροής.

Ο ELCAεπικροτεί ρητά τους στόχους που θέτει η διάσκεψη για το κλίμα, προσδοκώντας την επίτευξη μιας μακρόπνοης συμφωνίας που θα πετύχει βελτιωμένους στόχους στην προστασία του κλίματος. Σύμφωνα με το ρητό «Σκέψου παγκόσμια, σχεδίασε περιφερειακά, δράσε τοπικά» ο πρόεδρος του ELCA, EmmanuelMony, τόνισε στο γράμμα του την ανάγκη να δούμε τον παγκόσμιο ρόλο των πόλεων και των δήμων στην προστασία του κλίματος και να αναγνωρίσουμε τις τοπικές προσπάθειες. Συγκεκριμένα γράφει: «Ελπίζουμε πραγματικά στην επιτυχία των διαπραγματεύσεων και στη συμφωνία των κρατών σε δεσμευτικές κατευθυντήριες γραμμές που θα εγγυώνται τη βιώσιμη προστασία του κλίματος. Ωστόσο, επιμένουμε επίσης στο να γίνουν αντικείμενα συζήτησης τα ακόλουθα θέματα: οι πράσινες υποδομές των δήμων με πάρκα και πράσινους ανοικτούς χώρους, η δενδροφύτευση κατά μήκος μικρών ή μεγάλων δρόμων, όπως επίσης και το «πρασίνισμα» των στεγών και των προσόψεων, ως μέτρα άμεσης αποτελεσματικότητας για τη βελτίωση του τοπικού κλίματος και, κατά συνέπεια, της υγείας των ανθρώπων, επί τόπου.»

Όπως είναι γνωστό, οι πόλεις αποτελούν μόνο το 2% της χερσαίας επιφάνειας του πλανήτη, ωστόσο παντού στον κόσμο οι άνθρωποι συνεχίζουν να μετακινούνται προς τις κορεσμένες αστικές περιοχές. Ήδη σήμερα τα τρία τέταρτα του πληθυσμού της Ευρώπης ζουν σε πόλεις με αυξητική τάση. Σύμφωνα με παγκόσμιες προβλέψεις μέχρι το 2050 σχεδόν το 70% των τότε εννέα δισεκατομμυρίων ανθρώπων θα ζουν σε πόλεις. Υπό τις παρούσες συνθήκες, αυτό θα έχει καταστροφικές συνέπειες στο αστικό κλίμα και αναδεικνύει την εξέχουσα σημασία της προστασίας του κλίματος στις πόλεις και ταυτόχρονα τη σημασία των πράσινων υποδομών.

Ο αέρας στις πόλεις μας «πάσχει» από υψηλή περιεκτικότητα σε CO2 και αιωρούμενα σωματίδια λόγω των εκπομπών από την κυκλοφορία των οχημάτων, των εκπομπών από τα συστήματα θέρμανσης και των βιομηχανικών εκπομπών. Επιπρόσθετα, υπάρχουν υψηλότερες μέσες θερμοκρασίες σε σχέση με τις γύρω περιοχές, καθώς και άλλα ακραία κλιματικά φαινόμενα που εμφανίζονται μόνο στις πόλεις. Οι τεχνικές βελτιώσεις αποτελούν ένα σημαντικό μέρος της προσπάθειας αλλαγής προς το καλύτερο του αστικού κλίματος και του προβλήματος των αιωρούμενων σωματιδίων. Επιπλέον, το αστικό πράσινο ως πράσινη υποδομή παίζει καθοριστικό ρόλο, βελτιώνοντας το αστικό κλίμα στα ακόλουθα σημεία:

- Παραγωγή οξυγόνου και εξάτμιση, αύξηση της υγρασίας του αέρα,
- Παραγωγή φρέσκου ​​και κρύου αέρα για την ψύξη των γειτονικών κτιρίων και ανοιχτών χώρων,
- Απορρόφηση της θερμικής ακτινοβολίας μεγάλου μήκους κύματος,
- Μείωση των ριπών ανέμου και αυξημένη προστασία από τον άνεμο για ένα πιο ευχάριστο μικροκλίμα,
- Μερική ή ολική σκίαση κάτω από τα δέντρα για ένα καλύτερο περιβάλλον φωτός,
- «Πρασίνισμα» των κτιρίων για βελτιωμένο κλίμα στο οικιστικό περιβάλλον.

Επιστημονικές μελέτες αλλά και η πρακτική εμπειρία δείχνουν ότι οι πράσινες υποδομές ως αναπόσπαστο μέρος του αστικού σχεδιασμού και της αστικής ανάπτυξης, συμβάλλουν ουσιαστικά στην ελαχιστοποίηση των κινδύνων που σχετίζονται με το κλίμα. Αυτό επιτυγχάνεται κυρίως με:

- Την εξισορροπιστική λειτουργία που έχει το πράσινο φύλλωμα στη θερμοκρασία, τη μείωση των ακραίων θερμοκρασιών που επιφέρει η σκίαση,
- την απορρόφηση και το φιλτράρισμα των ατμοσφαιρικών ρύπων και των αιωρούμενων σωματιδίων,
- τη συγκράτηση του νερού κατά τις περιόδους μέγιστης βροχόπτωσης λόγω της «αποσφράγισης» των περιοχών, της τοπικής διήθησης του νερού στο έδαφος και της διατήρησης μέρους του στις επιφάνειες των φύλλων,
- τη συγκράτηση των νερών της βροχής που οφείλεται στο «πρασίνισμα» των στεγών και των προσόψεων,
- τη μεγάλης έκτασης εξάτμιση που συνεισφέρει στη μείωση του θερμικού φορτίου των αστικών περιοχών κατοικίας.

Στο πλαίσιο αυτό καθώς και υπό το φως των νέων ευρημάτων, ο ELCA μαζί με τους 23 εθνικούς συνδέσμους-μέλη του, με τις έξι Πρωτοβουλίες Πράσινων Πόλεων αυτών, καθώς επίσης και με τους αντίστοιχους οργανισμούς σε Ιαπωνία, ΗΠΑ και Καναδά, απευθύνουν έκκληση σε όλους τους συμμετέχοντες στην  επικείμενη διάσκεψη για το κλίμα να αποδώσουν το κατάλληλο σημαίνοντα ρόλο στην πράσινη υποδομή στις ανακοινώσεις και τις συμφωνίες.

Όπως γράφει ο κ. Mony: «Οι τεχνικές λύσεις δεν θα λύσουν το ευρύ φάσμα των προβλημάτων που σχετίζονται με το κλίμα στις πόλεις. Ωστόσο, γνωρίζοντας τη σημασία και τις πολλαπλές θετικές επιπτώσεις των πράσινων υποδομών, είναι αναγκαίο να τους δοθεί η πρέπουσα σημασία, όπως αυτή έχει ήδη δηλωθεί και δημοσιευθεί στο σημείωμα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, "Πράσινες Υποδομές – Βελτιώνοντας το Φυσικό Κεφάλαιο της Ευρώπης" (“GreenInfrastructure (GI)–EnhancingEurope’sNaturalCapital“, COM (2013 249). Σύμφωνα με αυτή την έκθεση, είναι αναπόφευκτο και υποχρεωτικό να λαμβάνει κανείς υπόψη του τις πράσινες υποδομές στα σχέδια που αφορούν τη βελτίωση της προστασίας του κλίματος.»

Για το σκοπό αυτό ο ELCA δια της παρούσης ζητά από τους υπουργούς των κρατών-μελών τη στήριξη και την αντίστοιχη δέσμευσή τους στο Παρίσι για περισσότερο πράσινο σε όλες τις πόλεις του κόσμου.

EuropeanLandscapeContractorsAssociation (ELCA)

Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος Κατασκευαστών Πρασίνου

Ο Ευρωπαϊκός Σύνδεσμος Κατασκευαστών Πρασίνου (ELCA)  είναι ο σύνδεσμος των ευρωπαίων κατασκευαστών κήπων, τοπίου και αθλητικών εγκαταστάσεων. Ο σύνδεσμος, ο οποίος ιδρύθηκε το 1963, εκπροσωπεί τα συμφέροντα περισσότερων από 89.000 επιχειρήσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μεταξύ άλλων, ο ELCA προωθεί τη στενή ανταλλαγή πληροφοριών και εμπειριών και στηρίζει την εντατική επαγγελματική κατάρτιση των νέων ανθρώπων του κλάδου. Στηρίζει επίσης τις ευρωπαϊκές εκθέσεις κήπων και το ρόλο της αρχιτεκτονικής τοπίου στην αστική ανάπτυξη. Είκοσι τρεις εθνικοί σύνδεσμοι αρχιτεκτονικής τοπίου είναι σήμερα μέλη του ELCA, ο οποίος έχει και τέσσερα συνδεδεμένα μέλη.

 Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τη διεύθυνση: www.ELCA.info

Η μεταφύτευση φυτών

November 27, 2015, 3:23 pm

≫ Next: Γιατί το φυσικό δέντρο είναι πιο «πράσινο» από το πλαστικό

≪ Previous: Οι θέσεις του ELCA σχετικά με την 21η Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα στο Παρίσι

$

0

0

Μανώλης Καπάνταης
 Δασολόγος-Περιβαλλοντολόγος
  τ. Δ/ντης Πράσινου

Η μεταφύτευση φυτών

Τα φυτά που έχετε προμηθευτεί και είναι φυτεμένα σε γλάστρες,  σε κάποιο σημείο κατά την ανάπτυξη τους, θα πρέπει να εξετάσετε τη μεταφορά τους σε νέα γλάστρα μεγαλύτερων διαστάσεων, η σε κάποια θέση στο έδαφος στο κήπο σας,  ώστε να μπορέσουν αυτά να αναπτυχθούν καλύτερα στο επόμενο στάδιο . Αυτή η διαδικασία ονομάζεται μεταφύτευση. Η μεταφύτευση συχνά θεωρείται το δεύτερο πιο αγχωτικό γεγονός της ζωής του φυτού, αν θεωρήσουμε ότι η παραγωγή του από το σπόρο η κλωνοποίηση είναι η πρώτη. Η μεταφύτευση βοηθά ένα φυτό να αναπτυχθεί, αφού οι ρίζες του θα έχουν περισσότερο χώρο και η ανανέωση του φυτοχώματος προσφέρει όλα τα απαραίτητα συστατικά που χρειάζεται. Παραδόξως, πολλοί αρχάριοι όσο και επαγγελματίες είναι παραπληροφορημένοι, ή απλά δεν είναι αρκετά σίγουροι για τις κατάλληλες τεχνικές  και τους τρόπους που πρέπει να εφαρμόσουν για να βελτιώσουν τα ποσοστά της επιτυχίας για τη μεταφύτευση  η και να ελαχιστοποιήσουν  τις επιπτώσεις του κλονισμού του φυτού.

Ο κλονισμός κατά τη  μεταφύτευση είναι μια πραγματικότητα στον κόσμο των φυτών, αλλά είναι διαχειρίσιμη. Μια λίστα με βασικές συμβουλές  θα βοηθήσει τα νέα δέντρα και τους θάμνους πάρα πολύ. Αλλά πριν φτάσουμε σε αυτά τα σημεία, θα πρέπει να γνωρίζετε μερικά πράγματα για το πώς η μεταφύτευση επηρεάζει τα δέντρα και τους θάμνους. Όπως πάντα, η γνώση είναι ο  καλύτερος αρωγός σας.

Ο κλονισμός του ριζικού συστήματος:

Γενικά προκαλείται  βλάβη στις ρίζες του φυτού κατά τη διάρκεια της μεταφύτευσης. Που συμβαίνει αυτή βλάβη;

Παρατηρείτε ότι οι  πιο χοντρές ρίζες βρίσκονται πλησιέστερα προς τη μπάλα της ρίζας, οι πιο σημαντικές όμως ρίζες, εκείνες που πραγματικά επιτελούν "το έργο", βρίσκονται πιο μακριά  από το φυτό. Αυτές οι μικροσκοπικές ρίζες καταλήγουν σε ακόμη  πιο μικροσκοπικές ίνες που αυτές είναι που απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος του νερού, το οποίο  μεταφέρεται τελικά στην κορυφή για την ανάπτυξη του φυτού.

Κατά τη διάρκεια της μεταφύτευσης, αυτές οι λεπτές ρίζες είναι που συνήθως καταστρέφονται είτε επειδή αποκόπτονται είτε επειδή εκτίθενται στον αέρα και ξεραίνονται. Ως αποτέλεσμα αυτής της απώλειας  των ριζών τροφοδοτών, το φυτό δεν είναι σε θέση να αντλήσει το ποσό της υγρασίας που απαιτείται για να ευδοκιμήσει και να αναπτυχθεί.

Κλονισμός από τη μεταφύτευση  συνήθως εμφανίζεται και ως κάποια μορφή νανισμού κατά τη νέα αυξητική περίοδο. Το φυτό μπορεί να αυξηθεί αρκετά για καμμιά  φορά και στη συνέχεια και ξαφνικά να σταματήσει να μεγαλώνει. Κλονισμός από τη μεταφύτευση  μπορεί να εκδηλωθεί και με άλλους τρόπους, όπως μπορεί να προκαλέσει ασυνήθιστη ανάπτυξη των φύλλων και των μίσχων. Τα νέα φύλλα που θα προκύψουν μπορεί  στη συνέχεια να αρχίσουν να μαυρίζουν κατά μήκος των άκρων . Συχνά, μερικές φορές ο κλονισμός μεταφύτευσης  μπορεί να επιφέρει άλλα προβλήματα όπως προσβολές από έντομα ή ασθένειες.

Ποιος είναι ο καλύτερος χρόνος μεταφύτευσης:

Ο καλύτερος χρόνος μεταφύτευσης εξαρτάται από το είδος του φυτού που μεταφυτεύεται. Ο καλύτερος χρόνος να μεταμοσχεύσετε οποιοδήποτε είδος φυτού είναι, όταν αυτό βρίσκεται σε λήθαργο, δηλαδή είτε στις αρχές της άνοιξης πριν  τα μπουμπούκια έχουν φουσκώσει και ανοίξουν, ή αργά το φθινόπωρο όπου παρατηρείται τα φύλλα να έχουν πέσει (αυτό το χρησιμοποιούν ως κατευθυντήρια γραμμή για τα αειθαλή). Αυτός είναι ο ασφαλέστερος χρόνος για όλες τις παραπάνω μεθόδους για τη μεταφύτευση.

Κατά κύριο λόγο, όταν δεν επικρατούν ακραίες κλιματικές συνθήκες (το φθινόπωρο και τέλη του χειμώνα). Την εποχή, δηλαδή, που δεν υπάρχει υγρασία στα εδάφη και το περιβάλλον, αλλά και όταν η δραστηριότητα στο υπέργειο μέρος των φυτών είναι μειωμένη.

Κάποιες φορές, ωστόσο, η αλλαγή μιας γλάστρας μπορεί να γίνει και μέσα στην άνοιξη ή το καλοκαίρι, ακόμα κι αν το φυτό διανύει μια περίοδο ανθοφορίας. Αυτό σημαίνει ότι εάν μεταμοσχεύετε με τη ζέστη του καλοκαιριού θα πρέπει να είστε επιμελής στο πότισμα.  Σε αυτήν την περίπτωση, το πότισμα θα πρέπει να είναι συχνό.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούμε να κάνουμε για την ελαχιστοποιήσουμε ή ακόμη και να εξαλείψουμε το κίνδυνο αποτυχίας.

Η μεταφύτευση μπορεί να γίνει για τα φυτά που καλλιεργούνται σε γλάστρες η  στο έδαφος.

Οι κηπουροί έχουν διάφορες  ρήσεις και μία από τις πιο σημαντικές είναι  να θυμόμαστε ότι το «κάθε φυτό έχει  δικαίωμα, για  σωστή θέση».  Είναι εύκολο να σου αρέσει ένα φυτό σε μια συγκεκριμένη θέση στον κήπο, αλλά αυτή δεν είναι η σοφή. Τα φυτά έχουν διαφορετικό βαθμό ανοχής σε καταστάσεις όπως ήλιο, σκιά, άνεμος και χώμα.

Μεταφύτευση  για τα φυτά που καλλιεργούνται σε γλάστρες

Τα συμπτώματα που μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ένα φυτό χρειάζεται αλλαγή γλάστρας, είναι:

Οι ρίζες των φυτών να έχουν αναπτυχθεί πάρα πολύ μέσα στην γλάστρα, τα φυτά γι’ αυτό το λόγο απαιτούν περισσότερα  ποτίσματα  επειδή το χώρο της  γλάστρας έχει καταλάβει το ριζικό σύστημα. Το νερό δεν αποθηκεύεται απουσία του φυτοχώματος  διαρρέει προς το πυθμένα και στραγγίζει. Έτσι το φυτό έχει έλλειμα υγρασίας. Πολλές φορές οι ρίζες εμφανίζονται πάνω από την επιφάνεια του χώματος .

Το κιτρίνισμα και η πτώση των φύλλων από έξω προς τα μέσα, ιδιαίτερα τη περίοδο της άνοιξης

Το μέγεθος του φυλλώματος του φυτού όταν ξεπερνά τα όρια της περιφέρειας της γλάστρας

Η μεταφύτευση των φυτών που αναπτύσσονται σε γλάστρες μπορεί να γίνεται κάθε χρόνο.

Πριν αποσπάσετε το φυτό από την υπάρχουσα γλάστρα που είναι φυτεμένο, προετοιμάζετε το νέο μέσο και βεβαιωνόσαστε ότι το περιβάλλον είναι επιεικές και κατάλληλο. Μια συμβουλή , μετά από τη μεταφύτευση ,το παλιό χώμα που έχει απομείνει στη γλάστρα ρίξτε το σε διάφορα μέρη του κήπου σας.

Για τη μεταφύτευση  του φυτού θα χρειαστείτε:

Υλικά και εργαλεία

ü  Το φυτό με την υπάρχουσα γλάστρα του

ü  σέσουλα

Νέα γλάστρα μεγαλύτερη έως δύο φορές από τη προηγούμενη. Προσοχή εάν χρησιμοποιήσετε πολύ μεγαλύτερη, το φυτό σας θα δώσει προτεραιότητα στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος σε βάρος της βλάστησης. Η γλάστρα που θα επιλέξετε καλό θα είναι να ταιριάζει με το στυλ του σπιτιού σας. Γλάστρες π.χ. σε κλασικό στυλ είναι συνοδευτικά για την μπροστινή είσοδο σ’ ένα τυπικό σπίτι, ενώ αυτές που έχουν  καθαρές γραμμές και γεωμετρικά σχήματα συμπληρώνουν τις σύγχρονες διαρρυθμίσεις.

Όταν έχουν ουδέτερα χρώματα δίνεται έμφαση στα φυτά, ενώ με ζωηρά η  μεγαλύτερη προσοχή πέφτει για τις γλάστρες Το ιδανικό σχήμα της γλάστρας έχει ευθείες πλευρές .

ü  σωλήνας, λάστιχο η κουβάς ποτίσματος (το πότισμα είναι καλύτερο με κουβά, εκτός εάν είναι μεγάλα τα φυτά με λάστιχο διότι θα χρειαστείτε πολύ νερό)

ü  διάλυμα λιπάσματος

ü  χειροψάλιδο (εάν οι ρίζες έχουν σφιχτά πλέξει  μαζί)

ü  αδρανή υλικά αποστράγγισης (χαλίκια ή σπασμένα κεραμίδια η τούβλα  τα οποία τοποθετείτε στον πάτο της γλάστρας)

ü  μεταλλική σχάρα αν είναι δυνατό με ροδάκια για τις μεγάλες γλάστρες για εύκολη μετακίνηση

ü  πιατάκι από το ίδιο υλικό που είναι η γλάστρα για τη συγκέντρωση του νερού από το πότισμα

ü  ένα δίχτυ με μικρής διάστασης άνοιγμα βρόγχου η ένα κομμάτι τούλι για να συγκρατήσει το φυτόχωμα

ü  Υποστύλωση με καλάμι η από άλλο υλικό. Ειδικά για τα αναρριχώμενα φυτά χρειάζεται ειδική κατασκευή για τα μπορούν να αναρριχηθούν και να συγκρατούνται.

ü  γάντια για τη προστασία σας.

Για τους τύπους φυτοχωμάτων που έχουν ανάγκη τα φυτά  σας

Το έδαφος είναι η υποδομή των πάντων. Από τις σημαντικότερες παραμέτρους της επιτυχίας και της ανάπτυξης. Τα ποιοτικά χώματα εγγυούνται και ποιοτικά φυτά.

Για τα φυτά σας λοιπόν αγοράστε φυτόχωμα εμπλουτισμένο και ελεύθερο σπόρων ζιζανίων. Να είναι αποστειρωμένα ή τουλάχιστον σε θερμική επεξεργασία για την εξάλειψη από τυχόν ασθένειες, σπόρους ζιζανίων και άλλα παθογόνα. Οι περισσότερες συσκευασίες φυτοχωμάτων αποτελούνται από μια ποικιλία οργανικών και ανόργανων υλικών και αναφέρονται ως εδαφομείγματα.

Το φυτόχωμα  πρέπει να παρέχει στα φυτά σας αποστράγγιση,  συνοχής και  θρεπτικά συστατικά .Το κλειδί για την επιλογή καλού φυτοχώματος είναι η κατανόηση της λίστας των συστατικών της συσκευασίας .

Το φυτόχωμα θα πρέπει να αντικαθίσταται κάθε ένα έως δύο χρόνια η  όταν δούμε την επιφάνεια του να αρχίζει να λασπώνει.

Στο σκηνικό που παρουσιάζετε στα οργανωμένα φυτώρια, είναι να  ρωτά ο υπάλληλος τι χώμα θέλετε:

 Το καλύτερο είναι να του πείτε για  ποια φυτά το θέλετε. Αυτός γνωρίζει  και σας δώσει το φυτόχωμα που χρειάζεται το φυτό σας.  Καλό είναι πάντα να διαβάζετε και τη σύσταση που αναγράφεται σε κάθε συσκευασία.

Τα περισσότερα είδη φυτών έχουν ανάγκη από φυτόχωμα  με σύσταση από ξανθή και μαύρη τύρφη αλλά και εμπλουτισμένο με μεταλλικά στοιχεία, λιπάσματα και ιχνοστοιχεία . Υπάρχουν εξειδικευμένα χώματα για όλους τους τύπους φυτών.

Τα φυτά όπως οι γαρδένιες, οι αζαλέες, οι καμέλιες και  οι ορτανσίες χρειάζονται φυτόχωμα με όξινο pH .Την άνοιξη, να αλλάζετε το χώμα τους ώστε μαζί με αυτό να φεύγει το ασβέστιο και το αλάτι που – μέσω του νερού με το οποίο τα ποτίζετε – μένει στο χώμα και τους κάνει κακό.

Οι Ορχιδέες απαιτούν φυτοχώματα με πολύ καλή αποστράγγιση και να συγκρατούν πάρα πολύ νερό,

Ουδέτερο pHχρειάζονται τα περισσότερα πράσινα φυτά.

Οι κάκτοι και τα παχύφυτα χρειάζονται φυτόχωμα υψηλής περιεκτικότητας σε άμμο ,για να είναι  στραγγιστερό .

Οι τριανταφυλλιές αρέσκονται σε πλούσια και υγρά εδάφη. Ένα καλά κοπρισμένο έδαφος είναι ιδανικό. Γενικά όμως είναι ανεκτικές σε μια μεγάλη γκάμα από τύπους εδαφών.

Χρησιμοποιήστε το ελαφρύτερο φυτόχωμα για κρεμαστά φυτά.

Τα βότανα και τα πολυετή φυτά τείνουν να προτιμούν εδάφη που είναι καλά στραγγισμένο και να μη συγκρατούν πολύ υγρασία επί μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ταφυτά εσωτερικού χώρου χρειάζονται φυτόχωμα για  όλες τις χρήσεις όπως και για τα   λαχανικά.

Αλκαλικά ασβεστούχα φυτοχώματα συνήθως δεν χρησιμοποιούμε, ούτως η άλλως με τον καιρό λόγω των αλάτων που περιέχει το νερό της βρύσης το χώμα γίνεται αλκαλικό.

Μη χρησιμοποιείτε το παλιό χώμα από τις παλιές γλάστρες, ειδικά αν τα φυτά είχαν χαλάσει. Υπάρχουν πολλές πιθανότητες να έχει μέσα μύκητες ή την ασθένεια που ενδεχομένως το χάλασε και επιπλέον είναι πλέον στείρο από θρεπτικά συστατικά που χρειάζονται τα φυτά για να μεγαλώσουν.

Μην χρησιμοποιείτε χώμα από την αυλή ή τον κήπο στις γλάστρες Αυτό μπορεί να γεμίσει με σπόρους ζιζανίων, εντόμων, και ασθένειες μυκήτων. 

Ποια είναι τα βήματα μεταφύτευσης;

1.     Ορίστε το χώρο εργασίας και συγκεντρώνεται κοντά σας τα εργαλεία και τα υλικά σας .

2.     Η μεταφύτευση πρέπει να γίνει  αργά το απόγευμα ή το βράδυ. Εάν πρέπει να μεταφυτεύσετε το πρωί πρέπει να το κάνετε νωρίς πριν ο ήλιος, γίνει καυτός και θερμαίνει τον αέρα. Μια συννεφιασμένη ημέρα είναι ιδανική για μεταφύτευση και μάλιστα αν αυτή, ακολουθείται από μερικές συννεφιασμένες  ή βροχερές ημέρες είναι τόσο το καλύτερο.

3.     Η γλάστρα που έχουμε διαλέξει για τη μεταφύτευση ελέγχουμε εάν έχει ανοιχτή τη τρύπα αποστράγγισης στο πάτο. Αν χρησιμοποιήσετε κεραμική, θα πρέπει να την αφήσετε μέσα στο νερό για μία μέρα, ενώ αν η γλάστρα είναι χρησιμοποιημένη πρέπει να καθαριστεί όπως έχουμε προαναφέρει.

4.     Τοποθετείστε μία έως δύο στρώσεις   από χαλίκια ή σπασμένα κεραμίδια στον πάτο της γλάστρας ώστε να διαφεύγουν  τα νερά της στράγγισης.

5.     Τοποθετείστε επάνω από τις στρώσεις των χαλικιών ένα δίχτυ με μικρής διαμέτρου βρόγχους η καλύτερα ένα τούλι για να συγκρατεί το φυτόχωμα

6.     Χρησιμοποιήστε  φυτόχωμα που έχετε προμηθευτεί από φυτώριο.  Οι προδιαγραφές του  φυτοχώματος είναι να είναι πορώδες, ελαφρύ και παρασκευασμένο ώστε να έχει καλή ισορροπία μεταξύ της οργανικής ύλης και των ορυκτών σωματιδίων  όπως τύρφη, την άμμο, ή περλίτη και  δεν πρέπει περιέχει οποιοδήποτε ρύπο,  όπως αναλυτικά αναφέρονται παραπάνω.

 Εάν χρειάζεστε μια μεγάλη ποσότητα φυτόχωμα για τις μεταφυτεύσεις σας η για τις άλλες εργασίες στις γλάστρες σας , πολλά φυτώρια πωλούν φυτόχωμα χύμα η σε συσκευασία bigbag. Φύτευση  στο ίδιο χώμα από το προηγούμενο έτος μπορεί να έχει άσχημα αποτελέσματα για το φυτό σας. Το χρησιμοποιημένο φυτόχωμα  είναι κατά κάποιο τρόπο στείρο και  είναι πολύ πιθανό να έχει ανεπιθύμητες ασθένειες,  σπόρια των μυκήτων και αυγά εντόμων.

7.     Τοποθετείτε μέσα στη γλάστρα το φυτόχωμα, σε μικρές ποσότητες σχηματίζοντας οβάλ σχήμα μεταξύ των τοιχωμάτων και του πάτου ώστε να επιτρέπει στο φυτό που θα μεταφυτευτεί, να τοποθετηθεί μαζί με το χώμα που έχουν συγκρατήσει οι ρίζες του από την προηγούμενη γλάστρα. Πριν  τη μεταφύτευση δημιουργούμε ευνοϊκό περιβάλλον για το φυτό με φυτόχωμα που περιέχει τύρφη η κόμποστ , είναι δε σημαντικό  για να μπορεί να λάβει τροφή.

Διαβρέχετε με ένα θρεπτικό διάλυμα το φυτόχωμα πριν τοποθετήσετε το φυτό, αυτό μπορεί να βοηθήσει επίσης με ευκολία να αντιμετωπιστεί ο κλονισμός της  μεταφύτευσης. Μια καλή αρχή είναι να δοκιμάσετε να προσθέσετε διαλύματα, τα οποία περιέχουν φυσικές ορμόνες και ρυθμιστές ανάπτυξης των φυτών που θα βοηθήσουν στην υποκίνηση της αύξησης της ρίζας και θα μειώσουν τον κλονισμό της μεταφύτευσης.

8.      Προσεκτικά αφαιρέστε το φυτό από τη γλάστρα.

            Για να γίνει αυτό, τοποθετήστε το ένα χέρι γύρω από το φυτό, στην 

            επιφάνεια  του χώματος του φυτού, στο πάνω μέρος της γλάστρας,

            διατηρώντας το μίσχο του μεταξύ   του αντίχειρα και των δακτύλων 

            σας. Με το άλλο σας χέρι, στην άκρη, στη περιφέρεια   της γλάστρας

            χτυπάμε έτσι ώστε το φυτό  και το  

            χώμα να αποκολληθεί από τα τοιχώματα της γλάστρας και να τα

            σύρετε προς τα έξω μαζί. Αναποδογυρίστε τη γλάστρα και μεταφέρετε   

            χαλαρά αλλά  προσεκτικά το φυτό. Αν το χώμα του φυτού  έχει

            σκληρύνει ή έχει κολλήσει, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα    

            μαχαίρι για να βοηθήσει να χαλαρώσει από τη γλάστρα.

            Θα χρειαστείτε πιθανώς να  κόψετε τη γλάστρα  για να χαλαρώσει το   

            χώμα από τις άκρες. Γενικά εάν δεν μπορείτε να τραβήξετε το φυτό  

            προς τα έξω, πρέπει να δείξετε   προσοχή να μη κοπούν οι ρίζες.Εάν

            βρίσκετε οποιεσδήποτε ρίζες του  νεκρές ή κατεστραμμένες,   

            απομακρύνετε τις χρησιμοποιώντας  ένα     χειροψάλιδο.

9.     Χαλαρώστε την άκρη της μπάλας της ρίζας.

Αν το φυτό είναι στη γλάστρα για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι ρίζες θα             έχουν μπλεχτεί  και θα έχουν αποκτήσει το σχήμα της γλάστρας.            Οι ρίζες για να μπορέσουν να αυξηθούν προς τα έξω, προς το περιβάλλον  του φυτοχώματος, πρέπει να προσπαθήστε ήπια, να τις μεταφέρετε η να τις τραβήξετε   χωρίς να  τις τραυματίσετε,  χρησιμοποιώντας τα δάχτυλά σας η ένα μολύβι ή μια οδοντογλυφίδα.

10.Τοποθετείστε το φυτό στο κέντρο και σε κατακόρυφη θέση στη νέα και μεγαλύτερη γλάστρα, σιγουρευτείτε ότι είναι σε όρθια θέση και ότι όλες οι ρίζες είναι κάτω από την επιφάνεια του φυτοχώματος. Το φυτό βρίσκεται σε βάθος 3-5 εκατοστά από τη κορυφή του χείλους της γλάστρας. Εάν φυτεύετε πάρα πολύ βαθιά το φυτό, θα σαπίσει και εάν πολύ υψηλά, θα στεγνώσει. Βεβαιωθείτε ότι η επιφάνεια  του χώματος είναι συνεχής  και δεν είναι ρωγμές, να μη φαίνονται οι ρίζες.

11. Ποτίστε το φυτό ελαφριά με ένα διάλυμα λιπάσματος, μέχρι το νερό να τρέξει  από το κατώτατο σημείο της γλάστρας. Αφήστε τη γλάστρα για να στραγγίζει εντελώς πριν τη βάλετε στη μόνιμη θέση. Σιγουρευτείτε ότι το χώμα είναι κορεσμένο, αλλά όχι μουλιασμένο. Αυτό θα βοηθήσει να εγκατασταθεί σωστά το φυτό  και να δώσει τη δυνατότητα καλής επαφής με τις ρίζες. Συνεχίστε να ποτίζετε καλά μέχρι να βγει στο πιάτο λίγο από το νερό.

12.Παρακολουθήστε το φυτό σας καθημερινά, να σιγουρευτείτε ότι παίρνει αρκετή ποσότητα νερού με το πότισμα. Μάλλον θα πρέπει να το ποτίζετε καθημερινά, αλλά όταν ο καιρός είναι ζεστός, ίσως θα χρειαστεί να το ποτίζετε δύο φορές την ημέρα.

13.Τοποθετείστε το φυτό αν είναι δυνατόν, σε σκιά  για λίγες μέρες, ειδικά αν έχει μαραθεί. Χρησιμοποιήστε  ένα κομμάτι χαρτόνι που να τοποθετηθεί στην  πλευρά του φυτού που το χτυπάει ο ήλιος

Για τη μεταφύτευση των σποροφύτων σε μεγαλύτερη γλάστρα ισχύει η ίδια διαδικασία,  έτσι ώστε οι ρίζες τους έχουν  περισσότερα περιθώρια να αναπτυχθούν.

Μεταφύτευση δέντρων και θάμνων στο κήπο σας

Πριν ξεκινήσουμε τη μεταφύτευση δέντρων και θάμνων στο κήπο μας πρέπει να έχετε υπόψη τα παρακάτω:

1.     1.Να υπάρχει σχέδιο πριν φυτεύσετε. Επιλέξτε τα φυτά σας σε  ποια θέση θα εγκατασταθούν στο κήπο  σας.

2.     η μεταφορά και μετακίνηση των φυτών να γίνεται  προσεκτικά ανά πάσα στιγμή.

3.     Η μεταφύτευση γίνεται το φθινόπωρο, είναι η  στιγμή του έτους, που δίνει την καλύτερη ευκαιρία για επιτυχία.

4.     Ανοίχτε ένα λάκκο στο σημείο που θα γίνει η φύτευση μεγάλο — δύο έως τρεις φορές μεγαλύτερο από την μπάλα χώματος, της γλάστρας  ή με τη ρίζα γυμνή .

5.     Τοποθετείστε πάντα το φυτό στο ίδιο βάθος στο οποίο αναπτυσσότανε αρχικά στο φυτώριο σαν  δέντρο ή  θάμνος.

6.     Στη περίπτωση που διαπιστώσετε ότι στο σημείο φύτευσης το έδαφος ανήκει στη κατηγορία των βαριών, κακώς αποστραγγιζομένων  ή αμμωδών  εδαφών ,προσπαθήστε να προσθέσετε βελτιωμένα φυτοχώματα εμπορίου και να τα  αναμίξετε μεταξύ τους

7.     Προσοχή στο πότισμα τη πρώτη χρονιά

8.     Τοποθετείστε πάσσαλο στο έδαφος παράλληλα με το κορμό  και προσδέστε τον χωρίς τραυματισμό στο δέντρο. Για  υποστήριξη στα ψηλά δέντρα προσδέστε το πάσσαλο με τουλάχιστον τρία καλώδια η σχοινιά πακτωμένα στο έδαφος.

9.     Δεν είναι δύσκολο, αλλά πρέπει να ξέρετε τι, πότε, και πώς να μεταφυτέψετε  με  επιτυχία.

Όπως προαναφέραμε τα περισσότερα δέντρα και θάμνοι μπορούν  να μεταφυτευτούν   

το φθινόπωρο.

Προετοιμάστε  το σημείο όπου το δέντρο ή ο θάμνος μπορεί να διατηρηθεί για δεκαετίες, ώστε να βεβαιωθείτε ότι το έδαφος αποστραγγίζει και αερίζεται καλά. Οι ρίζες του φυτού χρειάζονται το νερό και τον αέρα, ώστε αυτό να αναπτυχθεί σωστά.

Πώς πρέπει να φυτεύσετε

Προετοιμασία του λάκκου

Σε χαλαρά, καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη, σκάβετε το λάκκο να έχει άνοιγμα δύο φορές το πλάτος της ανάπτυξης της ρίζα , της μπάλας του  χώματος ή το μέγεθος της γλάστρας του φυτού.Σκάβουμε τόσο βαθιά ώστε να χωρέσει το ριζικό σύστημα, αλλά όχι πολύ βαθύτερα, έτσι ώστε όταν έχετε τελειώσει τη μεταφύτευση το δέντρο ή ο θάμνος να είναι ακριβώς τόσο βαθιά στη νέα θέση όπως ήταν και πρωτύτερα.

Ισιώστε το κατώτατο σημείο του λάκκου ρίχνοντας λίγο χώμα . Αν το φυτό σας είναι οι γυμνόριζο , μπορείτε να διαμορφώσετε το κατώτατο σημείο του λάκκου στο σχήμα της ρίζας του φυτού, ώστε να ταιριάζει στο σχήμα της του ριζικού συστήματος.

Για την επίχωση του λάκκου μη χρησιμοποιήσετε τα προϊόντα εκσκαφής. Φυτοχώματα πιστοποιημένα εμπορίου μπορεί να  χρησιμοποιηθούν για τη μεγαλύτερη επιτυχία της μεταφύτευσης . Για να αποφύγετε το κάψιμο των ριζών , μην προσθέσετε  νωπή κοπριά στο μίγμα της επίχωσης.

Συνεχίστε γεμίζοντας με χώμα το λάκκο  έως ότου φτάσετε στο σημείο που πλήρη είναι  τα τρία-τέταρτα . Απαλά πατικώστε το χώμα με τα πόδια σας, μην αφήνετε διάκενα και να μην είναι εκθετιμένο  το ριζικό σύστημα.

Αφού ο λάκκος είναι κατά τα τρία-τέταρτα πλήρης με χώμα, γεμίστε τον με νερό και αφήστε το νερό να αποστραγγίσει. Αυτό καθιστά το χώμα  συνεχές και έτσι έχετε εξαλείψει τα κενά αέρα γύρω από τις ρίζες. Ισιώσετε το φυτό  εάν είναι στραβό και τελειώσετε με τη πλήρωση του λάκκου με το υπόλοιπο χώμα.

Για να μπορέσετε να συλλέξετε και να συγκρατείστε  το νερό της βροχής και να κάνετε  ευκολότερο το  πότισμα, σχηματίζετε μία λεκάνη γύρω από το λάκκο με  ένα χείλος χώματος 5-8 εκατοστά.  

Παρασκευάστε  διάλυμα λιπάσματος  με ένα υδατοδιαλυτό λίπασμα (20-20-20 ή με παρόμοια σύνθεση ). Χρησιμοποιήστε το ποσοστό που συστήνεται στην ετικέτα. Γεμίστε τη λεκάνη του φυτού  με το διάλυμα λιπάσματος, συνήθως 2 έως 3 λίτρα για κάθε φυτό. Πρόσθετο λίπασμα δεν είναι απαραίτητο κατά τη διάρκεια της πρώτης αυξητικής περιόδου.

Μεταφύτευση δέντρου με μπάλα χώματος

Η μεταφύτευση γίνεται και στη περίπτωση αυτή όπως αναφέρεται παραπάνω αλλά πρέπει όμως να κόψετε και να αφαιρέσετε τα σχοινιά που συγκρατούν στο πάνω μέρος του φυτού τα κλαδιά με το κορμό καθώς και τη  μπάλα με το χώμα  και τον κορμό. Ωστόσο, η αφαίρεση τους από μεγάλες  μπάλες μπορεί να προκαλέσει να διαλύεται το χώμα από τη μπάλα. Αφαιρέσετε τη λινάτσα από κάτω από την επιφάνεια του εδάφους. Γεμίστε το λάκκο με χώμα και συνεχίστε όπως αναφέρεται παραπάνω.

Μεταφύτευση από γλάστρα στο έδαφος

Η μεταφύτευση γίνεται και στη περίπτωση αυτή όπως αναφέρεται παραπάνω αλλά πρέπει να λάβετε υπόψη ότι εδώ έχει αναπτυχθεί πυκνό ριζικό σύστημα μέσα στη γλάστρα κατά τη περίοδο ανάπτυξης του φυτού στο φυτώριο. Αφού ποτίσετε το φυτό στη γλάστρα γυρίστε ανάποδα τη γλάστρα. Η μπάλα της ρίζας θα βγει έξω ενιαία με λίγη προσπάθεια.

Πριν τοποθετήσετε τη μπάλα του φυτού στο λάκκο κόψτε κάποιες από τις ρίζες που περικυκλώνουν τη μπάλα. Τραβήξτε απαλά τις υπόλοιπες  ρίζες μακριά από την μπάλα και αφήστε να απλωθούν  έξω. Αυτό θα σας επιτρέψει με την επίχωση  να τοποθετήσετε το χώμα άμεσα γύρω από τις ρίζες. Τελειώστε τη φύτευση και λιπάνετε το φυτό όπως αναφέρεται παραπάνω.

Μεταφύτευση σε κήπο με βαριά εδάφη

Εάν θέλετε τα φυτά σας  να επιβιώσουν  σε βαριά αμμοπηλώδη εδάφη, θα πρέπει να επιλέξετε εκείνα τα είδη που να μπορούν να ανεχτούν αυτές τις συνθήκες. Δεν θα έχετε πολλές επιλογές φυτών,  αλλά αν επιλέξετε σωστά ,τα φυτά που  μπορούν να προσαρμοστούν, αυτά θα επιβιώσουν με ελάχιστη συντήρηση.

Σκάψτε ένα λάκκο  τουλάχιστον τρεις φορές μεγαλύτερο από τη  διάμετρο της μπάλας της ρίζας. Μη χρησιμοποιήσετε τα προϊόντα εκσκαφής για επίχωση. Στη συνέχεια τοποθετήστε στο λάκκο το δέντρο ή το θάμνο  και συμπληρώστε το λάκκο μέσα με  ελαφρύτερο φυτόχωμα  ή ένα μίγμα φυτοχώματος τροποποιημένο. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να δημιουργήσετε ένα λάκκο σαν ένα μπολ που θα συγκεντρώνει και θα συγκρατεί  πάρα πολύ νερό, γιατί οι ρίζες θα ασφυκτιούν με αποτέλεσμα να ξεραθεί το φυτό.

Κατά τη περίοδο της μεταφύτευσης είναι σημαντικό να κλαδεύσετε τα ασθενικά και ξερά κλαδιά.  

Να υπενθυμίσουμε τις τελευταίες ενέργειες

Πασσάλωση και πρόσδεση

Για να κρατήσετε τα δέντρα όρθια και να  μη ανατραπούν από τον αέρα πρέπει να τα  πασσαλώσετε , να τα προσδέσετε και να τα αγκυρώσετε με σχοινιά στο έδαφος σε τρία σημεία τουλάχιστον.

Πότισμα

Αν θέλετε  τα δέντρα και οι θάμνοι που έχουν μεταφυτευτεί πρόσφατα για να επιβιώσουν το πρώτο έτος τους, πρέπει να βεβαιωθείτε ότι τους δίνετε τη σωστή ποσότητα νερού. Το υπερβολικό και το ελάχιστο πότισμα είναι το ίδιο επιβλαβές .

Το πόσο συχνά και πόσο πολύ νερό χρειάζεται το φυτό εξαρτάται από το τύπο του εδάφους και το ύψος των βροχοπτώσεων μετά από τη μεταφύτευση.

Εμπειρικά μπορείτε να εφαρμόσετε πότισμα στα καλά στραγγιζόμενα εδάφη, 3-5 εκατοστά ανά εβδομάδα το οποίο μεταβάλλεται το καλοκαίρι. Στα αμμώδη  εδάφη , το πότισμα στα  φυτά τουλάχιστον 7-10 εκατοστά  νερού την εβδομάδα, κατά προτίμηση με δύο εφαρμογές 3 εκατοστών Το πότισμα στα φυτά σε εδάφη με κακή στράγγιση, όπως τα αργιλώδη εδάφη χρειάζεται λιγότερο συχνό πότισμα.

Το πότισμα των φυτών μετά από τη μεταφύτευση συμπληρώνεται  τακτικά από το νερό της βροχής. Εάν έχουμε συνεχείς βροχοπτώσεις και μεγάλης έντασης μη ποτίζετε.

Εάν για πότισμα στη περιοχή που μεταφυτεύσατε χρησιμοποιήσετε εκτοξευτήρες χορτοταπήτων, βάλτε προστατευτικό κάλυμμα   κοντά το δέντρο ή το θάμνο για να περιορίζεται τη ποσότητα του νερού που παίρνει το φυτό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ : Planting & Transplanting Landscape Trees and Shrubs Michael N. Dana and Rosie Lerner, Arnold Arboretum of Harvard University, Ecossistemas - Projectos. Construção áreas verdes , ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ εταιρεία παραγωγής φυτοχωμάτων.